เซี่ยฉิงกงหันหน้าไปถาม ทว่ากลับพบสายตาที่ติดตลกของมู่เฉินฮ่าว

 

ชายหนุ่มมองปฏิกิริยาของหญิงสาวตรงหน้าอย่างขบขัน

 

ไฟล์ที่ถูกบันทึกควรเริ่มเปิดจากไฟล์แรก ๆ ก่อนไม่ใช่หรือ ?

 

นี่เธอดันเริ่มเปิดจากไฟล์สุดท้ายตามใจตัวเองเองนี่นะ

 

“ไอ้คนบ้ามู่เฉินฮ่าว เอาอะไรมาให้ฉันฟังฮะ ? หรือคุณหยิบแฟลชไดร์ทมาผิดอัน ?”

 

เซี่ยฉิงกงถามด้วยความโกรธ

 

“นี่คุณทำไมไม่ฟังให้ดี ๆ ก่อนล่ะว่า เสียงของผู้หญิงในคลิปเสียงนั่นเป็นเสียงของใคร ?”

 

เมื่อครู่เซี่ยฉิงกงไม่ได้ตั้งใจฟังจริง ๆ

 

“หมั่นโถว อาเจิ้ง พวกนายออกไปก่อน”

 

มู่เฉินฮ่าวกล่าวอย่างเฉยเมย

 

“ขอรับ นายน้อย”

 

ทั้งสองกล่าวตอบ จากนั้นก็เดินออกจากห้องโดยไม่หันกลับมามองอีกเลย

 

ชั่วขณะนั้น เซี่ยฉิงกงพลันรู้สึกว่าบรรยากาศภายในห้องแลดูแปลก ๆ พิกล คลิปเสียงที่บันทึกมานั่นฟังดูคุ้นหูอยู่เล็กน้อย ทว่าเนื้อหาที่พูดกันนั้นโจ่งแจ้งเกินไป และนั่นทำให้เซี่ยฉิงกงไม่ได้ตั้งใจฟังให้ดี

 

มู่เฉินฮ่าวเดินไปหยุดข้างกายเซี่ยฉิงกง หลังจากนั้นก็หย่อนกายลงนั่งข้าง ๆ เธอ เขารั้งเธอเข้ามาไว้ในวงแขนพลางเอ่ยว่า

 

“เอาล่ะ ลองฟังใหม่อีกครั้งสิ”

 

ใบหน้าของเซี่ยฉิงกงเปลี่ยนเป็นสีแดง เธอกัดฟันขณะพูดว่า

 

“คนบ้า ถ้าฉันรู้ว่าคุณหลอกแกล้งฉันเล่นล่ะก็ ฉันเอาคุณตายแน่”

 

เธอคิดว่ามู่เฉินฮ่าวจงใจหาคลิปเสียงลามกมาแกล้งเธอ

 

“ผมหรือจะกล้าแกล้งคุณน่ะ เมียจ๋า ?”

 

มู่เฉินฮ่าวยิ้มน้อย ๆ เขาส่งสายตาราวกับคนที่ไม่ว่าทำอะไรก็มีแต่ผิด ทว่าก็ไม่วายติดตลก

 

ครั้นเซี่ยฉิงกงได้ยินคำว่า ‘เมียจ๋า’ ในใจของเธอก็บังเกิดความรู้สึกแปลก ๆ ความรู้สึกหวานล้ำแทรกเข้าสู่หัวใจของเธอ หากแต่เธอก็ยังคงทำเสียงขู่ฟ่อเบา ๆ ยังคงแสร้งทำเป็นโกรธใส่

 

เธอเปิดคลิปเสียงนั่นอีกครั้ง

 

“จุ๊ จุ๊ ดูแลรักษาผิวพรรณได้ดีมากเลย เซี่ยเจิ้งหัวคงดีกับคุณมากสินะ เขาคงเต็มใจที่จะจ่ายเงินก้อนโตให้กับคุณเลยทีเดียว”

 

ครั้นตั้งใจฟังบทสนทนาที่แทบจะทนฟังไม่ได้เหล่านี้อย่างระมัดระวัง เซี่ยฉิงกง ก็จดจำได้ว่าเสียงที่เธอได้ยินเมื่อครู่นี้ก็คือเสียงของเจินเมี่ยวหยูไม่ใช่หรือ ?

 

“นี่มันอะไรกัน ? คุณได้มันมาจากที่ไหน ? ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร ?” เซี่ยฉิงกงสับสน

 

“ตอนนี้ผมยังไม่รู้ว่าชายในคลิปเสียงคือใคร แต่คลิปเสียงนี้ถูกบันทึกส่งมาจากกล้องจิ๋วในโทรศัพท์ของเจินเมี่ยวหยู ดังนั้นก็น่าจะเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับเจินเมี่ยวหยูเมื่อคืนนี้”

 

“ไม่คาดคิดเลยว่า แม่เลี้ยงของฉันที่มักจะวางตัวดูดี สง่างาม สูงส่ง เปี่ยมด้วยคุณธรรม ลับหลังจะชอบทำเรื่องคาว ๆ หลบ ๆ ซ่อน ๆ แบบนี้ น่าสนใจมากจริง ๆ”

 

เจินเมี่ยวหยูอายุกว่าสี่สิบปีแล้ว ยังทำเรื่องแบบนี้ได้ …

 

คาดไม่ถึงจริง ๆ…

 

เซี่ยฉิงกงตะลึงงัน

 

เมื่อครู่เซี่ยฉิงกงได้ยินว่า หมั่นโถวเป็นคนแอบติดตั้งอุปกรณ์ระบุตำแหน่ง GPRS บนโทรศัพท์มือถือของเจินเมี่ยวหยู เธอจึงถามว่า

 

“แล้วคุณรู้มั้ย ว่าเมื่อคืนเจินเมี่ยวหยูไปที่ไหน ?”

 

มู่เฉินฮ่าวส่ายหน้าเอ่ยตอบว่า

 

“ยังไม่พบเลย เมื่อคืนเจินเมี่ยวหยูน่าที่จะออกจากบ้านเวลาประมาณ 8 นาฬิกา สัญญาณ GPS จับได้จนถึงสี่แยกถนนเจี้ยนกั๋ว จากนั้นก็หายไป สถานที่ที่เธอเข้าไปต้องมีการปิดกั้นสัญญาณมือถือ”

 

“สัญญาณถูกบล็อก ถ้าอย่างนั้นคุณได้คลิปเสียงพวกนี้มาได้อย่างไร ?”

 

มู่เฉินฮ่าวดีดหน้าผากเซี่ยฉิงกงเบา

 

“โง่จริง ๆ แม้ว่าสัญญาณจะถูกบล็อก ไม่สามารถส่งคลิปเสียงเหล่านี้กลับมาได้ในเวลานั้น หากแต่คลิปเสียงจะยังคงถูกเก็บไว้ในโทรศัพท์มือถือของเจินเมี่ยวหยู เมื่อเจินเมี่ยวหยูออกจากสถานที่นั้น และเข้าถึงสัญญาณมือถือได้ ข้อมูลก็จะถูกส่งกลับมาโดยอัตโนมัติ”

 

“นี่ แค่พูดก็ได้ ทำไมต้องลงไม้ลงมือด้วยล่ะ ?”

 

ครั้นเซี่ยฉิงกงโดนมู่เฉินฮ่าวดีดหน้าผากเข้าให้ เธอก็เกิดความรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย

 

ไม่คาดคิดว่าชายหนุ่มจะกลั่นแกล้งรังแกเธอซ้ำอีก เขากระซิบข้างหูเธอว่า

 

“แค่นี้เรียกว่าลงไม้ลงมือได้ที่ไหนกัน เดี๋ยวผมจะแสดงการลงไม้ลงมือจริง ๆ ให้คุณดูดีมั้ย ?”

 

***จบตอน ลงไม้ลงมือจริง ๆ คือยังไง ?***