52 จ้างทีมงานสำหรับบริษัทใหม่

หลังจากตัดสินใจเริ่มธุรกิจ เฉินจินไดเตั้งเป้าหมายอะไร อย่างงั้นสิ่งต่อไปที่เฉินจินต้องทำคือการรับสมัครงาน! เห็นได้ชัดว่าเฉินจินทำเรื่องนี้ด้วยตัวเองไม่ได้ เขาต้องจ้างคนมาพัฒนาเครื่องดูดฝุ่นหุ่นยนต์ที่เขาวางแผนไว้

เขามีความคิดคร่าวๆเกี่ยวกับการออกแบบกลไก เขาเข้าใจทฤษฎีและสามารถใช้งานได้จริง ๆ แต่การสร้างหุ่นยนต์เป็นอีกเรื่องหนึ่ง ถึงแม้เขาจะมี AI อย่างอลิซที่ช่วยเหลือเฉินจินออกแบบหุ่นยนต์และมีประโยชน์อย่างมากในแง่ของซอฟต์แวร์ แต่สำหรับฮาร์ดแวร์เฉินจินต้องจัดการกับมันเอง ดังนั้นเขาต้องรับสมัครทีมงานเพื่อมาทำงานนี้

ขณะที่เขากำลังจะลงการรับสมัครงานทั่วอินเทอร์เน็ต และเฉินจินก็เจอพาดหัวข่าวหนึ่งที่น่าสนใจ

ตอนนี้มี นักศึกษา 6 คน จาก 6 มหาวิทยาลัยที่กำลังแข่งขันอยู่โดยเป็นการแข่งขันหุ่นยนต์ระดับชาติ เพื่อเข้าสู่รอบชิงชนะเลิศ

ทันทีที่เขาอ่านบทความข่าวเสร็จเขาก็จองตั๋วเครื่องบินขาไปและขากลับไปที่มหาวิทยาลัยนอร์ทเวย์อินดรักทเทียล เป็นมหาลัยที่ตั้งอยู่ทางชายฝั่งตะวันออกของประเทศ

…

สามวันต่อมาเฉินจินก็กลับมาบ้าน มีคนหนุ่มสาวหกคนที่ขึ้นเครื่องบินมาพร้อมเขา เป็นผู้ชายสี่คนและหญิงสองคน ตอนนี้เขาอยู่ในสนามบินนานาชาติเมืองฉางไห่ นี้เป็นครั้งแรกของพวกเขาทั้งหมดที่มีใบหน้าดูยิ้มแย้มและดูมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก

“ว้าว! ที่นี้ฉางไห่หรอเนี่ย! มันเป็นเมืองที่ใหญ่มากๆเลย!”

“ ใช่ฉันรู้สึกได้ถึงความชื้นในอากาศที่มาจากมหาสมุทร มันชื้นจัง ดีกว่าสภาพอากาศที่แห้งแล้งแถวๆบ้านเราเลย มันดีสำหรับผิวของฉัน” เด็กสาวคนหนึ่งรู้สึกดีเมื่อได้มาถึงเมืองนี้ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยสิวคล้ายกับเด็กเนิรด์ที่พึงได้เดินทางออกจากบ้านครั้งแรก

“พวกเรายินดี! พวกเรายินดีที่จะติดตาม เจ้านายเฉินจิน และ เราจะทำงานนี้อย่างสุดความสามารถและเป็นมืออาชีพมากที่สุด!”

“ จางจิงเหว่ย! นายเอากระเป๋าเป้มาหรือป่าว? อย่าลืม ถ้วยแชมป์ของเราและเกียรติบัตรนะ!” เด็กชายคนนั้นค่อยข้างดูดีและกำลังยืนพูดอยู่ข้างหน้า

“ ฉันรู้แล้วน่า ทั้งถ้วยรางวัลและเกียรติบัตรอยู่ในกระเป๋าเป้สะพายหลัง ฉันไม่ทำมันหายหรอกนะ ไม่เชื่อใจฉันหรอ?” จางจิงเหว่ย ยกกระเป๋าเป้สะพายหลังขึ้นมาและยื่นให้ซู่ยงจี้ดู

เฉินจินอดไม่ได้ที่จะยิ้มอยู่ในใจ หลังจากที่เฉินจินฟังสนทนาจากกลุ่มเด็กนักเรียนทั้งหมด ถูกเลย เขาจ้างทีมที่ชนะการแข่งขันหุ่นยนต์ระดับชาติและหลอกพวกเขาให้มาที่ชางไห่กับเขา ใช่. “ เขาหลอกพวกเขามา”อันที่จริงแล้วพวกเขา บริษัทใหญ่ ๆ จำนวนมากพยายามดึงตัวพวกเขาให้ไปทำงานด้วย ขนาดบริษัทของรัฐขนาดใหญ่เองก็ต้องการตัวพวกเขา บริษัทต่างประเทศจาก 500แห่ง บริษัทเอกชนที่สร่างรายได้ให้พวกเขาต่อปี 750,000 หยวน; และแม้แต่บริษัทของกองทัพที่สร้างรถถังก็เสนอเงินเดือนและสวัสดิการที่ยอดเยี่ยม ทั้งจะมีรถส่วนตัวและเงินจำนวนมากในวัยเมื่อพวกเขาเกษียณพร้อมสวัสดิการดีๆให้กับพวกเขา

แต่สำหรับเฉินจินเขาไม่ต้องแข่งขันกับ บริษัทใหญ่ๆเหล่านั้น แต่เขาเอาชนะใจพวกคนเหล่านั้นได้ เฉินเอาชนะคู่แข่งทั้งหมดได้และนำเอาทีมที่ชนะแข่งขันระดับชาติมาได้ อย่างไร? เขาใช้กลวิธีอะไรในการจูงใจทีมนี้มา? จริงๆแล้วมันก็ไม่มีอะไรพิเศษ เขาแค่ใช้เงินเป็นตัวล่อ เขาเสนอเงินจำนวนหนึ่งให้กับพวกเด็กหนุ่มสาวเหล่านั้น เฉินจินทุ่มเต็มที่ไม่ว่าจะเป็นเงินจำนวนมากเท่าใดก็ตามเขาก็พร้อมที่จะจ่ายมัน เฉินจินพยายามทำตกลงจ้างทีมนี้มาโดยใช้เวลาสามวันถึงจะได้ทีมนี้มา

ตัวอย่างเช่นเฉินจินรู้มาว่า แฟนสาวของกัปตันซู่ยงจี้ นั้นเคยเป็นถึงดาวของมหาวิทยาลัยและเป็นแอร์โฮสเตสที่สวยมาก ก่อนหน้านี้ความสัมพันธ์ของคนทั้งสองยุ่งเยิงมาก เพราะมีเศรษฐีคนหนึ่งพยายามตามจีบเธอ แต่เธอก็ไม่สามารถปฏิเสธน้ำใจของเศรษฐีคนนั้นได้ กับตันจึงบ่นออกมา กัปตันซู่บ่นว่าช่วงชีวิตของเขาแย่มากขนาดไหนเขาจัดสรรเวลาไม่ลงตัว ซู่ยงจี้เองก็อยากจะรักษาความสัมพันธ์ทีมแข่งขันไว้แต่ในทางกลับกันเขาก็เป็นห่วงแฟนสาวของเขาเอง เฉินจินเห็นโอกาสนั้นจึงใช้โอกาสนี้ในการซื้อใจกัปตันซู่ โดยพาเขาไปที่ร้านขายรถยนต์ 4 เอส พร้อมกับแฟนสาวและซื้อรถราคาห้าหมื่นหยวน (นั้นมันหมายถึงเงินเดือนล่วงหน้าที่เฉินจินยอมจ่ายให้กับกัปตันซู่)

จากนั้นพวกเขาก็ยอมเซ้นต์สัญญา กัปตันซู่จะได้รับเงินเดือนต่อปีอยู่ที่ 150,000 หยวน และเขาเซ็นต์สัญญาต่อหน้าแฟนสาวตัวน้อยของเขา ท่าทีของเธอดูเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด เธอไม่ลังเลใดๆและมีรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ หลังจากนั้นเธอก็ใช้คำพูดแสนหวานอ้อนกัปตันซู่เหมือนในอดีตตอนที่จีบกันใหม่ๆ

เฉินจินส่ายหัวและถอนหายใจออกมา เขาไม่เข้าใจเลยว่าทำไมคนที่มีความสามารถอย่างซูยงจี้ดดันไปตกอยู่ในมือปลิงดูดเงินอย่างเธอ

อีกตัวอย่างหนึ่งที่เฉินจินได้ซื้อใจทีมนี้ก็คือ ตอนที่รองกัปตัน อย่างโจวคุน มีวิกฤตการเงินที่บ้าน พ่อของโจวคุนเป็นโรคไต ระยะที่ 4 และต้องการการปลูกถ่ายไต แต่พวกเขาในตอนนั้นไม่สามารถจ่ายค่ารักษาพยาบาลได้ซึ่งมันเป็นเงินอย่างน้อย 150,000 หยวน เพื่อช่วยในการแก้ปัญหาทีมของเขาทั้งหมดมุ่งหน้าออกไปเพื่อชิงแชมป์ระดับชาติมาให้ได้เพื่อให้พวกเขาสามารถใช้เงินรางวัลนำมาชำระค่ารักษาพยาบาลสำหรับอาการป่วยพ่อของโจวคุนได้ อย่างไรก็ตามเงินรางวัลเพียง 45,000 หยวน นั้นไม่เพียงพอ พวกเขาขาดเงินอีก 105,000 หยวน ถึงจะเพียงพอต่อการรักษาทั้งหมด

ดังนั้นเมื่อมีบริษัทที่มาติดต่อให้โจวคุนไปทำงานให้ไอรีนโนเวลเขาจึงใช้โอกาสนี้ขอเงินเดือนล่วงหน้า 105,000 หยวน ถ้าบริษัทเหล่านั้นเห็นและตกลงกับข้อเสนอนี้โจวคุนจะยอมไปทำงานกับ บริษัทนี้ตลอดชีวิตที่เหลือของเขา แต่หลายๆบริษัทเองก็ปฏิเสธข้อตกลงนี้เพราะพวกเขาอ้างว่าพวกเขาไม่ใช่องค์กรการกุศลที่จะยอมเสียเงินไปช่วยคนป่วยที่ไม่ได้ทำให้บริษัทได้ประโยชน์ใดๆ

“ ฉันจะจ่ายให้เอง!” เฉินจินก้าวขึ้นเมื่อสายตานับไม่ถ้วนจ้องมองเขาด้วยความไม่เชื่อ

“ ฉันจะให้เงินเดือนล่วงหน้านาย 105,000 หยวน และเงินค่าผ่าตัดตราบใดที่นายตกลงเซ็นต์สัญญากับฉัน” เฉินจินส่งเอกสารสองชุดให้เขา

“ตกลง!” โจวคุน ลงนามโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย

แน่นอนว่าเฉินจินสามารถซื้อใจสองคนนี้ไว้ได้อย่างอยู่มัด: กัปตันและรองกัปตันของทีมมีเงินเดือนราว 3,000 หยวนต่อเดือนที่มันทำให้สมาชิกอีก 4 คน ที่เหลืออย่าง จางจิเว่ยเสี่ยวซาอู๋เล่และหยางเฉียยิงยอมเซ็นต์สัญญาทำงานกับเฉินจินในทันที ตอนนี้ทีมระดับชาติมาอยู่ในความดูแลของเฉินจินทั้งหมดแล้ว

และในไม่ช้าพ่อของโจวคุนก็ย้ายไปที่โรงพยาบาลที่ดีที่สุดในชางไห่ สำหรับการเดินทางไปรับสมัครพนักงานของเฉินจินในระยะสั้นครั้งนี้เหมือนกับว่าเขาพกโชคไปเต็มเปี่ยมเขาสามารถหาพนักงานที่มีความเก่งระดับชาติเข้ามาทำงานกับเขาได้

…

เฉินจินจองโรงแรมสุดหรูให้ทีมเพื่อที่พวกเขาจะได้พักผ่อน เช้าวันถัดมาเฉินจินพาพวกเขาไปที่โรงงานเล็กๆในย่านอุตสาหกรรมเบ่าชางและพาพวกเดินดูรอบโรงงาน

ทั้งหกคนไม่ได้พูดอะไรออกมา พวกเขาเอียงศีรษะและมองเฉินจินด้วยความสับสนว่านี้คือที่ๆเขาจะต้องเข้ามาทำงานหรอ? ในโรงงานนี้ไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกในการทำงานใดๆเลย

“ อะแฮ่ม…” เฉินจินส่งเสียงเพื่อดึงดูดความสนใจและอธิบายว่า“ตอนนี้มันยังไม่สมบูรณ์ แต่ไม่ต้องกังวลสิ่งอำนวยความสะดวกและอุปกรณ์ทั้งหมดจะมาถึงในไม่ช้า ทุกสิ่งที่ทีมของพวกนายต้องการ นายเคยได้เกี่ยวกับเรื่องของ เซอร์เก ผู้ร่วมก่อตั้ง กูเกิลหรือป่าว พวกเขาเริ่มต้นธุรกิจในโรงรถธรรมดา แต่สิ่งที่เรามีนี้ไม่ใช่โรงรถ มันดีกว่านั้นมาก” เฉินจินต้องเล่าเรื่องบางอย่างเพื่อสร้างแรงบันดาลใจให้พวกเขาฟังเพราะไม่มีใครในทีมประทับใจในสถานที่แห่งนี้เลยในตอนนี

ซู่ยงจี้ ยักไหล่ของเขามองอย่างน่าตาเฉยๆ อย่างน้อยคนพวกนั้นก็ยังมีเครื่องมือมากมายในโรงรถ แต่ที่นี้กลับไม่ใช่ อย่างไรก็ตามพวกเขาได้เซ็นสัญญาและตกลงที่จะทำงานให้เฉินจินแล้ว ตอนนี้ทั้งทีมไม่สามารถหันหลังกลับได้แล้ว ท้ายที่สุดสิ่งที่รู้ตอนนี้คือพวกเขาเองต้องเริ่มธุรกิจจากศูนย์

ในอีกไม่กี่วันข้างหน้าเฉินจินได้ฟังคำแนะนำของซู่ยงจี้และโจวคุนและได้สั่งซื้อเครื่องมือที่จำเป็นจากโรงงานหลายแห่งและซื้ออุปกรณ์ที่จำเป็นทั้งหมดรวมถึงเครื่องมือเครื่อง ซีเอ็นซี ขนาดเล็กเครื่องมือเครื่องบีบเหล็ก เครื่องตัดเลเซอร์ เครื่องจักร, เครื่องขัด, เครื่องเชื่อม, และแผงวงจรจำนวนมาก, รวมถึงชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์, สวิตช์ควบคุม, และสายไฟ … ซึ่งทั้งหมดนี้ทำให้เฉินจินจะต้องเสียเงินไป 2.7 ล้านหยวนภายในวันเดียว

ตอนนี้ในโรงงานนั้นเต็มไปด้วยอุปกรณ์มากมายแหล่งเครื่องมือในการออกแบบทุกชนิด อีกทั้งคุณภาพของเครื่องมือเหล่านี้ค่อนข้างอยู่ระดับปานกลางจนะไปถึงสูงอีกด้วย ทั้งสองคนไม่ได้เลือกของราคาถูกเพื่อลดค่าใช้จ่ายใดๆ แต่โชคดีที่เฉินจินนั้นยอมทุ่มกับอุปกรณ์เหล่านี้เพราะมันสามารถใช้ได้ในระยะยาว

ในระหว่างนี้การทำงานร่วมกันเช่นนั้นเฉินจินได้จัดการเกี่ยวกับความกังวลของทุกคนที่เข้ามาโรงงานนี้ครั้งแรก เมื่ออุปกรณ์มาถึงกันพวกเขาก็เริ่มทำหน้าที่ของตัวเอง ตอนนี้เข้าสู่ขั้นตอนแรกของเทคโนโลยีที่พวกเขาวางแผนไว้ว่าจะพัฒนาอะไรต่อไป