大姐大 บทที่ 157 ความจริงที่ขื่นขม

ในตอนนี้วิดีโอได้หยุดชะงัก รอคอยให้ใครสักคนมากดปุ่มเพลย์

ภาพที่หยุดชะงักนั้นเป็นเจี่ยนอีหลิงกับเจี่ยนหยุ่นน่าวกำลังทะเลาะกัน

นี่เป็นวิดีโอที่หายไปที่รีสอร์ทเฮ่อหยุนซาน

จู่จู่มันก็มาปรากฏขึ้นตรงหน้าคนตระกูลเจี่ยน

รวมไปถึงผู้ดูแลวิดีโอกล้องวงจรปิดผู้ที่นำเอาวิดีโอนี้ไปอีกด้วย

ความจริงนั้นอยู่ตรงหน้าของพวกเขา รอคอยเพียงแค่ให้ปุ่มเพลย์ถูกกดเพื่อเปิดม่านการแสดง

นิ้วที่สั่นสะท้านของเจี่ยนชูฉิงกดลงไปบนปุ่มเพลย์

เวินน่วนและเจี่ยนหยุ่นเฉิงยืนอยู่ด้านหลังของเขา พวกเขาทั้งสามคนนั้นจ้องไปยังจอเล็กๆ…

วิดีโอในโน๊ตบุคนั้นเล่นวนกลับไปกลับมา…

จากการโต้แย้งโยงใยไปสู่การตกบันได รวมไปถึงความล้มเหลวในการพยายามที่จะช่วยยุดพี่ชายของเธอไว้ ทำให้เด็กหญิงทรุดตัวนั่งลงกับพื้นร้องไห้ด้วยความหวาดกลัวและตกตะลึง

เธอนั้นหวาดกลัว

เธอมองไปยังพี่ชายของเธอที่ล้มลงไปในกองเศษแก้ว เปี่ยมไปด้วยความตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูก

เธอรู้สึกผิด เธอไม่คารลากพี่ชายออกไปทะเลาะในสถานที่อันตรายแบบนั้น

บางทีเธอไม่ควรทะเลาะกับเขาเลย

แต่เธอไม่เคย ไม่เคยคิดที่จะผลักพี่ชายของเธอตกบันได

แม้กระทั่งในช่วงเวลาวิกฤติ ปฏิกิริยาตามสัญชาตญาณของเธอก็ยังเป็นการดึงพี่ชายของเธอ ปกป้องเขาไว้

เมื่อเห็นเช่นนี้ เวินน่วนได้ปิดปากของเธอพร้อมกับน้ำตาที่ทะลักออกมาเป็นสาย

เธอไม่สามารถยืนอย่างมั่นคงได้อีก และเป็นเจี่ยนหยุ่นเฉิงที่ช่วยประคองเธอไว้

“เซี่ยวหลิง เซี่ยวหลิง เซี่ยวหลิงของแม่…” เวินน่วนสะอื้นไห้

เจี่ยนชูฉิงนั้นยืนอยู่อย่างงงงัน พร้อมกับความเจ็บปวดชอกช้ำในใจ

ความชอกช้ำนี้ มันปวดลึกไปจนถึงกระดูก เจ็บเสียจนยากที่จะหายใจ

ลูกสาวของเขาไม่ได้ทำอะไรที่เป็นการทำร้ายครอบครัว

เธอถูกกล่าวหาว่าผิด

และเธอได้พยายามพิสูจน์ตนเองแล้วในตอนแรก

และหลังจากนั้น เธอก็ได้แต่ยอมรับข้อกล่าวหานั้นอย่างเงียบๆ

เธอได้รับความไม่เป็นธรรม ใส่ร้ายป้ายสี เจ็บปวดชอกช้ำ

ทั้งหมดทั้งมวลนี้ ร่างเล็กแบบบางของเธอต้องทนแบกรับมันอยู่อย่างเงียบๆ

นั่นเป็นเด็กหญิงตัวเล็กๆขี้แยที่เป็นเหมือนแก้วตาดวงใจของพวกเขา

ในเวลานั้นใจของเขาท่วมท้นไปด้วยความรู้สึกผิดและได้แต่ตำหนิตัวเอง

อย่าว่าแต่เวินน่วนที่มีจิตใจอ่อนไหวจนไม่สามารถจะทนได้ แม้กระทั่งเจี่ยนชูฉิงเองก็ยังรู้สึกหายใจไม่ออก

การเชื่อฟังของเจี่ยนอีหลิงนั้นเป็นเหมือนเข็มอันแหลมคมที่ทิ่มแทงเข้าสู่หัวใจของทุกคนในตระกูลเจี่ยน

เข็มนั้นปักเข้าไปทีละเล่ม ทีละเล่ม

ปักเข้าไปต้องเห็นเลือด ปักเข้าไปต้องทะลุกระดูก

หมัดของเจี่ยนหยุ่นเฉิงนั้นกำแน่น จนเส้นเลือดเขียวปูดโปนขึ้นมาจากหลังมือของเขา

“เซี่ยวหลิงอยู่ไหนในตอนนี้” เสียงของเจี่ยนหยุ่นเฉิงนั้นเบาและหดหู่

เผชิญหน้ากับคนตระกูลเจี่ยนที่เจ็บช้ำชวนวิญญาณสลาย ชายในชุดสูทก็ยังเป็นสุภาพบุรุษและพูดโต้ตอบด้วยความสุภาพ

“คุณหนูเจี่ยนยังมีเรื่องอื่นที่ต้องจัดการ คุณชายเจี่ยนไม่ต้องเป็นกังวล” ชายในชุดสูทพูดตอบ

“พวกคุณเป็นใครกัน” เจี่ยนหยุ่นเฉิงต้องการที่จะรู้ว่าเจี่ยนอีหลิงนั้นอยู่ที่ไหนในตอนนี้ เขาจึงจำเป็นที่จะต้องยืนยันตัวตนของคนเหล่านี้ที่อยู่ตรงหน้า

ชายในชุดสูทยิ้มเล็กน้อย “คุณหนูเจี่ยนมีบุญคุณกับท่านผู้เฒ่า ดังนั้นท่านผู้เฒ่าจึงขอให้พวกเราช่วยคุณหนูเจี่ยนหาหลักฐานมาช่วยพิสูจน์ความบริสุทธ์ของเธอ”

ชายในชุดสูทไม่ได้ระบุความเป็นมาของตัวตนของพวกเขาอย่างตรงไปตรงมา แต่จากคำพูดและกิริยาท่าทางของเขาแล้ว “ผู้เฒ่า” จากปากของเขานั้นน่าจะมีความเป็นมาไม่น้อย

แต่นี่ไม่ใช่สิ่งที่คนในตระกูลเจี่ยนให้ความสนใจในขณะนี้ สิ่งที่พวกเขาต้องการที่จะรู้ก็คือเจี่ยนอีหลิงนั้นอยู่ที่ไหนและเธอปลอดภัยหรือเปล่า

“อีกอย่าง คุณหนูเจี่ยนกล่าวว่าเรื่องนี้ยังไม่ควรให้คุณชายเจี่ยนหยุ่นน่าวรู้เป็นการชั่วคราว”

ชายในชุดสูทนั้นทำงานอย่างเป็นระบบ ปฏิบัติตามคำแนะนำของเจี่ยนอีหลิงทุกขั้นตอน

ไม่จำเป็นต้องบอกเจี่ยนหยุ่นน่าว…

ไม่จำเป็นเลยแม้แต่น้อย…

จนถึงตอนนี้เจี่ยนอีหลิงยังไม่คิดที่จะทำลายเจี่ยนหยุ่นน่าวให้พังทลายลงอย่างสมบูรณ์

เธอยังให้ความหวังแก่ชีวิตอันริบหรี่แก่เจี่ยนหยุ่นน่าว

เขาต้องรอไปจนกว่าเขาได้ฟื้นคืนความหวังในชีวิตของเขาเรียบร้อยแล้วก่อนที่จะผลักความจริงอันชุ่มโชกไปด้วยเลือดนี้ไปไว้ตรงหน้าเขา

PS: วิธีการฟังเพลงโดยไม่ต้องออกจากหน้านิยาย ทำได้โดยการคลิกปุ่มกลางของเมาท์ เท่านี้ก็จะได้อารมณ์ของเรื่องราวไปพร้อมกันแล้ว