หลังจากนี้ (จอมอหังการ] ก็ได้ร่วมการแข่งขันต่อมาอีกเป็นเวลาครึ่งเดือน ความนิยมของที่ของพวกเขาก็ยิ่งเพิ่มสูงขึ้นในช่วงเวลานั้น

หลังจากผ่านไปหลายเกม ในที่สุด จอมอหังการ เข้าสู่รอบชิงชนะเลิศ

นัดสุดท้ายของพวกเขาพบกับทีมต่างประเทศ

รอบชิงชนะเลิศกําหนดไว้ในอีกหนึ่งสัปดาห์ต่อมา และสถานที่คือเซ็นทรัลสเตเดียมในเมืองเอส

ในตอนนั้นจะมีผู้คนจํานวนมากขึ้นกว่าเดิม

ผู้ชม

โลกต่างตั้งตารอนัดชิงชนะเลิศ ตัวสําหรับรอบชิงชนะเลิศขายหมดทันทีที่วางขาย

เนื่องจากพวกเขามีเวลาว่างหนึ่งสัปดาห์ เจียนอีหลิงและคนอื่นๆจึงกลับมาที่เมืองเหิงหยวน

ในช่วงครึ่งเดือนนี้ ธุรกิจตระกูลเจี้ยนดูอย่างผิวเผินแล้วเหมือนจะเงียบ แต่ทว่าการเปลี่ยนแปลงผู้ถือหุ้นทั้งหมดก็ได้เสร็จสมบูรณ์แล้ว เงี่ยนหยู่โช้ได้กลายเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดของตระกูลเจียน

มีแนวโน้มว่าเขาจะได้เป็นประธานบริษัทคนต่อไปด้วย

ตั้งแต่เขากลายเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดของบริษัท เจียนหยู่โปก็ไม่ได้ทําอะไรเลย ทุกอย่างดูเยือกเย็นและเงียบ

เงียบมากจนทุกคนคิดว่าเรื่องนี้จะไม่ทําให้เกิดการเปลี่ยนแปลงใดๆกับธุรกิจตระกูลเจียน

อันที่จริง เหอเยี่ยนไม่รู้เรื่องนี้ด้วยซ้ํา

แตว่าในวันที่เจียนอีหลิงกลับมาที่เมืองเหิงหยวน เงี่ยนหยู่โงก็ได้เรียกประชุมผู้ถือหุ้น

หุ้นของบริษัทส่วนใหญ่อยู่ในมือของตระกูลเจียน อย่างไรก็ตามก็ยังมีผู้ถือหุ้นอีกเล็กน้อยที่ถือครองโดยบุคคลอื่น

ดังนั้น ยกเว้นบุคคลภายนอกไม่กี่คน การประชุมผู้ถือหุ้นจึงต้องการให้สมาชิกทั้งหมดของตระกูลเจียนเข้าร่วม

เมื่อเหอเยี่ยนได้ยินข่าวครั้งแรก เธอก็รู้สึกสับสนเหลือเกิน

เธอหมกมุ่นอยู่กับภาพยนตร์ที่เธอได้ประกันทรัพย์สินทั้งหมดเธอลงไป เธอกังวลเกี่ย วกับเรื่องนั้นมากจนเธอต้องทุ่มเทความสนใจทั้งหมดไปกับมัน เมื่อข่าวดีดังกล่าวร่วงลงมาจาก ท้องฟ้า เธอก็รู้สึกปลื้มปิติเล็กน้อย

“หยู่โป๊กําลังเรียกประชุมผู้ถือหุ้นงั้นเหรอ หยู่โงเป็นคนที่ถือหุ้นมากที่สุดในตระกูลเจียนเหรอเป็นไปได้ยังไง”

น้ําเสียงเหอเยี่ยนเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

ไม่น่าเชื่อ

เธอคิดว่าเขาไม่สามารถทําสิ่งนี้ได้

แต่ตอนนี้เขาทําได้จริงเหรอ

เงี่ยนชูหงไม่มีความสุขแม้แต่น้อย “นี่ไม่ใช่สิ่งที่น่ายินดี”

เหอเยี่ยนไม่เข้าใจคําพูดของสามี “ทําไมไม่มีความสุขค่ะ ลูกชายของเรากําลังจะเป็นประธานในเร็วๆนี้”

เมื่อเธอพูดคําว่า “ประธาน เหอเยี่ยนก็รู้สึกว่าเธอกําลังฝันไป นี่เป็นเรื่องจริงเหรอ

เธอปรารถนาสิ่งนี้มาหลายปีแล้ว ในที่สุดมันก็เกิดขึ้น

แต่ทว่า เขี่ยนชูหงยังคงไม่มีความสุข “เหอเยี่ยน เธอไม่รู้ว่าเงี่ยนหยู่โปได้ส่วนแบ่งเหล่านี้มาได้ ยังไง… โดยหลักการก็คือ หยู่โปได้บีบบังคับให้พ่อโอนหุ้นเหล่านั้นให้ ใช่ว่าพ่อเต็มใจยกให้”

แม้ว่าเหอเยี่ยนจะได้ยินคําเหล่านี้ เธอก็ไม่สนใจเลย “ชูหง แม้ว่าหโป๊จะบังคับเขา นายก็ต้องยอมรับว่าเขามีความสามารถในการทําแบบนั้น ลูกชายของเรามีความสามารถจริงๆเราควรยินดีกับเขา”

“ทําอย่างนั้นไม่ได้” เงี่ยนชูหงร้องออกมาด้วยความโกรธ คําพูดของเขามักจะอ่อนโยนและใจดีเป็นอย่างมากเขาไม่ค่อยอารมณ์เสีย

“ชูหง อย่าทําแบบนี้” เหอเยี่ยนกล่าว เธอรีบปรับน้ําเสียงให้อ่อนลงและปลอบเขาเบาๆ “หยู่โปคือลูกของเราเขาก็ยังเป็นลูกหลานของตระกูลเจียนด้วย ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไม่มีปัญหาที่จะมอบธุรกิจของตระกูลเจียนให้กับเขา อย่าโกรธเลย ถ้าเขาทําอะไรผิด เราสามารถบอกเขาได้ไม่มี ปัญหาเลย”

เงี่ยนชูหงหลับตาลงอย่างเศร้าสร้อย หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็พูดว่า “ไปกับฉันที่สํานักงานใหญ่ของบริษัทในเมื่อเขาต้องการจัดประชุมผู้ถือหุ้น เราทุกคนต้องอยู่ที่นั่น”

ขอบอกกล่าวกับเพื่อนนักอ่านทุกคนว่า ตอนนี้ เรื่อง ร่วมเรียงเคียงเซียน และภาพเทพอสูรบรรพกาล ต้องหยุดการแปลไปชั่วคราว เนื่องจากภาวะวิกฤต มีผู้ถือปปิ้งานไปลงในมือถือและเว็บอื่นและเพื่อนนักอ่านที่ไม่เข้าใจก็ตามไปอ่านโดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์

การติดตามไปอ่านงานจากที่อื่นนั้นอาจจะสบายกระเป๋าของเพื่อนนักอ่าน แต่นั่นก็นับได้ว่าเป็นการฆ่าผู้แปลทางอ้อม เพราะเมื่อผู้แปลเห็นว่าไม่มีรายได้เข้ามาจากอาชีพที่ตนเองตั้งใจทําเขาก็จําเป็นที่จะต้องหยุดการแปลไป และก็จะส่งผลกระทบให้กับเพื่อนนักอ่านที่จะได้อ่านนิยายที่ตนเองชอบได้เพียงแค่นั้นไม่สามารถอ่านได้จนจบเรื่อง

ถ้ารักชอบนิยายเรื่องนี้ก็อย่าฆ่ากันทางอ้อมเลยนะครับ

บทที่ 424 เงี่ยนหยู่โป๊จัดประชุมผู้ถือหุ้น 2

ที่ทางเข้าสํานักงานใหญ่ของบริษัท เหอเยี่ยนก็พบกับเป็นนวน

วันนี้เหอเยี่ยนแต่งตัวยอดเยี่ยมมาก การแต่งหน้าของเธอนั้นละเอียดอ่อนและดูราวกับว่าเธอนั้นเต็มไปด้วยชีวิตชีวา

เธอรู้สึกว่า ความอัดอั้นตันใจที่เธอเก็บซ่อนไว้ในใจมานานหลายปีนั้น ในที่สุดก็สามารถปลดปล่อยออกมาได้ในวันนี้

เธอเคยรู้จักที่จะยับยั้งตัวเองมาก่อน แต่ทว่าในตอนนี้ เธอไม่มีเหตุผลที่จะยับยั้งตัวเองอีกลง

“สวัสดี พี่สะใภ้” เหอเยี่ยนยิ้ม เธอถือโอกาสเริ่มทักทายเวินน่วน รอยยิ้มของเธอสดใส

และสวยงาม

เป็นนวนมองเหอเยี่ยนอย่างเย็นชา “ตอนนี้เธอมีความสุขแล้วละสิ”

เป็นนวนไม่ได้รู้สึกว่านี่เป็นสิ่งที่น่ายินดีเลยแม้แต่น้อย

ถ้าใครสักคนในบรรดาลูกชายสามคนของเธอทําอย่างนั้น เธอคงไม่มีความสุข

“พี่สะใภ้ ทําไมพูดแบบนี้ ฉันไม่ได้คาดหวังสิ่งนี้จะเกิดขึ้นมาก่อน ไม่ว่าอย่างไร พวกเราทั้งหมดก็เป็นสมาชิกของตระกูลเจียน จะผิดตระไหนหากปู่เจียนยินดีที่จะโอนหุ้นให้เจียนหยู่โป๊ ฉันควรจะร้องไห้เกี่ยวกับเรื่องนี้แทนงั้นเหรอ”

เป็นนวนรู้สึกหงุดหงิดกับการมองเหอเยียน

เมื่อเหอเยี่ยนเห็นสีหน้าของเป็นนวนเธอก็แอบดีใจ

เป็นนวนข่มเหงเธอมาหลายปีแล้ว

ที่จริง เมื่อไม่นานมานี้ เป็นนวนก็ตั้งใจจะรีดเลือดกับปูต่อเธอ

ช่างน่าโล่งใจที่เห็นเป็นนวนอารมณ์เสีย ที่จริง ก็ไม่มีอะไรที่เป็นนวนสามารถทําได้ในเรื่องนี้เช่นเดียวกัน

เจียนซูฉิงและเจียนหงนั้นทั้งคู่ถูกังวลมาก

พวกเขากังวลว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป

พวกเขากลัวว่าเจียนหยู่โป๊จะทําอะไรที่อาจเป็นอันตรายต่อตระกูลของพวกเขา

แต่ทว่า ตอนนี้พวกเขาทําอะไรไม่ได้แล้ว ต่อให้เขาจะขายธุรกิจของตระกูลให้กับคนอื่นพวก เขาก็ทําได้แค่ดูเขาทําเท่านั้น

เมื่อพวกเขามาถึงห้องประชุม ผู้ถือหุ้นคนอื่นๆหลายคนก็มาถึงแล้ว แต่ทว่าเจียนหยู่โป๊ยังมาไม่ถึง

ผู้ถือหุ้นรายอื่นเดินไปที่เขี่ยนชูฉิงและเจียนหง

“เกิดอะไรขึ้น ทําไมประธานถึงมอบหุ้นทั้งหมดของเขาให้กับเจียนหยู่โป้”

“ใช่ นี่มันเกิดอะไรขึ้นเกิดที่นี่ หรือว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับบริษัท สิ่งนี้จะส่งผลต่อแผนในอนาคตของบริษัทหรือเปล่า”

“นี่คือสิ่งที่ครอบครัวของพวกคุณได้ปรึกษาหารือกันแล้วใช่ไหม หรือว่าเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น”

“ทําไมปู่เจียนไม่มอบธุรกิจให้อยู่ในมือคุณ ทําไมเขาถึงโอนหุ้นให้นายน้อยหยู่โป้โดยตรง”

ทุกคนต่างพากันถามคําถามเงี่ยนชูฉิงและเงี่ยนชูหง แต่ทว่า ทั้งคู่ไม่สามารถตอบคําถามได้

ในทางกลับกัน เหอเยี่ยนได้ยิ้มให้กับผู้ถือหุ้น “โปรดวางใจ แม้ว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงผู้ถือหุ้น แต่การถือหุ้นก็ยังคงอยู่ในมือของตระกูลเจียนของเรา สิ่งนี้จะไม่ส่งผลกระทบต่อการพัฒนาของบริษัทในอนาคต รวมไปถึงอนาคตของตระกูลเจียนของเราเช่นกัน”

“จริงเหรอ”

ผู้ถือหุ้นมองที่เหอเยี่ยน พวกเขาค่อนข้างไม่แน่ใจในคําพูดเธอ

“แน่นอน มันเป็นเรื่องจริง ไม่ต้องกังวล เจี้ยนหยู่โคือลูกของฉัน เขาก็ยังเป็นสมาชิกของตระกูลเจี้ยนด้วย เขาจะดูแลธุรกิจตระกูลเจียนอย่างดีในอนาคต เขามีแต่จะทําให้ธุรกิจครอบครัวของเราดียิ่งขึ้นกว่าเดิม มันจะไม่มีวันตกต่ํา โปรดวางใจ”

เหอเยียนอธิบายให้ผู้ถือหุ้นฟังอย่างอดทน

แม้จะมีคําอธิบายของเหอเยี่ยน แต่ผู้ถือหุ้นก็ยังสงสัยในคําพูดของเธอ

เจียนหยู่หมินและเงี่ยนหยู่เจี้ยมาถึงพร้อมกัน

ทั้งสองคนดูกระวนกระวายอย่างมาก

ทันทีที่พวกเขาเข้ามา เจี้ยนหยู่หมินก็รีบไปหาพ่อและแม่และถามว่า “เกิดอะไรขึ้น หยู่โปได้รับหุ้นของปู่เจียนได้ยังไง เขากลายเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุดในตระกูลได้ยังไง เกิดอะไรขึ้น”

เจียนหงมีหน้าบูดบึง เขาไม่ได้พูดตอบอะไรสักคํา

เหอเยี่ยนอธิบายว่า “ไม่เป็นไร ปู่เต็มใจยกหุ้นทั้งหมดของเขาให้แก่พี่รองของเธอ”

“แม่ ไม่ต้องโกหกฉันก็ได้” เจี้ยนหยู่หมินพูด แม้ว่าเจียนหยู่หมินไม่สนใจธุรกิจของตระกูล แต่ เขาก็ไม่ได้โง่เช่นกัน