44 แม่เหล็กนีโอไดเมียม

เฉินจินเริ่มอธิบายเกี่ยวกับธุรกิจใหม่ที่เขากำลังทำอยู่ “ มันเป็นอย่างนี้นะ ผมพึงเปิดร้านขายเครื่องประดับแต่ตอนนี้มันอยู่ระหว่างการปรับปรุงร้านอยู่ มันอยู่ห่างไปไม่ไกลจากที่นี้ ก็แค่ถนนจินหลิงตะวันตกนี้เอง และตอนนี้ยังมีคนทำงานในร้านไม่มาก และร้านน่าจะเปิดให้บริการจริงๆประมาณต้นเดือนหน้าเผื่อว่าคุณจะสนใจ”

นอกเหนือจากเรื่องการไปต่อรองราคากับซับพลายเออร์แล้วอีกเรื่องหนึ่งที่เฉินจินมอบหมายชิววันติงทำคือการสรรหาพนักงาน เนื่องมากจากอาคารที่ทำการที่ปัจจุบันเป็นร้านเครื่องประดับของเฉินจินมันมีขนาดพื้นที่โดยรวมกว้างมาก มันกว้างถึง 300 ตารางเมตร และสิ่งที่ชิววันติงในฐานะผู้จัดการร้านที่ได้รับมอบหมายจากเฉินจิน เธอต้องการรับสมัครพนักงานมากกว่า 10 คนและรวมไปถึงรับสมัครเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยในการดูแลร้านอีก 2 คน ซึ่งเธอคาดการณ์ไว้ว่าเมื่อฤดูกาลท่องเที่ยวมาถึงมันจะทำให้ยอดขาดของร้านเพิ่มขึ้นเพราะจะมีคนเข้ามาจับจ่ายซื้อขายเครื่องประดับมากขึ้นไอรีนโนเวลพนักงานอาจจะต้องทำงานสองกะ หรือไม่อย่างงั้นเธออาจจะต้องเปิดรับพนักงานเพิ่มขึ้นอีกเพื่อตอบสนองความต้องการของลูกค้าที่มากขึ้นในฤดูท่องเที่ยว

จนถึงปัจจุบันชิววันติงได้จ้างพนักงานสองคนมาเป็นผู้ช่วยส่วนตัวของเธอ ซึ่งสองคนนั้นก็คืออดีตพนักงานที่เคยทำงานกับชิววันติงขณะที่เธอเป็นผู้จัดการร้านเดิมอยู่ จริงๆแล้วก่อนหน้านี้ทั้งสองคนได้นัดเจอกับชิววันติง พูดคุยถึงเรื่องมากมายที่เคยทำงานด้วยกันจนชิววันติงพูดถึงเรื่องที่เธอพึงได้งานใหม่และลองชวนให้ทั้งสองมาทำงานด้วยกันเพราะสมัยที่เธอเป็นผู้จัดการรานขายเครื่องประดับก่อนหน้านี้ก็ได้ทั้งสองก็เป็นทีมงานที่ดีเลยทีเดียว แต่เรื่องนี้เธอไม่สามารถตัดสินใจด้วยตัวคนเดียวได้ เธอเลยไปเฉินจิน และ เฉินจินเองก็เห็นด้วยกับเรื่องนี้และรับทั้งสองเข้ามาทำงาน อย่างที่บอกไปพนักงานที่มีประสบการณ์มานานเปรียบเสมือนสินทรัพย์ที่ล้ำค่าของบริษัท พวกเขาสามารถดึงดูดลูกค้าเก่าๆของพวกเขามาได้ ซึ่งจะทำให้ร้านของเฉินจินนั้นมียอดขายเพิ่มมากขึ้นอีกด้วย

“ ร้านขายเครื่องประดับเหรอ?” เกาหยานไม่ใช่คนเดียวที่ตกใจ เพื่อนร่วมอพาทเม้นท์ในคนอื่นๆเช่น หลิวเสี่ยวเสี่ยว , จูเจียวโจว และ โจวหยางจินถึงกับตกใจเหมือนกัน

ซองจูเจียที่ยืนอยู่ใกล้กับประตูทางเข้าเงยหน้าขึ้นและพูดพึมพำว่า“ เจ้าของอพาท์เม้นท์นี้รวยจริงๆ นี้เขาถึงขั้นเปิดร้านขายเครื่องประดับแล้วอย่างงั้นหรอ”

เกาหยานถามด้วยน้ำเสียงอ้อนหวานแต่เบามาก“ ถ้าอย่างนั้น…เงินเดือนของฉันจะอยู่ประมาณเท่าไหร่ถ้าฉันทำงานให้กับร้านของคุณ” เธอรู้สึกขอบคุณอย่างมากสำหรับความเป็นห่วงที่เฉินจินมีให้เธอ แต่เธอก็พยายามอยากรู้หลายละเอียดเพิ่มเติมเพราะตอนนี้เธอมีภาระหลายเรื่องที่เธอแบกอยู่

“ อืม…” เฉินจินคิดสักครู่แล้วพูดว่า“ 5,000 หยวนในช่วงทดลอง เราจะทำงานหกวันต่อสัปดาห์โดยผมจะมีวันหยุดให้หนึ่งวัน หากการทำงานของคุณดี คุณจะได้ปรับขึ้นเป็นพนักงานประจำและเงินเดือนก็จะขึ้นเพิ่มขึ้น”

“ 5,000 หยวน … .” เกาหยานพยายามชั่งน้ำหนักข้อเสนอนี้อย่างเงียบๆ เธอคิดอย่างตรงไปตรงมาว่าเงินเดือนจำนวนเท่านี้ถือว่าไม่น้อยเลยถ้าเทียบกับเงินเดือนที่นักศึกษาจบใหม่ได้รับจากการทำงานที่แรก ส่วนใหญ่พวกเขาจะได้รับเงินเดือนเริ่มต้นเพียง 3,500 หยวน (แน่นอนสถิติจากข่าวแสดงให้เห็นว่าเงินเดือนเริ่มต้นเฉลี่ยสูงถึง 5,380 หยวน) เมื่อคิดไปคิดมาแล้วเกาหยานมีประวัติการศึกษาที่ค่อนข้างต่ำเงิน 5,000 หยวนถือเป็นเงินที่ดีมากจริงๆ!

แต่ในเมืองที่มีค่าครองชีพที่แพงหูฉี่อย่างเมืองเซี่ยงไฮ่แห่งนี้นี้ค่าเช่าที่พักก็เกือบ 1,000 หยวนหรือบางที่อาจสูงถึง 1,500 หยวนและสำหรับ ค่าใช้จ่ายในการเดินทาง ค่ารายเดือนมือถือ เสื้อผ้าและอื่น ๆ รวมๆกันแล้วก็ 3,000 หยวน ถ้าเงินเดือนหยวน 5,000 เธอจะเหลือนเงินเก็บได้มากสุด 2,000 หยวน รายได้เพียงเล็กน้อยนี้ยังไม่เพียงพอสำหรับเกาหยานไอรีนโนเวลเพราะประสบการณ์ในการทำงานฐานะนักการตลาดการหางานสำหรับเธอนั้นมันง่ายมากและอาจได้เงินเดือนถึง 6,000 ถึง 7,000 หยวนต่อเดือนถ้าเธอขยัน อย่างไรก็ตามมันก็แลกกับความเหนื่อยล้าที่ตามมาจากการทำงานอย่างหนัก! ดังนั้น…

เฉินจินกล่าวด้วยความลังเลว่า“ มีค่าอาหารกลางวันให้ที่ทำงาน ผมจะให้100 หยวน สำหรับค่าใช้จ่ายในการเดินทางและอีก 300 หยวน เป็นเงินอุดหนุนค่าเช่าห้องซึ่งจะถูกหักออกจากค่าเช่าของคุณเอง”

เมื่อมาถึงจุดนี้เพื่อนร่วมห้องของเธอทั้งหมดเริ่มเกลี้ยกล่อมเธอ “ เกาหยาข้อเสนอนี้มันเยี่ยมยอดมากๆเลย มันเป็นข้อเสอนที่ไม่ควรพลาดเลยนะ!”

จู้เสี่ยวเสี่ยว อยากจะร้องไห้ออกมา“ ฉันทำงานเป็นพนักงานออฟฟิศเงินเดือนแค่ 4,500 หยวน เจ้าของอพาทเม้นทร์ คุณยังต้องการคนไปทำงานที่ร้านขายเครื่องประดับอยู่หรือเปล่า? ฉันเองก็สนใจเหมือนกันนะ” อย่างไรก็ตามมันก็เป็นเพียงคำล้อเล่นที่เธอพยายามพูดแซว เพราะเธอคิดว่างานเสมียนที่เธอทำอยู่ก็เหมาะสมกับเธอแล้ว

โจวหยานจินเริ่มวิเคราะห์อย่างละเอียดกับข้อเสนอ “เกาหยาน ถนนจินหลิงตะวันตกมันอยู่ไม่ไกลจากที่นี่นะ ประมาณ 7-8 กิโลเมตรเอง เธอสามารถขี่จักรยานไปทำงานได้และเธอไม่ต้องทนกับการนั่งรถไฟที่แออัดทุกวัน ถ้าๆรวมแล้วแล้วจากสวัสดิการที่ได้รับเงินรวมๆแล้วก็เกือบ 6,000 หยวน ขนาดฉันยังอยากไปทำงานนี้เลย!”

ในที่สุดเกาหยานก็ตัดสินใจได้เธอก็พยักหน้า “ตกลง! พี่เฉินฉันจะไปทำงานที่ร้านของคุณ ฉันเคยขายสินค้าในร้านขายเครื่องประดับมาก่อน ฉันพอมีประสบการณ์อยู่บ้างและน่าจะปรับตัวกับร้านของพี่เฉินได้อย่างรวดเร็ว!”

“พี่เฉินดูแลเธออย่างงี้ ถ้าเธอไม่สนใจก็คงบ้าแล้ว เงินเดือนก็ดีส่ะด้วย หากเธอใช้เงินแบบขี้เหนียวสักหน่อยเธอน่าจะออมเงินได้เกือบ 4,000 หยวนเลยนะต่อเดือน ฉันว่ามันจะพอที่จะใช้หนี้บัตรเครดิต และมีเงินเผื่อน้องชายของเธอด้วย” เพื่อนของเธอพูดเพิ่มเติมขึ้นมา

“ พี่ชายเฉินขอบคุณมากที่ช่วยเหลือฉันมากขนาดนี้!” เธอแสดงความขอบคุณอย่างสุดซึ้งต่อเฉินจิน

“ ไม่เป็นไรหรอกทุกคนมีเวลาที่แย่ๆเสมอๆ” เฉินจินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อโทรหาชิววันติง เธอรับสายและฟังคำอธิบายจากเฉินจิน จนเข้าใจก่อนที่เธอจะบอกว่าจะรีบดำเนินการให้ และวางสายไป

เฉินจินแจ้งคร่าวๆว่า จะมีพนังงานใหม่ชื่อ เกาหยานจะมาทำงานที่ร้านขายเครื่องประดับโดยบอกว่าเธอต้องการเริ่มงานอย่างเป็นทางการในวันพรุ่งนี้

ในขณะที่เขากำลังจะจากไปซองจูเจี่ยก็ดึงเฉินจินออกไป เธอพยายามทำแววตาหน้าสงสาร“ พี่ชาย ฉันเองก็ใช้หนี้บัตรเครดิตไปตอนนี้ไม่เหลือเงินจ่ายค่าเช่าห้องแล้ว ฉันจะขอจ่ายเงินจ่ายเงินรวบยอด 2 เดือนเลยจะได้ไหม ของเดือนนี้กับเดือนหน้า ฉันขอร้องได้โปรดเห็นใจฉันด้วยเถอะนะ!” ซองจูเจียวไม่ได้จ่ายค่าเช่าเลยในช่วงสองเดือนที่ผ่านมาและวางแผนที่จะไม่จ่ายจนกว่าจะถึงเดือนหน้า เธอสัญญาว่าจะจ่ายรวบยอดกันทั้งหมด

เฉินจินไม่รู้จะพูดอะไร สำหรับเธอคนนี้อีกแล้ว “ เอาล่ะเดือนหน้า”

“ ขอบคุณพี่ชาย!” ซองจูเจีย กอดคอของเขาในทันที เอนริมฝีปากสีชมพูอ่อน ๆ เธอเกือบจะจูบเขาบนใบหน้าของเขา เธอกล่าวด้วยรอยยิ้มที่สดใสว่า“ งั้นฉันขอไปทำงานที่ร้านขายเครื่องประดับของคุณได้ไหม? ถ้าไม่ลำบากใจฉันขอไปทำงานด้วยนะ?”

เฉินจินพยายามที่จะผลักตัวเองออกจากแขนของเธอ “ ไม่ดีกว่าเธอมีความตั้งใจดีนะ แต่ฉันขอผ่าน ขอโทษด้วยพอดีฉันมีธุระขอตัวกลับก่อนล่ะกัน” เฉินจินรีบเดินออกจากห้อง 902 อย่างรวดเร็วด้วยเสียงหัวเราะของซองจูเจีนที่ไล่ตามหลังมาหลังจากเขาออกไปแล้ว

ซองจูเจียกำลังนินทาเขาอย่างเงียบๆ ให้คนอื่นฟัง“ เธอมันก็เป็นแค่หญิงโสเภณีปลอมๆ! ไร้ยางอายสิ้นดี!”

…

ในเวลากลางคืนในพื้นที่ตั้งแคมป์ AI ที่ชื่อว่าอลิซรายงานข่าวดีบางอย่างให้กับเฉินจินฟัง “ เจ้านาย ฉันได้จำขั้นตอนกระบวนการผลิตกังหันลมที่คุณมอบหมายให้ฉันเสร็จแล้ว”

“ เธอทำได้ดีมากอลิซ”

เธอยิ้มหวาน “ ขอบคุณเจ้านาย สำหรับคำชมของคุณ”

เฉินจินปล่อยให้เธอเปิดพิมพ์เขียวการออกแบบของกระบวนการผลิต ซึ่งก่อนที่จะมีการผลิตใดๆอลิซได้แสดงภาพขั้นตอนอย่างละเอียดในการผลิตในรูปแบบ 3มิติ มันเหมือนจริงมากจนเฉินจินคิดว่าเขากำลังนั่งเล่นเกมในศตวรรษที่23 อยู่

“เจ้านายตามความต้องการของคุณที่มอบหมายให้ฉัน กำลังการผลิตของกังหันลมควรอยู่ที่ประมาณ 30 กิโลวัตต์ ดังนั้นความยาวของใบพัดควรจะอยู่ที่ประมาณ 12 เมตรและกังหันแต่ละอันควรติดตั้งด้วยใบพัดสามก้าน วัสดุพลาสติกที่แข็งแรงสามารถใช้ทำใบพัดได้ สามารถพิมพ์สิ่งเหล่านนี้ในโรงงานผลิตแคปซูลและสามารถประกอบชิ้นส่วนเข้าด้วยกันได้เลย โครงสร้างสำคัญที่เป็นตัวหลักคือแบริ่งแอ็กเซิล(ตัวแกนในการหมุนของกังหันลม) และชิ้นส่วนของตัวรองรับ(ฐาน)ยังสามารถพิมพ์ในโรงงานแคปซูลได้ด้วย สำหรับขดลวดเหนี่ยวนำเหนี่ยนำไฟฟ้าที่ใช้สายทองแดงแบบนาโนไซคาลีนสำเร็จรูปที่เราสามารถนำมันมาใช้ได้ อย่างไรก็ตามเนื่องจากการเกิดสงครามทำลายล้างอย่างรุนแรงขึ้นทำให้สนามแม่เหล็กของดาวไฮเออร์แอลฟาอ่อนแรงลงไอรีนโนเวลดังนั้นเราจำเป็นต้องใช้แม่เหล็กถาวรเพื่อสร้างกังหันลมที่สามารถสร้างพลังงานจำนวนมาก การใช้แม่เหล็กถาวรคือการแปลงพลังงานให้สมารถเกิดการเหนี่ยวนำไฟฟ้าและดึงออกมาเป็นรุปแบบพลังงานได้ ปัจจุบันเรายังขาดแม่เหล็กประเภทนี้อยู่”

สนามแม่เหล็กที่มีประสิทธิภาพสูงที่สร้างขึ้นในขณะที่มีการระเบิดด้วยระเบิดนิวเคลียร์เป็นอันตรายต่อแม่เหล็กพวกนี้ มันทำลายประสิทธิภาพสนามแม่เหล็กของดาวไฮเออร์แอลฟาจนเกิดความบิดเบียวและอ่อนแรงลงมาก ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันยากมากที่จะหาแม่เหล็กถาวรในสภาพที่ยังดีๆอยู่ แต่แท้จริงแล้วเขาสามารถหาแม่เหล็กพวกนี้มาจากโลกได้

เฉินจินทำการค้นคว้าทางอินเทอร์เน็ต เขาพบว่าแม่เหล็กนีโอไดเมียมประสิทธิภาพสูงที่มีโครงสร้างเซลล์แบบ 8 เหลี่ยม มีแรงของแม่เหล็กที่ให้มีกำลังแรงขับสูง และข้อได้เปรียบพิเศษของคือการทนต่อความร้อนสูง แม่เหล็กหนึ่งชุดประกอบด้วยชิ้นส่วน 16 ชิ้นและกังหันลมแต่ละอันจำเป็นต้องใช้ประมาณ 10 ชิ้นในหนึ่งโครงสร้าง สำหรับราคามันคือ 25 หยวน ต่อชิ้น ราคาของแม่เหล็กที่เขาต้องซื้อสำหรับกังหันลมหนึ่งใบอยู่ที่ประมาณ 4,000 หยวน

แน่นอนว่าเงินพวกนี้ถือว่าน้อยนิดมาก ด้วยความโชคดีมีผู้ผลิตในเมืองที่ผลิตนีโอดิเมียมสำหรับใช้ในกังหันลม เฉินจินโทรผู้ผลิตโดยตรงและสั่งซื้อแม่เหล็กนีโอดิเมียม 100 ชิ้นเขาใช้เงินไปทั้งหมด 40,000 หยวน ผู้ผลิตยังบริการจัดส่งฟรีถึงบ้านด้วย

“ กังหันลมที่สร้างเสร็จแล้ว 30 กิโลวัตต์พร้อมค่าซื้อค่าจัดส่งและค่าติดตั้ง…ทั้งหมดนี้ต้องเสียอย่างน้อย 200,000 หยวนและ 10 ชุดจะเท่ากับ 2,000,000! หยวน แต่ตอนนี้ฉันใช้เงินแค่ 40,000 หนยวนเท่านั้นในการสร้างพวกกังหันลมขึ้นมา ฉันแค่ต้องซื้อน้ำมันเครื่องน้ำมันเครื่องและไม่ … ค่าใช้จ่ายทั้งหมดจะเท่ากับ 100,000! หยวน ซึ่งสำหรับฉันมันคุ้มค่ามากๆ

เฉินจินถอนหายใจด้วยความรู้สึกโล่งใจ เมื่อสองวันก่อนที่หุ่นยนต์นับร้อยเคลื่อนย้ายโรงงานผลิตแคปซูลทั่วไปกลับมายังที่ตั้งแคมป์ ด้วยรถแลนด์โรเวอร์หมายเลข 1 ดึงที่ด้านหน้าแคมป์ด้วยความพยายามร่วมกันของหุ่นยนต์พวกมันจัดการเคลื่อนย้ายโรงงานจนมาถึงได้ และหลังจาทำความสะอาดมันก็กลับมาทำงานได้ตามปกติ วัตถุดิบจำนวนมากที่จะต้องใช้ในการพิมพ์สามมิติถูกนำกลับมาด้วย เมื่อแม่เหล็กนีโอไดเมียมมาถึงในวันพรุ่งนี้เขาสามารถเริ่มผลิตกังหันลมได้เลย!