“นั่นมันเสียงอะไร ? มันดังมาจากทางภูเขาข้างหน้า!”

ขณะที่ เย่เฉินเฟิง กำลังหลบหนี ต้นผลไม้ปีศาจโลหิต ห่างออกไปไกลหลายสิบไมล์ก็มีศิษย์สองคนได้ยินเสียงที่เกิดขึ้น

“เย่เค๋อ ข้าคิดว่ามันจะต้องมีอะไรอยู่ข้างหน้าของเราเเน่นอน”

ชายในเสื้อคลุมน้ำเงิน ได้กล่าวพูดกับ เย่เค๋อ ศิษย์จากสำนักพิทักษ์นิกายวิหคอัสนี

“ฮ่าฮ่า เกาเฟย พวกเราไปดูกันเถอะ”

เย่เค๋อ ที่อยู่ในชุดคลุมสีเเดงได้กล่าวพูดขึ้นเขาได้กล่าวบอกกับ หนึ่งในอัจฉริยะที่เป็นตัวเเทนของนิกายหุบเขาวิหคอัสนี

“นั่นมัน…ต้นผลไม้ปีศาจโลหิต”

เมื่อ หยุนเกาเฟย เเละ เย่เค๋อ พุ่งไปยังภูเขาที่เกิดเสียงพวกเขาก็เห็นต้นไม้ประหลาดสีดำเคลื่อนไหวเเละทำการโจมตีอย่างดุเดือด

“ต้นผลไม้ปีศาจโลหิต นี่ เเข็งเเกร่งมาก ดูจากสีต้นของมัน มันน่าจะมีอายุไม่ต่ำกว่า 50,000 ปี เเละ ด้วยอายุขนาดนี้มันย่อมให้กำเนิดผลไม้ปีศาจโลหิต ออกมาเเล้วเเน่นอน”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ทั้งคู่ ก็กลายเป็นดวงตาร้อนผ่าว

หากได้รับผลไม้ปีศาจโลหิตมา พวกเขาทั้งสองคน มีความมั่นใจอย่างมาก โดยเฉพาะ เย่เค๋อ เขามีความมั่นใจที่จะใช้ผลไม้ปีศาจโลหิต ในการทะลวงระดับพลังกลายเป็นผู้ใช้จิตอสูรระดับสวรรค์

ในเวลานี้ เย่เฉินเฟิง ที่อยู่ไม่ไกลจากตำเเหน่งของ ต้นผลไม้ปีศาจโลหิต ร่างของเขาโชกไปด้วยเลือด หากไม่ใช่เพราะว่าความเเข็งเเกร่งทางกายของเขาเเข็งเเกร่งเเล้วล่ะก็เขาย่อมไม่สามารถทนรับการโจมตีที่รุนเเรงของรากต้นผลไม้ปีศาจโลหิตได้

“เเก่นเเท้วิญญาณเยือกเเข็ง”

เย่เฉินเฟิง ได้ใช้พลังของเเก่นเเท้วิญญาณเยือกเเข็ง เเละ โยนโอสถฟื้นวิญญาณเข้าไปในปาก เพื่อฟื้นพลังวิญญาณที่เสียไปของเขา

จากนั้น เย่เฉินเฟิง ก็ใช้ปราณดาบสองชั้น เเละพละกำลังมากกว่า 130,000 จิน โจมตีทำลายรากสีดำที่พุ่งเข้ามาจำนวนมาก

“หนึ่งดาบสังหาร!”

เย่เฉินเฟิง ได้ใช้ทักษะผลาญทำลาย หนึ่งดาบสังหาร อีกครั้ง เเละโจมตีใส่ ต้นผลไม้ปีศาจโลหิต

“เป็นมัน!”

เย่เค๋อ จำได้ว่า อีกฝ่ายเป็น เย่เฉินเฟิง เมื่อเห็น เย่เฉินเฟิง ในอาณาจักรลับวิญญาณเเท้จริงเเห่งนี้ ดวงตาของ เย่เค๋อ ก็เผยเเววตาเจตนาฆ่าที่รุนเเรงออกมา

“คลื่นอัสนีทันฑ์ม่วง”

หลังจากนั้น เย่เค๋อ ก็กระโดดขึ้นไปบนฟ้าเเละใช้ดาบทันฑ์อัสนีของเขาพุ่งโจมตีใส่ เย่เฉินเฟิง

“ทักษะร่างเเปลงเงา!”

หลังจาก เย่เฉินเฟิง ทำลายรากสีดำเสร็จเเล้ว เขาก็สัมผัสได้ถึงพลังวิญญาณของใครบางคน เมื่อเขามองขึ้นไปก็พบ เย่เค๋อ อยู่ข้างบน

เย่เฉินเฟิง ได้ควบเเน่นความเร็วมากกว่า 4 เท่าเพื่อหลบการโจมตีจาก ทักษะวิญญาณของ เย่เค๋อ ในทันทีจากนั้นเขาก็พุ่งหลบหนีขึ้นภูเขาไป

“เจ้าคิดจะไปไหน!”

หยุนเกาเฟย ก็เป็นผู้ใช้จิตอสูรระดับปฐพีขั้น 6 เมื่อเห็น เย่เฉินเฟิง กำลังหลบหนี เขาได้หยิบดาบขนาดยักษ์ออกมา เเละ พุ่งโจมตี ใส่ เย่เฉินเฟิง

เมื่อเทียบกับความเเข็งเเกร่งของ เย่เค๋อ เเละ พรรคพวกของเขาเเล้ว ต้นผลไม้ปีศาจโลหิต ที่ใกล้เข้ามา ดูจะยิ่งอันตรายกว่ามาก ดังนั้น เห็นอีกฝ่าย พุ่งโจมตีตนเอง เขาไม่ได้หลบกลับระเบิดพละกำลังที่เเข็งเเกร่งเเละยกดาบเขี้ยวมังกรขึ้นต้านทาน

“ปั้ง!”

ดาบของ หยุนเกาเฟย ถูกทำลายด้วยดาบของ เย่เฉินเฟิง จากนั้น เย่เฉินเฟิง ก็ควบเเน่นทักษะร่างเเปลงเงา พุ่งหลบหนีเข้าไปในภูเขาที่วุ่นวาย

“นี่มันไม่ดีเเล้ว!”

เห็นเย่เฉินเฟิง พุ่งหายตัวไป พวก เย่เค๋อ ได้ยินเสียงที่ดังเข้ามาใกล้ เป็นต้นผลไม้ปีศาจ พวกเขาทั้งสองคนได้รีบหยิบยันต์สีม่วงออกมาจากถุงจักรวาลของพวกเขา

“ปลดปล่อย!”

จากนั้นทันฑ์อัสนีจำนวนมากก็พุ่งออกมาทำลายรากสีดำนับร้อย พวกเขาได้รีบไล่ตาม เย่เฉินเฟิง ไปในทันที

“เย่เฉินเฟิง ส่งผลไม้ปีศาจโลหิตมา เเละ ข้าจะไว้ชีวิตเจ้า”

เห็น เย่เฉินเฟิง ที่อยู่ด้านหน้าของพวกเขา เย่เค๋อซินตะโกนออกมา

“เจ้าต้องการผลไม้ปีศาจโลหิต จากข้า ? เช่นนั้นก็ลองมาเเย่งดูเอา”

เย่เฉินเฟิง ไม่สนใจ เย่เค๋อ เขาใช้โอสถฟื้นวิญญาณ เพื่อฟื้นคืนพลังวิญญาณที่สูญเสียไป

“ทางตัน!”

เย่เฉินเฟิง ที่พุ่งตัวไปได้ไม่ไกล ทันใดนั้นเขาก็หยุดอยู่ที่ขอบภูเขาเเละพบก้นบึ้งลึกที่อยู่ด้านหน้า ทำให้เขาตัดสินใจที่จะหยุดฝีเท้าลง

“มาดูกันว่าเจ้าจะหนีไปไหนได้”

เย่เค๋อ ที่ไล่ตามมา เขาเห็น เย่เฉินเฟิง หยุดเท้าลงเพราะเห็นเหวลึกที่ยิ่งใหญ่ เขาได้เเสดงรอยยิ้มที่ดุร้ายออกมา

“ไม่มีทางเลือกนอกจากจะต้องสู้เเล้ว”

เย่เฉินเฟิง ใช้โอสถฟื้นวิญญาณ เม็ดที่ 3 เเละกลืนเข้าไป จากนั้นเขาก็ถือดาบเขี้ยวมังกรในมือ เเละจ้องมองไปที่ เย่เค๋อ ที่พุ่งเข้ามาใกล้เขา

สำหรับ เย่เฉินเฟิง เเม้เขาจะใช้โอสถฟื้นวิญญาณไปถึง 3 เม็ด พละกำลังของเขาก็ฟื้นกลับมาได้เพียงครึ่งเดียวเท่านั้น เขาสามารถใช้ทักษะดาบผลาญทำลาย หนึ่งดาบสังหารได้เพียงครั้งเดียว

อย่างไรก็ตาม เย่เฉินเฟิง ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายมีเครื่องรางป้องกันหรือไม่ ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าประมาทโจมตีออกไปอย่างสุ่มสี่สุ่มห้า

“เย่เฉินเฟิง ข้าต้องขอชมเจ้าว่าเจ้าโชคดีมากที่หนีรอดมาจากต้นผลไม้ปีศาจโลหิตมาได้ เเต่โชคของเจ้ามันหมดลงเเล้ว ในวันนี้ ข้าจะส่งเจรลงสู่เหวนรก ไม่ต้องกลัวข้าจะทำให้มันจบโดยเร็วที่สุด”เย่เค๋อ กล่าวพูดออกมา

“มีคนจำนวนมากต้องการชีวิตของข้าเเต่น่าเสียดาย คนเหล่านั้นได้ถูกข้าฆ่าตายไปหมดเเล้ว”เย่เฉินเฟิง ยิ้มเยาะเย้ยเเละพยายามเร่งการฟื้นฟูพลังวิญญาณ

“เจ้าเป็นเพียงผู้ใช้จิตอสูรระดับปฐพีขั้น 4 เเต่กล้าขู่พวกเราหรือไม่?”หยุนเกาเฟิง ไม่ได้เห็น เย่เฉินเฟิง อยู่ในสายตาของเขา

ขณะที่ หยุนเกาเฟย พูดเสร็จ จู่ ๆ จิตปราณดาบก็พุ่งเข้าใส่เขาอย่างรุนเเรงจนทำให้เขารู้สึกหายใจไม่ออก

“ปราณดาบ!”

รับรู้ได้ถึงจิตปราณดาบของ เย่เฉินเฟิง สีหน้าของ หยุนเกาเฟย เปลี่ยนไปอย่างมาก เขาไม่คิดเลยว่า เย่เฉินเฟิง ที่เป็น ผู้ใช้จิตอสูรระดับปฐพีขั้น 4 จะสามารถตระหนักได้ถึงปราณดาบ ที่เป็นสุดยอดทักษะที่นักดาบจำนวนมากใฝ่ฝันเอาไว้

“ทักษะร่างเเปลงเงา!”

ขณะที่ หยุนเกาเฟย ประหลาดใจ เย่เฉินเฟิง ก็ควบเเน่นความเร็ว 4 เท่า พุ่งเข้าโจมตี เย่เค๋อ

“หึ่ม!”

เย่เค๋อ ได้คาดการ์ไว้อยู่เเล้วว่า เย่เฉินเฟิง จะต้องโจมตีตัวเองก่อน ดังนั้น ดาบยาวสีเงิน ก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา จากนั้นเขาก็ระเบิดความเเข็งเเกร่งที่ยิ่งใหญ่ออกมา

เห็น เย่เค๋อ ระเบิดพลังโจมตี หยุนเกาเฟย เองก็ระเบิดพลังโจมตีด้วยเช่นเดียวกัน เเต่ทว่า ในตอนนั้น เย่เฉินเฟิง กลับได้เคลื่อนไหวด้วยทักษะวิญญาณอันเเปลกประหลาด

“ทักษะดาบผลาญทำลาย,หนึ่งดาบสังหาร”

เห็นการโจมตีของ เย่เค๋อ เย่เฉินเฟิง ได้พุ่งตัวเข้าหาอีกฝ่ายด้วยความเร็วสูงสุดเเละใช้ทักษะดาบผลาญทำลาย หนึ่งดาบสังหาร โจมตีป้องกัน เย่เค๋อ เเละ พุ่งสวนไปทาง หยุนเกาเฟย

ทันที่ทักษะดาบของ เย่เฉินเฟิง พุ่งปะทะร่างของ หยุนเกาเฟย เเสงของเครื่องรางป้องกันก็ได้ทำงานเเละเริ่มต่อต้านทักษะหนึ่งดาบสังหารของ เย่เฉินเฟิง

เเต่ว่าพลังโจมตีของ หนึ่งดาบสังหารนั้นเเข็งเเกร่งมาก รัศมีพลังป้องกันที่เกิดจากเครื่องรางป้องกันได้ถูกทำลายจนรัศมีพลังพุ่งกระเเทกร่างกายของ หยุนเกาเฟย

หยุนเกาเฟย ไม่คิดเลยว่า เย่เฉินเฟิง จะเเข็งเเกร่งขนาดนี้ เขาสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายความตายที่รุกล้ำเข้าสู่จิตใจของเขา ทำให้เขารู้สึกหวาดกลัวเเละพยายามจะหลบหนี

“เเก่นเเท้วิญญาณเยือกเเข็ง”

เย่เฉินเฟิง ไม่ให้โอกาส หยุนเกาเฟย ในการหลบหนี เขาได้ใช้พลังของเเก่นเเท้วิญญาณเยือกเเข็งในการผนึกการเคลื่อนไหวของอีกฝ่าย เเต่ทว่าตอนนี้ เย่เค๋อ ที่ได้รับบาดเจ็บ ก็ได้ปรากฏตัวขึ้นด้านข้างเขาเเละโจมตีเข้าใส่เขา

“ฝ่ามือทลายเมฆา!”

เย่เฉินเฟิง ใช้ฝ่ามือทลายเมฆาพุ่งโจมตี ใส่ เย่เค๋อ จนกระเด็นถอยออกไป เเละ พุ่งเข้าจัดการ หยุนเกาเฟย เพื่อจบชีวิตของเขาโดยตรง