การสวมแหวนที่นิ้วนางมักหมายถึงการหมั้นหมายหรือแต่งงาน

 

เซี่ยฉิงกงก้มลงมองแหวนหัวมังกรในมือของเธอ ด้วยท่าทางเหมือนอยากจะร้องไห้แต่ไม่มีน้ำตา

 

“มู่เฉินฮ่าว คนเฮงซวย ทำแบบนี้กับฉันได้ไง ผู้หญิงธรรมดา ๆ ที่แต่งงานแล้ว พวกเธอก็ต้องสวมแหวนเพชร แต่ดูที่คุณสวมให้ฉันสิ !”

 

ยิ่งมองแหวนหัวมังกรดำเมี่ยมวงนี้ เซี่ยฉิงกงก็ยิ่งไม่ชอบใจ

 

มู่เฉินฮ่าวคิ้วสั่น การแสดงออกบนใบหน้าของเขากระตุกเล็กน้อย ราวกับว่าเขาต้องการที่จะหัวเราะ หากแต่เขาก็พยายามสะกดกลั้นไว้

 

“สิ่งนี้สามารถช่วยชีวิตคุณได้ในช่วงเวลาวิกฤติ คุณสวมมันไว้ก่อนเถอะ  สิ่งที่ผู้หญิงธรรมดามีได้ ผมไม่มอบให้คุณหรอก ผมจะมอบแต่ของที่ผู้หญิงธรรมดาไม่มีวันมี แบบนั้นแหละผมจึงจะมอบให้คุณ”

 

เซี่ยฉิงกงเม้มปากเล็ก ๆ ที่เต็มไปด้วยเลือดฝาดของเธอ พลางมองแหวนบนนิ้ว ในเมื่อมู่เฉินฮ่าวพูดเช่นนี้ เธอจะยังพูดอะไรได้อีก เธอจึงได้แต่พยักหน้า

 

“อืม ! อย่างไรก็ตาม ฉันเองก็กำลังจะแต่งงานเป็นครั้งแรก และแหวนวงนี้ก็เป็นของชิ้นแรกที่คุณมอบให้ คุณคงจะไม่ให้ของไม่ดีกับฉันหรอกน่า”

 

อีกากลุ่มหนึ่งบินผ่านศีรษะของ มู่เฉินฮ่าว

 

“เอาล่ะ นี่ก็สายแล้ว เมียจ๋า เราไปกันเถอะ ผมจะพาคุณไปชมการแสดงฉากใหญ่กัน” มู่เฉินฮ่าวยิ้มอย่างชั่วร้าย

 

การแสดงฉากใหญ่อะไรกัน เซี่ยฉิงกงได้แต่งงงวย หากแต่ก็ไม่ได้ซักถามอะไร เพราะเธอรู้ว่าถามไปมู่เฉินฮ่าวก็ไม่บอก

 

เซี่ยฉิงกงลุกขึ้นจากเก้าอี้ และตอนนี้เธอก็เหยียบบนส้นสูงคริสตัล 10 ซม.

 

มันเดินยากไปหน่อยนะ

 

อย่างไรก็ตาม หลังจากที่มู่เฉินฮ่าวฝึกเธอบนทางด่วน ความสามารถของเซี่ยฉิงกงในการย่างก้าวบนรองเท้าส้นสูงนั้นก็ดีกว่าเมื่อก่อนมาก

 

ทั้งหมดนี้ต้องยกความดีความชอบให้มู่เฉินฮ่าว เมื่อหวนคิดถึงเรื่องนี้ เซี่ยฉิงกงก็กัดฟันเล็กน้อย เธออยากจะกัดมู่เฉินฮ่าวให้เต็มเขี้ยว

 

ทว่าแค่เพียงก้าวออกไปสองสามก้าว เซี่ยฉิงกงก็สะดุดชายกระโปรง

 

เธอไม่อาจทรงตัวอยู่ได้ และกำลังจะหน้าคว่ำจูบพื้น

 

โชคดีที่มู่เฉินฮ่าวประสาทสัมผัสไว เขารีบคว้าเอวของเซี่ยฉิงกง รั้งเธอเข้ามาไว้ในอ้อมแขนของเขาได้ทันท่วงที

 

เซี่ยฉิงกงรู้สึกได้ถึงแผงอกของชายหนุ่มที่แนบชิดติดกับเรือนร่างของเธอ พร้อมกันนั้นใบหน้าหล่อเหลาก็ขยายใหญ่ขึ้นในสายตา อุณหภูมิในกายที่แผดเผาออกมาจากฮอร์โมนเพศชายพลันหลั่งออกมารดทั่วร่างของเธอเริ่มทำให้เธอรู้สึกร้อนระอุ และนั่นก็ทำให้เซี่ยฉิงกงหน้าแดงขึ้นเล็กน้อย …

 

นัยน์ตาของคนทั้งสองสบกัน เซี่ยฉิงกงเห็นร่องรอยของอารมณ์บางอย่างที่ไม่สามารถระบุได้อย่างชัดเจนจากนัยน์ตาของชายหนุ่ม

 

ทันทีที่เซี่ยฉิงกงดึงสติกลับมาได้ เธอก็พูดอย่างตะกุกตะกักว่า

 

“ขอบคุณ !”

 

หลังจากที่มู่เฉินฮ่าวประคองให้เซี่ยฉิงกงยืนได้อย่างมั่นคง เขาก็ปล่อยตัวเซี่ยฉิงกง จากนั้นก็ยกแขนขึ้นเป็นทีให้เซี่ยฉิงกงคล้องแขนของเขา

 

เซี่ยฉิงกงลังเลใจ เดิมทีเธออยากจะปฏิเสธ

 

หากแต่เมื่อพิจารณาแล้วว่า เธอสวมรองเท้าส้นสูงมากหากเดินเองคงจะลำบากมาก แต่ถ้าได้เดินกอดแขนมู่เฉินฮ่าว เธอก็จะสบายกว่านี้มาก

 

เวลานี้ แขนของมู่เฉินฮ่าวก็ยังคงยกค้างอยู่

 

มู่เฉินฮ่าวส่ายศีรษะพลางเลิกคิ้ว

 

“นี่ ผมไม่เข้าใจจริง ๆ ทำไมถึงต้องมาเจอคู่หมั้นที่งี่เง่าอย่างคุณด้วยนะ ?”

 

ทันทีที่เซี่ยฉิงกงได้ยินประโยคนี้ หัวใจของเธอก็เต้นผิดจังหวะ หลังจากที่นิ่งเพราะไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดีไปครู่หนึ่ง เธอก็คล้องแขนของมู่เฉินฮ่าวอย่างว่าง่าย พลางเดินไปที่รถ

 

หมั่นโถวและอาเจิ้งมองด้านหลังของคนทั้งสอง จากนั้นก็ก้าวตามไปโดยอดไม่ได้ที่จะกระซิบกระซาบแก่กันว่า

 

“พูดก็พูดเถอะ นายหญิงน้อยกับนายน้อยช่างเหมาะสมราวกับกิ่งทองใบหยกจริง ๆ !”

 

“ใช่ นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นนายน้อยเอาใจใส่ผู้หญิงขนาดนี้”

 

หลังจากขึ้นรถแล้ว เซี่ยฉิงกงก็รู้สึกแปลก ๆ แม้ว่ารถคันนี้จะยังคงเป็น เอส 600  เหมือนเดิมก็ตามที

 

แต่คราวนี้ไม่ใช่ คนขับรถไม่ใช่อาเจิ้ง หากแต่เป็นคนขับที่เธอไม่คุ้นเคย อาเจิ้งและหมั่นโถวขึ้นรถอีกคันขับตามหลังพวกเขามา

 

***จบตอน นายน้อยเอาใจใส่ผู้หญิง***