“ได้ตามที่ขอ”

 

มุมปากของ เย่เฉินเฟิง ม้วนขึ้นจนเผยรอยยิ้มที่เย็นชา รอยยิ้มของเขายากที่ผู้อื่นจะสังเกตุเห็ฯ จากนั้นเขาก็กระโดดขึ้นไปบนลานประลองเเละเผชิญหน้ากับ เหลียนหยูหลง

 

“เด็กคนนั้น เหลียนหยูหลง ดูเหมือนเขาจะไม่เปิดโอกาสให้คนอื่นเลยเเม้เเต่น้อย”ผู้นำตระกูล เหลียน,เหลียนว่านซง เผยสีหน้าที่พึงพอใจออกมา

 

“ด้วยความเเข็งเเกร่งของ หยูหลง มันเหมือนกับว่า เขาเป็นผู้ชนะในการทดสอบสุดท้ายของสำนักต่อสู้เมืองจักรพรรดิขาวเเล้ว”

 

“ผู้นำตระกูลเหลียน พวกเราขอเเสดงความยินดีต่อท่านล่วงหน้า…”

 

บรรดาตระกูลที่ร่ำรวยต่าง ๆ พวกเขาได้เข้ามาประจบประเเจงผู้ตระกูลเหลียนกันอย่างไม่ถ้วนหน้าเเละเอ่ยปากเเสดงความยินดีกับเขาทำให้ ผู้นำตระกูล เหลียน ,เหลียนว่านซง กลายเป็นปิติยินดี

 

ไม่ไกลนักไป๋ซือหยา ที่ได้ยินเช่นนั้น เธอรู้สึกโกรธเคืองมาก เมื่อจ้องมองไปที่สีหน้าที่โกรธเคืองของหลานสาวของเธอ ไป๋สือซาน ได้จับมือของเธอเบา ๆ “รอดูการเเข่งขันที่กำลังจะเกิดขึ้นเถอะ”

 

“เย่เฉินเฟิง ข้าไม่อยากจะรังเเกเจ้าเพราะเห็นว่าเจ้าไม่มีอาวุธเช่นนั้นข้าจะต่อให้เจ้า 3 กระบวนท่าโดยข้าจะยืนอยู่นิ่ง ๆ เเละป้องกันโดยไม่โจมตี”เหลียนหยูหลง ยื่นมือออกไปเเละกวักมือกเรียกหา เย่เฉินเฟิง

 

“สุดยอดไปเลย นายน้อยเหลียน เเสดงให้ไอ้ขยะนั่นเห็นถึงความเเตกต่างซะ”

 

“นายน้อยเหลียน ทุบตีไอ้ขยะนั่นให้กลายเป็นสุนัขที่ตกตาย เเสดงให้มันรู้ถึงความเเข็งเเกร่งของท่าน”

 

ได้ยินคำพูดของ เหลียนหยูหลง,ตี้หว่านสือ เเละ คนอื่น ๆ ได้ตะโกนออกมาอย่างสุดปอด พวกเขารู้ชื่นชมการกระทำของ เหลียนหยูหลง

 

เพียงเเต่เย่เฉินเฟิง หาได้สนใจเสียงเยาะเย้ยเหล่านั้น เขาจ้องมองไปที่ เหลียนหยูหลง เเละ จงใจพูดอย่างเย็นชา”ข้ากลัวว่าเจ้าจะไม่สามารถอดทนได้จนครบกระบวนท่าที่ 3″

 

“ฮ่าฮ่า เย่เฉินเฟิง เจ้าคิดจริง ๆ หรอว่า เจ้าจะสามารถทำให้ข้าเคลื่อนไหวได้ด้วยเพียง 3 กระบวนท่าของเจ้า?” เหลียนหยูหลง เเสดงร้อยยิ้มอย่างเหยียดหยาม”เจ้ามันช่างไม่ประมาณตนเลยจริง ๆ “

 

“เเล้วเดี๋ยวเราจะได้รู้กัน”ดวงตาของ เย่เฉินเฟิง เผยเเววตาอันเเหลมคมขณะที่เขาพูดกระซิบกับตัวเองเบา ๆ

 

“เด็กคนนี้ หยูหลง เขาได้เเสดงท่าทางที่องอาจ ไม่ธรรมดาอย่างเเท้จริง”

 

“ใช่สมกับที่เป็นอัจฉริยะอันดับหนึ่งเเห่งเมืองจักพรรรดิขาว ข้าเชื่อว่าอีกไม่นาน หยูหลง จะสามารถเเซงหน้าพวกคนรุ่นเก่าได้อย่างเเน่นอน”

 

ในขณะที่ทุกคนกำลังชื่นชม เหลียนหยูหลง ก็ได้มีคน ๆ หนึ่งได้พูดเชียร์ เย่เฉินเฟิง”เฉินเฟิง เจ้าต้องทำได้”

 

เจ้าของเสียงนั้นก็คือ ไป๋ซือหยา เธอนั่งอยู่บนที่นั่งรับรองพิเศษพร้อมกับตะโกนเชียร์เขาด้วยใบหน้าที่เเดงก่ำ

 

เย่เฉินเฟิง จ้องมองไปที่ ไป๋ซือหยา ผิวของเขารู้สึกสั่นสะเทือนต่อเสียงร้องเชียร์นั้น จากนั้นเขาก็ได้ก้าวฝ่าเท้าเดินออกไป เเละ พุ่งเข้าหา เหลียนหยูหลง ทันที

 

“เป็นไปได้ยังไง?ทำไมเเรงกดดันทางพละกำลังร่างกายของมันจึงน่ากลัวขนาดนี้?”

 

เหลียนหยูหลงไม่สามารถทำใจเชื่อได้ว่า เย่เฉินเฟิง ที่ไม่มีจิตอสูรจะสามารถปล่อยเเรงกดดันทางร่างกายที่เเข็งเเกร่งขนาดนี้ออกมาได้ เขารีบรวมเข้ากับจิตอสูรจระเข้ฟันเหล็กของเขาเพื่อเพิ่มพละกำลังป้องกันของตนเอง

 

“ปั้ง!”

 

เย่เฉินเฟิง ใช้กำปั้นขวาที่มีพละกำลังมากกว่า 5,000 จิน พุ่งเข้าไปเหมือนหอกเเทงเข้าใส่หน้าอกของ เหลียนหยูหลง

 

เหลียนหยูหลง ได้ยื่นมือออกมารับเบา ๆ เเต่ว่าพละกำลังที่เเข็งเเกร่งได้ทำให้เเขนของ เหลียนหยูหลง รู้สึกสั่นไหวอย่างรุนเเรง จากนั้นเลือดก็ไหลออกจากมือของเขา ด้วยสภาพที่บาดเจ็บของเเขนในตอนนี้ มันเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะถือหอกยาวในมือได้ หอกยาวเหล่านั้นได้ตกลงมาในเวลาต่อมา จากนั้นกำปั้นของ เย่เฉินเฟิง ก็ทะลวงเข้าทุบหน้าอกของเขา

 

กระดูกซี่โครงของ เหลียนหยูหลง หักลงในฉับพลันร่างกายของเขาถูกกำปั้นซัดเข้ามาอย่างเต็มเเรง เลือดสด ๆ จำนวนมากได้พุ่งออกจากปากของเขา เเต่เขาก็พยายามกลืนมันลงไป

 

อย่างไรก็ตามการกลืนเลือดเสียเข้าไปภายในร่างกายเหล่านี้จะทำให้ร่างกายของเขาไม่มั่นคงเเละอาการบาดเจ็บเย่ลงเรื่อย ๆ

 

“ข้าไม่คิดเลยว่าเจ้าจะสามารถหยุดหมัดที่เเข็งเเกร่งของข้าได้ ดูเหมือนว่าจะพอมีความสามารถอยู่บ้าง”เย่เฉินเฟิง จ้องมองไปที่ เหลียนหยูหลง เเละยิ้มออกมา”ยังเหลืออีกสองกระบวนท่า เตรียมตัวให้ดี”

 

ได้ยินคำพูดของ เย่เฉินเฟิง การเเสดงออกของ เหลียนหยูหลง กลายเป็นน่าเกลียดมากขึ้น เขาไม่คิดเลยว่า เย่เฉินเฟิง ที่ทุกคนเรียกขานว่าเป็นขยะ จะใช้เพียงหมดเดียวทำให้เขาบาดเจ็บสาหัสถึงเพียงนี้

 

เเต่เขาไม่มีทางเลือกอื่น ถ้าเขาไม่สามารถทนรับการเคลื่อนไหว 3 ครั้งของ เย่เฉินเฟิง ได้ เขาจะสูญเสียคุณสมบัติในการเข้าร่วมการทดสอบเข้านิกายเพลิงผลาญฟ้า เเต่ถ้า เขาไม่รักษาคำพูด เขาจะเสียหน้าอย่างมากในเมืองจักรพรรดิขาว

 

“การโจมตีครั้งนั้นของมันควรจะเป็นขีดจำกัดเเล้ว ถ้าข้าใช้พละกำลังป้องกันอย่างเต็มที่ ควรจะสามารถปิดกั้นการโจมตีที่เหลืออีกสองครั้งของมันได้ เมื่อถึงเวลานั้นข้าจะสามารถเปลี่ยนกระเเสความได้เปรียบ”เหลียนหยูหลง ปลอบโยนตัวเองเล็กน้อย

 

ในขณะนี้ ลานประลองต่อสู้ ได้เงียบไป พวกเขาเห็น เหลียนหยูหลง ได้รับบาดเจ็บต่อหน้าต่อตาของพวกเขา

 

เเม้เเต่พ่อของ เหลียนหยูหลง ก็ยังเเทบจะขาดสติ เขาพยายามยิ้มอย่างเเห้ง ๆ เเละหัวเราะให้กับความกังวลของตัวเองเล็กน้อย

 

“กระบวนท่าที่สองรับมือ”

 

เย่เฉินเฟิง เย้ยหยัน จากนั้นเขาก็ถ่ายเถพละกำลังจำนวนมากลงไปที่กำปั้นเเขนขวาของเขาอีกครั้ง

 

พลังหมัดได้ทำลายมวลอากาศ เเละ พุ่งเข้าใส่หน้าอกของ เหลียนหยูหลง อีกที

 

“จระเข้ฟันเหล็ก ใช้พลังทั้งหมดของเจ้าปกป้องข้าซะ”

 

รู้สึกได้ถึงพละกำลังอันน่ากลัวจากการชกของ เย่เฉินเฟิง,เหลียนหยูหลง ได้พยายามใช้ จิตอสูรจระเข้ฟันเหล็ก เป็นเกราะป้องกันให้เขา ทั้งเขายังพยายามถือหอกด้วยสองมือเพื่อเตรียมรับมือการโจมตีครั้งที่สองของ เย่เฉินเฟิง

 

“ปั้ง…”

 

เสียงปริเเตกได้ปรากฏขึ้น พลังป้องกันของเขาได้ถูกทำลายพร้อมกับหอกเกลียวสีดำในมือของ เหลียนหยูหลง ไม่สามารถต้านทานพละกำลังหมัดของ เย่เฉินเฟิงได้ รอยร้าวได้ปรากฏขึ้นบนตัวหอก

 

สำหรับเเขนของเขาที่จับหอกเเน่นมันได้ถูกเขย่าจนสั่นสะเทือนเลือดจำนวนมากได้ไหลออกมาอีกครั้งเขาไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เเละทรุดลงบนพื้น

 

“อั๊ก”

 

คราวนี้เหลียนหยูหลงไม่สามารถระงับเลือดคลั่งที่อยู่ภายในร่างกายของตนเองได้อีก เขาได้พ่นโลหิตคำโตออกมา จากนั้นร่างกายที่ทรุดลงก็เริ่มสูญเสียการควบคุมทีละน้อย

 

คราวนี้ความเงียบสงบได้เข้าปกคลุมพื้นที่อย่างเเท้จริง หลังจากเห็นฉากต่อสู้ที่เกิดขึ้นพวกเขาเเทบจะกลายเป็นใบ้กันถ้วนหน้า

 

“หรือว่าเย่เฉินเฟิงมันเป็นสัตว์อสูรเเปลงร่างมาอย่างงั้นเหรอ ? ทำไมมันสามารถทำลายหอกดำที่ขึ้นชื่อว่าเเข็งเเกร่งนั่นไดด้”

 

“พละกำลังของมันน่ากลัวเกินไป นี่เป็นครั้งเเรกที่ข้าได้เห็นพละกำลังที่เเข็งเเกร่งในระดับนั้น”

 

“ไม่มันไม่ควรจะเป็นเช่นนี้ นายน้อยเหลียน ไม่มีทางเเพ้ เขาสามารถที่เอาชนะ เย่เฉินเฟิง เเละ ทุบตีมันให้กลายเป็นสุนัขที่ตายได้”ตี้หว่านสือ ไม่สามารถยอมรับความเป็นจริงที่เบื้องหน้าของเขาได้ ถ้าเเม้เเต่ เหลียนหยูหลง ยังไม่ใช่คู่มือของ เย่เฉินเฟิง การเเก้เเค้นของเขาก็ไม่มีทางประสบความสำเร็จ

 

“เหลียนหยูหลง ยังเหลืออีกกระบวนท่าสุดท้ายเตรียมรับมือ”

 

มุมปากของ เย่เฉินเฟิง ม้วนตัวขึ้นเล็กน้อยจากนั้นเขาก็เร่งความเร็วขึ้นเมื่อจะทำการโจมตีครั้งที่สามใส่ เหลียนหยูหลง

 

“ไม่ ข้าจะเเพ้ไม่ได้ ไม่งั้นข้าจะสูญเสียคุณสมบัติเข้ารับการทดสอบนิกายเพลิงผลาญฟ้า”

 

หลังจากเผชิญหน้ากับความเเข็งเเกร่งที่น่าทึ่งของ เย่เฉินเฟิง เหลียนหยูหลง รู้ตัวดีว่าท่าเขายังฝืนป้องกันอีกครั้ง ตัวเขาจะเเพ้อย่างไม่ต้องสงสัย

 

ทันใดนั้น ความคิดหลายอย่างก็พุ่งทะลุจิตใจของเขา ท้ายที่สุดเขาก็กลืนน้ำลายตัวเอง เเละ ถือหอกที่เต็มไปด้วยรอยเเตก พุ่งเข้าหา เย่เฉินเฟิง

 

“เย่เฉินเฟิง ไปตายซะ”

 

เหลียนหยูหลง ได้คำรามออกมา จิตอสูรจระเข้ฟันเหล็กได้เผยรูปลักษณ์อยู่ที่ด้านหลังของเขา เมื่อจระเข้ฟันเหล็กง้างปากออกมาผสานเข้ากับการโจมตีของหอกสีดำ พลังโจมตีของหอกก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก

 

“เหลียนหยูหลง ช่างน่ารังเกียจจริง ๆ เขากลืนน้ำลายตัวเองต่อหน้าสาธารณชนจำนวนมาก โดยไม่สนศักดิ์ศรีของตนเองเเม้เเต่น้อย”ไป๋ซือหยา ได้ยืนขึ้นจากที่นั่งของเธอ เเละ จ้องมองไปที่ เขา อย่างโกรธเคือง

 

ในขณะเดียวกัน ตี้หว่านสือ เเละ คนอื่น ๆ ที่เห็น เหลียนหยูหลง ตอบโต้ พวกเขาก็เผยให้เห็นความสุข จากมุมมองของพวกเขา หาก เหลียนหยูหลง ทำการตอบโต้ เย่เฉินเฟิง จะไม่มีโอกาสชนะได้เลย

 

“เหลียนหยูหลง เจ้าคิดผิดเเล้วที่เลือกข้าเป็นคู่ต่อสู้”

 

จากนั้น เย่เฉินเฟิง ก็เผยความลับของเขาออกมา เขาถูกบังคับให้ต้องเผยการมีอยู่ของจิตอสูร จากนั้นเขาก็ควบคุมพลังวิญญาณที่ปล่อยออกมาจากไข่โลหิต เขาผสานมันเข้ากับร่างกายของตนเองในทันที