ซอมบี้เดินช้าอย่างมาก แม้ว่าภาพการ์ตูนซอมบี้ไม่ได้น่ากลัว เหวินหลิงเหวยก็ยังรู้สึกถึงความตึงเครียดเพราะซอมบี้เคลื่อนตัวมายัง ‘Peashooter(ต้นหลอดเป่าเมล็ดถั่ว)’ ทั้งสองต้นทีละก้าว เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกกังวลเล็กน้อย

ขณะเดียวกัน ‘Peashooter(ต้นหลอดเป่าเมล็ดถั่ว)’ ก็เริ่มเป่าเมล็ดถั่ว ดังเสียง “ปุๆๆ” เมล็ดถั่วทุบตีซอมบี้ไม่หยุด

หลังจากนั้นครู่หนึ่งมือของซอมบี้ก็ตกลงมา หัวก็ร่วงลงมาตาม ๆ กัน แล้วซอมบี้หัวขาดก็ล้มลงตายกับพื้น

เหวินหลิงเหวยรู้สึกใจเย็นลงก่อนคิดกับตัวเองว่า “แค่นี้? ง่ายมาก ที่จริงก็แค่เกมแคชชวล ความยากจึงไม่สูง”

“ไอเดียน่าสนใจจริง ๆ แต่ว่าพืชและซอมบี้เชื่อมโยงกันยังไง? มันลึกลับจริง ๆ”

ในไม่ช้าเหวินหลิงเหวยก็ผ่านด่านแรกและได้รับการ์ดใหม่ : การ์ด ‘Sunflower’ แล้วเลื่อนสู่ด่านต่อไป

ในด่านแรก ๆ ไม่ยากอยู่แล้ว ตราบใดที่เหวินหลิงเหวยตั้งใจเล่นก็ผ่านมันได้ เหวินหลิงเหวยเล่นเกมตามแนวทางด่านแรกแล้วปลดล็อกพืชใหม่ ๆ อย่างต่อเนื่อง

ปลดล็อก ‘Sunflower’, ‘Cherry Bomb’, ‘Wall-nut’…พืชใหม่ ๆ ถูกปลดล็อกไม่หยุด

คุณสมบัติต่อสู้ของพืชเหล่านี้เข้ากับตระกูลของพวกมันทำเอาน่าประทับใจอย่างมาก

ตระกูลพืช ประเภทซอมบี้ แม้แต่เพื่อนบ้านแปลก ๆ “Crazy Dave” เข้ากันได้ดีอย่างสมบูรณ์ทำให้ทั้งโลกแห่งเกมสมบูรณ์แบบไม่มีความติดขัด

เหวินหลิงเหวยรู้สึกว่าถึงเกมนี้จะเป็นเกมแคชชวลแต่เกมก็สร้างมาอย่างระมัดระวังและเอาใจใส่ ก่อนที่เธอจะรู้ ก็หลงใหลมันแล้ว

เหวินหลิงเหวยไม่หยุด แล้วฝ่าด่านโหมดผจญภัยไปทีละด่าน

เหวินหลิงเหวยไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่แล้ว จู่ ๆ เธอก็สังเกตเห็นแจ้งเตือนเด้งขึ้นมาที่มุมขวาล่างของหน้าจอ แจ้งเตือนว่าเหลือเวลาแค่ 5 นาที

เหวินหลิงเหวยตกใจ ทำไมผ่านไปเร็วจัง? เธอเพิ่งผ่าน 2-3 ด่านเอง หนึ่งชั่วโมงหมดแล้วเหรอ?

เหวินหลิงเหวยไม่มีเวลาพอที่จะคิดแล้ว ตอนนี้เธอกำลังฝ่าด่านอย่างมีความสุข เธอไม่มีทางเลิกเล่นเท่านี้แน่ ๆ

เหวินหลิงเหวยจ่ายอีก 10 หยวน แล้วเล่นต่ออีก 2 ชั่วโมง

2 ชั่วโมงน่าจะพอจบเกมแคชชวลเล็ก ๆ หรือเปล่า?

**********

ตอนเที่ยง…

เหวินหลิงเหวยจิบกาแฟก่อนสู้ศึกต่อ

ในช่วงระยะนี้ เธอพบความยากเข้าแล้ว ด่านพิเศษหลายด่านเริ่มตั้งข้อจำกัดพืชทำเอาเหวินหลิงเหวยรู้สึกคับอกคับใจอย่างมาก

นอกจากนี้ ซอมบี้พันธ์ุใหม่ก็ยังโผล่ออกมามากขึ้น อย่างเช่น ‘Pole Vaulting Zombie(ซอมบี้กระโดดเสา)’, ‘Dancing Zombie(ซอมบี้เต้นรำ)’, ‘Newspaper Zombie(ซอมบี้หนังสือพิมพ์)’, ‘Screen Door Zombie(ซอมบี้ถือประตู)’, ฯลฯ ซึ่งคุณสมบัติของซอมบี้เหล่านี้จะต้องถูกยับยั้งด้วยพืชที่มีคุณสมบัติตรงกัน

เหวินหลิงเหวยไม่เคยเห็นซอมบี้เหล่านี้มาก่อน เธอจึงสูญเสียอย่างหนักเพราะพืชต่าง ๆ ตอบโต้ทักษะของซอมบี้เหล่านี้ไม่ได้เลยทำได้แค่ถ่วงเวลาเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม ความพ่ายแพ้เล็ก ๆ เหล่านี้ไม่ทำให้เหวินหลิงเหวยสูญเสียจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ แต่ทำให้เธอกลับคิดว่าเกมเล็ก ๆ นี้ช่างน่าสนใจและน่าเล่นอย่างมาก เกมประเภทนี้ต้องใช้สมองทำเอาเหวินหลิงเหวยรู้สึกตื่นเต้นมาก ๆ

เที่ยงวันผ่านไปอย่างไม่รู้ตัว…

เหวินหลิงเหวยตาหยีเผลอมองมือถือ แล้วตกใจขณะเห็นว่านาฬิกาเป็นเลข 2 แล้ว

หันหน้าเห็นเฉินโม่ยังนั่งอยู่ที่เคาน์เตอร์กำลังสนใจแต่หน้าจอโน๊ตบุ๊คไม่รู้ว่าคิดอะไร

เหวินหลิงเหวยโบกมือแล้วพูด “โย้ว คุณผู้จัดการร้าน”

เฉินโม่แหงนหน้า “ทำไมครับ เกมมีปัญหาอะไรเหรอครับ?”

เหวินหลิงเหวยพูด “ไม่มีปัญหาค่ะ ฉันแค่อยากถามว่าคุณมีบริการมื้อเที่ยงไหม?”

เฉินโม่ส่ายหน้า “ไม่มีครับแต่มีร้านอาหารจานด่านอยู่ฝั่วตรงข้ามถนน คุณสั่งมาทานที่นี่ก็ได้ครับ”

เหวินหลิงเหวยกรีดร้องตาโต “คุณผู้จัดการค่ะ คุณทานอะไรไหม? ถ้าคุณออกไปซื้ออาหารฝากซื้อให้ฉันด้วยคนได้ไหม?”

เฉินโม่ปากกระตุกเล็กน้อย คุณขอร้องฉันเรอะ? แต่ยังเรียกฉันว่าอะไร? วันหลังฉันคงต้องแขวนป้ายในร้านว่า “ห้ามมิให้เรียก ‘ผู้จัดการ’ โดยเด็ดขาด” แล้วใช่ไหม?

“ในร้านประสบการณ์ไม่มีบริการจัดส่งอาหาร แล้วคุณก็ห้ามทานอะไรภายในร้านด้วย ถ้าคุณต้องการกินก็นำไปทานที่โต๊ะในห้องรับรอง” เฉินโม่พูด

เหวินหลิงเหวยถาม “คุณผู้จัดการ คุณทานที่ไหนเหรอค่ะ?”

เฉินโม่พูด “ฉันชอบกินบนชั้นสอง”

เหวินหลิงเหวยพูด “แล้วฉันทานบนชั้นสองด้วยได้ไหม?”

เฉินโม่พูดไม่ออก “ชั้นสองเป็นพื้นที่ส่วนตัว ห้ามเข้า”

เหวินหลิงเหวยฉุน “ใจดำ”

เฉินโม่ “…”

เหวินหลิงเหวยพูด “เอ้อ คุณผู้จัดการ คุณช่วยสั่งอาหารว่างให้หน่อยสิ ฉันจะไปทานที่ห้องรับรองเดี๋ยวนี้แหละ ส่วนเงินจะโอนไปให้น่ะ”

เฉินโม่พูด “คุณทำเองไม่ได้เหรอ?”

เหวินหลิงเหวยพูด “โอ้ว ฉันไม่ว่าง บริการลูกค้าน่ะรู้จักไหม? เร็ว ๆ เข้าฉันหิวแล้ว”

หลังจากเหวินหลิงเหวยพูดจบก็จ่อจดบนหน้าจอคอมก่อนสู้ศึกต่อ

เฮ้อ…ฉันเพิ่งฝึกฝนสาวน้อยติดเกมขึ้นมาแล้ว

เฉินโม่ไม่คิดเลยว่าเหวินหลิงเหวยติดเกมเอามากขนาดนี้ แม้กระทั่งข้าวก็ไม่ยอมกิน ขณะเดียวกันเฉินโม่เองก็หิว เขาจึงกดมือถือสั่งอาหารจานด่านกลับบ้านสองที่

เฉินโม่ลุกจากเคาน์เตอร์เดินไปใกล้ๆ เหวินหลิงเหวย เขาอยากดูว่าเหวินหลิงเหวยฝ่าถึงด่านไหนแล้ว

บนหน้าจอเป็นฉากกลางคืนดูเหมือนว่าจะเป็นโหมดกลางคืนของคืนที่สอง กลุ่มซอมบี้จะเริ่มปรากฎ ‘rugby zombies(ซอมบี้รักบี้)’ ตัวยากมากขึ้น เห็นชัด ๆ ว่าในด่านนี้เหวินหลิงเหวยล้มเหลวแล้ว ในตอนที่ ‘ซอมบี้รักบี้’ ปรากฎตัวจะต้องเริ่มปลูก ‘พืชบ้าคลั่ง[1]’ บนเส้นทางเพื่อระดมยิงต่อต้าน ‘ซอมบี้รักบี้’

ผลก็คือ ‘ซอมบี้รักบี้’ ถูกแก้ไขแต่ว่าบนเส้นทางอื่น ๆ จะถูกซอมบี้เคลียร์เพราะระดมยิงไม่ทันเกมจึงล้มเหลว

“อา! แม่*เอ๊ย”

เหวินหลิงเหวยจิบกาแฟอย่างอารมณ์เสียก่อนเริ่มเกมใหม่อีกครั้ง

เฉินโม่อดไม่ได้ที่จะขบขันในใจ นี่เป็นเรื่องปกติ อันที่จริงใน ‘Plants vs. Zombies’ แต่ละด่านมีซอมบี้แบบต่าง ๆ มากมาย เมื่อใช้ทรัพยากรจำนวนมากเพื่อฆ่า ‘ซอมบี้รักบี้’ แค่ตัวเดียว การป้องกันของเส้นทางอื่น ๆ ไม่เพียงพอแน่นอน

เฉินโม่ไม่ได้ไม่ชอบลิ้นชั่วร้ายของเหวินหลิงเหวยนัก

เห็นท่าทางเหวินหลิงเหวยหลงใหล เฉินโม่ก็รู้สึกสงบลง ดูเหมือนว่าในโลกคู่ขนานเกมคลาสสิกยังคงคลาสสิกอยู่ เกมที่สนุกจะไม่มีวันล้าสมัย และไม่ต้องปรับตัว

ตามเนื้อเรื่องของเกม ถ้าเป็นคนมือเก่า(คนเล่นผ่านแล้ว) การผ่านโหมดผจญภัยต้องใช้เวลาราว ๆ 5 ชั่วโมง และการจบโหมดภัยทุกด่านต้องใช้เวลาราว ๆ 8 ชั่วโมง

รวมกับโหมดอื่น ๆ ถ้ามีความสามารถและบ้าคลั่งจริง ๆ ละก็ไม่เป็นปัญหาในการจบเกมภายในสองวัน

แน่นอนว่า โหมดไม่สิ้นสุดนั้นไม่นับ โหมดไม่สิ้นสุดเล่นตลอดชีวิตก็ไม่จบ

อย่างไรก็ตามสำหรับมือใหม่ ย่อมไม่มีทางก้าวข้ามอุปสรรคโดยไม่มีความกดดันเหมือนคนมือเก่าได้หรอก มือใหม่ต้องเรียนรู้และศึกษาอย่างค่อยเป็นค่อยไป

เกมแคชชวลเล่นเอาเป็นเอาตายไม่ได้ เกมประเภทนี้ควรเล่น 2 ชั่วโมงต่อวันผนวกกับเวลาในการศึกษาซึ่งการจบเกมจะใช้เวลาเกือบหนึ่งเดือน

แม้ว่าเกมเครียร์แล้ว แต่ยังมีโหมดไม่สิ้นสุดและโหมดจัดอันดับอยู่ นี่เป็นหลุมลึกอย่างหนึ่ง

เพราะเหตุนั้นเหวินหลิงเหวยจึงคิดว่าควรจะใช้เวลาอีก 2 ชั่วโมงเพื่อปิดเกม ในความคิดเฉินโม่ อาจอธิบายได้คำ ๆ เดียว ‘na? ve!’(บอกแอดที?)