หนึ่งกำเนิดสองสมบัติ : รักแสนหวานของมหาเศรษฐี – ตอนที่ 45

อ่านนิยายจีนเรื่อง หนึ่งกำเนิดสองสมบัติ รักแสนหวานของมหาเศรษฐี ตอนที่ 45 อ่านนิยายจีน.COM | อ่านนิยายจีนแปลไทย.

ตอนที่ 45 หลงเข้าไปในถ้ำหมาป่า

 

“ฉันหมายความว่าไงเหรอ?” ชายคนนั้นหัวเราะเบา ๆ คนที่อยู่ข้างหลังเขายิ้มเยาะ “น้องสาวของเธอที่ไม่รู้กฎและมาหาเราเพื่อเล่นสนุกโดยที่ไม่มีเงิน ติดอยู่กับเราทุกวันจนเป็นหนี้ 200,000 บาท! “

 

สองแสน!

 

หยุนซือซือตกตะลึง ดวงตาของเธอเบิกกว้างด้วยความไม่เชื่อ

 

เธอคิดว่าหยุนนาแค่อยู่ในช่วงดื้อรั้นที่แค่ออกไปเที่ยวสนุกข้างนอกเท่านั้น จึงไม่คิดมากกับการกระทำของเธอและคิดว่าเธอจะสำนึกได้ในไม่ช้าก็เร็ว

 

เธอคิดไม่ถึงเลยว่าหยุนนาจะร้ายกาจพอที่จะกล้าเล่นยาแถมยังติดหนี้คนพวกนี้อีกสองแสน!

 

สองแสน… ถึงจะขายคอนโดมิเนียมของพ่อก็ไม่เพียงพอต่อการจ่าย!

 

เธอยืนอยู่ตรงนั้นร่างกายของเธอแข็งราวกับก้อนหิน ชายคนนั้นพูดพึมพำอยู่ข้างๆเธอ “ไม่มีเงินแล้วยังกล้าเล่นยานี่มันน่ารำคาญจริงๆ! เธอบอกฉันสิว่าจะจ่ายเงินก้อนนี้ยังไง? หรือต้องการให้พวกเราไปเคาะประตูเพื่อเก็บมัน? “

 

ชายคนนั้นที่ชื่อเฉียงเขามีบุหรี่อยู่ในมือและมีผู้หญิงเซ็กซี่ในอ้อมแขน เขาบีบบุหรี่ออกและพูดด้วยรอยยิ้ม “น้องสาวยังอายุน้อยคงไม่มีเงินจ่ายคืนเรา งั้นพี่สาวควรมีเงินสิ?”

 

ดวงตาของเธอมืดลง “ฉัน… ฉันไม่มีเงินมากขนาดนั้นหรอก”

 

นับประสาอะไรกับสองแสน สองหมื่น สองพันยังหาคืนไม่ได้เลย!

 

ชายคนนั้นจ้องมองเธอด้วยความผิดหวัง “ไม่มีเงินเหรอ? พี่เฉียงเธอบอกว่าเธอไม่มีเงิน!”

 

“ สองแสน มันไม่ใช่เงินน้อยๆ”

 

หลี่ตงเฉียงยิ้มอย่างหยาบคายเมื่อได้ยินคำพูดเมื่อได้ยินเช่นนี้ “ ไม่มีเงินเหรอ? งั้นก็จ่ายด้วยอย่างอื่น!”

 

ชายคนนั้นเข้าใจเจตนาของอีกฝ่ายก็ก้มศีรษะลงมองเธออย่างลามกทันทีและพอใจกับสิ่งที่เห็น

 

“เธอดูรูปร่างหน้าตาดี มาสนุกกับพี่เฉียงสักสองสามวันก็น่าจะพอจ่ายหนี้ได้! เธอควรดีใจนะ! ที่ผู้หญิงข้างนอกไม่มีใครทำให้พวกเราสนใจได้เหมือนเธอ!”

 

“ไม่!” เธอปฏิเสธอย่างหนักแน่น

 

ชายหนุ่มยิ้มเยาะและตบแก้มเธอเบา ๆ และชี้ไปหลี่ตงเฉียง “ นี่ เธอควรรู้ว่าอะไรดีไม่ดี เธอรู้ไหมนี่คือใคร? นี่คือเจ้าของบาร์ในถนนปักกิ่งแต่เธอยังกล้าปฏิเสธข้อเสนอ? หาเรื่องใส่ตัวแล้ว!”

 

เขาบีบเธอแรงและตรึงเธอไว้ที่โซฟา หลี่ตงเฉียงดึงเธอไปทันทีด้วยมือข้างหนึ่งเขารินวิสกี้ออกมาหนึ่งแก้วและแล้วเช็ดปลายนิ้วแป้งสีขาวที่ขอบแก้วก่อนส่งให้เธอ

 

หยดแอลกอฮอล์กระเซ็นเต็มโต๊ะ

 

“ดื่มซะ!”

 

หยุนซือซือจ้องไปที่ไวน์และการหายใจของเธอก็ค่อยๆสั้นลง

 

“ฉัน… ฉันดื่มไม่เป็น!”

 

ไม่ต้องพูดถึงวิสกี้หรือเบียร์เลยเธอไม่สามารถสัมผัสมันได้ด้วยซ้ำ ร่างกายของเธอแพ้แอลกอฮอล์ หนึ่งอึกของเครื่องดื่มแอลกอฮอล์จะทำให้เธอหมดสติถ้าเธอจิบมากนี้คงไม่สามารถออกไปจากห้องนี้ได้อย่างแน่นอน

 

หลี่ตงเฉียงแลบลิ้นของเขาและคิ้วขมวด “ทำไมล่ะ? ไม่ไว้หน้าฉันหน่อยเหรอ?”

 

“ ฉันดื่มไม่ได้จริงๆ!” หยุนซือซือบีบมือแน่นด้วยความสูญเสีย

 

“ ทำตามคำสั่งฉันในขณะที่ฉันยังดีกับเธออยู่!”

 

หลี่ตงเฉียงสังเกตเห็นว่าคุยดีๆไม่ได้ผลกับเธอจึงส่งสัญญาณให้ผู้ชายข้างๆเขาจ้องมองด้วยความเข้าใจจึงขยับเข้ามาจับคางของเธอจากนั้นก็แยกริมฝีปากเธอออกจากกันและเทแอลกอฮอล์ในแก้วลงไปที่ปากของเธอ

 

พร้อมกับกลิ่นแอลกอฮอล์ที่เข้มข้น เหล้าวิสกี้หนึ่งคำไหลลงคอเธออย่างรวดเร็วสิ่งนี้ทำให้เธอตกใจมากและเริ่มหายใจไม่ออกจนสำลักแอลกอฮอล์ที่เผาไหม้ขณะที่ไหลลงคอ ทำให้ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที จากนั้นน้ำตาเธอก็ไหลออกมา

 

หยุนซือซือผลักชายคนนั้นออกแล้วแก้วก็เป็นชิ้น ๆ บนพื้น

 

เธอกอดคออย่างหมดหวังโดยที่สะโพกของเธองอลงและมีอาการไออย่างรุนแรงซึ่งทำให้เธออาเจียนหลายครั้งราวกับว่ามีไฟลุกโชนจากภายในเธอรู้สึกแสบร้อนในท้อง

คอมเม้นต์

การแสดงความเห็นถูกปิด