ควันหนาทึบจากการเผาไหม้ลอยฟุ้งไปทั่ว กลิ่นที่ถูกแผดเผาผสมกับกลิ่นดินปืน ซูเซียวถึงกับคิ้วขมวด สายตาของเขาไม่สามารถมองเห็นตำแหน่งที่แน่นอนของเสือได้

“ฮู้ว!”

เสือคำราม เสียงดังออกมาจากในหมอกควัน

ซูเซียวจึงพอจะรูตำแหน่งที่แน่นอนของเสือได้

สายลมค่อยๆพัดพาควันออกไป

ในเวลานั้นร่างของเสือที่ใหญ่โตก็โผล่มาลางๆ

สภาพร่างกายของมันไม่เหมือนเดิม ขนที่แผ่สยายอย่างสง่างามหายไป สภาพมันก็บาดเจ็บมาก

อย่างน้อยกับดักของเขาก็ไม่ได้แย่ส้ะทีเดียว เพราะมันทำให้เสือสูญเสียสมรรถภาพในการต่อสู้ไปได้ถึง 90%

ขนาดตัวของซูเซียวนั้นสูงไม่ถึงขาของเสือเลย

แต่ด้วยที่ที่ซูเซียวไม่เคยหวั่นกลัวอะไร เขาก็พร้อมที่จะสู้กับเสือตัวนี้

ซูเซียวไม่เปิดโอกาสให้เสือเข้าโจมตีก่อน เขาพุ่งเข้าไปใช้ดาบยาวของเขาฟันเข้าไปที่อุ้งเท้าของเสือยักษ์

“ฟึบ”

เลือดพุ่งสาดออกจากอุ้งเท้าของเสือ เนื่องจากดาบดราก้อนแฟลชของเขานั้นอยู่ที่ระดับ10 จึงสามารถฟันหนังเสือเข้าได้

ในขณะที่เสือกำลังจะโต้กลับ ซูเซียวก็กระโดดไปอีกฝั่ง ซึ่งในด้านนั้นดวงตาของเสือพล่ามัว จึงเป็นจุดบอดที่มันมองไม่เห็น

กรงเล็บของเสือตะปบไปทั่วเนื่องจากมันมองไม่เห็น

ซูเซียวจึงใช้จังหวะนี้ฟันเข้าไปที่กงเล็บของเสือ

เหตุผลที่เขาฟันไปยังกงเล็บเสือก็เพราะว่าเขาไม่สามารถโจมตีที่หัวหรือคอได้ มันสูงเกินไป

และอีกเหตุผลนึงก็คือ ถ้าหากเสือยังมีกงเล็บอยู่ ซูเซียวก็ต้องระวังโดนมันตบ ดึงนั้นการปลดอาวุธศัตรูก็ถือว่าไม่ใช่เรื่องที่แย่

ซูเซียวแค่ต้องยื้อเวลาต่อไป เขายังเหลือเวลาทำภารกิจอีก 2-3 ชั่วโมงกว่าจะหมดเวลา เสือตัวนี้กำลังบาดเจ็บหนัก ทุกการเคลื่อนไหวของมัน มันจะสูญเสียเลือดเป็นจำนวนมาก

ซึ่งเสือเองก็รู้ดีว่ามันกำลังจะตาย และมันก็เป็นปกติของสัตว์ทุกชนิด เมื่อรู้ว่าตัวเองกำลังจะตายก็ต้องหนีเอาตัวรอด

เสือตัวใหญ่สูดหายใจเต็มปอด กงเล็บจิกพื้นเพื่อที่จะวิ่งหนี

แต่มาถึงขนาดนี้แล้วซูเซียวจะยอมให้หนีไปได้อย่างไร

ขณะที่เสือกำลังจะหนี ซูเซียวก็ฟันดาบดราก้อนแฟลชในมือของเขาใส่ตัวของเสือ

เมื่อมองไปยังหลอดเลือดของเสือ พบว่ามันเหลือเลือดอยู่เพียง 8%

ในตอนนี้เจ้าเสือไม่สามารถใช้ความไวได้มาก การโจมตีของมันก็ไม่ได้หวังผลเพื่อฆ่าซูเซียวแล้ว สิ่งที่มันต้องการทำในตอนนี้มีเพียงการวิ่งหนีเท่านั้น

ซูเซียวจึงฟันเข้าไปที่ขาหน้าของมัน จนทะลุผ่านอย่างน่าเหลือเชื่อ

นั่นหมายความว่าในตอนนี้เสือไม่สามารถจะวิ่งหนีได้แล้ว

ซูเซียวยืนจ้องหน้าเสือตัวใหญ่ พร้อมกับสภาพเสื้อผ้าที่เปื้อนเลือดเสือเต็มไปหมด

กลิ่นเลือดที่โชย ยิ่งทำให้ซูเซียวกระหายเลือดมากขึ้น

ซูเซียวยิ้มอย่างซาดิสต่อสัตว์ร้ายที่ตัวใหญ่กว่าช้าง

เป็นเวลาหลายปีแล้วที่เจ้าแห่งขุนเขาโครูโบะไม่เกรงกลัวสิ่งใด แต่ในตอนนี้มันต้องมาพบเจอกับอันตรายถึงชีวิต

“ฮุ้ว”

เสียงตะโกนที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความโกรธดังไปทั่วเขา โครูโบะ

ซูเซียวเริ่มเคลื่อนไหวเพื่อหาจังหวะจู่โจม

เสือตัวใหญ่เองก็ย่อตัวลงพร้อมรับมือ

กงเล็บของเสือรวดเร็วดั่งเฮอริเคน มันพุ่งเข้าหาซูเซียวอย่างรวดเร็ว

หากซูเซียวโดนการโจมตีนี้ไปล่ะก็ ไม่ตายก็บาดเจ็บสาหัส

ขณะที่ซูเซียวกำลังจะถูกกรงเล็บตะปบ เขาก็คุกเข่าสไลด์หลบ

กงเล็บของเสือเฉียดจมูกซูเซียวไปนิดเดียว จนผมสะบัดเพราะแรงลมจากกบตะปบ

หลังจากนั้นซูเซียวก็เด้งตัวขึ้นมาเขาก็อยู่ใต้หัวของเสือนี่แล้ว เปิดโอกาสเห็นคอของเสือ เขาไม่ลังเลที่จะแกว่งดาบออกไป

เลือดพุ่งกระเด็นติดเต็มตัวซูเซียว

ขณะที่เขากำลังสู้กับเสือดอยู่นั้น ก็มีคนตัวเล็กผอม หลบซ่อนอยู่ ดูเหมือนว่าจะเป็นเด็ก

“ว้าว แข็งแกร่งจัง!”

พุ่มไม้สั่น หัวของเด็กโผล่ออกมาพร้อมกับหมวกฟางที่เต็มไปด้วยใบไม้สีเขียว