เฮดโฟนของผมเชื่อมต่อกับอนาคตได้! My Headphones Can Connect to the Future – ตอนที่ 10

อ่านนิยายจีนเรื่อง เฮดโฟนของผมเชื่อมต่อกับอนาคตได้ My Headphones Can Connect to the Future ตอนที่ 10 อ่านนิยายจีน.COM | อ่านนิยายจีนแปลไทย.

ซูฟ่านคุ้นเคยกับใบหน้านั้นของเขา เขายิ้มเล็กน้อยโดยไม่สนใจหยาง เหวินปอและไปนั่งที่นั่ง

 

เพื่อให้บรรยากาศน่าอึดอัดน้อยลงหลี่หนานแนะนำให้ทุกคนหาวิดีโอคอนเสิร์ตเมื่อคืนนี้

 

หลังจากค้นหาอยู่นานเฮต้าก็พบมัน

 

ทุกคนดูบนคอมพิวเตอร์ของเฮต้า

 

“ว้าว เยี่ยมจริง ๆ ชูหยุนซีขอให้ผู้ชมไปร้องเพลงกับเธอด้วยกัน!”

 

เฮต้าถอนหายใจและทั้งสามก็จ้องไปที่หน้าจอเพื่อดูว่าใครเป็นคนโชคดี

 

ซูฟ่านตกใจเมื่อได้ยินการสนทนาระหว่างพวกเขาทั้งสามคน เขาต้องการหนีออกจากหอพักให้เร็วที่สุดเพื่อที่ทั้งสามจะได้ถามคำถามเขา แต่มันก็สายเกินไป

 

หลังจากเห็นว่าซูฟ่านได้รับเชิญให้ไปร้องเพลงร่วมกับชูหยุนซีทั้งสามคนก็กรีดร้องด้วยความตกใจ!

 

ไอ้เชี่ย!

 

ทั้งสามคนร้องอุทาน

 

จากนั้นพวกเขาก็มองไปที่ซูฟ่านที่เพิ่งยืนขึ้นและกำลังจะหนี

 

“ชูหยุนซีเลือกนายไปร้องเพลงกับเธอและจับมือนายด้วยเหรอ?!”

 

เฮต้าถามพร้อมกับจ้องมอง

 

“อ่า…ใช่…ใช่…ฉันก็โชคดีเหมือนกันนะ”

 

ซูฟ่านเหงื่อแตกพลั่กแล้ว

 

“ทำไมคุณไม่บอกเรื่องนี้กับเรา! ซูฟ่านนายนี่แม่งไม่ดีจริง ๆ นายกำลังซ่อนสิ่งดี ๆ ทั้งหมดไว้!”

 

หยาง เหวินปอพูดอย่างอิจฉา

 

“ไม่ ฉันไม่ได้ตั้งใจจะซ่อนฉันแค่ไม่รู้ว่าจะบอกยังไง…”

 

ซูฟ่านอธิบาย

 

หลี่หนานวิ่งตรงไปข้างหน้าซูฟ่านและจับมือเขา

 

เขาลูบมือของซูฟ่านอย่างระมัดระวังซ้ำแล้วซ้ำเล่าสีหน้าของเขาเคลิบเคลิ้มมาก

 

“นายกำลังทำอะไร?”

 

ซูฟ่านมองไปที่หลี่หนานอย่างดูถูก

 

“ฉันเพิ่งสัมผัสถึงมือเล็ก ๆ ของชูหยุนซีหลังจากที่มือของนายสัมผัสมันแล้ว~ ฉันขอนายจูบหลังมือของนายได้ไหม มันจะเหมือนกับฉันจูบมือเล็ก ๆ ของชูหยุนซี”

 

หลี่หนานพูดเหมือนเฒ่าโรคจิตเขาทำปากมุ่ยอยากจะจูบหลังมือของซูฟ่าน

 

ตอนนี้ซูฟ่านรู้สึกขนลุก

 

เขากำจัดหลี่หนานเพื่อให้เขารู้สึกขยะแขยงน้อยลง

 

หลังจากที่หลี่หนานพูดจบเฮต้าก็วิ่งมาสร้างปัญหาและยังจับมือของซูฟ่านและบอกว่าเขาอยากได้กลิ่นหอมของชูหยุนซี จากนั้นทั้งสามก็ส่งเสียงดัง

 

มีเพียงหยาง เหวินปอเท่านั้นที่ยังคงดูวิดีโอคอนเสิร์ตด้วยใบหน้าที่มืดมนอยู่ด้านข้าง

 

“หยุดสร้างปัญหาได้แล้ว มาดูสิซูฟ่านร้องเพลงได้ดีมาก”

 

หยาง เหวินปอกล่าว

 

เฮต้าและหลี่หนานหยุดเล่นกันและพวกเขาก็ตกใจมากเมื่อได้ยินซูฟ่านร้องเพลง!

 

“ซูฟ่านนายร้องเพลงเก่งหรอกเหรอ?!”

 

หลีหนานและเฮต้าพูดพร้อมกัน

 

ซูฟ่านเกาหัวของเขา

 

“แค่โชคดี มันยังแย่กว่ามืออาชีพอย่างชูหยุนซีมาก”

 

ซูฟ่านพูดอย่างถ่อมตัว

 

หยาง เหวินปอตัดบทและมองไปที่หลี่หนานกับเฮต้า

 

“พวกนายสองคนยังไม่เคยเห็นโลกน่ะสิ ซูฟ่านก็ร้องเพลงได้ดีแต่ทักษะของเขายังไม่ดีพอ ฉันจะบอกให้เพื่อนของฉันโตมาในครอบครัวนักดนตรีและเขาก็ร้องเพลงได้ดีมาก มีคนบอกว่าเขาจะปล่อยอัลบั้มเดี่ยวปีหน้าด้วย!”

 

“หยาง เหวินปอทำไมนายไม่แนะนำเพื่อนที่ยอดเยี่ยมขนาดนั้นให้พวกเราฟังมาก่อนล่ะ?”

 

เฮต้ามองไปที่หยาง เหวินปอ

 

หยาง เหวินปอยังคงปฏิเสธที่จะยอมรับความพ่ายแพ้ เขาโค้งงอริมฝีปากของเขา

 

“ไม่ว่างไปเจอกันน่ะ เพื่อนนักดนตรีของฉันชวนฉันไปหาเมื่อสองสามวันก่อนแต่ตอนนั้นฉันยุ่งกับการเรียนภาษาอังกฤษเพื่อเตรียมสอบเลยไม่ได้ไป ไว้คราวหน้าถ้าเขานัดอีกครั้งฉันจะเรียกพวกนายแน่นอน ทุกครั้งที่เพื่อนคนนี้พาฉันไปเที่ยวเขาจะให้พี่สาวหนึ่งคนมาดูแลต่อคนเลยเพื่อให้นายได้ไปสวรรค์”

 

หยาง เหวินปอพูดเกินจริงมาก

 

ทุกคนคุ้นเคยกับการคุยโวของหยาง เหวินปอเกี่ยวกับ “เพื่อนของฉัน” และไม่มีใครให้ความสำคัญกับเรื่องนี้

 

“โอเค อย่ามัวอยู่แต่โลกของผู้หญิง ดูนายสิผอม ๆ มีรอยคล้ำและขอบตาหนัก ๆ นี่นายไม่ได้เป็นโรคไตพร่องใช่มั้ย?”

 

หลี่หนานทนไม่ได้กับที่หยาง เหวินปอพูดกับซูฟ่านในวันนี้ ดังนั้นเขาจึงพูดแซะติดตลกเป็นพิเศษ

 

หยาง เหวินปอมองหลี่หนานอย่างว่างเปล่าจากนั้นตอบโต้อย่างไม่มั่นใจ

 

“ฉันโอเคเว้ย! ถามมาเลยถ้านายไม่เชื่อฉัน!”

 

“สำคัญอะไร เออ ฉันได้ยินเมื่อคืนก่อนที่หยาง เหวินปอดูวิดีโอในห้องนอนและเตียงเขาก็สั่น ฉันคิดว่าฉันอาจจะคิดไปเอง”

 

เฮต้ายังช่วยเสริมหลี่หนาน

 

หยาง เหวินปออายมากจนใบหน้าของเขากลายเป็นน่าเกลียด

 

“ลุงเอ็งสิ ขี้เกียจคุยกับคนไม่มีประสบการณ์เรื่องแบบนี้แล้ว ฉันจะไม่พูดอะไรแล้ว ฉันกำลังอ่านหนังสืออยู่”

 

หลังจากนั้นหยาง เหวินปอก็ก้มศีรษะลงและแสร้งทำเป็นกำลังเรียน

 

หลี่หนานและเฮต้าไม่สนใจเขา เมื่อแกล้งสำเร็จแล้วพวกเขาจึงขอให้ซูฟ่านออกไปเล่นบาสเก็ตบอลกัน

 

“อย่าใส่ใจกับหยาง เหวินปอเลย เขาก็เหมือนผู้หญิงเขาชอบคุยโม้ถึงตัวละคร B”

 

หลี่หนานหอบขณะส่งบอลให้ซูฟ่านจากด้านข้าง

 

ซู่ฟานรับบอลจากหลี่หนานและกระโดดชู้ต บอลเคลื่อนที่ไปตามส่วนโค้งที่สมบูรณ์แบบในอากาศและตกลงไปในกลางห่วง

 

“ฉันไม่เป็นไร เขาก็เป็นคนแบบนั้นมาตลอดไม่ต้องห่วงหรอก”

 

ซูฟ่านสามารถมองเห็นโลกได้อย่างชัดเจนขึ้น ที่ผ่านมาเขาเข้าใจความจริงที่ว่าอย่าเป็นคนโง่เพื่อพูดเรื่องไร้สาระเวลาถูกคนอื่นมองเป็นคู่แข่ง ตอนนี้เขามีความแข็งแกร่งระดับหนึ่งแล้ว มันก็เป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะสนใจเจ้าวายร้ายตัวน้อยอย่างหยาง เหวินปอ

 

หลังจากที่ทั้งสามคนเล่นกันไปหลายสิบนาที เฮต้าก็ทนไม่ไหวและนั่งลงกับพื้น

 

หลี่หนานก็เหนื่อยมากแต่เนื่องจาก ‘ศักดิ์ศรีของลูกผู้ชาย’ หลี่หนานจึงยังคงยืนกรานเล่นต่อ แต่เมื่อเห็นเฮต้านั่งลงเขาก็นั่งตาม

 

“ทำไมนายเหมือนยังสบาย ไม่เหนื่อยเหรอ?”

 

เฮต้าเช็ดเหงื่อออกจากศีรษะด้วยเสื้อผ้าของเขาและถาม

 

หลี่หนานก็พบว่ามันแปลกมาก ปกติเขาเป็นคนที่มีร่างกายดีที่สุดในบรรดาเพื่อนเหล่านี้ แต่เขาก็เหนื่อยล้าแล้วแม้จะเล่นมานาน

 

แต่ซูฟ่านคนที่มักจะไม่มีกำลังกายที่แข็งแกร่งขนาดนั้นกลับไม่ได้หายใจเลยแม้แต่น้อยในวันนี้

 

เมื่อพวกเขาพูดอย่างนั้นซูฟ่านก็ตระหนักได้ว่าความแข็งแกร่งทางกายภาพของเขาดีขึ้นมาก

 

อาจเป็นเพราะทักษะการต่อสู้ที่ระบบมอบมา มันคงพร้อมกับการปรับปรุงสมรรถภาพร่างกายของเขา

 

เฮต้าขมวดคิ้วเล็กน้อยและมองขึ้นและลงที่ซูฟ่าน

 

“นายสังเกตไหมว่าหลังจากผ่านไปเพียงคืนเดียว ฉันคิดว่าซูฟ่านค่อนข้างเปลี่ยนไป”

 

หลี่หนานก็สังเกตเห็นสิ่งที่เฮต้าพูด

 

วันนี้ซูฟ่านดูดีขึ้นกว่าเมื่อก่อน รูปร่างของเขาดูแข็งแรงขึ้นและเขาก็ดูมีความมั่นใจมากขึ้น

 

ยิ่งพวกเขามองไปที่ซูฟ่านพวกเขาก็แปลกใจมากขึ้นและซูฟ่านก็ขมวดคิ้ว

 

เขาไม่ต้องการให้ใครรู้เกี่ยวกับระบบหูฟัง

 

“หิวขึ้นมาแล้วสิ ไปกินข้าวกันเถอะ”

 

ซูฟ่านเปลี่ยนเรื่องอย่างรวดเร็ว

 

เขาไปที่โรงอาหารและสั่งอาหารเต็มโต๊ะซึ่งทั้งหมดเป็นของซูฟ่าน

 

เขารู้ว่าสภาพครอบครัวของพี่ชายทั้งสองไม่ดี เขาจึงเลี้ยงพวกเขา

 

หลี่หนานและเฮต้ากลายเป็นโง่เง่าโดยสิ้นเชิง ซูฟ่านเพิ่งใช้เงินไปมากหลังจากดูคอนเสิร์ต แต่ตอนนี้เขายังมีเงินที่จะเลี้ยงอาหารพวกเขาอีก?

 

ทันใดนั้นซูฟ่านก็ดูแตกต่างออกไปจริง ๆ

 

หลี่หนานและเฮต้ามีข้อสงสัยมากมายในใจ แต่ซูฟ่านก็ยังคงเปลี่ยนเรื่องและไม่เปิดโอกาสให้พวกเขาถามคำถาม

คอมเม้นต์

การแสดงความเห็นถูกปิด