大姐大 บทที่ 263 นิทรรศการกล้วยไม้ 2

ในช่วงปีแรกๆ เขามีโชคลาภทางด้านอสังหาริมทรัพย์ และตอนนี้เขามีบริษัทในทุกสาขาอาชีพ

ผู้คนไม่ได้มาจากเมืองเหิงเหย่วน แต่มีกิจการบางอย่างอยู่ในเมืองเหิงเหย่วน และติดต่อธุรกิจกับตระกูลเจี่ยน

ในขณะเดียวกันเพราะเขารักการปลูกดอกไม้มากพอๆกับปู่เจี่ยน เขาชอบสะสมพันธุ์หายากทุกชนิด

ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองไม่ถือว่าดีมากมายนัก แต่ก็ถือได้ว่าเป็นคนรู้จักกัน

“ผู้เฒ่าเจี่ยน ผมรู้ว่าวันนี้จะได้พบคุณที่นี่”

“เฒ่าเฉียน วันนี้คุณก็มาที่นี่เหรอ” ปู่เจี่ยนยิ้มและทักทายอีกฝ่าย

“ผู้เฒ่าเจี่ยน คุณช่างโชคดีจริงๆ คุณมีลูกหลานมากมายมาร่วมงานแสดงดอกไม้ ไม่เหมือนผม ผมทำได้แค่มาดูตัวคนเดียว ไม่มีลูกหลานคนไหนเต็มใจจะมาเลย”

“ที่ไหนกัน วันนี้วันเดียวที่เป็นข้อยกเว้น” ปู่เจี่ยนยิ้ม

เขาก็มักจะมาตามลำพัง

อ่านบทล่าสุดที่ my-novel.co หรือ www.thai-novel.com

วันนี้เขาพามาอีกหนึ่งคน แต่กลายไปเป็นกลุ่มก้อนใหญ่เมื่อเขาออกมา

นี่ไม่น่าจะเป็นเสน่ห์ของชายชราผู้ชื่นชอบดอกไม้ และไม่น่าจะเป็นเสน่ห์ของการแสดงกล้วยไม้

“ผมได้ยินมาว่ากระถางดอกโบตั๋นต้านเยว่ของคุณรอดมาได้จากครั้งที่แล้ว” คุณเฉียนมักจะถามด้วยความอยากรู้เกี่ยวกับเรื่องราวของดอกโบตั๋นหายาก

คุณเฉียนรู้เป็นอย่างดีว่าผู้เฒ่าเจี่ยนมีดอกโบตั๋นที่ยอดเยี่ยมอยู่ในบ้าน

“ใช่ ถูกแล้ว คุณไม่เห็นรูปทั้งหมดหรือ”

“มันน่าทึ่งมาก ผมเห็นรูปที่คุณโพสต์ครั้งที่แล้วแห้งไปหมดแล้ว และคิดว่ามันคงจะหนาว”

“ผมคิดว่ามันก็หนาวเหมือนกัน แต่ในที่สุดผมก็ได้พบกับดาวนำโชคและเธอก็ช่วยผมเอาไว้”

ตอนที่ปู่เจี่ยนพูดออกมา ก็มีน้ำเสียงพึงพอใจที่ไม่สามารถซ่อนเอาไว้ได้

“โอ้ ดาวนำโชคเหรอ ดาวนำโชคดีๆแบบนี้อยู่ที่ไหน” มิสเตอร์เฉียนรีบถาม

“อยู่ไกลสุดขอบฟ้าอยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อม” ปู่เจี่ยนตอบอย่างภาคภูมิใจ

อยู่ไกลสุดขอบฟ้าอยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อมงั้นเหรอ

คุณเฉียนมองคนข้างกายปู่เจี่ยนด้วยความประหลาดใจ

ปู่เจี่ยนหมายถึงหนึ่งในนี้หรือเปล่า

ลูกชายคนโตของปู่เจี่ยน เจี่ยนชูฉิง ลูกสะใภ้คนโต เวินน่วน และหลานชายคนโต เจี่ยนหยุ่นเฉิง ทั้งสามคนดูน่าจะเป็นไปได้

“อย่ามองทางนั้น อยู่นี่” ปู่เจี่ยนแนะนำหลานสาวที่มีค่าของเขาอย่างเป็นทางการกับคุณเฉียน “หลานสาวคนนี้เจี่ยนอีหลิง”

“โอ้” คุณเฉียนประหลาดใจ

เมื่อมองไปที่เจี่ยนอีหลิง เขาก็รู้สึกประหลาดใจที่เด็กหญิงตัวเล็กๆในวัยนี้ ได้ศึกษาการเพาะเลี้ยงกล้วยไม้ ช่างหายากจริงๆ

“ผู้เฒ่าเจี่ยน คุณไม่ได้โม้แน่นะ”

“โม้อะไรกัน ผมจะต้องโม้เรื่องความสามารถของหลานสาวผมด้วยงั้นเหรอ ตอนพี่ชายคนที่สองของเธอเป็นนักศึกษาชีววิทยา เธอได้ติดตามพี่ชายเขามาตั้งแต่เด็กและได้เรียนรู้มากมาย”

“การเรียนชีววิทยามีประโยชน์ในการปลูกดอกไม้ด้วยเหรอ” นี่นับเป็นครั้งแรกที่คุณเฉียนได้ยินว่ามีการใช้ชีววิทยาในลักษณะนี้

“ทำไมจะไม่มี วิชาพฤกษศาสตร์ก็ยังเป็นสาขาหนึ่งของชีววิทยาด้วยนะ”

มีนักชีววิทยาในอนาคตอยู่ที่บ้าน ดังนั้นปู่เจี่ยนจึงมีความเข้าใจอย่างถ่องแท้เกี่ยวกับแง่มุมนี้

ความภาคภูมิใจในน้ำเสียงของปู่เจี่ยนนั้นท่วมท้น และคุณเฉียนก็อดหัวเราะไม่ได้

ตาแก่น่าตายกับหลานชายแปดคนนี้ล้วนมีความสามารถ แต่เขาไม่เคยเห็นตาเฒ่าคนนี้ภูมิใจขนาดนี้มาก่อน

ตอนนี้หลานสาวเขารู้อะไรบางอย่างเกี่ยวกับการปลูกดอกไม้ แล้วเขาก็รู้สึกเหมือนเป็นเรื่องยิ่งใหญ่

คุณเฉียนหัวเราะและพูดว่า “ผู้เฒ่าเจี่ยน ผมอิจฉาคุณจริงๆ มีลูกๆหลานๆมากมาย ทุกคนล้วนมีเส้นทางเดินชีวิตที่ดี”

“คุณจะอิจฉาไปทำไม หลานชายของคุณอายุแค่สองขวบ รอไปอีกสองปี ก็จะมีหลานคนที่สองและที่สาม”

“เฮ้ อย่าพูดเรื่องนั้นเลย ลูกสะใภ้คนนี้เธอประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ตอนที่เธอตั้งท้อง เกือบตายแล้วทั้งคู่ โชคดีที่เธอได้รับการช่วยชีวิต ลูกชายผมคนนี้เลยไม่กล้ามีลูกอีก เพราะอย่างนี้ คนเดียวก็พอแล้ว”

เมื่อเป็นอย่างนี้ คุณเฉียนก็ทำอะไรไม่ได้

บทที่ 264 นิทรรศการกล้วยไม้ 3

“ยังไงก็ตาม ผู้เฒ่าเจี่ยน ผมได้ยินมาว่า จะมีการจัดแสดงกล้วยไม้ชั้นยอดอีกกระถางหนึ่ง มันเป็นไฮไลต์ตอนจบของวันนี้ คุณสนใจจะซื้อไหม” เมื่อมาถึงกล้วยไม้ชั้นยอดแล้ว คุณเฉียนก็มักจะให้ความสนใจเป็นอย่างมาก

“ไม่สนใจ”

“นั่นไม่เหมือนสไตล์ของคุณเลย ไม่ใช่ว่าปกติแล้วคุณจะสนใจมันมากที่สุดเหรอ”

ปู่เจี่ยนวันนี้ผิดปกติไปอยู่บ้าง

ไม่เพียง แต่คุณเฉียนเท่านั้นที่อยากรู้อยากเห็น แต่เจี่ยนชูฉิง เวินน่วน คู่สามีภรรยาที่อยู่ข้างๆเขา ก็รู้สึกแปลกๆเช่นกัน

พวกเขารู้ว่าชายชราชอบกล้วยไม้มากแค่ไหน เมื่อใดก็ตามที่มีพันธุ์ที่น่าสนใจหรือพันธุ์ใหม่ปรากฏขึ้น ชายชราต้องเข้าไปมองใกล้ๆ

“ฉันบอกว่าฉันไม่สนใจที่จะซื้อมัน แต่ฉันไม่ได้บอกว่าฉันไม่สนใจ” ปู่เจี่ยนปรับปรุงคำพูด

แล้วมันมีความแตกต่างกันยังไง คุณเฉียนสงสัยเกี่ยวกับเรื่องนี้

ปู่เจี่ยนมองไปที่ท่าทางงงงวยของคุณเฉียน และเขาก็ดูจะพอใจไม่น้อย

หลังจากอยู่ในพื้นที่พักผ่อนสักพัก ทุกคนในตระกูลเจี่ยนและคุณเฉียนก็เข้าไปที่จัดการแสดงสุดท้าย

ส่วนจัดการแสดงลึกลับที่กำลังจะเปิดเผยนี้ล้อมรอบไปด้วยกระจกขนาดใหญ่

ชั้นของผ้าสีแดงถูกคลุมไว้ที่ด้านนอกของครอบกระจก

เจ้าภาพจัดนิทรรศการประจำตำแหน่งแล้ว

เจ้าภาพเริ่มแนะนำสิ่งที่จัดแสดงตอนจบของวันนี้

“นี่คือกล้วยไม้สายพันธุ์ใหม่ที่มีรูปทรงดอกสวยงามและมีกลิ่นหอมของดอกไม้ที่เป็นเอกลักษณ์ ปัจจุบันมีเพียงหนึ่งเดียวในโลก”

ประโยคนี้เพียงอย่างเดียวก็เพียงพอแล้วที่จะกระตุ้นความอยากรู้อยากเห็นของทุกคนในปัจจุบัน

หลังจากรอเป็นเวลานาน ในที่สุดเจ้าหน้าที่ที่รอคอยการจัดแสดงอยู่ก็เปิดผ้าแดงออก

สิ่งที่ปรากฏต่อหน้าทุกคนคือกล้วยไม้ชนิดใหม่ ที่มีสีของดอกเป็นสีม่วง และมันก็คือกล้วยไม้กลีบบัวเช่นเดียวกับ Cymbidium lianpan (หาชื่อไทยไม่ได้) ที่รู้จักกันดี

แตกต่างจากสีธรรมดาของ Cymbidium lianpan สีของพืชชนิดนี้เป็นสีม่วงที่สูงค่าและสง่างาม

รูปทรงสวยงามและสีไม่เหมือนใคร

ทันใดนั้นมันก็ดึงดูดความสนใจของผู้ที่ชื่นชอบกล้วยไม้ในปัจจุบันในทันที

คุณเฉียนรู้สึกประหลาดใจอย่างมาก “สวยงามจริงๆ รูปร่างของกลีบดอกบัวนั้นงดงามสง่าและสีม่วงก็หรูหราภูมิฐาน”

ปู่เจี่ยนไม่ได้พูดแสดงความคิดเห็นเมื่อได้ยินคำชมจากคนข้างๆ มีเพียงความภาคภูมิใจที่ซ่อนไว้ไม่ได้อยู่บนใบหน้าเท่านั้น

เจี่ยนชูฉิงถือโอกาสถามปู่เจี่ยน “พ่อชอบกล้วยไม้นี้ไหม ผมจะซื้อให้ในระหว่างการประมูล”

“ไม่” ปู่เจี่ยนตอบอย่างเด็ดขาด

เจี่ยนชูฉิงเห็นว่าคนแก่คนนี้น่าหมั่นใส้ ดังนั้นเขาจึงไม่ยืนกรานที่จะซื้อกล้วยไม้นี้อีกต่อไป

คนอื่นๆที่อยู่ใกล้เคียงเริ่มถามราคากล้วยไม้ใหม่นี้แล้ว

ตามแนวทางปฏิบัติ ตามปกติแล้วหลังจากจัดแสดงกล้วยไม้ดังกล่าวเรียบร้อยแล้ว ก็จะมีแนวโน้มที่จะมีการประมูลกันในราคาที่สูง

แต่เมื่อถามเจ้าหน้าที่ของห้องโถงนิทรรศการ ก็ได้รับคำตอบที่แตกต่างจากที่พวกเขาคาดไว้

ผู้ให้บริการจัดแสดงไม่ได้ตั้งใจที่จะขาย เพียงแค่ส่งเข้ามาเพื่อจัดแสดงเท่านั้น

ทุกคนต่างผิดหวังกันในครั้งนี้รวมถึงคุณเฉียนด้วย

เขาชอบกล้วยไม้นี้มากและพร้อมที่จะเข้าร่วมการประมูล

คุณเฉียนถอนหายใจและบ่นกับปู่เจี่ยน “อา มันยากที่จะเห็นกล้วยไม้ที่น่าพึงใจแบบนี้ ทั้งยังไม่ให้ประมูลอีกด้วย ผมรู้สึกอารมณ์เสียจริงๆ”

เขาชอบแบบนี้ เขาไม่ชอบสะสมหยกหรือของเก่า แต่เป็นกล้วยไม้

ตอนนี้กระทั่งงานอดิเรกนี้ก็ยังทำให้เขาพึงพอใจไม่ได้ ทำให้เขารู้สึกกระวนกระวาย

หากว่าประมูลสู้ราคาผู้อื่นได้ ก็ยังสามารถบอกว่าคุณยอมแพ้ได้

แต่ตอนนี้เขาไม่ได้รับโอกาสให้ประมูลด้วยซ้ำ

ปู่เจี่ยนยิ้มและปลอบใจคุณเฉียน “เฒ่าเฉียน คุณทำใจให้สบาย เรื่องแบบนี้เป็นเรื่องธรรมดา เอาไว้ซื้อคราวหน้ายามเมื่อมีโอกาส”

“ผู้เฒ่าเจี่ยน วันนี้คุณต่างออกไปจริงๆ ปกติแล้วคุณต้องมีปฏิกิริยามากกว่าผม แต่ทำไมวันนี้คุณถึงได้เปลี่ยนไป”