Late Night Bookstore ร้านหนังสือยามดึก – 119 – เรื่องบังเอิญ?

อ่านนิยายจีนเรื่อง Late Night Bookstore ร้านหนังสือยามดึก ตอนที่ 119 อ่านนิยายจีน.COM | อ่านนิยายจีนแปลไทย.

119 – เรื่องบังเอิญ?

 

โจวเจ๋อกลัวปัญหา เขากลัวปัญหาจริงๆ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเมื่อปัญหาชี้มาที่ตัวของเขาเขาจะแกล้งทําเป็นมองไม่เห็นและพยายามหลบซ่อนตัวจากปัญหาพวกนั้น

 

เมื่อซูชิงหลางเห็นว่าใบหน้าของโจวเจ๋อนั้นจริงจัง มากขึ้นหลังจากที่ได้ยินคําพูดของเขา เขาก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง และถามโดยไม่รู้ตัว

 

“เกิดอะไรขึ้น?”

 

โจวเจ๋อส่ายหัว

 

“ไม่มีอะไร”

 

“ถ้าอย่างนั้นฉันขึ้นไปนอนนะ”

 

ซูชิงหลางขึ้นไปที่ชั้น 2 หลังจากพยายามเช้าและไม่ได้คําตอบ

 

ตามสัญชาตญาณเขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ แต่เนื่องจากโจวเจ๋อไม่เต็มใจที่จะแบ่งปันกับเขา เขาจึงไม่สามารถบังคับได้ ทุกคนต่างก็มีความลับเล็กๆน้อยๆของตัวเอง

 

“จริงจังขึ้นมาแล้วเหรอ”

 

เมื่อมองไปที่โจวเจ๋อถังซือดูเหมือนจะยิ้ม

 

โจวเจ๋อกําลังมองถังซือเช่นกัน เขาเขี่ยขี้บุหรี่ในมือแล้วกล่าวว่า

 

” ทําไมคุณถึงต้องสนใจเรื่องของผม”

 

“ฉันทําเพราะฉันอยากรู้” ถังซือเดินไปที่บาร์และลดระยะห่างระหว่างเธอกับโจวเจ๋อ ในขณะเดียวกันปลายนิ้วของเธอก็เลื่อนไปที่ใบหน้าของเขา

 

“คุณรู้ไหม คุณแตกต่างจากเรา แตกต่างจริงๆ”

 

“คุณพูดอย่างนั้นมาก่อนเพราะผมไม่ได้สัมผัสกับนรกจริงๆ”

 

“ไม่ มันไม่ง่ายขนาดนั้น ฉันกับคนๆนั้นรอดมาได้เพราะโชคช่วยหลังความสยดสยองครั้งใหญ่เราถึงมายืนอยู่ตรงนี้ได้ แต่คุณแค่ยืนอยู่ที่น้ําพุเหลืองคุณก็กลับมาแล้ว

 

รู้ไหมประสบการณ์ที่อยู่ในนรกนั้นสยดสยองมากแค่ไหน ตัวอย่างเช่นทุกครั้งที่เราพูดคุยเกี่ยวกับคําว่า “นรก” เราจะสั่นสะท้านจากจิตใต้สํานึก

 

เพราะคําว่า “นรก” และภาพทั้งหมดรวมทั้งมันเป็นความหวาดกลัวที่ยิ่งใหญ่ตราตรึงใจในหัวใจของเรา แม้ว่าเราจะกลับมามีชีวิตอีกครั้งแต่คุณรู้ไหมว่าพฤติกรรมของพวกเรานั้นแตกต่างไปจากตอนที่มีชีวิตอย่างสิ้นเชิง

 

แต่คุณไม่เหมือนพวกเรา คุณเพิ่งกลับมาหลังจากเดินทางไปนรก ดังนั้นคุณสามารถนั่งที่โต๊ะเล็กๆกับผู้คนปกติ และพูดคุยเกี่ยวกับนรกสวรรค์และสายลมแห่งฤดูใบไม้ผลิด้วยรอยยิ้ม”

 

“แล้วคุณหมายความว่ายังไง”

 

“คนขับรถบรรทุกที่ฆ่าคุณเสียชีวิต น้องชายของซูเล่อที่ช่วยเขาฆ่าคุณก็ตายไปพร้อมกัน คุณว่าเรื่องนี้แปลกหรือเปล่า”

 

ผู้คนธรรมดาอาจไม่เชื่อมโยงการเสียชีวิตทั้งสองเข้าด้วยกัน แต่สําหรับโจวเจ๋อมันผิดปกติมาก

 

ซูเล่อเสียชีวิตและร่างกายของเขาก็ถูกยึดมาโดยโจวเจ๋อ

 

คนขับรถบรรทุกเสียชีวิต ลูกพี่ลูกน้องของซูเล่อก็เสียชีวิตด้วยทุกคนที่เข้าร่วมในกิจกรรมนี้เสียชีวิตหมดแล้ว คิดว่าเรื่องนี้เป็นความบังเอิญหรือไม่?

 

“เรามาจากโลกที่ต่างออกไป เราต่างจากผี เราคือผู้ที่หนีออกมา แต่คุณเป็นคนที่ได้รับอนุญาตให้ออกมา เราไม่เหมือนกัน”

 

” พูดตรงประเด็นเลยดีกว่า” โจวเจ๋อเคาะกระดาน (บาร์24)

 

“คุณไม่สงสัยเลยว่าการตายของคุณและการกลับมาเกิดใหม่อีกมันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ?”

 

ถังซือลดเสียงลงและถามอย่างช้าๆ

 

“คิดให้รอบคอบ มีรายละเอียดใดที่คุณละเลยมาก่อนหรือไม่”

 

“พวกเขาตามฉันมา พวกเขาพบฉัน…”

 

เล็บของชายชราแทงที่แขนของฉันและรอยยิ้มที่โล่งใจของชายชราก็ปรากฏขึ้นก่อนที่เขาจะเสียชีวิต

 

ข้างหน้าเป็นสัญญาณไฟจ ราจรและรถของฉันเพิ่งขับออกไป รถบรรทุกขนาดใหญ่วิ่งฝ่าไฟแดงและพุ่งตรงมาที่ฉัน

 

แสงจากที่เผาศพและอุณหภูมิที่ลุกโชติช่วง ความชาและความรกร้างระหว่างทางไปนรก เสียงคํารามและความไม่เต็มใจของสาวไร้หน้า เล็บสีดําที่งอกออกมาจากปลายนิ้วของฉัน

 

ชายในเสื้อสเวตเตอร์วิ่งออกจากร้านหนังสือและฆ่าซูเล่อด้วยไม้เบสบอล จากนั้นฉันก็เข้าไปในร่างของซูเล่อ

 

โจวเจ๋อค่อยๆเงยหน้าขึ้นดวงตาเขาเป็นสีแดง

 

คนที่ฆ่าซูเล่ออยู่ที่ไหน เกิดอะไรขึ้นกับเขาหลังจากที่ถูกตํารวจจับตัวไป?

 

เรื่องนี้โจวเจ๋อลืมไปเลยแม้ว่าเขาจะกลับมาจากนรก นานแล้ว

เขามาที่ร้านหนังสือและครอบครองทุกอย่างของซูเล่อรวมทั้งภรรยาของเขาด้วย นี่เป็นวัฏจักของการแก้แค้น

 

ในอีกแง่หนึ่งสวรรค์ยังคงมีตาอยู่

 

แต่เนื่องจากชายชราที่ถูกส่งตัวไปโรงพยาบาลได้แทงเล็บสีดําที่แขนของเขาโดยเจตนา ดังนั้นจึงมีความเป็นไปได้ที่เขาจะถูกควบคุมให้ขับรถออกไปเพื่อเปิดโอกาสให้คนขับรถบรรทุกฆ่าเขา

 

ดังนั้นชายที่เคยอธิบายว่าเขากําลังหัวร้อนจึงฆ่าซูเล่อด้วยไม้เบสบอล คนคนนี้ถูกควบคุมจิตใจด้วยหรือไม่

 

หากคนคนนั้นถูกควบคุมจิตใจย่อมหมายความว่า ชะตาชีวิตของโจวเจ๋อถูกใครบางคนควบคุมอยู่

 

เรื่องนี้ถือว่าออกแบบมาอย่างดี โจวเจ๋อเป็นเหมือนของเล่นของเล่นของใครบางคน แม้จะดูเหมือนว่าเขามีชีวิตจิตใจเป็นของตัวเองแต่แท้ที่จริงแล้วเขากําลังเดินไปตามเส้นทางที่คนอื่นวางไว้

 

“ดูเหมือนว่าคุณจะเข้าใจแล้วนะ”

 

ถังซือส่งขนมกระต่ายสีขาวลูกใหญ่เข้าปากของเธออีกครั้ง

 

โจวเจ๋อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เขากําลังจะโทรหาตํารวจ ครั้งล่าสุดที่แจ้งความเป็นตอนที่เขาพบกับหมอหลิน และเธอเป็นคนที่รับตัวเขากลับบ้าน

 

ตํารวจพาหมอลินมาแล้วบอกกับเขาว่า “เมียของคุณมารับคุณแล้ว”

โจวเจ๋อยังคงอยู่ในภวังค์เป็นเวลานาน

 

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่จะกดโทรศัพท์โจวเจ๋อก็มองไปที่ถังซือและถามว่า

 

“คุณรู้เรื่องนี้ได้ยังไง”

 

“ก็บอกแล้วไงว่าเราไม่เหมือนกัน ถ้าเทียบกันแล้วพวกเราคือหมาป่า ส่วนคุณเป็นฮัสกี้ที่มาอาศัยอยู่กับฝูงหมาป่าเท่านั้น”

 

วันนี้ฝนตกตั้งแต่เช้าจนถึงค่ํา

 

โจวเจ๋อสวมเสื้อกันฝนกําลังเดินอยู่ใต้อาคารอพาร์ตเมนต์เก่า ถังขยะถูกฝนเปียกโชกและขยะบางส่วนก็ลอยออกไปตามน้ําท่วมขัง

 

ถังซือสวมรองเท้ากันฝน เสื้อกันฝนสีดํา และขายาวทั้งสองข้างโผล่มากลางสายฝน แต่ตอนนี้โจวเจ๋อไม่มีอารมณ์ที่จะเพลิดเพลินไปกับทิวทัศน์อันงดงามนั้น

 

ก่อนหน้านี้โจวเจ๋อโทรไปเช็คสถานการณ์ บุคคลที่ถูกส่งตัวไปที่สถานีตํารวจถูกควบคุมตัวเป็นเวลาครึ่งเดือน อาชญากรรมดังกล่าวขัดต่อกฎหมายและระเบียบข้อบังคับด้านความมั่นคงสาธารณะ

 

แม้ว่าเขาไม่สามารถลงมือฆาตกรรมได้สําเร็จแต่เขาก็ต้องถูกลงโทษ ในช่วงนี้เขาถูกปล่อยตัวชั่วคราวออกมาเพื่อสู้คดีเท่านั้น

 

อย่างไรก็ตามในที่สุดโจวเจ๋อยังคงพบที่อยู่ของบุคคลนั้น ซึ่งอยู่ในบริเวณนี้

 

“นี่คือห้อง”

 

บนชั้นสองโจวเจ๋อหยุดอยู่ที่ประตู

 

พื้นที่ที่อยู่อาศัยส่วนใหญ่ที่นี่ให้เช่าสําหรับแรงงานต่างด้าวที่มาทํางานที่ตงเฉิง อันที่จริง สิ่งอํานวยความสะดวกด้านสิ่งแวดล้อมนั้นแย่มาก และพวกเขาทุกคนก็ใช้ห้องน้ําร่วมกัน

 

“คุณแน่ใจไหม?” ถังซือถาม

 

” บ้านเลขที่ควรจะถูกต้อง”

 

โจวเจ๋อพยายามมองไปที่หน้าต่าง มีมุ่งลวดและผ้าม่านโทรมๆ ทําให้มองไม่เห็นภายในได้ชัดเจน

 

“ผมจะหาของมาเปิดประตูก่อน”

 

“คาซัม..”

 

ล็อคประตูถูกเปิดขึ้นโดยอัตโนมัติ

 

ปรากฏรอยยิ้มน้อยๆขึ้นบนใบหน้าของถังซือ

 

โจวเจ๋อตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่เขาจะยิ้มและเดินเข้าไป น่าเสียดายที่เธอไม่ไปเอาดีด้านการเป็นโจร

คอมเม้นต์

การแสดงความเห็นถูกปิด