หนึ่งกำเนิดสองสมบัติ : รักแสนหวานของมหาเศรษฐี – ตอนที่ 75

อ่านนิยายจีนเรื่อง หนึ่งกำเนิดสองสมบัติ รักแสนหวานของมหาเศรษฐี ตอนที่ 75 อ่านนิยายจีน.COM | อ่านนิยายจีนแปลไทย.

ตอนที่ 75 ลูกชายของเธอ

 

เด็กคนนี้… อาจจะเป็น …

 

เธอตะลึงกับการคาดเดาในใจ

 

เมื่อหกปีก่อนเธอได้เซ็นสัญญากับชายคนนั้นว่าจะให้กำเนิดลูกแฝด และเนื่องจากการคลอดก่อนกำหนดทำให้แฝดคนน้อง ‘โย่วโย่ว’ หายใจอ่อนแรงเมื่อคลอด ทำให้พยาบาลเข้าใจผิดคิดว่าเขาไม่รอดชีวิต

 

ดังนั้นชายคนนั้นจึงพาแฝดคนพี่ที่มีสุขภาพไป

 

จากนั้นหยุนเย่เฉิงได้ลบร่องรอยทั้งหมดของโย่วโย่วด้วยความช่วยเหลือของผู้อำนวยการโรงพยาบาลที่เป็นเพื่อนของเขา

 

เธอโชคดีที่สามารถรักษาโย่วโย่วเอาไว้ได้

 

อย่างไรก็ตามในฐานะแม่เธอไม่สามารถลืมการมีอยู่ของเด็กอีกคนได้

 

ตลอดหกปีที่ผ่านมาเธอจะนึกถึงเด็กคนนี้ที่เธอไม่เคยพบเจอมาก่อนและร่างรายละเอียดของเขาในหัว

 

เด็กคนนั้นต้องคล้ายกับโย่วโย่วมากแน่ ๆ

 

เขาต้องมีดวงตาแบบเดียวกับโย่วโย่ว จมูกที่หล่อและใบหน้าที่สวยงาม

 

เธอไม่ได้คิดว่าฝาแฝดจะมีลักษณะเหมือนกันทุกประการ

 

เธอจ้องมองเด็กน้อยอย่างมึนงงและน้ำตาก็เอ่อคลอในดวงตา… เธอไม่คาดคิดว่าจะได้เห็นเด็กคนนี้อีกในชีวิต!

 

ดูเหมือนจะมีโซ่ตรวนระหว่างแม่และลูก มู่อี้เฉินมีอารมณ์เหมือนกับมู่หย่าเจ๋อ เขาไม่ชอบที่ได้รับการจ้องมองจากคนแปลกหน้า

อย่างไรก็ตามสายตาของผู้หญิงที่ดูไม่เป็นอันตรายคนนี้ทำให้หัวใจของเขาอ่อนลง

 

“ คุณ … คุณเป็นใคร?” เขาถามอย่างระมัดระวังขณะที่จ้องมองเธออย่างสงสัย

 

หยุนซือซือได้ยินเสียงและน้ำเสียงที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะของเขา มันก็คล้ายกับ โย่วโย่วมากและมันยากที่จะควบคุมตัวเองให้เดินไปหาเขา

 

มู่อี้เฉินถอยออกมาอย่างระมัดระวังเขาไม่ต้องการให้เธอเข้าใกล้ โดยไม่รู้ตัวคนรับใช้รีบยืนปกป้องเขาและหยุดหยุนซือซือไม่ให้เข้าใกล้

 

“คุณเป็นใคร? คุณไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าใกล้นายน้อย?”

 

“ ฉัน…”  เธออ้าปากจะพูด แต่ก็เสียคำพูดไปชั่วขณะ

 

ถูกต้องแล้ว เธอเป็นใครสำหรับเขา? เธอยังพยายามจดจำเด็กคนนี้อยู่อีกเหรอ?

 

เลือดเนื้อเชื้อไขของเธอยืนอยู่ต่อหน้าต่อตา แต่เธอไม่สามารถรู้จักเขาได้มันเจ็บปวดและน่าขันแค่ไหน?

 

เธอยิ้มและพูดว่า “พวกคุณไม่ต้องห่วง ฉันไม่ใช่คนไม่ดีและฉันจะไม่ทำร้ายคุณ”

 

มู่อี้เฉินได้รับความอบอุ่นจากรอยยิ้มอันอ่อนโยนของเธออย่างไม่ต้องสงสัย

 

เขาไม่เคยเห็นรอยยิ้มที่ใจดีเช่นนี้ เท่าที่จำได้พ่อของเขาไม่ค่อยยิ้มให้เขา

 

แม้ว่าแม่ของเขาจะยิ้มบ่อย ๆ แต่รอยยิ้มของเธอก็ซับซ้อนและเยือกเย็น

 

สำหรับรอยยิ้มของคนแปลกหน้าคนนี้เต็มไปด้วยความรักของแม่ซึ่งเป็นครั้งแรกที่เขาได้สัมผัสในชีวิต

 

เขาจมอยู่กับความคิดมากเกินไป

 

แต่… เธอก็เป็นแค่คนแปลกหน้าเขาจึงไม่อยากเป็นมิตรเกินไป

“ คุณจ้องผมอยู่เรื่อย ๆ แบบนี้ ผมไม่ชอบ!” เขาเตือนเธอ เขาไม่ได้ฟังดูแข็งกร้าวและห่างเหินเหมือนปกติแต่เป็นน้ำเสียงที่ฟังดูสงบและไร้อารมณ์

 

เธอยิ้ม แต่ก่อนที่เธอจะตอบกลับก็ได้ยินเสียงของผู้หญิงคนหนึ่งจากด้านหลังของเธอ

 

“ใครยืนอยู่ตรงนั้น?”

 

เธอตกใจเมื่อหันเห็นผู้หญิงที่สง่างามยืนอยู่ข้างหลังและจ้องมองเธออย่างเย็นชา

 

ผู้หญิงคนนั้นก็เพิ่มความระมัดระวังในทันทีเมื่อเห็นใบหน้าของเธอ

 

“ หยุนซือซือ … ”

 

มู่หว่านโหรวรู้สึกมึนงง เธอไม่คาดคิดว่าจะได้พบหยุนซือซืออีกที่นี่ หลังจากผ่านไปกว่าสิบกว่าปีแล้วเด็กผู้หญิงหน้าตาอ่อนแอและไร้เดียงสาคนนั้นที่อยู่ในความทรงจำของเธอ ได้เติบโตขึ้นเป็นสาวสวยและมีเสน่ห์ และดูเหมือนว่าเวลาจะไม่ทำให้เธอแก่ลงเลย

คอมเม้นต์

การแสดงความเห็นถูกปิด