ตอนที่46 การรับรู้ที่น่ากลัว

หลังจากที่มาถึงเขตถนนตะวันตก ซูเซียวก็ไม่ได้รีบลงจากรถ

“มาโดะ คุณรู้ข้อมูลของเขตนี้รึเปล่า?”

แม้ว่าจะมีผีปอบอยู่มากมายที่นี่ แต่ก็ยังมีผู้คนอยู่บ้าง

“แน่สิ หลังจากที่ฉันตกลงมาด้วย ฉันก็หาข้อมูลมาอยู่บ้าง”

มาโดะมองข้าวของในรถเพื่อหากระเป๋าเอกสาร

“เขต14 เขตนากาโนะ เขตนี้มีผีปอบอยู่มากมายที่ซ่อนอยู่ในหมู่มนุษย์”

ซูเซียวจุดบุหรี่และฟังมาโดะอย่างเงียบๆ

“เบียคุยะ ได้โปรดอย่าสูบบุหรี่ มันมีสารมากมายกว่า 4000 ชนิดที่ทำให้ร่างกายเสื่อมสภาพนะ และอีกอย่างก็คือมันทำร้ายผิวพรรณของฉัน”

“ช่วยหาบาร์ที่ชื่อว่า เฮลเตอร์ สเกลเตอร์ไหม? มันน่าจะอยู่ใกล้ๆนะ”

“ได้เลยไม่มีปัญหา”

“เจอแล้วนั่น..”

มาโดะยังพูดไม่ทันจบ ก็หันไปเห็นคนเดินบนทางเท้า

“ผีปอบ”

“อะไร?”

มาโดะจ้องมองซูเซียว เธอไม่เชื่อในสายตาซูเซียว

ซูเซียวเดินลงรถและเดินไปข้างหลังชายวัยกลางคน

ชายคนนี้ดูเหนื่อยล้า เหมือนว่าจะเป็นพนักงานออฟฟิศ เพราะถือกระเป๋าอยู่

“เบียคุยะ รอฉันด้วย!”

มาโดะแบกกระเป๋าเอกสารตามซูเซียวไปทันที

“บอกหน่อยได้ไหมว่าตัดสินยังไงว่าใครเป็นคนเป็นผีปอบ?”

“เซ็นส์!”

ชายวัยกลางคนเดินหลบเข้าไปในตรอกข้างตึก

“เซ็นส์?”

ชายวัยกลางคนเดินเข้าไปในตรอกอย่างเชื่องช้า ในซอยที่มืดชื้น

“หยุด!”

ซูเซียวตะโกนขึ้น

“คุณคือ?”

ชายวัยกลางคนจ้องมองอย่างสงสัย

“อย่าเอาศพมนุษย์ห่อกระเป๋านะครั้งต่อไป เลือดมันรั่ว!”

สีหน้าของชายวัยกลางคนเปลี่ยนไปทันที

“มันไม่ใช่ธุระของเจ้า อยากตายรึไง?”

ทันใดนั้นอารมณ์ของชายวัยกลางคนก็เปลี่ยนไป และจ้องมองซูเซียวด้วยดวงตาสีแดง หลังจากนั้นก็พุ่งเข้าหาซูเซียวทันที

ผีปอบตัวนี้ไม่ได้แข็งแกร่งมากนัก เป็นแค่ระดับ B ซูเซียวจึงไม่รีบนำดาบดราก้อนแฟลชออกมา

ผีปอบต่อยเข้าที่หัวของซูเซียว แต่ด้วยฝีมือระดับนี้มันต่อยช้าและเบามาก

ซูเซียวแทบไม่จำเป็นต้องหลบเลย

ซูเซียวยกขาขึ้นเตะสวนเข้าที่อก ร่างกายชายวัยกลางคนหักงอเป็นรูปตัววีเลือดพุ่งทันที

ผีปอบยังไม่ยอมแพ้มาชะโงกหน้ามาใกล้ซูเซียว

ซูเซียวจึงจึงคอและรัดทันที

“กร๊อบๆ”

เสียงกระดูกแตกหักดังไปทั่วจนซูเซียวปล่อยแขนออก ร่างของชายวัยกลางคนนี้ก็ล้มลงกับพื้น

“บอกให้ใครสักคนมาทำความสะอาดที”

มาโดะที่ตามเข้ามาก็ตกใจมากที่เห็นซากผีปอบอยู่บนพื้น

เรื่องนี้ทำให้มาโดะสงสัยมากว่าคนสามารถตรวจหาผีปอบด้วยสัญชาตญานได้จริงๆหรอ

ซูเซียวเดินกลับขึ้นรถ ซูเซียวเองก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงคิดว่าชายคนนั้นเป็นผีปอบ

มาโดะก็เดินตามกลับมาที่รถเหมือนกัน

“เบียคุยะ เราจะไปไหนกัน?”

“เฮลเตอร์ สเกลเตอร์ บาร์”

หลังจากนั้นมาโดะก็สตาร์ทรถ 5นาทีก็ไปถึง

“รอผมในรถนะ”

ซูเซียวเดินออกจากรถและทิ้งมาโดะไว้บนรถคนเดียว

บาร์นี้ถูกเปิดโดยผีปอบผู้หญิงที่ชื่อว่า อิโตริ

แม้ว่าซูเซียวจะไม่รู้จักสถานที่นี้ดีนัก แต่เขาก็รูสึกว่ามันเป็นศูนย์รวมขนาดย่อมๆ

เขาไม่ได้มาที่นี่เพื่อฆ่าอิโตริ แต่มาเพื่อสอบถามข้อมูล

อิโตริเป็นปอบระดับ SS ซึ่งถ้าหากฆ่าก็จะได้ของดี แต่มันจะดีมากกว่าถ้าหากเก็บเธอไว้สอบถามข้อมูล

ซูเซียวเดินตรงเข้าบาร์ทันที แต่ก็ไม่มีลูกค้าคนอื่นเพราะมันเป็นเวลากลางวัน

บาร์สไตล์ย้อนยุค ไม่ได้ตกแต่งอะไรมาก มีโคมไฟสลัวๆอยู่ด้านบน

“ยินดีต้อนรับ”

เสียงผู้หญิงดังขึ้นมาจากด้านหลังบาร์

“คุณลูกค้าต้องการดื่มอะไร?”

เมื่ออิโตริเดินมาถึงก็รับรู้ถึงภัยอันตรายทันที เธอจึงไม่ยืนใกล้ซูเซียวมากนัก

“ผมผู้ตรวจตราระดับสาม เบียคุยะ และเป็นคนเดียวที่สู้ตัวต่อตัวกับอิโตะ”

ทั้งบาร์เงียบสงัดไม่มีใครพูดอะไร

“แล้ว มาที่นี่ต้องการถามอะไร?”

“เขตที่14 นี้มีผีปอบตรงไหนมาที่สุด?”

“ก็ที่นี่ไง ถนนตะวันตก”

อิโตริพูดพร้อมกับหยิบแก้วขึ้นมา ซึ่งในแก้วนี้มีสีแดงเหมือนไวน์แดง แต่จริงๆแล้วมันก็คือเลือด

“ขอเป็นสถานที่แบบเจาะจงได้ไหม?”

ซูเซียวไม่ค่อยจะเป็นคนที่มีความอดทนสูงมากนัก

“อย่าทำท่าทางน่ากลัวแบบนั้นสิ ก็ทุกคืนสามทุ่ม ที่กลางเขตถนนตะวันตกจะเป็นสถานที่ที่มีผีปอบหิวโหยมารวมตัวกันอยู่”

อิโตริไม่ลังเลที่จะขายเพื่อนผีปอบด้วยกัน

เมื่อรู้สถานที่ที่แน่นอนซูเซียวก็เดินออกจากบาร์ทันที

ถ้าหากทุกอย่างเป็นไปได้อย่างเรียบง่ายแบบนี้ ไม่เกินหนึ่งสัปดาห์เขาคงจะทำภารกิจหลักที่สองได้สำเร็จ