​​​​​​​ผู้กำกับตะโกนสั่ง “แอ็คชั่น!” แล้วจากนั้นรถก็เริ่มขยับ แล้วหลินเช่อก็รู้สึกได้ว่าตัวรถกำลังลอยสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว หญิงสาวจับพวงมาลัยเอาไว้ด้วยมืออันสั่นเทา ถึงแม้ว่าเธอจะขับรถไม่เป็น แต่ด้วยความที่เป็นนักแสดงมืออาชีพ หลินเช่อจึงจำเป็นต้องเข้าฉากนี้ด้วยตัวเอง อวี๋หมินหมิ่นที่มองดูการถ่ายทำอยู่ด้วยออกจะเป็นห่วงหลินเช่อไม่น้อย เมื่อเธอได้ยินผู้กำกับสั่งแอ็คชั่น อวี๋หมินหมิ่นจึงเดินเข้าไปหาผู้ช่วยผู้กำกับและบอกว่า “หลินเช่อของเราขับรถไม่เก่งนะคะ ช่วยบอกทีมงานให้คอยดูแลด้วย อย่าปล่อยให้เกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้นได้” 

 

 

ทันทีที่สิ้นเสียงสั่งคัท เสียงดังสนั่นก็ดังมาจากรถสองคันที่พุ่งกระแทกกันโดยแรง 

 

 

“โอ้ไม่นะ! เกิดอะไรขึ้นน่ะ” 

 

 

“เร็วเข้า รีบไปดูหลินเช่อซิ” 

 

 

อวี๋หมินหมิ่นทั้งสบถและก่นด่าขณะรีบตรงดิ่งเข้าไปที่รถ ส่วนทีมงานคนอื่นๆ ก็รีบรุดมาดูกันโดยพร้อมเพรียง 

 

 

ก่อนที่หลินเช่อจะทันได้ทำอะไร รถของเธอก็ชนเข้าเสียก่อนแล้ว ทีมงานรีบช่วยดึงร่างเธอออกมาอย่างเร่งร้อนเพื่อที่จะสำรวจดูอาการบาดเจ็บ ก่อนที่จะได้เห็นว่าศีรษะของหลินเช่อถูกกระแทกจนเลือดสดๆ ไหล่ปรี่ลงมา 

 

 

“โอ้ ไม่นะ เธอเสียโฉมหรือเปล่านั่น” 

 

 

“นี่มัวแต่ทำอะไรกันอยู่ ใครเป็นคนจัดการเรื่องรถ” 

 

 

“นักแสดงผู้หญิงจะใช้ชีวิตอยู่ต่อไปได้ยังไงถ้าเสียโฉมเข้าล่ะ” 

 

 

อวี๋หมินหมิ่นรีบจัดแจงไล่คนที่มุงดูอยู่ออกไปและห้ามไม่ให้ใครถ่ายภาพ ก่อนที่จะรีบพาหลินเช่อมายังห้องพักนักแสดง หญิงสาวรู้สึกมึนหัวไปหมดและการมองเห็นก็ค่อนข้างที่จะพร่าเลือน เธอได้ยินเสียงอวี๋หมินหมิ่นร้องเรียก จึงรีบถามออกไปว่า “เกิดอะไรขึ้นกับฉันหรือคะ ฉันโดนชนตรงไหนบ้าง โดนหน้าหรือเปล่า” 

 

 

“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร อย่าเพิ่งพูดจาไร้สาระ” 

 

 

“พี่โทรตามหมอหรือยังคะ” 

 

 

“ฉันเพิ่งโทรหาผู้ช่วยฉิน เราจะรอให้พวกเขาเป็นคนจัดการเรื่องนี้ ไม่ใช่ว่าปล่อยให้หมอที่ไหนก็ได้มาดูแลแผล กู้จิ้งเจ๋อน่าจะสามารถหาหมอที่มือกว่าได้แน่” 

 

 

“ผู้ช่วยฉิน พี่หมายถึงฉินเฮ่าน่ะหรือคะ” 

 

 

“ใช่แล้ว” 

 

 

เพียงไม่นาน กู้จิ้งเจ๋อก็เดินทางมาพร้อมกับทีมผู้ช่วยของเขา 

 

 

ทีมงานกองถ่ายต่างพากันพรั่นพรึงไปชั่วขณะทีเดียว เมื่อได้เห็นผู้คนมากมายที่กู้จิ้งเจ๋อพามาด้วย 

 

 

พวกเขารู้สึกราวกับว่าตัวเองกำลังจะเจอปัญหาใหญ่ 

 

 

กู้จิ้งเจ๋อเดินเข้ามาในห้องและได้เห็นสภาพของหลินเช่อ ชายหนุ่มก็รีบตรงเข้ามาหาและสำรวจดูบาดแผล 

 

 

หญิงสาวส่ายหน้าและพยายามที่จะบอกว่า “ไม่เป็นไรค่ะ ฉันโอเคดี” 

 

 

กู้จิ้งเจ๋อขมวดคิ้วหนัก ก่อนจะปล่อยให้นายแพทย์ที่เขาพาตัวมาด้วยจัดการปฐมพยาบาลในเบื้องต้นก่อน เนื่องจากบาดแผลนั้นอยู่ตรงบริเวณหน้าผากซึ่งนับว่าเป็นส่วนหนึ่งของใบหน้า หมอจึงพยายามอย่างดีที่สุดที่จะไม่ทำให้เกิดแผลเป็นตามมาในภายหลัง หลังจากการปฐมพยาบาลพิถีพิถันเสร็จเรียบร้อย หลินเช่อก็ถูกพาตัวขึ้นเฮลิคอปเตอร์ที่กู้จิ้งเจ๋อนำมาด้วย 

 

 

เฮลิคอปเตอร์พาเธอตรงมายังสนามบิน และเธอก็ถูกนำตัวขึ้นไปยังเครื่องบินส่วนตัวของตระกูลกู้เป็นลำดับต่อไป 

 

 

หลินเช่อนั่งอยู่บนเครื่องบินเป็นที่เรียบร้อย พลางมองดูกู้จิ้งเจ๋อผู้ซึ่งจัดการทุกขั้นตอนอย่างเรียบร้อยรวดเร็วโดยปราศจากความลังเลใดๆ เขาตัดสินใจอย่างฉับไว และทำทุกอย่างด้วยความคล่องแคล่วแม่นยำ จนหลินเช่อรู้สึกราวกับว่าเหตุการณ์ตลอดทั้งวันนี้ที่เพิ่งผ่านมาเป็นเพียงความฝันเท่านั้น 

 

 

ชายหนุ่มเดินเข้ามาก้มดูอาการบาดเจ็บขอหลินเช่ออีกครั้ง ก่อนจะนั่งลงข้างเธอ หญิงสาวจึงพูดขึ้นว่า 

 

 

“อันที่จริงไม่เห็นจำเป็นจะต้องออกไปรักษาถึงต่างประเทศเลยนะคะ แผลเล็กแค่นี่เอง” 

 

 

“ฉันนัดกับแพทย์ผิวหนังมือดีที่สุดของโลกเอาไว้แล้ว เธอได้รับบาดเจ็บที่หน้า ถ้าขืนกลายเป็นแผลเป็นไปคงไม่ดีแน่” 

 

 

หลินเช่อจึงยอมแต่โดยดี “ก็ได้ค่ะ…อันที่จริง ฉันไม่เห็นว่ามันจะเป็นเรื่องใหญ่ตรงไหน เมื่อก่อนฉันก็เป็นแผลเจ็บตัวอยู่บ่อยๆ แต่ก็ไม่ค่อยจะเหลือแผลเป็นซักเท่าไหร่” 

 

 

แต่กู้จิ้งเจ๋อไม่ยอม “ปล่อยให้เป็นแบบนั้นไม่ได้หรอก โชคดีที่ผู้จัดการของเธอหัวไว เขารีบตัดสินใจติดต่อฉันเป็นคนแรก ซึ่งแน่นอนว่าจะทำให้ได้หมอที่ดีกว่าหมอประจำกองถ่ายของเธอแน่นอน แค่เฉพาะการปฐมพยาบาลเบื้องต้นนี่ก็ดีกว่าหมอทั่วๆ ไปแล้ว” 

 

 

หลินเช่อยกมือขึ้นแตะผ้าปิดแผล หญิงสาวไม่คิดเลยว่าการบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยแค่นี้จะสร้างความปั่นป่วนวุ่นวายได้ถึงมากมายจนเธอชักจะละอายใจขึ้นมา 

 

 

“ถ้างั้นนี่เรากำลังจะไปไหนกันคะ” 

 

 

“หมอคนนี้อยู่ที่ลอสแองเจลิส แคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา นอนพักซะก่อนเถอะ อีกเดี๋ยวก็ถึงแล้วละ” 

 

 

“ก็ได้ค่ะ แค่คืนเดียวเท่านั้นนะเนี่ย ฉันบาดเจ็บ แถมยังถ่ายทำกันไม่เสร็จอีกต่างหาก…” หลินเช่ออ่อนเพลียเต็มที เธอทอดตัวลงบนเก้าอี้ก่อนจะผล็อยหลบไปในเวลาอันรวดเร็ว 

 

 

กู้จิ้งเจ๋อที่นั่งอยู่ข้างๆ มองเห็นท่านอนของอีกฝ่ายที่ดูไม่น่าจะสบายนัก จึงยกร่างเธอมาวางบนตัว ให้หลินเช่อเกยซบร่างใหญ่เอาไว้แทน 

 

 

หลินเช่อขยับซุกจนได้ตำแหน่งที่เหมาะเจาะก่อนจะหลับลึกไปยิ่งกว่าเดิม 

 

 

ชายหนุ่มมองคนที่หลับปุ๋ยไปแล้ว ก่อนจะยิ้ม เอนกาย และหลับตาลงบ้าง 

 

 

เมื่อหลินเช่อตื่นขึ้น เธอก็พบว่าตัวเองกำลังนอนอยู่บนเตียงขนาดเล็กบนเครื่องบิน ที่ด้านตัว กู้จิ้งเจ๋อกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้า เขาถอดเสื้อเชิ้ตออก เผยให้เห็นร่างกายท่อนบนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามอันบึกบึนที่สวยงามสมส่วนอย่างยิ่ง 

 

 

หลินเช่อหน้าแดงขึ้นมาทันตา “คุณ…ทำไมถึงไม่สวมเสื้อผ้าล่ะคะ” 

 

 

กู้จิ้งเจ๋อหันมามอง “ยังจะมีหน้ามาถามอีก เสื้อฉันเปียกน้ำลายเธอไปหมดแล้วน่ะสิ จะไม่ให้เปลี่ยนได้ยังไงล่ะ” 

 

 

“อา…ไม่มีทาง…ฉัน…” 

 

 

“อยากให้ฉันเอาแผนที่โลกที่เธอเป็นคนวาดให้ดูหรือไงล่ะ” 

 

 

หน้าหลินเช่อยิ่งแดงหนักขึ้นไปอีก 

 

 

เขาก็พูดซะเกินไปนะ… 

 

 

ทว่า เมื่อเจ้าตัวยกมือแตะมุมปาก เธอก็สัมผัสได้ถึงคราบน้ำลายที่ติดอยู่ 

 

 

หลินเช่อมองหน้าชายหนุ่มด้วยความอายพลางหัวเราะแหะๆ 

 

 

กู้จิ้งเจ๋อส่ายหน้า เมื่อคิดถึงน้ำลายหนืดๆ บนตัวเขาก็อดรู้สึกแปลกๆ ไม่ได้ แต่ถึงกระนั้น เขาก็กลับไม่ได้รู้สึกรังเกียจแต่อย่างใด 

 

 

เพราะเมื่อคิดว่าเป็นน้ำลายของหลินเช่อ เขาก็รู้สึกเคยชินกับมันขึ้นมาซะอย่างนั้น 

 

 

ชายหนุ่มเคยคิดว่าเขาเป็นคนที่สร้างกำแพงป้องกันตัวเองเอาไว้อย่างแน่นหนา ไม่ให้ใครล่วงล้ำเข้ามาได้ แต่เมื่ออยู่ใกล้ๆ หลินเช่อ กำแพงเหล่านั้นดูเหมือนจะหายไปจนหมดสิ้น 

 

 

ไม่ช้าพวกเขาก็เดินทางมาถึงที่หมาย ชายหนุ่มพาหลินเช่อไปยังโรงพยาบาลเพื่อเข้ารับการตรวจรักษา โชคดีที่หมอบอกว่า แผลของหลินเช่อไม่เป็นปัญหาอะไรมากนัก แค่ต้องพักผ่อนให้พอ และไม่น่าจะเกิดรอยแผลเป็นตามมาในภายหลัง 

 

 

กู้จิ้งเจ๋อโล่งอกถึงขนาดถอนหายใจยาว และหันไปมองคนต้นเรื่องว่า “เธอนี่หาเรื่องใส่ตัวเก่งจริงๆ” 

 

 

หลินเช่อทำปากยื่น 

 

 

เธอก็พอจะรู้ตัวอยู่เหมือนกันนั่นแหละว่ามักจะก่อเรื่องอยู่เนืองๆ 

 

 

จึงอดถามออกไปไม่ได้ว่า “แล้วคุณเสียใจรึเปล่าล่ะคะ ที่มาแต่งงานกับฉันแทนที่จะเป็นผู้หญิงที่สงบเสงี่ยมเรียบร้อยกว่านี้น่ะ” 

 

 

“แล้วฉันจะอยากแต่งงานกับผู้หญิงเรียบร้อยไปทำไมกัน” เขาถาม 

 

 

หลินเช่อสงสัย “ก็คุณชอบผู้หญิงที่กิริยามารยาทนุ่มนวลมากกว่าไม่ใช่เหรอคะ” 

 

 

เมื่อได้ยินชายหนุ่มก็พยักหน้า ก่อนจะเอื้อมมือมาบีบจมูกหลินเช่อเบาๆ “ฉันชอบผู้หญิงกิริยามารยาทเรียบร้อยมากกว่าก็จริง แต่ในเมื่อฉันแต่งงานกับเธอแล้ว ฉันก็ต้องยอมรับชะตากรรมของตัวเองสิ” 

 

 

คำพูดนั้นทำเอาหัวใจหลินเช่ออุ่นวาบขึ้นมาทันที 

 

 

แต่เมื่อนึกถึงคำพูดของชายหนุ่มขึ้นมา เธอก็รู้สึกว่ามันยังมีบางอย่างที่ฟังดูขัดๆ อยู่ 

 

 

นี่เขายอมรับแล้วจริงๆ นี่นา ว่าชอบผู้หญิงเรียบร้อยน่ะ 

 

 

หลินเช่อยิ้มกริ่ม “ให้ตายเถอะ คุณนี่ไม่รู้จักพูดจาเอาใจผู้หญิงซะเลยนะ ก็คงมีแต่ผู้หญิงว่าง่ายสงบปากสงบคำนั่นแหละที่จะชอบผู้ชายแบบคุณน่ะ” 

 

 

“อะไรนะ” กู้จิ้งเจ๋อมองเธออย่างแปลกใจ 

 

 

“เชอะ” หลินเช่อรีบหันหน้าหนี “เอาละ ไหนๆ เราก็มาถึงต่างประเทศนี่แล้ว แถมแผลนี่ก็ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง งั้นเราไปเที่ยวชมเมืองกันเถอะค่ะ แอลเอนี่ใหญ่มากมั้ยคะ ฉันไม่เคยมาเที่ยวเมืองใหญ่ๆ แบบนี้มาก่อนเลย” 

 

 

“อะไรกัน” กู้จิ้งเจ๋อรู้สึกได้ว่าหลินเช่อรีบเปลี่ยนเรื่องทันควัน จนเขาตามอารมณ์เธอไม่ทันเลยทีเดียว 

 

 

หลินเช่อพูดต่อไปว่า “เอาละ เพื่อเป็นการชดเชยกับสิ่งที่คุณทำพลาดไป ฉันขอสั่งให้คุณไปช้อปปิ้งกับฉันแล้วก็ทำให้ฉันมีความสุข!” 

 

 

“แล้วทำไมเราถึงต้องไปช้อปปิ้งกันเพื่อเป็นการชดใช้ความผิดของฉันด้วยล่ะ” 

 

 

“ก็เพราะคุณต้องซื้อกระเป๋าให้ฉันเพื่อเป็นการไถ่โทษของตัวคุณเองน่ะสิ” 

 

 

“แล้วทำไมถึงต้องเป็นกระเป๋าด้วย” 

 

 

“ตาบ๊อง ไม่เคยได้ยินหรือไงเล่า ว่ากระเป๋าน่ะเป็น ‘ยาสารพัดโรค’ น่ะสิคะ!”