บทที่ 106: บาร์บีคิวที่ลานบ้าน 5

ชายชราที่อยู่ปลายสายอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์พูดต่อว่า “ฝ่ายนั้นมีท่าทีที่แข็งกร้าวมาก และเขาเพียงต้องการให้รอไปอีกสักพัก ไม่ยอมตกลงในทันที”

ขณะที่กล่าวเช่นนี้ น้ำเสียงของชายชราก็เต็มไปด้วยความเสียใจ

“ผมรู้ว่าคุณทำดีที่สุดแล้ว”

“ยินดีช่วยเสมอผู้เฒ่าเจี่ยน ผมต้องขอโทษด้วยที่ช่วยอะไรไม่ได้เลย ผมแนะนำให้คุณรักษาสัมพันธภาพกับอีกฝ่ายเอาไว้”

“ผมเข้าใจแล้ว”

จากนั้นปู่เจี่ยนก็วางสายโทรศัพท์

เจี่ยนชูฉิงกับคนอื่นๆต่างพากันมีท่าทางโศกเศร้า พวกเขาได้รับรู้กันแล้วจากน้ำเสียงของปู่เจี่ยนว่าสถานการณ์ดำเนินไปได้ไม่ดีนัก

เจี่ยนหยุ่นน่าวคอตก เห็นได้ชัดว่าเขาผิดหวัง

ไม่มีใครใส่ใจในกระบวนการของเรื่องนี้ไปมากกว่าเขา

ไม่มีใครต้องการให้มีการผ่าตัดนี้ไปมากกว่าเขา

แต่ตอนนี้เขาได้รับข่าวที่สร้างความผิดหวังให้กับเขา

เจี่ยนชูฉิงที่นั่งติดกับเขาได้พยายามปลอบโยน “ไม่เป็นไร ไม่ถึงกับเป็นข่าวร้าย ก็เหมือนกับก่อนหน้านั้น ให้รอไปอีกสักหน่อย”

อีกฝ่ายไม่ได้ปฏิเสธพวกเขา ดังนั้นก็ยังไม่ถือว่าเป็นข่าวร้าย

เป็นเพียงแค่พวกเขาเองที่คาดหวังจะให้อีกฝ่ายให้คำตอบที่ยืนยันแน่ชัด

“ไม่สำคัญหรอก”

เจี่ยนหยุ่นน่าวก้มหน้าเล่นโทรศัพท์มือถือต่อไป ทำเป็นเหมือนกับว่าเขาไม่ใส่ใจ

เขาเป็นแบบนี้ไปแล้ว อะไรจะเลวร้ายไปกว่านี้อีก

เมื่อเห็นลักษณะท่าทางของเขา เจี่ยนชูฉิงกับเวินน่วนต่างก็พากันรู้สึกอึดอัด

เมื่อเห็นเป็นอย่างนี้ เหอเยี่ยนก็รีบขอให้แม่ครัวนำเอาของย่างมาผ่อนคลายบรรยากาศ

“มา มา มากินอะไรกันก่อน ลอบสเตอร์ออสเตรเลียก็ดีนะ เนื้อมันดูเหมือนจะนุ่มดี”

เหอเยี่ยนเตรียมวัตถุดิบที่ดีที่สุดที่เธอสามารถหาซื้อได้ในเวลาอันสั้น

ลอบสเตอร์ออสเตรเลีย เนื้อวากิว คาเวียร์ แมงดาทะเล และอื่นๆ

ย่าเจี่ยนไม่ชอบใจที่เหอเยี่ยนทำแบบนี้ ทำไมต้องรวบรวมวัตถุดิบราคาแพงทั้งหมดที่สามารถหาซื้อได้มากองรวมกันตรงหน้า

ย่าเจี่ยนรู้สึกว่าอาหารเหล่านั้นไม่จำเป็นต้องแพง แต่การต้อนรับควรจะเป็นไปอย่างอบอุ่นจริงใจ

อย่างไรก็ตาม ย่าเจี่ยนย่อมไม่พูดอะไรเกี่ยวกับเหอเยี่ยน เพราะนิสัยของแต่ละคนล้วนมีความแตกต่าง ในฐานะแม่ยายเธอก็ควรยอมรับในการกระทำของลูกสะไภ้

เพื่อทำให้บรรยากาศผ่อนคลาย ทุกคนก็เริ่มทานอาหารกัน

เหอเยี่ยนก็ขอให้คนรับใช้ส่งบางส่วนไปให้จ๋ายหวินเชิ่งด้วย

ในตอนนี้ เจี่ยนหยู่เจี๋ยได้นำซุปมาวางไว้บนถาด

มันเป็นซุปเจที่เจี่ยนอีหลิงเคี่ยวในหม้อ ซึ่งมีส่วนผสมอย่างเช่นเห็ดมัตสึทาเกะและหน่อไม้สด และคนมันเหนือเตาถ่าน

มันมีรสชาติที่อร่อยและช่วยให้หายเลี่ยน เป็นสิ่งที่ดีหากจะดื่มสักถ้วยเมื่อรู้สึกเลี่ยนจากบาร์บีคิว

เจี่ยนหยู่เจี๋ยวางถ้วยซุปไว้ตรงหน้าทุกคน จากนั้นก็กลับไปหาเจี่ยนอีหลิงอีกครั้ง

ราวกับว่าถ้าเขาไม่รีบกลับไป ตำแหน่งเขาจะถูกคนอื่นแย่งไป

ย่าเจี่ยนและปู่เจี่ยนลิ้มรสซุปที่หลานสาวทำอย่างมีความสุข

เจี่ยนชูฉิงกับเวินน่วนถือถ้วยซุปที่ลูกสาวของพวกเขาปรุงไว้ในมือ พวกเขาต่างพามีความรู้สึกอันสับสนอยู่ในใจ

สายตาของเจี่ยนหยุ่นเฉิงอ่อนลงไปบ้าง จากนั้นก็ใช้ช้อนตักขึ้นมาใส่ปากชิม

เจี่ยนหยุ่นน่าวมองไปยังถ้วยซุปที่อยู่ตรงหน้าเขา จากนั้นก็ใช้มือซ้ายผลักถ้วยออกไป

ถ้วยซุปเอียงกะเท่เร่ ซุปภายในนั้นไหลออกมานองพื้นโต๊ะและไหลลงสู่พื้น

ในทันใดนั้น ทุกคนที่เห็นต่างพาก็กันเงียบ บรรยากาศก็เหมือนถูกผนึกค้าง

ทุกคนต่างพากันจ้องไปยังถ้วยที่เอียงคว่ำอยู่ข้างเจี่ยนหยุ่นน่าว ท่าทางของพวกเขาชะงักงัน

เวินน่วนรู้สึกเหมือนหัวใจถูกบีบเค้น จับมือเจี่ยนชูฉิงที่อยู่ข้างตัวเธอไว้แน่น

ปู่เจี่ยนขมวดคิ้ว เจี่ยนหยุ่นน่าวตั้งใจทำ ทุกคนสามารถบอกได้

เขาตั้งใจบอกทุกคนว่าเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะให้อภัยเจี่ยนอีหลิง และเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะกินสิ่งที่เจี่ยนอีหลิงปรุง