ตอนที่39 สวยงามอย่างดอกไม้กัดเจ็บยิ่งกว่าหมาป่า

และหลังจากที่กลุ่มโอกิริทรีล่าถอยไป การต่อสู้ก็จบลง

ซูเซียวเก็บดาบ หยิบเสื้อขึ้นมาใส่

จากการสู้กับทากาทูกิเซน เขาสูญเสียพลังชีวิตไป 12% นั่นก็เพราะว่าที่ท้องของเขามีบาดแผลเลือดไหลเล็กน้อย

จากที่ซูเซียวสังเกตดูก็ทึ่งกับสายเลือดของทากาทูกิเซนเล็กน้อย เพราะเขาโจมตีเข้าไปเต็มๆสองที แต่ทำให้ค่าพลังชีวิตของศัตรูลดลงเพียง 10% เท่านั้น ต้องบอกเลยว่าค่าวิทของเซนน่าจะมีประมาณ 15หน่วย

ถ้าหากเทียบค่าสเตตัสกันแล้ว ของเซนนั้นเหนือกว่าอย่างแน่นอน

ในมุมมองของซูเซียวนั้นมองว่าเซนมีประสบการณ์การต่อสู้ที่มากแต่ทักษะในการต่อสู้นั้นค่อนข้างจะอ่อน ทุกอย่างขึ้นอยู่กับพลังเท่านั้น

นี่จึงเป็นเหตุผลที่เขาสามารถจัดการกับผีปอบระดับ S ได้ง่าย

และในมุมของเจ้าหน้าที่ CCG นี่จึงเป็นเหตุผลทำให้พวกเขาสู้พวกผีปอบไม่ได้

เจ้าหน้าที่ CCG นั้นเป็นเพียงคนธรรมดาที่ฝึกฝนมาดีเท่านั้น พวกเขาสู้กับพวกผีปอบโดยใช้ชั้นเชิงและแผนการ

การปรากฏตัวของ โคทาโร่นั่นหมายความว่าสถานที่นี้ถูกล้อมไปด้วย CCG แล้ว นี่ก็เป็นเรื่องดีที่เขาจะได้เข้าร่วม CCG

ซูเซียวเดินเข้าไปหาโคทาโร่ทันที

“หยุด”

โคทาโร่ตะโกนขึ้นมา พร้อมกับเอามือกดที่กระเป๋าของเขา และทันใดนั้นก็เหมือนจะมีอะไรบางอย่างพองขยายขึ้นมา

ในกระเป๋าของโคทาโร่นั้นมีอาวุธแปลกๆมากมาย

แท่งเหล็กที่ส่วนล่างถูกเคลือบด้วยคากูเนะ นี่เป็นควิกเก้ของโคทาโร่

“แกเป็นใครกัน? ผีปอบหรือมนุษย์?”

โคทาโร่พูดขึ้นพร้อมกับจ้องมองซูเซียวอย่างไม่กระพริบตา

“เคยเห็นผีปอบสู้ด้วยดาบไหมหล่ะ?”

ซูเซียวพูด และเดินเข้าหาโคทาโร่ต่อ

“ไม่ต้องกังวลหรอกนะ ถ้าผมจะฆ่าพวกคุณ พวกคุณตายไปนานแล้ว”

ทันใดนั้นซูเซียวก็พุ่งเข้าไปหาโคทาโร่และนำดราก้อนแฟลชจ่อคอทันที

“อึกๆ” โคทาโร่กลืนน้ำลายด้วยความกลัว

“อย่างที่บอกไม่ต้องกังวลไป”

หลังจากนั้นซูเซียวนำดาบออกจากคอโคทาโร่

“นี่..”

“อะไร” โคทาโร่มองซูเซียวด้วยความสงสัย

“ใน CCG ต้องการคนเพิ่มรึเปล่า? ซากผีปอบที่นอนอยู่นั่นจะเป็นของรางวัลแด่ CCG”

“นั่น… ระดับ S เจสัน?”

โคทาโร่เดินถือควิกเก้เข้าไปหาซากศพ เก็กโก ซึ่งมีชื่อเสียงใน CCG ว่า เจสัน

“นายยังไม่ตอบคำถามผมเลยนะ”

ซูเซียวนำผ้าพันแผลออกมาทำแผลให้ตัวเอง

“การเข้าร่วม CCG นั้นมีการตรวจอย่างเข้มงวด แต่กรณีของคุณค่อนข้างจะพิเศษ แต่เราต้องยืนยันก่อนว่าคุณไม่ใช่ผีปอบ”

เมื่อได้ยินแบบนั้นซูเซียวก็ยิ้มออกมา

ตึกตึกตึก

เสียงฝีเท้าเร่งรีบเข้ามา

ชายแก่ที่หัวเริ่มขาววิ่งเข้ามา และคนคนนี้คือหัวหน้าของโคทาโร่ มีชื่อว่า มาโดะ

มาโดะเป็นเจ้าหน้าที่สืบสวนที่มีความยุติธรรมมาก เขาเป็นคนที่สุภาพแต่ก็โกรธแค้นเหล่าผีปอบมาก เนื่องจากภรรยาของเขาถูกผีปอบจับกิน

“อ้าวหัวหน้า มาโดะ อยู่นี่เอง”

โคทาโร่ทักทายทันที

หลังจากนั้นมามาโดะหันมาเห็นซูเซียวก็จ้องมองอย่างโกรธแค้น

เขาค่อยๆเดินเข้าไปหาซูเซียวและดมอย่างระมัดระวัง

“มนุษย์ มนุษย์แน่นอน ข้ามั่นใจอย่างนั้น”

“สวัสดี ผมชื่อ คูเรโอ มาโดะ คุณสู้กับนกฮูกตาเดียวจริงหรอ?”

ในดวงตาของมาโดะตอนนี้เต็มไปด้วยความหวัง

ซูเซียวเองที่เห็นดวงตาแบบนั้นก็เข้าใจทันที ดวงตาแห่งความโกรธแค้น

“ใช่ ผมสู้กับเธอเมื่อกี้ แต่ก็โชคไม่ดีที่เธอหนีไปได้”

“ฮ่าๆ อยากจะเข้า CCG งั้นหรอ? งั้นตามผมมา ผมจะรับประกันตัวคุณเอง”

ในตอนนี้มาโดะไม่สนใจแล้วว่าซูเซียวจะเป็นใคร เพราะการที่เคยสู้กับฮูกตาเดียวถือว่าตรงตามความแค้นของเขา

“คุณ มาโดะ ใจเย็นก่อนสิ้”

โคทาโร่พูดขึ้นมา แต่ก็เปลี่ยนใจมาโดะไม่ได้

“ชื่ออะไรหรอคุณหน่ะ?”

“เบียคุยะ”

“ไปได้มายังไง?”

“….”

ซูเซียวถึงกับเงียบ

“แล้วแผลนั่น ได้มาก่อนการต่อสู้อีกงั้นหรอ? ไม่ต้องห่วง ข้างล่างมีรถพยาบาลอยู่ ไว้ค่อยคุยรายละเอียดกันทีหลัง”

ซูเซียวพยักหน้าและเดินตามไปทันที

เมื่อลงมาถึงก็พบกับรถเป็นสิบคัน ติดไซเรน กระพริบไปทั่ว

CCG ได้รับรายงานจากประชาชนว่ามีผีปอบสองตัวที่นี่ ดังนั้นเหล่าตำรวจจึงรีบมาช่วยกันอพยพประชาชนออกทันที เนื่องจากว่าพวกตำรวจไม่มีศักยภาพในการสู้กับผีปอบ

ที่ด้านหลังรถพยาบาล ซูเซ๊ยวก็นั่งทำแผลอยู่

“แผลลึกมากเลยนะ พวกเราจำเป็นต้องใช้ยาชา”

“ไม่ ไม่ต้องใช้ยาชา ทำไปเลย”

พยาบาลรีบพยักหน้าและทำแผลให้ทันที