ตอนที่57 ความโกรธเกรี้ยว

 

จากการระเบิดที่เกิดขึ้น ขบวนรถของCCG ก็หยุดลงและเจ้าหน้าที่ทุกคนถือปืนไรเฟิลลงรถมา พร้อมกับมองซ้ายขวาระวังภัย

 

“เบียคุยะ คุณโอเครึเปล่า?”

 

มาโดะถือควิกเก้พร้อมกับวิ่งเข้าหาซูเซียว

 

ซูเซียวเองที่นั่งพิงหลบอยู่หลังรถก็ส่งสัญญานให้มาโดะไม่ต้องเข้ามาใกล้

 

พึ่งจะเกิดเหตุการณ์ระเบิดไปหมาดๆ ซึ่งสัญชาตญานของซูเซียวบอกว่าต้องมีคนรอลอบสังหารเขาอยู่แน่ดังนั้นซูเซียวจึงไม่ต้องการให้คนอื่นเข้ามาใกล้

 

ในตอนนี้ผู้ตรวจตราทุกคนก็จับจ้องมาที่ซูเซียว ซึ่งในสถานการณ์ตอนนี้ หากใครที่ต้องการจะลอบฆ่าซูเซียวก็คงไม่โผล่ออกมาแน่

 

พลังของผู้ตรวจตราทุกคนหลายร้อยนายนั้นดูถูกไม่ได้จริงๆ

ถ้าหากคนที่ต้องการลอบฆ่าไม่สามารถจัดการกับเจ้าหน้าที่ ทั้งหมดได้ในเวลาอันสั้นก็ไม่มีทางที่จะฆ่าซูเซียวได้อย่างแน่ นอน

 

ทั่วทั้งถนนเงียบกริบ มีเพียงแต่เสียงรถที่ไฟไหม้ดังออกมา

 

“ดูเหมือนว่าจะมีใครสักคนต้องการฆ่าพวกเรางั้นสินะ?” 

 

ซีซียะทําท่าทางรุกรุกรน

 

ทันใดนั้นเองก็มีการโจมตีพุ่งเข้าใส่ซูเซียวทันที

 

โคุณถูกโจมตีโดย “เนเชอรัล แอนเก้อ” จากการวิเคราะห์น่าจะเป็นค่าสเตตัสอิน]

 

ค่าสเตตัสลิ้นมากกว่า 10 มีผลทําให้ป้องกันการนอนหลับ]

 

โคุณได้ป้องกัน เนเชอรัล แอนเก้อ ทําให้พลังชีวิตของคุณฟื้นฟูกลับมาเป็น 100%]

 

หลังจากที่ซูเซียวโดนโจมตี ผู้ตรวจตราแต่ละคนก็ค่อยๆทยอยล่วงล้มลง พวกเขานั้นไม่ได้ตาย แต่หลับอย่างฉับพลันซึ่งร่างกายของพวกเขาเต็มไปด้วยแสงสีเขียว

 

ซีซียะที่ยืนอยู่ข้างซูเซียวก็มีอาการเหมือนคนเมาเขายืนเซไปมาแต่ไม่ยอมหลับสักที

 

ซูเซียวลุกขึ้นและจับหัวของซีซียะ หลังจากนั้นก็นําไปกระแทกกับประตูรถ

 

“บูม!”

 

จนประตูรถเป็นรูยุบเข้าไป เลือดไหลออกมาจากผมสีขาวของหัวซึซียะ

 

ดวงตาของซีซียะ มีอาการแบบสลึมสลือมาก เขาหันมามองซูเซียวด้วยความมึนงง

 

“ตื่นยัง?” ถ้าหากซีซียะยังไม่ดึงสติกลับมา ซูเซียวจะจับหัวกระแทกอีกครั้ง

 

“เกิดอะไรขึ้นหน่ะ…. ผมอยากนอน”

 

ซีซียะไม่โกรธที่ซูเซียวจับหัวเขาไปกระแทก แต่กับบ่นว่าง่วงนอนอย่างเดียว

 

“ซีซียะ ที่นี่มีศัตรู มาช่วยคุ้มกันกันหน่อยสิ!”

 

ซีซียะพยักหน้าแบบงงๆ

 

“หลบซ่อนตรงนี้ไปก่อน รอคําสั่ง”

 

ขณะที่ซูเซียวกําลังพูด เขาก็เอาควิกเก้ของมาโดะมาและโยนให้ซีซียะ

 

เพราะว่ามาโดะในตอนนี้คือหลับสบายใจไปเรียบร้อยแล้ว

 

หลังจากนั้นซูเซียวก็เดินเข้าไปในรถและหยิบดราก้อนแฟลชออกมา

 

ถนนในตอนนี้คือเงียบมาก มีแต่ผู้ตรวจตราที่นอนหลับกันอย่างสบายใจ

 

ดูเหมือนว่าผู้ลอบโจมตีนี้จะเตรียมตัวมาดี ทั้งหยุดขบวนรถและจัดการควบคุมทุกคนเอาไว้ได้ทั้งหมด

 

ในตรอกที่อยู่ห่างออกไปไม่กี่เมตร หญิงสาวใส่ชุดสีเขียวก็เดินออกมาพร้อมกับถือกระดาษอะไรบางอย่างในมือ

นั่นเป็นคัมภีสกิลสีเขียวที่สามารถใช้ได้เพียงครั้งเดียว

 

“พี่สาวควีน รีบจัดการมันกันเถอะ ก่อนเราจะสูญเสียไปมากกว่านี้”

 

“ไม่ต้องห่วงหรอกน่า ยังไงเราก็ได้กําไรที่มากมายอยู่แล้วเธอจะต้องได้คทาฟื้นฟูพลังชีวิตอย่างแน่นอน”

 

“ลืมไปแล้วรึไง ฉันอยากจะชุบชีวิตเจ้าหนูน้อยขึ้นมา!” 

 

“อ๋อหรอ ถ้างั้นจบเรื่องแล้วเราจะไปชุบชีวิตหนูน้อยขึ้นมา”

 

และเมื่อลีฟกําลังจะตอบกลับ ควีนก็ยกมือห้ามเอาไว้ 

 

“เป้าหมายโผล่มาแล้ว ดําขาวพร้อมโจมตีรึยัง?”

 

หลังจากนั้นควีนก็นําโล่เหล็กขนาดใหญ่พอๆกับประตูออกมาและตั้งท่าพร้อมสู้

 

“พร้อม!”

 

ที่ด้านบนดาดฟ้า ดําขาวนอนตั้งท่ารออยู่แล้ว

ก๊อก แกร่ก

 

เสียงของดําขาวที่หยิบอุปกรณ์มองกลางคืนออกมา

 

นี่เป็นอุปกรณ์สีเขียว ซึ่งช่วยให้มองเห็นในตอนมืดตรวจจับความร้อน เสียง และฟังก์ชั่นอื่นมากมาย ซึ่งเหมาะมากสําหรับพลซุ่มยิง

 

ที่กลางเป้าของปืนในตอนนี้ ได้จ่อเล็งไว้ที่หัวของซูเซียวเรียบร้อยแล้ว

 

ดําขาวไม่กล้าเล็งเอาไว้ตั้งแต่แรกเพราะว่าเธอรู้ดี ซูเซียวนั้นมีปฏิกริยาที่ว่องไว

 

ซูเซียวที่เดินอยู่กลางถนนก็หยุดนิ่งทันที

 

เพราะซูเซียวรู้ได้ทันทีเลยว่ามีใครพยายามจ้องมองหรือเล็งอะไรบางอย่างมาที่เขา

 

ซูเซียวไม่มองหาเป้าหมาย แต่ใช่สัญชาตญานในการหาตําแหน่งของศัตรู ในตอนนี้เขารู้แล้วว่าศัตรูอยู่ที่ตําแหน่งบนซ้ายด้านหน้าของเขา

 

ทันใดนั้นซูเซียวก็รู้สึกเลยว่ากําลังจะมีอะไรบางอย่างที่แหลมคมพุ่งมาใส่เขา

 

“บูม!” เสียงปืนดังขึ้น พุ่งทะลุผ่าอากาศออกมา

 

ลมแรงพัดแผนผมและไหล่ของซูเซียวไปพื้นยางมะตอยด้านหลังซูเซียวนั้นกระเด็นระเบิดออกอย่างรุณแรง

 

พลซุ่มยิง!

 

ซูเซียวรอดพ้นจากกระสุนนัดนี้ไปได้ ไม่ใช่ว่าเขาว่องไวหรืออะไร แต่เขาได้ทําการเกาหลบล่วงหน้าเอาไว้แล้ว

 

ทันใดนั้นเมื่อหลบกระสุนได้เสร็จ ซูเซียวก็รีบพุ่งไปยังแหล่งที่มาของกระสุน

 

“บูม! บูม! บูม!”

 

ดําขาวยิงมาอีกสามนัด แต่มีเพียงนัดเดียวที่พอจะหวังผลได้ เพราะมันโดนเข้าที่แขนเสื้อของซูเซียว

 

ระยะห่างระหว่างสองคนนี้มีมาก จากในตอนแรก 700เมตรตอนนี้เหลือเพียง 400 เมตรแล้ว

 

“ควีน ปฏิกริยาของชายคนนั้นแข็งแกร่งมากฉันเล็งไม่ถูก

เลย!”

 

“ไม่มีปัญหา

 

ควีนที่ซ่อนตัวอยู่ในตรอกก็พยักหน้า

 

“ลีฟ เธอไปซ่อนตัวะ แล้วหาโอกาศคอยเพิ่มพลังชีวิตให้ฉัน!”

 

ลีฟพยักหน้าหลังจากนั้น ก่อนที่ควีนจะเดินออกไป ก็มีใบหน้าสีเขียวโผล่ขึ้นมาในมือลีฟ

 

“ออนเน่อร์ เบดจ์!”

 

ร่างกายของควีนนั้นถูกห่อหุ้มไปด้วยแสงสีเขียวกล้ามเนื้อก็ แข็งแกร่งขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

 

สเตตัสของควีนปกติแล้วนั้นไม่ได้ไวมาก แต่ระหว่างที่กําลังวิ่งเข้าไปหาซูเซียวเธอเองก็รวดเร็วราวกับว่าหายตัวได้

ซูเซียวสังเกตเห็นว่าควีนกําลังวิ่งเข้ามาหาเขา ซูเซียวจึงต้องล้มเลิกความตั้งใจในการล่าพลแม่นปืนไปสะก่อน

 

“ซีซียะ ไปที่ดาดฟ้าอาคารนั้นที จัดการศัตรูข้างบนให้หน่อย