大姐大 บทที่ 96: รวมตัวกันที่บ้านเก่า 1

นี่เป็นเหตุผลที่อีกฝ่ายนั้นจับเธอเข้ากับเคสนี้

แต่ในแฟ้มของสถาบันนั้น เธอไม่ได้มีประวัติที่แท้จริง

พูดโดยทั่วไปแล้ว เธอจะต้องเริ่มจากการเป็นผู้ช่วย และหลังจากที่มั่นใจในประสบการณ์ด้านการผ่าตัดระดับหนึ่งแล้ว เธอจึงจะได้เป็นหัวหน้าศัลยแพทย์

สถาบันวิจัยขอเธอโดยตรงให้ดำเนินการในแบบที่ไม่ได้เป็นไปตามกระบวนการปกติ

ตามความเป็นจริงแล้วเรื่องนี้ก็เป็นผลลัพธ์จากการปรึกษาหารือกันโดยศาสตราจารย์หลายคนของสถาบันเช่นกัน พวกเขาเชื่อว่าแม้ว่าจุลศัลยกรรมในกรณีนี้จะยากมาก แต่ความเสี่ยงในการผ่าตัดก็ต่ำมากๆเช่นกัน และมันก็สามารถที่จะแสดงความสามารถของเธอออกมาได้เป็นอย่างดี แน่นอนว่าศาสตราจารย์คนอื่นในสถาบันก็จะอยู่ร่วมกับเธอด้วยระหว่างการดำเนินการผ่าตัดเพื่อให้มั่นใจว่าจะไม่มีอุบัติเหตุเกิดขึ้นถึงแม้ว่าการผ่าตัดจะไม่ประสบความสำเร็จก็ตาม

พูดอย่างง่ายๆก็คือการใช้อีกฝ่ายเป็นตัวอย่างทดลองเพื่อดูระดับความสามารถของเจี่ยนอีหลิง

ถ้ามันสำเร็จ เจี่ยนอีหลิงก็จะมีชื่อเสียง

ถ้ามันล้มเหลว ก็ไม่ได้ทำให้ตายหรือเลวร้ายลงไปกว่าเดิม และนั่นก็สามารถที่จะอธิบายได้

สถาบันโดยทั่วไปไม่สามารถที่จะทำงานประเภทนี้ได้ แต่สถาบันวิจัยของพวกเขาสามารถทำแบบนี้ได้จริงๆ

สถาบันวิจัยยังสามารถที่จะยอมรับความเสี่ยงหลังจากนี้ได้

แน่นอนว่า นี่ก็ย่อมมีผลสะท้อนไปยังความเชื่อถือที่พวกเขามีต่อเจี่ยนอีหลิงเช่นกัน

[ส่งเวชระเบียนมาได้]

เจี่ยนอีหลิงสัญญาที่จะดูรายละเอียดของเคสนี้

[ตกลง ผมจะส่งมันให้คุณทางอีเมลตอนนี้เลย]

ไม่นานนักอีเมลที่ยังไม่ได้อ่านก็ถูกเพิ่มเข้าไปในกล่องจดหมายของสถาบัน

สิ่งที่เจี่ยนอีหลิงเห็นหลังจากที่เปิดมันขึ้นมาก็คือเวชระเบียนของเจี่ยนหยุ่นน่าว

###

วันเสาร์เช้า เหอเยี่ยนก็ได้นำเจี่ยนหยู่เจี๋ยไปที่บ้านเก่าอีกครั้ง

ก่อนหน้านั้นเจี่ยนหยู่เจี๋ยมาที่นี่ด้วยท่าทางหดหู่ แม่ของเขาหวังว่าเขาจะสร้างความประทับใจที่ดีต่อหน้าปู่ย่าของเขา แต่เขาไม่ชอบการเตรียมการอย่างจงใจแบบนี้

แต่ตอนนี้อารมณ์ของเขาแตกต่างไปโดยสิ้นเชิง

เขาถึงกระทั่งสวมเสื้อกันหนาวที่น้องสาวอีหลิงให้มา

นุ่มที่สุดและอุ่นที่สุดด้วย

เมื่อเขาคิดว่าน้องสาวอีหลิงทำมันขึ้นมาด้วยตัวเธอเองแล้วเจี่ยนหยู่เจี๋ยรู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก รู้สึกเหมือนกับว่าดวงตะวันสายแสงสดใสไร้เมฆหมอก

เมื่อเหอเยี่ยนและเจี่ยนหยู่เจี๋ยไปถึงบ้านเก่าตระกูลเจี่ยน ครอบครัวของเจี่ยนชูฉิงก็มาถึงแล้วเช่นเดียวกัน

เจี่ยนชูฉิง เวินน่วน เจี่ยนชูเฉิง และเจี่ยนหยุ่นน่าว มากันจริงๆ

สิ่งที่สร้างความประหลาดใจให้กับเหอเยี่ยนที่สุดก็คือการปรากฏตัวของเจี่ยนหยุ่นน่าว

เขายอมออกมาด้วยเหรอ เขาจะมาอยู่ที่บ้านเก่ากับเจี่ยนอีหลิงหรือไง

เหอเยี่ยนชะงัก และหลังจากที่คิดอยู่ชั่วขณะ เธอก็เดาเจตนาของครอบครัวสี่คนนี้ออก

เป็นเวลาสองสามวันแล้วนับตั้งแต่เจี่ยนอีหลิงถูกส่งมาที่บ้านเก่า และพวกเขาก็มาเยี่ยม

เหอเยี่ยนทักทายเจี่ยนชูฉิงในทันทีอย่างกระตือรือล้น “พี่ใหญ่ พี่สะไภ้ ช่างเป็นเรื่องบังเอิญจัง พวกพี่ก็มากันที่นี่เหมือนกันเหรอ”

“ใช่” เวินน่วนตอบ ดูเหมือนว่าตัวเธอนั้นไม่มีกะจิตกะใจ

เวินน่วนมีเนื้อตัวซีดเซียวตัดกับใบหน้าสดใสของเหอเยี่ยน

ต้องรู้ว่าเวินน่วนในสัปดาห์ก่อนหน้านั้นจะดูสูงส่งสง่างาม มีศักดิ์ศรีและมีน้ำใจ ยากที่จะเห็นเธอเป็นแบบนี้

เหอเยี่ยนรู้สึกมีความสุขอยู่ครู่ใหญ่ เมื่อคิดว่าเธอเคยเข้าร่วมงานเลี้ยงพร้อมกับเวินน่วน คนอื่นๆมักจะยกยอปอปั้นเวินน่วนและปล่อยเธอทิ้งไว้ตามลำพังราวกับว่าเธอไม่มีตัวตน

คนพวกนี้ยอเวินน่วนตั้งแต่หัวจรดเท้า ราวกับว่าเธอไม่มีอะไรที่แย่เลย

ถ้าคนที่ยกยอปอปั้นเวินน่วนเห็นเธอตอนนี้ พวกเขาต้องไม่รู้ว่าจะพูดชมเธออย่างไรแน่นอน

เจี่ยนหยุ่นน่าวก้มหน้าตลอดทาง ไม่แม้จะมองดูเหอเยี่ยนและเจี่ยนหยู่เจี๋ย หรือจะพูดทักทายพวกเขา

เจี่ยนหยุ่นน่าวมาในวันนี้ก็เพราะว่าพ่อแม่ เวินน่วนร่วมกับเจี่ยนหยุ่นเฉิงได้พูดคุยให้ความคิดเห็นกับเขาเป็นเวลานาน

พวกเขาทำเช่นนี้ด้วยหวังว่าพวกเขาจะสามารถลดทอนความขัดแย้งระหว่างเจี่ยนหยุ่นน่าวกับเจี่ยนอีหลิงลงไปทีละเล็กละน้อย