ประธานสาวโหดมว๊าก – บทที่ 91 บนร่างกายของคุณมีกลิ่นน้ำหอมของผู้หญิง
บัญชาพาพวกเขาเข้ามา เพื่อทำความเคารพลูกพี่ใหญ่ คนกลุ่มนี้ยืนตัวตรงอย่างเป็นระเบียบ แล้วโค้งคำนับและไหว้ผม
มันทำให้ผมรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย แต่ผมก็ปฏิเสธไม่ได้ เพราะจะทำให้พวกเขาอับอายเสียหน้า
บัญชาเป็นคนที่ฉลาดมาก เขารู้ว่าถ้าสามารถสร้างสัมพันธ์กับลูกพี่ใหญ่อย่างผมได้ ไม่เพียงจะช่วยชีวิตเขาได้ และยังสามารถสร้างสัมพันธ์กับสุชาติได้ด้วย
หลังจากพวกลูกน้องจากไป บัญชาก็วิ่งเข้ามาดื่มเหล้าเป็นเพื่อนผม ผมนั่งไปประมาณครึ่งชั่วโมง ในขณะที่ผมคิดจะจากไป จู่ๆเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
เมื่อหยิบขึ้นมาดู ก็เห็นว่าไป๋เวยเป็นคนโทรมา
ผมรับโทรศัพท์ด้วยความสงสัยเล็กน้อย หลังจากที่ผมกล่าวคำทักทายเสร็จ ไป๋เวยก็กระซิบเบาๆผ่านสายโทรศัพท์ “ฟางหยาง คุณยังอยู่ข้างนอกใช่ไหม?”
“ใช่ มีธุระอะไรเหรอ?”
“ไม่มีอะไร จู่ๆฉันรู้สึกหิวขึ้นมา คุณช่วยซื้ออาหารมื้อดึกมาให้ฉันหน่อยได้ไหม?”
ผมอึ้งไปชั่วครู่ จากนั้นก็หัวเราะ “ได้ คุณอยากจะทานอะไร?”
“อืม……เอาก๋วยเตี๋ยว”
“ได้ เดี๋ยวผมจะซื้อกลับไปให้”
“ขอบคุณ”
หลังจากวางสาย ผมลุกขึ้นและพูด “บัญชา ผมต้องกลับไปแล้ว พรุ่งนี้ขนาดผมจะลงมือ ผมจะโทรไปหาคุณก่อน”
“ได้ครับ คุณหยาง จะให้ฉันส่งคุณกลับไปไหม”
“ไม่ต้อง คุณช่วยหาซอสมะเขือเทศมาให้ผมหน่อย พวกเราต้องแสดงละครฉากหนึ่ง”
บัญชาอึ้งไปชั่วครู่ “แสดงละคร?”
“อืม ผมต้องแสร้งทำเหมือนว่าผมโดนพวกคุณซ้อม ทำให้คนอื่นคิดว่าผมก็เป็นผู้ถูกทำร้ายเหมือนกัน”
สีหน้าของบัญชาแย่ลงทันที “คุณหยาง ถ้า……คุณสุชาติ รู้เรื่องนี้……”
“คุณวางใจได้ ผมจะบอกเขาเองว่าพวกเราแสดงละครอยู่ รีบไปหาซอสมะเขือเทศมาเร็วๆ อีกสักครู่เมื่อผมจากไป คุณก็พาลูกน้องไปบาร์เกย์นั้นและเอาข้อมูลจากกล้องวงจรปิดมา จากนั้นก็ไปสืบค้นที่อยู่อาศัยของอนุรักษ์ ต้องสืบหาให้ได้ภายในคืนนี้”
“ได้ครับ ผมจะทำตามที่คุณหยางสั่ง”
บัญชาหาซอสมะเขือเทศได้ขวดหนึ่ง ผมเอาซอสสีแดงทาที่มุมปาก และสั่งให้บัญชาเรียกลูกน้องของเขาตะโกนและด่าเสียงดังในห้องโถง และให้พวกเขาทุบขวดเบียร์ด้วย
ผมวิ่งออกจากร้านบาร์ และหันศีรษะกลับไปด่าพวกเขา บัญชาพาลูกน้องวิ่งออกมาด้วยความโกรธ จากนั้นผมก็วิ่งหนีไปด้วยความเศร้าหมอง
คนไทยคุ้นชินกับการใช้ชีวิตยามค่ำคืน และบนถนนก็เต็มไปด้วยผู้คน และมีคนจำนวนมากเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ในคนจำนวนนี้อาจจะมีคนที่กงเจิ้งเหวินส่งมาจับตาดูผมอยู่ และอาจจะมีพนักงานของBTTกรุ๊ปที่ออกมาเดินเที่ยวและมาทานอาหารมื้อค่ำ
เพราะเชียงใหม่เป็นเมืองเล็กๆ เรื่องที่เกิดขึ้นสามารถกระจายออกไปได้อย่างง่ายดาย
ออกมาจากคลับครา ผมไม่ได้เดินไปไกล แต่รอจนบัญชาพาลูกน้องของเขาออกจากร้านบาร์ เมื่อเห็นพวกเขาขี่รถมอเตอร์ไซค์ที่จอดอยู่ข้างนอกและขับตรงไปที่บาร์เกย์แล้ว ผมค่อยจากไป
ประเทศไทยมีแก๊งแข่งรถเป็นจำนวนมาก พวกเขาไม่ได้แข่งรถสปอร์ต แต่แข่งรถมอเตอร์ไซค์ ก็เหมือนยุค70หรือ80ที่อเมริกามีแก๊งแข่งรถมอเตอร์ไซค์บนท้องถนนที่โด่งดังมาก คนไทยชอบการแข่งรถมอเตอร์ไซค์มากๆ ช่วงดึกๆจะมีแก๊งอันธพาลที่ไม่ใส่เสื้อผ้าหรือชอบใช้ผ้าโพกศีรษะกลุ่มใหญ่ๆขับรถมอเตอร์ไซค์ที่ผ่านการปรับแต่งและดัดแปลงมาแล้ว วิ่งไปตามท้องถนนในเชียงใหม่
ในฐานะอันธพาลที่มีชื่อเสียงในเชียงใหม่ บัญชาก็ชอบแข่งรถมอเตอร์ไซค์เหมือนกัน
แต่จุดประสงค์ของเขาในตอนนี้ไม่ใช่การแข่งรถ แต่คือการไปเอาข้อมูลจากกล้องวงจรปิด ใช้การข่มขู่หรือกำลังบังคับให้ร้านบาร์เกย์ยอมมอบข้อมูลของกล้องวงจรปิดมาให้เขา
ผมจะให้อนุรักษ์ออกแถลงการณ์ปฏิเสธว่าเขาไม่ได้รับสินบนด้วยการมีเซ็กส์ และให้เขาบอกว่าเฉาเหวินหวยเคยนัดเจอเขาที่บาร์เกย์แห่งนี้ และเขาไปตามนัดเพราะเป็นมารยาททางสังคม แต่หลังจากที่ได้ยินคำขอที่มากจนเกินไปของเฉาเหวินหวย เขาก็จากไปทันที
วิดีโอที่ผมถ่ายไม่มีภาพที่อนุรักษ์เดินออกจากร้าน แต่ร้านบาร์นั้นมีกล้องวงจรปิด เมื่อบัญชาเอาข้อมูลจากกล้องวงจรปิดมาแล้ว ถ้าถึงเวลานั้นก็เปิดเผยภาพที่อนุรักษ์เดินออกจากร้านบาร์เกย์ด้วยความโกรธ
นี่เป็นเพียงแผนการแรกเท่านั้น แผนการอื่นๆก็ห้ามผิดพลาดเป็นอันคาด
ผมเดินผ่านถนนมาสองเส้น พบร้านริมทางเจ้าหนึ่งที่มีชื่อเสียงมากๆ ผมสั่งก๋วยเตี๋ยวต้มยำกุ้งใส่กล่องกลับบ้าน หลังจากนั้นผมก็ได้รับสายโทรศัพท์จากบัญชา เขาบอกว่าได้ข้อมูลจากกล้องวงจรปิดแล้ว
เมื่อกลับถึงโรงแรม ผมเช็ดซอสมะเขือเทศที่อยู่มุมปากให้สะอาด จากนั้นก็เคาะประตูห้องของไป๋เวย
ผ่านไปชั่วครู่ ประตูห้องถูกเปิดออกเพียงนิดเดียว เผยให้เห็นใบหน้าและไหล่ขาวๆข้างเดียวของไป๋เวย
“ก๋วยเตี๋ยวต้มยำกุ้ง”ผมยกกล่องอาหารในมือขึ้นมาและพูด
“ขอบคุณ”
ไป๋เวยเปิดประตูให้กว้างขึ้นเล็กน้อย เธอรับกล่องอาหารเข้าไป แต่ทันใดนั้นเธอก็สูดลมหายใจเข้าไปลึกๆ ราวกับว่าเธอได้กลิ่นอะไรบางอย่าง
ผมถาม “ก๋วยเตี๋ยวร้านนี้อร่อยมากๆ กลิ่นหอมมากเลยใช่ไหม?”
เธอชำเลืองมองที่ผมด้วยสายตาที่มีความหมาย และชี้ที่คอของผม “บนตัวของคุณมีกลิ่นน้ำหอมของผู้หญิง มีเส้นผมเส้นหนึ่งติดอยู่ที่คอด้วย”
ผมอึ้งเล็กน้อย ก้มศีรษะและจับคอตัวเองด้วยความเขินอาย ผมจับโดนเส้นผมยาวๆหนึ่งเส้นจริงๆ
ไม่รอให้ผมได้อธิบาย ไป๋เวยถามด้วยสีหน้าสงบ “ก๋วยเตี๋ยวนี้ราคาเท่าไหร่?เดี๋ยวฉันโอนเงินผ่านวีแชทคืนคุณ”
ผมเขินอายเล็กน้อยและหัวเราะ “ไม่ต้อง ถือว่าผมเลี้ยงคุณก็แล้วกัน”
“ขอบคุณ ถ้าไม่มีธุระอะไร คุณรีบกลับไปพักผ่อนเถอะ”ขณะพูด ไป๋เวยก็ทำท่าจะปิดประตู
“อืม คุณก็พักผ่อนเร็วๆนะ”
ผมโบกมือให้เธอ จากนั้นก็หันหลังและเดินจากไป
แม่งเอ๊ย น้ำหอมของผู้หญิงเซ็กส์ซี่คนเมื่อกี้มีกลิ่นฉุนมากๆ และเธอยังเคยเอนมาพิงผมด้วย ถ้ารู้ว่าเธอเส้นผมร่วงง่ายขนานนี้ ผมคงจะไล่เธอไปไกลๆ
แต่ แล้วไง?
ไป๋เวยเคยพูดอย่างชัดเจนแล้วว่าไม่ชอบที่ผมตามจีบเธอ ผมก็ตัดสินใจไม่ตามจีบเธออีก ผมจะออกไปเที่ยวผู้หญิงบ้างแล้วเกี่ยวอะไรกับเธอ
เมื่อกลับมาถึงห้องพักของตัวเอง ผมก็ไปอาบน้ำเลย ตั้งนาฬิกาปลุกไว้ตอนหกโมงเช้า จากนั้นก็ขึ้นเตียงแล้วนอนพักเลย
เช้าของวันรุ่งขึ้น ผมก็ลุกขึ้นจากเตียงเพราะเสียงของนาฬิกาปลุกและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู เห็นข้อความที่บัญชาส่งมาให้ผมตอนกลางดึก เขาสืบหาที่อยู่ของอนุรักษ์ได้แล้ว
ผมรีบลงจากเตียงแล้วไปอาบน้ำแต่งตัวและลงไปทานอาหารเช้า จากนั้นก็ไปตำแหน่งที่อยู่ที่บัญชาส่งมาให้ผมทันที
อนุรักษ์อาศัยอยู่ในโครงการบ้านเดี่ยวที่อยู่ห่างจากตัวเมืองเชียงใหม่ ผมยัดเงินสองพันบาทให้กับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ใช้หนังสือพาสปอร์ตกับวีซ่าของตัวเองลงทะเบียนเยี่ยมชมทางธุรกิจ และเข้าไปโครงการบ้านเดี่ยวได้สำเร็จ
ผมกดกริ่งหน้าประตูบ้านเดี่ยวของอนุรักษ์ได้ไม่นาน ก็มีผู้หญิงวัยกลางคนออกมาเปิดประตู
ผมยกมือไหวอย่างสุภาพและพูด “สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าตอนนี้คุณอนุรักษ์อยู่บ้านไหม?”
“สวัสดีค่ะ ไม่ทราบคุณมาหาคุณอนุรักษ์มีธุระอะไรเหรอ?”
“เป็นเรื่องของธุรกิจ คุณช่วยแจ้งคุณอนุรักษ์ให้หน่อยได้ไหม?”
“ได้ค่ะ คุณช่วยรอสักครู่”
ผู้หญิงวัยกลางคนหันหลังและตะโกนไปสองครั้ง ผมพยักหน้าให้เธออย่างซาบซึ้ง จากนั้นก็ยืนรออยู่นอกประตู
ผ่านไปไม่นาน อนุรักษ์ก็เดินมาที่ประตูและผูกเนกไทไปด้วย เมื่อเห็นหน้าผม สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที
เห็นได้ชัดเจนว่า เขารู้ว่าวิดีโอนั้นผมเป็นคนถ่ายเอง และเขาก็เข้าใจผิดและคิดว่าผมเป็นคนปล่อยวิดีโอนั้นออกไป
ผมยกมือไหว้เขาอย่างสุภาพ “อรุณสวัสดิ์ คุณอนุรักษ์”
ใบหน้าของอนุรักษ์เต็มไปด้วยความโกรธ “คุณมาที่นี่ทำไม? บ้านของฉันไม่ต้อนรับคุณ”
ผมตอบอย่างใจเย็น “คุณอนุรักษ์ ผมมาที่นี่เพื่อช่วยคุณแก้ไขปัญหาที่อยู่ตรงหน้า”
“คุณไม่จำเป็นต้องมาช่วยฉัน”อนุรักษ์ปิดประตูด้วยความโกรธ
ผมรีบเอื้อมมือไปจับประตูไว้และพูด “คุณอนุรักษ์ ผมสาบานจริงๆว่าวิดีโอนั้นผมไม่ได้เป็นคนโพสต์ ผมกับคุณต่างก็เป็นผู้เสียหายเหมือนกัน เหตุผลที่ผมมาเชียงใหม่อีกครั้ง เพราะจะมาแก้ไขปัญหานี้ และผมก็คิดวิธีแก้ปัญหานี้ได้แล้ว และทำให้คุณอนุรักษ์เสียชื่อเสียงน้อยที่สุดด้วย ผมขอเวลาแค่ห้านาที หลังจากที่ผมพูดจบ ถ้าคุณอนุรักษ์ยังคงปฏิเสธให้ผมช่วยแก้ปัญหานี้ ผมก็จะจากไปทันที”
คอมเม้นต์