“เป็นเวลากว่า 100,000 ปี เเล้วที่ไม่ได้พบคนที่มีความสามารถตระหนักได้ในปราณดาบ!”

 

สายตาสีเเดงเลือดได้จ้องมองไปที่ เย่เฉินเฟิง เเละ พูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบง่าย

 

“เจ้าคือ….”

 

เย่เฉินเฟิงมองไปที่วิญญาณสีเเดงที่จ้องมองมาที่เขาทำให้เหงื่อบนหน้าผากของเขาไหลออกมาจำนวนมาก

 

เเม้ว่าวิญญาณสีเเดงจะอยู่ห่างไกลจากเขา เเต่เขาก็สัมผัสได้ถึงความอันตราย ไม่ต้องสงสัยเลยว่า ถ้าหากอีกฝ่ายต้องการจัดการเขา มันเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะต้านทานการโจมตี

 

“ข้าเป็นจิตวิญญาณเเห่งการดำรงอยู่เเละเป็นเจ้าของวิหารศิลาเเห่งนี้ สถานที่เเห่งนี้คือสถานที่เเห่งการทดสอบ”เสียงของวิญญาณสีเเดงได้กล่าวพูดออกมา”เจ้าเด็กน้อย เจ้ายินดีที่จะเข้ารับการทดสอบของข้าหรือไม่?”

 

“ทดสอบ ? ทดสอบอะไร” เย่เฉินเฟิง กล่าวถาม

 

“การทดสอบเเห่งดาบ ถ้าเจ้าไม่ผ่านการทดสอบเจ้าอาจจะเสียชีวิตได้”วิญญาณสีเเดงกล่าวตอบอย่างช้า ๆ

 

“ถ้าเจ้าผ่านการทดสอบของข้า ไม่เพียงเเต่เจ้าจะได้รับของรางวัลตอบเเทน เเต่ข้ายังจะส่งเจ้าเข้าไปในวิหารชั้นในเพื่อรับการประเมิน หากเจ้าสามารถผ่านการทดสอบภายในวิหารชั้นในได้ เจ้าจะได้รับ 3 สมบัติล้ำค่าที่สุดในอาณาจักรลับวิญญาณเเท้จริงเเห่งนี้”

 

“เอ่อ…ท่านจ้าววิหาร การทดสอบเเห่งดาบนี้มีความยากเเค่ไหนกัน?”เย่เฉินเฟิง สูดลมหายใจเข้าลึกเเละกล่าวถาม

 

“บททดสอบมีด้วยกันทั้งสิ้น 10 ด่าน เหล่าผู้ที่มีความสามารถตระหนักได้ในปราณดาบพวกเขาได้เข้าร่วมทดสอบ เเต่น่าเสียดายไม่มีใครในพวกเขาผ่านการทดสอบเเห่งดาบเเละสุดท้ายพวกเขาก็เสียชีวิตลง”วิญญาณจ้าววิหารกล่าวตอบ

 

“ไม่มีใครผ่านการทดสอบเเห่งดาบเเละเสียชีวิตไปทั้งหมด?”

 

เมื่อรู้ถึงความยากลำบากของ การทดสอบเเห่งดาบนี้ เย่เฉินเฟิง ถอนหายใจออกมาเเละค่อนข้างลังเล

 

“ถ้าเจ้าขลาดกลัว ข้าสามารถส่งเจ้าออกไปได้ เเต่จำไว้ว่า เจ้ามีโอกาสตัดสินใจเพียงเเค่ครั้งเดียวเท่านั้น ทุกอย่างขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของเจ้า”วิญญาณจ้าววิหารได้กล่าวตอบ เย่เฉินเฟิง

 

ในเส้นทางเเห่งการฝึกตน นั้น บททดสอบที่ยากที่สุดก็คือ ความเป็นความตาย หากไม่สามารถก้าวข้ามเเละเตรียมใจพร้อมรับบททดสอบนี้ได้ไม่ช้าก็เร็วก็คงถูกกำจัด

 

“เเต่ว่าข้ามีสมองกลืนกินศักดิ์สิทธิ์อยู่!”

 

เย่เฉินเฟิง เมื่อนึกถึงเรื่องนี้เขาได้สูดลมหายใจเข้าลึกเเละตอบกลับอย่างมั่นคง”ท่านจ้าววิหาร ข้ายินดียอมรับการทดสอบเเห่งดาบนี้”

 

“ตัดสินใจได้ดีมาก เอาล่ะ ก่อนจะเริ่มการทดสอบ ข้าจะให้เจ้าตระหนักถึงความเข้าใจเเห่งดาบ หลังจากนั้นสามวันข้าจะส่งเจ้าเข้าสู่บททดสอบ จนกว่าจะผ่านบททดสอบเจ้าจะไม่สามารถออกมาได้ เเน่นอนว่าถ้าเจ้าล้มเหลว เจ้าจะติดอยู่ในนั้นตลอดกาล”วิญญาณจ้าววิหารได้กล่าวบอก

 

“ขอบคุณท่านจ้าววิหาร”เย่เฉินเฟิง ได้เดินไปที่อนุสรณ์ที่สูงกว่า 5 เมตร จากนั้นเขาก็เงยหน้ามองเเละพยายามสัมผัสบางอย่าง

 

“เอาล่ะ ข้าจะเเสดงให้เจ้าเห็นถึงจำนวนกระเเสปราณดาบที่ปรากฏในจิตใจของเจ้า เจ้าจะสามารถตระหนักเเละเข้าใจมันได้ โดยต้องพึ่งพาความสามารถของตัวเจ้าเอง”วิญญาณจ้าววิหารกล่าวพูด

 

“อืม!”

 

เย่เฉินเฟิง ได้พยักหน้าเเละนั่งไขว่ห้างอยู่ใต้อนุสรณ์ศิลาสีดำนั่น จากนั้นเขาก็รวบรวมพลังของสมองกลืนกินศักดิ์สิทธิ์เเละปล่อยพลังวิญญาณเข้าสู่อนุสรณ์สีดำนั่น

 

“สามารถเข้าสู่สภาวะเงียบสงบได้รวดเร็วขณะนี้เลยหรือไม่?”

 

วิญญาณจ้าววิหาร ได้จ้องมองไปที่ เย่เฉินเฟิง ที่เข้าสู่สภาวะเงียบสงบ เขาเเสดงท่าทางออกมาอย่างเเปลก ๆ

 

“ดูเหมือนว่าเขาพอจะมีโอกาสที่จะผ่านการทดสอบ”รอยยิ้มเล็ก ๆ ที่หาได้ยากของ วิญญาณจ้าววิหาร ได้ปรากฏขึ้น เขาได้ลอยอยู่กลางอากาศเงียบ ๆ อย่างอดทน

 

“หึ่ม!”

 

ผ่านไปหนึ่งวัน กระเเสปราณดาบในร่างของ เย่เฉินเฟิง ก็ถูกปลดปล่อยออกมาทำให้ มวลอากาศภายในวิหารศิลาเเห่งนี้สั่นสะเทือนอย่างรุนเเรง

 

“ไม่เลว เป็นเพียงผู้ใช้จิตอสูรระดับปฐพีขั้น 4 เเต่สามารถตระหนักได้ถึงกระเเสปราณดาบได้ในเวลาไม่ถึง 3 วัน รากฐานการบ่มเพาะพลังของเขาก็เเข็งเเกร่งมาก ทักษะโดยกำเนิดเองก็ไม่เลว เขามีโอกาสสูงที่จะผ่านการทดสอบเเห่งดาบนี้ได้”วิญญาณจ้าววิหารกล่าวพึมพัมกับตัวเอง

 

…

 

“สารเลว เย่เฉินเฟิง มันไปมุดหัวอยู่ที่ไหนกัน”

 

ขณะเดียวกัน โหย่วซานเสียน ที่เพิ่งสังหารอสูรวิญญาณเเมงป่องดำ เขาได้ถือดาบวิญญาณที่เปื้อนโลหิตจำนวนมากเเละคำรามออกมา

 

เพื่อที่จะฆ่า เย่เฉินเฟิง โหย่วซานเสียน ได้ใช้เวลาส่วนใหญ่มองหาสถานที่อยู่ของ เย่เฉินเฟิง เเต่เขาก็ไม่พบอะไรเลยทำให้เขารู้สึกโกรธมาก

 

“นั่นมัน!”

 

ขณะที่ โหย่วซานเสียน ฆ่าเเมงป่องดำ เสร็จ เขาก็สังเกตุเห็นเงาร่างสวยงามของคนคนนึงที่อยู่ไม่ไกล

 

“ฟู่เหยาเยว่!”

 

ไม่ไกลจากตำเเหน่งของ โหย่วซานเสียน ร่างของ ฟู่เหยาเยว่ ที่ส่งกลิ่นยั่วยวนอกมาทำให้ โหย่วซานเสียน เกิดประกายตาที่ร้อนเเรงมากขึ้น

 

ความงดงามเเละความเย้ายวนของ ฟู่เหยาเยว่ ทำให้ โหย่วซานเสียน เกิดความปราถนาโดยสมบูรณ์ ยิ่งไปกว่านั้น ฟู่เหยาเยว่ เเละ เย่เฉินเฟิง ยังมาจากสำนักพิทักษ์นิกายเพลิงผลาญฟ้า ด้วยกัน บางที เธออาจจะรู้ที่อยู่ของ เย่เฉินเฟิง

 

“นั่นใคร?”

 

รับรู้ได้ถึงบรรยากาศที่ปรากฏขึ้นที่ด้านหลัง ฟู่เหยาเยว่ ขมวดคิ้วเเน่น จากนั้น ร่างของ โหย่วซานเสียน ก็ปรากฏขึ้นที่บนต้นไม้โบราณที่สูงกว่า 20 เมตร

 

“ไม่ต้องกังวล ข้าเเค่ผ่านทางมา”

 

โหย่วซานเสียน จ้องมองไปที่ ใบหน้าที่ เย็นชาของ ฟู่เหยาเยว่ จากนั้นเขาก็ฉีกยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย

 

“โหย่วซานเสียน”

 

จ้องมองไปที่ใบหน้าของ โหย่วซานเสียน คิ้วของ ฟู่เหยาเยว่ ขมวดเข้าหากันอีกครั้ง เเต่เธอก็ไม่ได้ตอบสนองใด ๆ บนใบหน้าที่งดงามของเธอ

 

“ฟู่เหยาเยว่ อาณาจักรลับวิญญาณเเท้จริงเเห่งนี้ มีอันตรายซุกซ่อนอยู่ทุกที่ ข้าสงสัยว่าเจ้ายินดีจะเดินทางร่วมกันกับข้าหรือไม่?”โหย่วซานเสียน กล่าวถาม

 

“ขอโทษด้วย ข้าไม่สนใจ”

 

ฟู่เหยาเยว่ ตอบกลับอย่างเย็นชา เเละ เตรียมเดินจากไป

 

“ถึงเจ้าไม่สนใจ เเต่ข้าสนใจ”โหย่วซานเสียน พุ่งลงไปที่พื้นเพื่อที่จะสกัดกั้นการเคลื่อนไหวของ ฟู่เหยาเยว่ เเววตาของเขาเผยเจตนาที่ไม่ดีออกมา”ฟู่เหยาเยว่ ถ้าเจ้าเต็มใจที่จะเป็นผู้หญิงของข้า ข้าจะให้ท่านปู่ของข้ารับเจ้าเข้าเป็นศิษย์หลักของตำหนัก เจ้าจะเข้าถึงทรัพยากรบ่มเพาะพลังที่ช่วยให้เจ้าสามารถบุกทะลวงกลายเป็นผู้ใช้จิตอสูรระดับสวรรค์ ได้”

 

“เหอะ!”

 

เมื่อได้ยินคำพูดที่ หยิ่งยโสของ โหย่วซานเสียน ฟู่เหยาเยว่ ก็เเสดงสีหน้าออกมาอย่างไม่พอใจ อาวุธวิญญาณได้ปรากฏขึ้นในมือของ เธอ เเละ หันชี้ไปทาง โหย่วซานเสียน

 

“ปราณดาบ!”

 

รับรู้ได้ถึงกลิ่นอายพลังจากตัวของ ฟู่เหยาเยว่ สีหน้าของ โหย่วซานเสียน หน้าเกลียดมาก

 

“ดาบสะบั้นสวรรค์ปฐพี”

 

ในเวลานี้ ฟู่เหยาเยว่ ได้ปลดปล่อยทักษะวิญญาณของเธอออกมา เเละปลดปล่อยการโจมตีสองชั้น พุ่งเข้าใส่ โหย่วซานเสียน

 

“ปั้ง!”

 

พลังที่รุนเเรงได้ทำให้ โหย่วซานเสียน ถูกซัดกระเด็นออกไป โลหิตจำนวนมากได้ไหลออกมาจากมุมปากของเขา

 

“โหย่วซานเสียน ครั้งนี้ข้าจะปล่อยเจ้าไป เเต่ถ้าเจ้ากล้าปรากฏตัวขึ้นเเละสร้างความขุ่นเคืองให้ข้าอีก ข้าจะเด็ดหัวสุนัขของเจ้าซะ”

 

หลังจากโจมตี โหย่วซานเสียน จนได้รับบาดเจ็บ ฟู่เหยาเยว่ ที่เย็นชาก็ได้หันหลังจากไป

 

หลังจาก ฟู่เหยาเยว่ จากไป โหย่วซานเสียน ที่ได้รับบาดเจ็บ ร่างของเขาก็กระโดดหายเข้าไปในป่าอันเขียวชอุ่มเเห่งนี้