“เป็นไปไม่ได้ทำไมพลังโจมตีของมันถึงรุนเเรงขนาดนี้!”

 

เมื่อเห็นว่า เย่เฉินเฟิง สามารถทำลายดาบหยินหยางของ เฉินชางเทียน ได้ รวมถึง ทำลายกลุ่มก้อนพลังสีขาวนั่้น โหย่วซานเสียน รู้สึกไม่เชื่อสายตาตนเอง

 

“ชานเสียน พลังโจมตีของ เย่เฉินเฟิง น่ากลัวกว่าที่เราคิดไว้มาก เเละ อุปกรณ์สำคัญของเราก็ใช้โจมตีประตูเพื่อเปิดวิหารไปเเล้ว โอกาสของเรามีเพียงครั้งนี้ครั้งเดียว นั่นก็คือรอคนอื่นมาสมทบเเล้วค่อยเเย่งชิงจากพวกเขา”เฉินชางเทียน กล่าวเตือน

 

“ข้ารู้เเล้ว ตอนนี้คนอื่น ๆ กำลังจะมาถึงที่นี่ “โหย่วซานเสียน พยักหน้าอีกครั้ง

 

“คลื่นกระเเทกทำลายล้าง!”

 

“ดาบหยินหยาง!”

 

โหย่วซานเสียน เเละ เฉินชางเทียน ได้เคลื่อนไหวอีกครั้ง คราวนี้ พวกเขาได้โจมตีไปที่ประตูวิหารอื่น ๆ เพื่อเปิดทางให้คนอื่น ๆ เข้ามาอย่างง่ายดาย

 

เห็นว่า ประตูวิหารถูกทำลาย เย่เฉินเฟิง กลายเป็นมืดมนทันที

 

เพราะเขารู้ว่า ถ้าหากพวก โหย่วซานเสียน สามารถหนีไปได้ เย่เฉินเฟิง คงถูกนิกายเพลิงผลาญฟ้า ลงโทษอย่างเเน่นอน ยังไงก็ตาม เขาจะต้องฆ่าทั้งสองคนให้ได้

 

เมื่อทั้งสองคนเตรียมจะเคลื่อนย้ายหลบหนี จู่ ๆ กลิ่นอายพลังที่รุนเเรง ก็พุ่งเข้ามาล็อคร่างของพวกเขาเอาไว้

 

“โหย่วซานเสียน มอบสมบัติที่เจ้าได้รับมาให้ข้าซะ เเล้วข้าจะไว้ชีวิตเจ้า”

 

ชายในชุดคลุมสีขาวสูงผมยาวสีดำ บนเสื้อสลักรูปมังกรขนาดใหญ่ เขาเป็นคนของ นิกายหุบเขาวายุคลั่ง เป็นผู้เชี่ยวชาญที่เเข็งเเกร่งที่สุดในที่เเห่งนี้ หวางหลิน เขาจ้องมองไปที่ โหย่วซานเสียน อย่างใจเย็น

 

“ข้าไม่มี อาวุธวิญญาณปฐพีอื่น ๆ เขาได้เอาไปหมดเเล้ว นอกจากนี้ เย่เค๋อ เองก็ถูกสังหารโดยเขา”โหย่วซานเสียน ชี้ไปที่ เย่เฉินเฟิง เเล้วตะโกน “ในมือของเขาเองก็เป็นอาวุธวิญญาณปฐพีระดับกลาง”

 

“อาวุธวิญญาณปฐพีระดับกลาง?”

 

อาวุธวิญญาณปฐพีนั้นมีค่ามากใน ดินเเดนหิมะทางตอนเหนือ เช่น นิกายเพลิงผลาญฟ้า พวกเขาก็มีเพียงเเค่ 4 ชิ้นเท่านั้น เเต่ทว่า ในมือของ เย่เฉินเฟิง เป็นถึงอาวุธวิญญาณปฐพีระดับกลาง พอทุกคนได้ยินเช่นนั้น ทุกสายตาก็จ้องมองไปที่ เย่เฉินเฟิง ตาเป็นมัน

 

โดยเฉพาะศิษย์ของ นิกายหุบเขาวิหคอัสนี เเละ สำนักพิทักษ์นิกายหุบเขาวิหคอัสนี พวกเขาพบร่างของ เย่เค๋อ ที่ถูกตัดศีรษะ ดังนั้นสายตาของพวกเขาจึงจ้องมองไปที่ เย่เฉินเฟิง อย่างรุนเเรง

 

“สารเลวน้อย ส่งมอบอาวุธวิญญาณปฐพีมาให้ข้าซะเเล้วข้าจะไว้ชีวิตเจ้า”หวางหลิน ได้ ชี้ดาบสลักมังกร ไปที่ เย่เฉินเฟิง เเละ กล่าวออกคำสั่ง

 

ดาบสลักมังกรในมือของเขา เป็นอาวุธวิญญาณปฐพี เเต่ว่ามันเป็น ระดับต่ำ เมื่อเขากลายเป็นศิษย์ลำดับหนึ่งของ นิกายหุบเขาวายุคลั่ง ท่านจ้าวนิกายก็ได้ตอบเเทนโดยการมอบของสิ่งนี้ให้

 

“เจ้าต้องการอาวุธวิญญาณปฐพีจากข้า?นั่นก็ขึ้นอยู่กับว่าเจ้ามีความสามารถมากพอหรือไม่”

 

เย่เฉินเฟิง รู้ดีว่าการต่อสู้ในคราวนี้ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ เขามีเเต่จะต้องสู้เพียงเท่านั้น

 

“เจ้าดูค่อนข้างกล้าหาญดี เเต่ข้าก็ขอทดสอบหน่อยเถอะว่าความเเข็งเเกร่งของเจ้าจะกล้าหาญเท่ากับปากของเจ้าหรือไม่”

 

เมื่อจ้องมองไปที่ เย่เฉินเฟิง หวางหลิน ได้กำชับดาบสลักมังกรเเน่น เเละ พุ่งเข้าใส่เขา

 

“ปั้ง…”

 

ทันทีที่อาวุธวิญญาณปฐพี เข้าปะทะกัน ร่างของ เย่เฉินเฟิง ก็ถอยไปหลายก้าว พลังโจมตีของ หวางหลิน นั้นรุนเเรงมาก

 

ในการต่อสู้ครั้งนี้ ทั้งสองคนได้เร่งพลังวิญญาณเเละความรวดเร็วออกมาจนถึงระดับสูงสุด พริบตาเดียวพวกเขาก็ปะมือกันหลายสิบกระบวนท่า ความเร็วของพวกเขา คนอื่น ๆ ยากที่จะมองตามได้ทัน

 

เเม้ว่าระดับการบ่มเพาะพลังของ หวางหลิน จะเหนือกว่า เย่เฉินเฟิงมาก เเต่เย่เฉินเฟิง ก็ชดเชยพลังโจมตีของเขาด้วยอาวุธวิญญาณปฐพีระดับกลาง เเละ พลังกำลัง 130,000 จิน รวมถึง ปราณดาบ

 

“ดาบตัดภูเขาทลายเเม่น้ำ”

 

เมื่อถูกตั้งรับได้โดย เย่เฉินเฟิง ใบหน้าของ หวางหลิน กลายเป็นหน้าเกลียดมาก เขาพยายามใช้ทักษะวิญญาณที่เเข็งเเกร่งที่สุดของเขา เพื่อจัดการ เย่เฉินเฟิง โดยเร็วที่สุด

 

“หนึ่งดาบสังหาร”

 

ภาพร่างของภูเขาที่ถูกตัดโดยทักษะดาบของ หวางหลิน ได้พุ่งเข้าปะทะกับ คมดาบที่รุนเเรงของ เย่เฉินเฟิง พลังทำลายล้างที่บ้าคลั่ง ได้เเตกกระจายไปทั่วพื้นที่โดยรอบ

 

“อั๊ก!”

 

พลังของทั้งสองได้ถูกทำลายด้วยดาบของ เย่เฉินเฟิง เเต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ได้รับบาดเจ็บภายในกลับมา

 

ฟุ่บ

 

หวางหลิน ที่ถูกทักษะของ เย่เฉินเฟิง โจมตี เขาเองก็ได้รับความเสียหาย โชคดีที่ เครื่องบรางป้องกันของเขาได้ทำงาน ไม่อย่างนั้นก็ยากที่จะต้านทานทักษะของ เย่เฉินเฟิง

 

“ปราณดาบ 5 ชั้น”

 

เย่เฉินเฟิง ไม่สนใจอาการบาดเจ็บภายใน เขาได้ปล่อยปราณดาบ 5 ชั้นใส่ดาบหยกเขียวของเขาเเละเพิ่มพลังโจมตีให้ได้มากที่สุด

 

“ดาบตัดภูเขาทลายเเม่น้ำ”

 

ในช่วงสถานการณ์วิกฤติ หวางหลิน ได้กระตุ้นศักยภาพของเขาอีกครั้ง คราวนี้ เขารู้สึกโกรธอย่างมากที่ เย่เฉินเฟิง ได้ทำลายเครื่องรางป้องกันของเขา

 

เเต่ทว่าการโจมตีของ หวางหลิน ที่กำลังพุ่งเข้าใส่ เย่เฉินเฟิง จู่ ๆ การโจมตีบางอย่างก็พุ่งเข้ามาทำลายการโจมตีของ หวางหลิน

 

“การโจมตีของหวางหลิน ถูกทำลาย?”

 

เมื่อเห็นว่า ทักษะของ หวางหลิน ถูกทำลาย เเละ เย่เฉินเฟิง ก็ไม่ได้เคลื่อนไหวอะไร บรรดาศิษย์ของนิกายหุบเขาวายุคลั่งกลายเป็นโง่งมทันที

 

“ใครกันที่กล้าสอดมือเข้ามายุ่ง?”

 

เห็นทักษะของตนเองถูกทำลาย ใบหน้าของ หวางหลิน กลายเป็นหน้าเกลียดอย่างมาก

 

เป็น ฟู่เหยาเยว่ เธอได้ปรากฏตัวขึ้นที่ข้างตัวของ เย่เฉินเฟิง

 

“เย่เฉินเฟิง เจ้าคิดจะท้าทายพวกเราทั้งหมดนี้หรือไม่?”โหย่วซานเสียน ที่เห็น ฟู่เหยาเยว่ ปรากฏตัว เขาไม่ได้สนใจ เธอ เเต่พยายามโน้มน้าว เย่เฉินเฟิง

 

“โหย่วซานเสียน อย่าคิดว่าข้าไม่กล้าฆ่าเจ้า”เย่เฉินเฟิง ส่งสายตาที่ดุดันจ้องมองไปที่ โหย่วซานเสียน

 

เมื่อเห็นดวงตาที่รุนเเรงของ เย่เฉินเฟิง ร่างของ โหย่วซานเสียน ได้สั่นกลัวอย่างเเปลก ๆ เขาเเกล้งทำเป็นสงบ”เย่เฉินเฟิง หากข้าประสบอุบัติเหตุตกตายที่นี่ เจ้าคิดว่าเจ้าจะไม่ตกเป็นผู้ต้องสงสัยหรอกหรอ?”

 

“โหย่วซานเสียน ข้าจะนับถึงสาม หากเจ้าไม่ออกไปจากที่นี่ข้าจะฆ่าเจ้าซะ”เย่เฉินเฟิง ได้หมดความอดทน เขากล่าวเตือน โหย่วซานเสียน ครั้งสุดท้าย

 

“ซานเสียน อย่าไปฟังมัน พวกเรามาร่วมมือกันเถอะ พวกเรามีมากกว่า ยังไงก็ต้องฆ่ามันได้เเน่”เฉินชางเทียน ได้กล่าวพูด เขาเเละ ศิษย์นิกายเพลิงผลาญฟ้าคนอื่น ๆ ได้ยืนอยู่ข้าง โหย่วซานเสียน

 

“ศิษย์จากนิกายหุบเขาวายุคลั่งจงฟัง จัดการฆ่า เย่เฉินเฟิง ซะ”ในเวลานี้ หวางหลิน ได้กล่าวออกคำสั่งอย่างรุนเเรง

 

“เหล่าศิษย์จากนิกายหุบเขาวิหคอัสนีจงฟัง ฆ่าไอ้สารเลวนั่นให้ได้”หยางปิงเฟิง ผู้นำของ เหล่าศิษย์นิกายหุบเขาวิหคอัสนี ได้กล่าวสั่งอย่างเสียงดัง

 

เป้าหมายของพวกเขาก็คือ เย่เฉินเฟิง พวกเขาหาได้ สนใจ ฟู่เหยาเยว่ ที่เข้ามาช่วยเหลือเเม้เเต่น้อย

 

เมื่อเผชิญหน้ากับ ศิษย์ทั้ง 3 นิกาย เย่เฉินเฟิง ไม่ได้หวาดกลัว เจตนาฆ่าที่รุนเเรง ได้ปะทุออกมาจากร่างกายของเขา เขาเหมือนกับหมาป่าที่ซ่อนคมเขี้ยวเเละได้เปิดเผยมันออกมาเมื่อสัมผัสได้ถึงอันตราย