กู้จิ้งเจ๋อเหลือบมองหลินเช่อ ทว่ากลับไม่ได้พูดอะไร

 

 

วันต่อมา

 

 

ฉินเฮ่าเดินเข้ามา วางเอกสารลงบนโต๊ะของกู้จิ้งเจ๋ออย่างระมัดระวัง

 

 

“ประธานกู้ครับ นี่เป็นข้อมูลของผู้ที่จะสร้างสะพานข้ามทะเลในครั้งนี้ คุณลองตรวจดูสักหน่อยนะครับ เบื้องต้นตอนนี้มีการเสนอราคาของบางบริษัท สอบถามไปทางท่านประธานาธิบดีแล้ว ไม่มีปัญหาอะไร รอเพียงการตัดสินใจของคุณครับ”

 

 

กู้จิ้งเจ๋อเปิดเอกสาร พลิกดูอย่างรวดเร็วผ่านไปไม่กี่หน้า สายตาพลันจับจ้องอยู่ที่ข้อมูลชุดหนึ่ง

 

 

“ตระกูลฉินเข้าร่วมการแข่งขันครั้งนี้ด้วยเหรอ”

 

 

“ครับ ท่านประธาน พวกเขาก็เป็นผู้เข้าแข่งขันที่มีความสามารถเช่นกันครับ ยังไงก็เคยรับผิดชอบโครงการก่อสร้างมานานหลายปี ฝ่ายตรวจสอบเองลงความเห็นว่าพวกเขาก็ไม่เลว” ฉินเฮ่าเฝ้าสังเกตสีหน้าของกู้จิ้งเจ๋อ อยากรู้ว่าที่กู้จิ้งเจ๋อเอ่ยถึงตระกูลฉินขึ้นมานั้นมีความหมายว่าอย่างไร

 

 

ไม่อยากให้ตระกูลฉินเข้าร่วมหรือไม่

 

 

หรือว่าไม่ชอบตระกูลฉิน

 

 

และในตอนนั้นเอง กู้จิ้งเจ๋อก็เอ่ยออกมา “งั้นเลือกตระกูลฉินเถอะ ในเมื่อรับผิดชอบโครงการก่อสร้างมาหลายปีแล้ว มีพื้นฐานและมีประสบการณ์ ฝ่ายตรวจสอบเองก็เห็นว่าเหมาะสม งั้นก็เลือกพวกเขาเถอะ”

 

 

บอกพลางวางเอกสารลงอีกฝั่ง

 

 

ฉินเฮ่ามองเขาด้วยความตกใจ

 

 

ก่อนหน้านี้เขาช่วยเขาสืบหาข้อมูลมาก่อน แน่นอนว่ารับรู้ถึงความสัมพันธ์ที่ผ่านมาของหลินเช่อกับฉินชิงเป็นอย่างดี

 

 

กู้จิ้งเจ๋อไม่ได้กำจัดฉินชิงออกไปในทันที แถมยังมอบโครงการใหญ่ขนาดนี้ให้ตระกูลฉินอีกหรือ

 

 

แม้ว่าตระกูลฉินจะมีความสามารถมากจริงๆ แต่บริษัทที่มีความสามารถก็ไม่ได้มีเพียงตระกูลฉินสักหน่อย

 

 

แต่ว่า ความคิดของเจ้านายเขา เขาไม่คาดเดาจะดีกว่า ยังไงซะเขาก็คงไม่มีทางเอาโครงการก่อสร้างมาล้อเล่นแน่ เอาแค่บริษัทมาล้อเล่นก็พอแล้ว

 

 

——

 

 

หลินเช่อพึ่งกลับมาจากกองถ่าย กู้จิ้งเจ๋อก็เอ่ยขึ้นทันที “ไปเถอะ ฉันจะพาเธอไปทานอะไรหน่อย”

 

 

หลินเช่อบอก “ห้ะ แต่ฉันทานมาแล้วนะคะ ข้าวกล่องที่กองถ่าย”

 

 

“งั้นก็ไปทานมื้อดึกกัน” กู้จิ้งเจ๋อคว้าไหล่ของหลินเช่อเอาไว้ ไม่รอให้เธอได้พูดอะไร ก็พาเธอเดินมุ่งออกไปด้านนอกทันที

 

 

“เฮ้ย นี่ๆๆ จะไปไหนกันแน่เนี่ย”

 

 

หลินเช่อแอบสงสัยอยู่ในใจ แต่ว่าสำหรับกู้จิ้งเจ๋อแล้วเธอเชื่อมั่นในตัวเขา ดังนั้นจึงได้แต่ปล่อยให้เขาลากออกไป

 

 

ไม่นานก็มาถึงโรงแรมในเครือของบริษัทกู้ชื่อกรุ๊ป เมื่อเข้ามาด้านในแล้ว หลินเช่อก็รู้สึกว่าด้านในนั้นครึกครื้นจึงอดไม่ได้ที่จะถามออกไป “ด้านในกำลังทำอะไรเหรอคะ”

 

 

กู้จิ้งเจ๋อตอบ “อ้อ กำลังฉลอง มีโครงการใหม่ที่กำลังจะเริ่มน่ะ ฉันเลยมาทักทายหน่อย”

 

 

“อ๋อ แบบนี้นี่เอง”

 

 

ไม่นานก็เดินเข้ามาถึงด้านใน เมื่อเดินตามบอดี้การ์ดเข้ามา คนด้านในก็รับรู้ถึงการมาของกู้จิ้งเจ๋อแล้ว

 

 

“ประธานกู้มาแล้ว”

 

 

“ประธานกู้มาเหรอ”

 

 

“ประธานกู้ให้เกียรติมาถึงที่นี่ ช่าง…เป็นเกียรติกับโครงการเรามากจริงๆเลยครับ”

 

 

มองเห็นกู้จิ้งเจ๋อที่เดิมไม่เคยโผล่มา กลับมาปรากฏตัวขึ้นที่นี่เป็นครั้งแรก ทุกคนต่างก็คิดว่า กู้จิ้งเจ๋อให้ความสำคัญกับโครงการนี้มาก จึงรู้สึกภาคภูมิใจขึ้นมา

 

 

ทว่ากู้จิ้งเจ๋อกลับกวาดตามองไปรอบๆ สายตาตรงไปยังคนที่นั่งหัวโต๊ะด้านใน

 

 

ฉินชิง…

 

 

เพียงสายตาเคลื่อนไหว ใบหน้าก็ถูกปูไปด้วยรอยยิ้ม แม้จะไปไม่ถึงดวงตา ทว่าก็ทำให้คนประหลาดใจมาก

 

 

หลินเช่อถูกเขาพาเข้าไป เธอมองไปยังสายตาประหลาดใจของผู้คน ทำให้รู้สึกไม่คุ้นชิน ขณะถูกกู้จิ้งเจ๋อพาตัวเองเดินตรงเข้าไปด้านใน

 

 

หลินเช่อเดินตามเข้าไป เมื่อเงยหน้าขึ้นมา พลันมองเห็นคนตรงหน้า นั่นไม่ใช่…ฉินชิงหรอกหรือ

 

 

ฉินชิงลุกขึ้นยืน

 

 

เขามองเห็นกู้จิ้งเจ๋อตั้งแต่ที่ก้าวเข้ามาในห้องนี้ เพียงแต่ต้องชะงักไปเมื่อมองเห็นหลินเช่อที่อยู่ด้านข้าง รู้สึกเศร้าขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้

 

 

หลินเช่อมองฉินชิงด้วยความประหลาดใจ จากนั้นหันมามองกู้จิ้งเจ๋อ

 

 

นี่มันเรื่องอะไรกัน

 

 

ทว่าเมื่อเห็นว่ากู้จิ้งเจ๋อกำลังจูงมือเธอ พูดคุยกับฉินชิง “คุณชายรอง เจอกันอีกแล้วนะครับ ครั้งนี้คุณสามารถคว้าโครงการมาได้ ผมเองก็รู้สึกยินดีมากเลยนะครับ”

 

 

เมื่อยิ้มออกไปแล้ว ฉินชิงมองไปยังชายหนุ่มผู้ที่คาดเดาไม่ได้ ไม่รู้จะใช้คำนิยามใดมาอธิบายความรู้สึกของตนเองในเวลานี้

 

 

เหลือบมองไปยังหลินเช่อ เอ่ยกับเขา “ประธานกู้เกรงใจเกินไปแล้วครับ ได้รับโครงการนี้มา เป็นเกียรติกับตระกูลฉินของเราเป็นอย่างยิ่งเลยครับ”

 

 

“นั่งเถอะครับ ผมแค่แวะมาเยี่ยม ไม่ต้องกดดันนะครับ” กู้จิ้งเจ๋อบอก ไม่พูดอะไรมาก ลากเก้าอี้ออก เชิญให้หลินเช่อนั่งก่อน หลินเช่อยังคงมึนงง มองไปยังฉินชิงแล้วค่อยนั่งลง

 

 

จากนั้นกู้จิ้งเจ๋อก็นั่งตามลงมา

 

 

เงยหน้าขึ้นมา เห็นว่าฉินชิงยังคงยืนอยู่ เขาจึงบอกเสียงเรียบ “นั่งสิ ยืนอยู่ทำไมล่ะครับ”

 

 

“…” ฉินชิงจึงจำต้องนั่งลง

 

 

มือข้างหนึ่งของกู้จิ้งเจ๋อวางไว้บนโต๊ะ ท่านั่งหันข้างเล็กน้อย ความกดดันแผ่กระจายไปทั่วโต๊ะ เพราะมีเขาอยู่เสียงพูดคุยจึงเบาลง แม้ว่าทุกคนที่นั่งอยู่ตรงนี้ล้วนร่ำรวยและมีอิทธิพล ทว่าเมื่ออยู่ต่อหน้ากู้จิ้งเจ๋อแล้ว ความน่าเกรงขามกลับลดลงอย่างน่าประหลาดใจ แม้เพียงกู้จิ้งเจ๋อจะนั่งอยู่ตรงนั้น ไม่ได้ทำอะไร ก็ยังดูสง่างาม ทำให้คนสัมผัสได้ถึงอำนาจ

 

 

หลินเช่อมองฉินชิง พยายามส่งสายตาให้เขาเพราะต้องการถามเขาว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

 

 

แต่เพียงมองไปก็ถูกกู้จิ้งเจ๋อจับได้แล้ว

 

 

เขาชิงหันกลับไปถามฉินชิงก่อน “โครงการก่อสร้างในครั้งนี้คุณชายรองเป็นคนรับผิดชอบใช่ไหมครับ”

 

 

ฉินชิงได้ยินดังนั้นก็รีบตอบทันที “ใช่ครับ ประธานกู้”

 

 

“คนหนุ่มไฟแรง ทำให้ดีครับ”

 

 

แม้จะเป็นคำพูดให้กำลังใจ แต่ว่า เมื่อออกจากปากกู้จิ้งเจ๋อมันทำให้ฉินชิงรู้สึกไม่พอใจ

 

 

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หลินเช่อยังอยู่ข้างๆ เขา

 

 

หลินเช่อมองเขา รู้สึกอึดอัด ทำได้เพียงก้มหน้าก้มตากินต่อไป

 

 

ทว่ากู้จิ้งเจ๋อยังคงเอ่ยต่อ “จริงสิ คุณชายรองกับอาเช่อเป็นเพื่อนกันใช่ไหมครับ”

 

 

“เอ่อ…ใช่ครับ” ฉินชิงเหลือบมองหลินเช่อ

 

 

“ทำไมไม่เห็นว่าพวกคุณมีการนัดพบปะสังสรรค์กันบ้างเลยล่ะครับ”

 

 

“เพราะว่า…ทุกคนต่างก็ยุ่ง เลยไม่ได้นัดกันสังสรรค์เลยครับ”

 

 

“งั้นช่วงนี้ก็ไม่ได้นัดพบปะกันเลยสินะครับ”

 

 

“เรื่องนี้ ไม่มีเลยครับ แต่ครั้งนี้เราได้รับโอกาสนี้มา เราต้องขอขอบคุณประธานกู้เป็นอย่างสูง หากประธานกู้ไม่รังเกียจ พรุ่งนี้บริษัทเราจะมีการประมูล หวังว่าจะได้รับเกียรติจากประธานกู้เข้าร่วมงานด้วยกันนะครับ”

 

 

กู้จิ้งเจ๋อได้ยินดังนั้น จึงหัวเราะออกมา “ได้สิครับ ถ้าหากผมมีเวลา ต้องไปร่วมด้วยแน่ๆ”

 

 

คนทั้งโต๊ะเกือบจะพ่นออกมาแล้ว

 

 

อย่าว่าแต่พวกเขาเลย หลินเช่อเองก็แทบสำลัก

 

 

กู้จิ้งเจ๋อรับปากจะไปร่วมงานของบริษัทตระกูลฉินอย่างนั้นหรือ

 

 

ทว่า ทุกคนได้แต่คิดแปลกใจอยู่ในใจ ที่แท้ ฉินชิงก็มีความสัมพันธ์กับกู้จิ้งเจ๋อแบบนี้ด้วยนั่นคือเป็นเพื่อนของผู้หญิงของกู้จิ้งเจ๋อ

 

 

นี่มันคนร่วมเตียงเคียงหมอนนี่นา

 

 

ฉินชิงมองกู้จิ้งเจ๋อ ดวงตาพลันเบิกกว้าง รู้สึกแปลกใจขึ้นมาเล็กน้อย

 

 

แต่ว่า มองไปยังสายตาของคนทั้งโต๊ะ เขาลังเลอยู่สักพัก ท้ายที่สุดเขาก็ยังไม่ได้พูดประโยคปฏิเสธออกมา

 

 

หลินเช่อสำลัก เธอคิดว่ากู้จิ้งเจ๋อนั้นบ้าไปแล้ว

 

 

เขาคิดจะทำอะไรกันแน่

 

 

ไม่นาน กู้จิ้งเจ๋อเพียงดื่มกับคนเหล่านั้นเล็กน้อย ถือว่าได้มาขอบคุณทุกๆ คน แล้วก็ออกมา

 

 

กู้จิ้งเจ๋อจะกลับแล้ว ไม่มีใครกล้ารั้งเขาไว้แม้แต่คนเดียว เอ่ยบอกเพียงว่า ประธานกู้งานยุ่ง รักษาสุขภาพ พักผ่อนบ้างนะครับ จากนั้นก็ส่งกู้จิ้งเจ๋อออกมาจากตรงนั้น

 

 

เดินมาถึงประตู มีบอดี้การ์ดของตระกูลกู้เข้ามากันเอาไว้ ไม่ให้ใครเข้าใกล้จนเกินไป คนอื่นๆ ต่างมองคนที่จากไป อดไม่ได้ที่จะอุทานอยู่ในใจ อิทธิพลของกู้จิ้งเจ๋อ ไม่มีใครที่ไหนเทียบได้จริงๆ

 

 

ฉินชิงยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น มองหลินเช่อจากไป ปิดตาลงอย่างไม่อาจควบคุมได้

 

 

ฟังทุกคนกล่าวถึงกู้จิ้งเจ๋อ หัวใจพลันหนักอึ้ง

 

 

เขารู้แล้วว่าตัวเขายังคิดถึงเธออยู่?