หลินเช่อกำลังนั่งหันข้าง และเธอก็รู้สึกได้ถึงความร้อนจากกายของกู้จิ้งเจ๋อที่รุนแรงขึ้นทุกที

 

 

เขายืนอยู่ที่ด้านหลังของหลินเช่อ ร่างกายเบียดแนบหลังเธอ

 

 

เขาสามารถได้กลิ่นแชมพูจากเส้นผมของเธอ แม้ว่าเธอและเขาจะใช้ผลิตภัณฑ์ชนิดเดียวกันก็ตาม แต่เขากลับรู้สึกว่ากลิ่นที่ลอยออกมาจากตัวเธอนั้นแตกต่างออกไป กลิ่นของเธอดูจะผสมปนเปกับกลิ่นหอมของเนื้อตัวผู้หญิง เขารู้สึกราวกับว่ากลิ่นนั้นกำลังอบอวลอยู่รอบจมูกและแทรกลึกเข้าไปในหัวใจ

 

 

เขาขยับมาใกล้ยิ่งขึ้นอีกตามสัญชาตญาณ ก้มหน้าลงมาจนปลายจมูกเกือบจะสัมผัสโดนเรือนผมของเธอ

 

 

หลินเช่อนั่งตัวตรงแน่ว เธอรู้สึกได้ถึงลมหายใจของเขา หญิงสาวไม่กล้าขยับตัวแม้แต่นิ้วเดียว

 

 

สาวใช้ของตระกูลกู้นั้นความรู้สึกว่องไวอย่างมาก เมื่อได้เห็นทั้งสองแบบนั้น บรรดาสาวใช้ทั้งหลายก็ถอยหายออกไปอย่างเงียบเชียบด้วยความรวดเร็ว

 

 

จนเหลือเพียงเธอและเขาอยู่ในห้อง เมื่อมองลงมาจากมุมบน กู้จิ้งเจ๋อเห็นช่วงลำคอขาวสะอาดของเธอที่ทำให้เขานึกอยากจะเอื้อมมือไปสัมผัสเป็นกำลัง

 

 

หลินเช่อรู้สึกได้ถึงมืออุ่นจัดที่กำลังขยับเข้ามาใกล้เธอ หญิงสาวรีบหันขวับไป และเธอก็ได้เห็นว่ากู้จิ้งเจ๋อกำลังยืนอยู่ด้านหลัง เธอจ้องหน้าเขาแล้วถามว่า “นี่ กู้จิ้งเจ๋อ คุณจะทำอะไรน่ะ”

 

 

เมื่อถูกจับได้คาหนังคาเขาว่ากำลังจะแอบแตะเนื้อต้องตัวเธอ กู้จิ้งเจ๋อก็นึกอายขึ้นมา แต่เมื่อได้เห็นสายตาที่มีเครื่องหมายคำถามของหลินเช่อแล้ว เขาก็เลิกคิ้วแล้วทำเป็นถามกลับอย่างใจเย็นว่า “ฉันทำอะไรรึ”

 

 

หลินเช่อกวาดตามองไปที่มือเขา “เลิกแอบมาจับตัวฉันจากทางด้านหลังสักทีนะ”

 

 

“หลินเช่อ เราเป็นสามีภรรยากันนะ เธอจะเรียกว่าเป็นการแอบจับได้ยังไงกัน”

 

 

“ก็มันเป็นการแอบจับนี่คะ คุณน่ะนิสัยไม่ดี!”

 

 

กู้จิ้งเจ๋อทำหน้าตึง แต่แล้วเขาก็กลับนั่งลงตรงหน้าเธอแบบใกล้ชิดเสียจนหญิงสาวต้องประหลาดใจ

 

 

เธอรู้สึกได้ว่ากู้จิ้งเจ๋อเบียดแนบเข้ามาและจูบเธอเข้าที่ริมฝีปากในฉับพลัน

 

 

ราวกับแมลงปอที่แล่นล้อไปบนผิวน้ำ แต่ถึงอย่างนั้นก็ทำให้เธอรู้สึกร้อนผ่าวราวกับโดนไฟ

 

 

หน้าของหลินเช่อกลายเป็นสีแดงแข่งกับผลแอปเปิล

 

 

กู้จิ้งเจ๋อชอบเหลือเกินที่หลินเช่อเป็นคนอ่อนไหวแบบนี้ หน้าเธอเหมือนเปลี่ยนสีได้ทุกทีที่ถูกยั่วยุ ผิวของเธอบอบบางและแดงระเรื่อได้อย่างง่ายดาย หลินเช่อเอนตัวเล็กน้อยและถอยห่างออกจากใบหน้าเขา

 

 

กู้จิ้งเจ๋อพูดขึ้นว่า “เธอเป็นภรรยาฉัน ฉันจะจูบเธอถ้าฉันอยากจะจูบ เข้าใจหรือเปล่า”

 

 

“ไปให้พ้นเลยนะ คนพาล!” เธอยกมือปิดปากแล้วตวาดแว้ด

 

 

หน้าของกู้จิ้งเจ๋อฉายแววชั่วร้าย สายตาเขามองไล่ไปตามลำคอระหงและต่ำลงไป “ถ้าฉันเป็นคนพาลจริง ฉันคงไม่หยุดแค่นี้หรอก เธออยากให้ฉันทำตัวแบบนั้นจริงๆ หรือเปล่าล่ะ”

 

 

“นี่คุณ”

 

 

กู้จิ้งเจ๋อยิ้มแล้วจูบลงมาอีก

 

 

หลินเช่อหายใจรุนแรง เธอรู้สึกได้ว่าปลายลิ้นของเขากวาดเอาอากาศออกไปจากเธอจนหมด

 

 

ด้วยอาการป่วยของเขาแล้ว การต้องมาอยู่ใกล้ชิดกับผู้หญิงไม่ใช่เรื่องดีสำหรับกู้จิ้งเจ๋อเลย แต่มือของเขากลับป่ายปะลงไปตามหน้าอกของเธอตามสัญชาตญาณและคว้ามันเอาไว้

 

 

เขากอบประคองและคลึงเคล้นมันอย่างนุ่มนวล

 

 

ลมหายใจของเขาเริ่มหอบถี่

 

 

เนื้อตัวเธอนุ่มนิ่มเหลือเกิน จนชายหนุ่มนึกเกลียดตัวเองที่เขาไม่อาจฟอนเฟ้นมันเสียให้แหลกละเอียดคามือไปได้

 

 

หลินเช่อรู้สึกได้ถึงแรงมือที่หนักหน่วงขึ้น ความรู้สึกเจ็บชาที่มาพร้อมกับกระแสไฟฟ้าอันรุนแรงทำให้ร่างกายเธอเริ่มรู้สึกเสียวซ่านเกินจะทน

 

 

เธอครางออกมาโดยไม่รู้ตัว ร่างกายของเธออ่อนปวกเปียกลงทุกที

 

 

ร่างเธอแทบจะอ่อนพับลงไปในอ้อมกอดของเขา มือของเธอขยับขึ้นมาวางพาดไว้บนไหล่เขา เธอรู้สึกได้ว่ามือของเขาขยับไปบนแผ่นหลังและโลมไล้เธอไปทั่วทั้งร่าง

 

 

กู้จิ้งเจ๋อรู้สึกได้ว่าร่างกายของเขาร้อนไหม้ราวกับไฟ ความปรารถนาที่จวนเจียนจะระเบิดออกมาจากร่างนั้นมากเกินกว่าที่เขาจะต้านทานได้ไหวแล้ว

 

 

เขาอยากจะลืมให้หมดทุกอย่างแล้วกลืนกินเธอเสียให้หมดตัวเดี๋ยวนี้

 

 

แต่ในจังหวะนั้นเอง เขาก็ได้ยินใครบางคนเคาะประตูอยู่ด้านนอก

 

 

กู้จิ้งเจ๋อปล่อยมือจากร่างในอ้อมกอดอย่างยากเย็นด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ เขาหันไปที่ประตูและส่งเสียงถามอย่างโกรธจัดว่า “มีอะไร”

 

 

“ท่านครับ คุณชายใหญ่มาพบครับ”

 

 

กู้จิ้งหมิงมาที่นี่งั้นเหรอ

 

 

กู้จิ้งเจ๋อต้องยอมวางมือจากเธอก่อนในตอนนี้ เมื่อเขาหันไปก็เห็นใบหน้าแดงจัดของหลินเช่อ ชายหนุ่มไม่อาจอดใจไหว เขาจูบเธออย่างแผ่วเบาอีกครั้งก่อนที่จะลุกขึ้นยืน

 

 

เขาไม่กล้าหันไปมองเธออีกด้วยเกรงว่าจะไม่อาจห้ามใจตัวเองได้และเข้าไปจัดการเธอเสียให้จบ

 

 

หลินเช่อยังคงนั่งงงงัน เธอรู้สึกได้ว่ากู้จิ้งเจ๋อเปิดประตูและเดินออกไป ใบหน้าของเธอบัดนี้แดงก่ำและเต็มไปด้วยความกระดากอาย

 

 

เธอหยิกตัวเองอย่างแรงครั้งหนึ่ง นี่เธอฝันไปหรือเปล่านะ กู้จิ้งเจ๋อกำลังจะทำอะไรกันแน่

 

 

ชายหนุ่มก้าวลงบันไดมาทีละขั้น เขาเห็นกู้จิ้งหมิงกำลังรออยู่ที่ด้านล่าง

 

 

บริเวณด้านนอก เจ้าหน้าที่จากสำนักงานความมั่นคงแห่งชาติกำลังยืนเข้าแถวเรียงราย ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมาด้วยเรื่องงาน

 

 

“พี่ นี่ควรจะต้องเป็นเรื่องสำคัญนะ”

 

 

กู้จิ้งหมิงมองหน้าอีกฝ่ายที่กำลังเดินลงมาและถามว่า “ทำไมรึ นี่ฉันไปขัดจังหวะอะไรเข้าหรือเปล่า”

 

 

กู้จิ้งเจ๋อเลิกคิ้ว “ก็ธรรมดานี่ ฉันไม่ใช่คนโสดอย่างพี่นี่นา ฉันมันคนแต่งงานแล้ว แล้วฉันไม่ได้อยู่คนเดียวในบ้านหลังนี้ อย่างน้อยคราวหน้าก็ช่วยบอกกันล่วงหน้าหน่อยก็แล้วกัน”

 

 

กู้จิ้งหมิงยิ้มพลางส่ายหน้าเมื่อมองดูน้องชาย “ก็ได้ ฉันเข้าใจ ฉันลืมไปสนิทเลยว่านายแต่งงานแล้ว แต่ในเมื่อดูท่าทางนายจะมีความสุขกับชีวิตแต่งงานดี ถ้าอย่างนั้นคราวหน้าฉันจะพยายามทำตัวให้ชินกับเรื่องนี้ก็แล้วกัน”

 

 

กู้จิ้งเจ๋อนั่งลงกับกู้จิ้งหมิง

 

 

กู้จิ้งหมิงยื่นแท็บเล็ตในมือลงตรงหน้าอีกฝ่าย “ใครบางคนส่งนี่มาให้ฉัน”

 

 

กู้จิ้งเจ๋อก้มลงดู

 

 

ในจอเป็นรูปกู้จิ้งหมิงกำลังนอนอยู่บนเตียงกับผู้หญิงคนหนึ่ง

 

 

ดูเหมือนว่าภาพนี้จะเป็นภาพที่ถูกแอบถ่าย อย่างไรก็ตาม จากภาพแล้วไม่อาจเรียกได้ว่าทั้งคู่กำลังเปลือยอยู่ เพียงแต่เสื้อผ้าหลุดลุ่ยเท่านั้น แต่ก็ดูเหมือนว่าสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างคนทั้งคู่ค่อนข้างจะชัดเจนว่าเป็นอะไร

 

 

กู้จิ้งเจ๋อรีบเงยหน้าขึ้นทันที “เกิดอะไรขึ้น”

 

 

กู้จิ้งหมิงถอนหายใจ “ฉันคิดว่าเขาน่าจะมีรูปที่แย่กว่านี้เก็บเอาไว้อีกเพราะในวันนั้น วันนั้นน่ะ…”

 

 

กู้จิ้งหมิงก้มหน้าพลางยกมือขึ้นนวดขมับ

 

 

กู้จิ้งเจ๋อเข้าใจได้ในทันที เพราะยังมีภาพเหตุการณ์ที่มากกว่านี้เกิดขึ้นในวันนั้นด้วยเช่นกัน

 

 

“มีเกลือเป็นหนอนอยู่ในกลุ่มพวกเจ้าหน้าที่จากสำนักงานความมั่นคงนี่หรือเปล่า เพราะถ้าไม่มี แล้วใครกันที่จะถ่ายภาพพวกนี้ได้”

 

 

“เรากำลังดำเนินการสืบสวนอยู่ จนถึงตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือการหาวิธีทำให้เหตุการณ์ไม่แย่ลงไปกว่านี้”

 

 

“ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกัน” กู้จิ้งเจ๋อถามอย่างนึกขัน “ฉันไม่คิดว่าพี่จะมีชีวิตส่วนตัวแบบนี้ด้วย”

 

 

กู้จิ้งหมิงเงยหน้าขึ้นและตอบอย่างเยือกเย็นว่า “อวี๋หมินหมิ่นน่ะ”

 

 

“…”

 

 

สายตาของกู้จิ้งเจ๋อหลุบต่ำลง

 

 

หลังจากที่ทั้งสองพูดคุยเรื่องสำคัญกันจนเสร็จเรียบร้อย กู้จิ้งเจ๋อก็เดินออกไปส่งผู้เป็นพี่ชาย

 

 

“ฉันจะให้คนสืบเรื่องนี้เอง”

 

 

กู้จิ้งหมิงไม่สามารถให้คนของเขาจัดการสืบสวนเรื่องนี้ได้ในขณะที่ต้องพยายามเลี่ยงไม่ให้มีคนล่วงรู้ เพราะนั่นจะยิ่งทำให้สถานการณ์แย่ลงไปอีก ด้วยเหตุนี้เขาจึงต้องอาศัยความช่วยเหลือของกู้จิ้งเจ๋อให้เป็นคนช่วยลงมือ

 

 

กู้จิ้งหมิงพยักหน้า

 

 

กู้จิ้งเจ๋อบอกว่า “ถ้ามันทำอะไรไม่ได้ ทำไมพี่ถึงไม่แต่งงานกับเธอซะล่ะ ยังไงก็ไม่มีใครสามารถว่าอะไรได้อยู่แล้วถ้าท่านประธานาธิบดีจะทำอะไรแบบนี้กับภรรยาตัวเอง”

 

 

กู้จิ้งหมิงมองหน้าเขา “ไม่ได้หรอก”

 

 

กู้จิ้งเจ๋อยิ้มแล้วถามต่อว่า “ทำไมล่ะ มีปัญหากับอาชีพของเธองั้นเหรอ การเป็นผู้จัดการดาราทำให้ชื่อเสียงไม่ดีหรือไง หรือว่าเรื่องครอบครัวของเธอที่มันซับซ้อน”

 

 

กู้จิ้งหมิงว่า “ฉันลองสืบเรื่องเธอมาก่อนแล้ว ครอบครัวของเธอก็เป็นคนธรรมดานี่แหละ แต่เรื่องราวในครอบครัวของเธอมันซับซ้อนจริงๆ น้องชายเธอเอาแต่พึ่งพารายได้จากเธอเพื่อจ่ายค่าเล่าเรียน ซึ่งนั่นก็ไม่ได้เป็นปัญหาอะไรหรอก ที่น่าปวดหัวก็คือพ่อของเธอที่ชอบเล่นการพนันนี่แหละ”

 

 

กู้จิ้งเจ๋ออึ้งไปทันทีเมื่อมองหน้าผู้เป็นพี่ชาย “ดูเหมือนว่าเราจะต้องมาช่วยกันพิจารณาเรื่องนี้กันให้ถี่ถ้วนกว่านี้ แต่ว่าเธอก็ดูจะเป็นสาวชาวบ้านที่เข้าทีดี จำเรื่องที่ฉันแนะนำไว้ก่อนหน้านี้ว่ามันจะช่วยเรื่องคะแนนเสียงได้มั้ยล่ะ มันก็ขึ้นอยู่กับว่าพี่จะยอมรับหรือเปล่านะ”

 

 

“เรื่องอะไร”

 

 

“ก็แต่งงานกับสาวชาวบ้านไงล่ะ มันจะส่งผลดีอย่างมากต่อคะแนนเสียงในการเลือกตั้งครั้งนี้เชียวนะ”

 

 

กู้จิ้งหมิงมองหน้าอีกฝ่ายอย่างมีความหมาย ก่อนจะเดินจากไปโดยไม่พูดอะไร