ตอนที่56 การระเบิด

 

ด้านนอกลานประมูล เจ้าหน้าที่มากมายก็ถือปืนจอกันอย่างใจจดใจจ่อ

 

พวกเขาไม่เคยได้รับคําสั่งแบบนี้มาก่อน ที่ให้พวกเขามาจัดการผีปอบโดยการยืนโอบล้อมเอาไว้

 

เสียงต่อสู้ดังยาวนานต่อเนื่องมาจากข้างใน จนทําให้ทุกคนเป็นกังวลมาก

 

มาโดะ อะคิระเองก็กังวลเหมือนกัน เธอจึงเดินไปแอบมองที่ประตูหลัง

 

“เกิดอะไรขึ้นข้างในหน่ะ เบียคุยะคุณหนะแข็งแกร่งแต่ผีปอบมันมีมากเกินไป คุณไม่ไหวหรอก”

 

20นาทีที่ผ่านมา เสียงร้องโหยหวนดังขึ้นอย่างไม่หยุดหย่อน แต่ในตอนนี้ทั้งหมดมันเงียบไปแล้ว มาโดะจึงเป็น กังวลเอามาก

ทันใดนั้นเสียงที่ฟังดูเหนื่อยล้าของซูเซียวก็ดังขึ้นมาในหูฟัง บลูทูธ

 

“เข้ามาเก็บกวาดให้หน่อย ดับไฟด้วย”

 

ดับไฟ? มาโดะเองสงสัยมาก แต่เธอก็ทําตามคําสั่งรีบเปิดป ระตูและพาเจ้าหน้าที่ไปข้างในทันที

 

เมื่อประตูหลังเปิดออก เจ้าหน้าที่ก็กรูกันเข้าไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อเข้ามาแล้วทุกคนก็ได้กลิ่นคาวเลือดกันอย่างชัดเจน 

 

“เบียคุยะ…”

 

สิ่งที่มาโดะเห็นนั้นถึงกับต้องตกใจ

 

จํานวนซากศพผีปอบมากมายกองกันอยู่และซูเซียวก็นั่งอยู่เหนือสุด สูบบุหรี่อย่างสบายใจ

 

ฉากที่น่ากลัวเช่นนี้ มาโดะเองถึงกับต้องผวาเลยทีเดียว 

 

มาโดะพยายามที่จะเดินเข้าไปหาซูเซียว แต่ก็รู้สึกว่าพื้นมันลื่นมาก และเมื่อก้มลงไปดูก็พบกับเลือดมากมายที่ไหลดั่งธารน้ํา

 

“มัวทําอะไรหน่ะ รีบเก็บกวาด!”

 

ซูเซียวโยนบุหรี่ทิ้งและเก็บดาบดราก้อนแฟลช

 

“ค่ะ!”

 

มาโดะตอบและยืนตะเบ๊ะทันที

 

เจ้าหน้าที่คนอื่นเองก็ตกใจกับสิ่งที่เห็นเหมือนกัน แต่ทุกคนก็รีบทํางานตามที่ซูเซียวสั่งทันที

 

ซูเชียวค่อยๆลุกขึ้นมาอย่างเหนื่อยล้า พร้อมกับเข้าใจคําตอบดีแล้วว่าขีดจํากัดร่างกายของเขาคือขนาดไหน

 

ถ้าหากมีผีปอบระดับนี้ 100 ตัวเขาพอสู้ไหว แต่ถ้าหากมากกว่านี้ตายแน่นอน

 

ซูเชียวในตอนนี้ก็กําลังนั่งอยู่ที่รถ CCG มองผู้ตรวจตราคนอื่นเก็บกวาดทําความสะอาดสถานที่

 

ซึ่งการเก็บกวาดก็ใช้เวลาพอสมควร ดังนั้นในตอนนี้เขาควรจะอยู่เฉยๆและพักฟื้นเอาแรง เพราะว่าในตอนนี้เขาเหลือเลือดเพียง 27% เท่านั้น

 

ซูเซียวนําข้าวผัดทองออกมา ทันใดนั้นก็มีข้อความแจ้งขึ้นมา

 

[ต้องการใช้ ข้าวผัดทอง หรือไม่?]

 

เมื่อซูเซียวเลือกตกลง ข้าวนี้ก็ส่งกลิ่นที่หอมโชยทันที 

 

ข้าวนั่นถูกห่อด้วยไข่ที่บางนุ่ม หอมน่ากลิ่น เพียงแค่มองผ่านๆก็รู้เลยว่าเป็นอาหารจากเชฟที่มีฝีมือ

 

หลังจากที่กัดไปคําแรกก็ต้องรีบกัดคําที่สองทันที ด้วยความอร่อยแบบนี้ซูเซียวไม่อาจยั้งตัวเองไว้ได้จริงๆ

 

จะมีอะไรดีไปกว่าการกินอาหารหลังการต่อสู้?

 

หลังจากกินเสร็จ ซูเซียวก็นั่งพักอย่างสบายใจ ความอิ่มท้องนี้ทําให้พลังชีวิตเขาค่อยๆเพิ่มขึ้น

 

“กลิ่นอะไรหน่ะ น่าจะอร่อยมากเลยนะ”

 

ซีซียะเดินตามกลิ่นหอมมา

 

“ซีซียะ ขึ้นรถแล้วกลับกันเถอะ”

แม้ว่าซีซียะจะเป็นคนที่ไม่ค่อยปกติ ดื้อรั้น แต่เขาก็ฟังคําสังเสมอ

 

“แล้วคุณกินอะไรอยู่หน่ะ? มีแบ่งบ้างไหม?”

 

ซีซียะจ้องมองซูเซียวและยิ้ม

 

“เดี๋ยวพรุ่งนี้จะพาไปกินมื้อใหญ่เลย”

 

ในอนาคตถ้าหากเขายังต้องการกวาดล้างเขต 14 เขาต้องญาติดีกับคนที่มีฝีมือเอาไว้

 

วันนี้เขาฆ่าผีปอบไปมากมาย ซึ่งตามกฎของ CCG แล้ว ซูเซียวจะได้รับเงินตามจํานวนที่ฆ่าไป

 

หลังจากให้คําสัญญากับซีซียะ ซูเซียวก็เริ่มคิดแล้วว่าเขาได้รับอะไรมาบ้างจากการสู้ครั้งนี้

 

เขาได้รับค่าสนับสนุนทั้งหมด 372 หน่วย จนในตอนนี้มี 897/200 ซึ่งยังขาดอีก 1103ค่าสนับสนุน ก็จะเสร็จภารกิจห ลักของเขาแล้ว

 

และยังได้รับกล่องสมบัติเขียว แม้ว่าเขาจะฆ่าผีปอบไปเป็นร้อยแต่ก็ไม่มีกล่องสมบัติขาวดรอปมาเลย

เขาชักลังเลแล้วว่าต่อจากนี้จะยังมีโชคเหลือบ้างไหม 

 

แต่ก็ช่างเถอะ เพราะในตอนนี้ซากศพทุกอย่างถูกเก็บกวาดเสร็จหมดแล้วในเวลาตี1 หลังจากนั้นเจ้าหน้าที่ทุกคนก็รีบกลับศูนย์ทันที

 

นี่เป็นชัยชนะที่ยอดเยี่ยม เพราะสามารถจัดการผีปอบได้หมดและไม่มีใครได้รับบาดเจ็บอีกด้วย

 

ผู้ตรวจตราหลายคนต่างจ้องมองซูเซียวด้วยความหวาดกลัว

 

ระหว่างทาง บรรยากาศมืดมิด เปล่าเปลี่ยว และเงียบสงบซูเชียวนั่งอยู่ที่นั่งข้างคนขับ เขาก็นั่งรถไปเรื่อยๆ แต่ทันใดนนก็เกิดเหตุกาณ์ไม่คาดคิดขึ้น

 

ซูเซียวรีบกระโดดลงรถโดยไม่ลังเล

 

รถระเบิดปลิวไปข้างบนจนกลิ้งๆ และหยุด

 

มีรูขนาดใหญ่บนท้องถนน และวัตถุระเบิดที่ซ่อนเอาไว้ใต้ดิน

 

ซูเซียวรู้ได้ทันทีว่านี่เป็นระเบิดพลาสติกที่ถูกฝังเอาไว้

มีผู้ทําสัญญาต้องการฆ่าเขาด้วยระเบิด!

 

ทันใดนั้นซูเซียวก็นําดราก้อนแฟลชออกมาและ มองไปรอบๆ

 

ในตอนนี้ที่เขาได้พักมามากพอก็ทําให้เขาฟื้นฟูมาได้กว่า 80%แล้ว

 

ซูเซียวเอาไว้ว่าต้องมีผู้ทําสัญญาเข้ามาโจมตีเขาแน่ แต่แค่เป็นตอนไหนก็ไม่รู้

 

ดูเหมือนว่าซูเซียวจะคิดถูกที่รีบกินอาหารฟื้นฟูพลังชีวิต เพราะในตอนนี้มันเกิดปัญหาขึ้นจริงๆ