[ฉินชิง…ฉินชิงคนนี้ เขาชอบหลินเช่อจริงๆ ใช่ไหม ถึงได้ออกมาช่วยหลินเช่อแบบนี้] 

 

 

ชาวเน็ตเริ่มวิเคราะห์ ดูเหมือนว่าหลินเช่อเป็นผู้บริสุทธิ์จริงใช่ไหม เพราะฉินชิง ผู้ชายคนนั้นเลวเกินไป ถึงหลอกใช้ความรู้สึกของผู้หญิง 

 

 

และยังมีคนบอกว่า แต่เมื่อเทียบกันแล้ว แม้ว่าหลินเช่อกับหลินลี่จะเป็นพี่น้องกัน แต่ทั้งสองก็ต่างกันมาก หลินเช่อสวยกว่ามาก เห็นได้ชัดจริงๆ ว่าทั้งสองไม่ได้เกิดจากแม่เดียวกัน และก่อนหน้านี้หลินลี่พยายามทำตัวน่าสงสารจนทำให้ทุกคนรำคาญ และยังมีคนบอกอีกว่าหลินลี่ดูเป็นคนที่มีพิษมีภัยมากกว่าหลินเช่อ ถ้าเป็นผู้ชายก็คงชอบหลินเช่ออยู่แล้ว คงไม่ชอบหลินลี่หรอก 

 

 

แน่นอนว่าต้องมีคนด่าหลินเช่อด้วย คิดว่าฉินชิงทำแบบนี้แย่มาก แต่ก็คงไม่เป็นแบบนี้หากหลินเช่อไม่ล่อลวง ยังไงซะ เดิมทีหลินเช่อก็อยู่ในครอบครัวเมียน้อย แม่เป็นเมียน้อย เธอก็มีสายเลือดมือที่สามเช่นกัน 

 

 

แต่เวลานี้กลับมีคนขุดเรื่องราวมากมายของหลินเช่อและฉินชิง 

 

 

มีรูปถ่ายจบสมัยมัธยมต้น มัธยมปลาย รูปส่วนตัว ล้วนมีหมด หลินเช่อกับฉินชิงรู้จักกันมาตั้งนานแล้ว อีกทั้งรู้จักกันมานาน นานกว่าจะมารู้จักหลินลี่อีก 

 

 

หลักฐานนี้สนับสนุนคำพูดของฉินชิง บ่งบอกว่าพวกเขารู้จักกันมาก่อนจะมารู้จักกับหลินลี่ หลินลี่เองก็รู้จักฉินชิงผ่านหลินเช่อ กับหลินเช่อนั้น เมื่อดูจากรูปแล้ว ฉินชิงดูแลหลินเช่ออย่างดีมาโดยตลอด ทั้งสองนั่งโต๊ะเดียวกันตลอด ยังมีคนบอกว่าในเมื่อรู้จักกับหลินเช่อก่อนแสดงว่าฉินชิงคงไม่ได้โกหก 

 

 

ต่อมายังมีคนค้นพบว่ารูปภาพของหลินเช่อสมัยมัธยมต้นและมัธยมปลายก็น่ารักและสวยมาก จนบางคนหันกลับมาบอกว่าหลินเช่อในตอนนั้นน่ารัก ใบหน้าและดวงตาเหมือนกันมาก ดูแล้วคงเป็นความงามธรรมชาติไม่เคยได้ผ่านมือหมอ 

 

 

ข่าวมาถึงตรงนี้ หลินเช่อรู้ดี ตอนนี้หลินลี่คงพลิกฟ้าขึ้นมาอีกไม่ได้แล้ว 

 

 

อวี๋หมินหมิ่นบอกว่า “ไม่คิดว่าฉินชิงจะออกมาพูดแบบนี้เลย” 

 

 

เธอมองไปยังหลินเช่อ มองสีหน้าเรียบเฉยของหลินเช่อ ถอนหายใจออกมา 

 

 

ฉินชิงพูดแบบนี้ก็เพราะเธอ ใครๆ ก็ดูออก 

 

 

หลินเช่อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เดินออกไป หยุดอยู่สักพัก ค่อยต่อสายไปหาฉินชิง 

 

 

โทรศัพท์ดังอยู่นานฉินชิงจึงกดรับ 

 

 

“หลินเช่อเหรอ” เขาถาม 

 

 

“ฉินชิง เรื่องนี้…คุณไม่ต้องทำแบบนี้” 

 

 

“อ้อ…คุณพูดเรื่องนี้เหรอ” เขาหัวเราะแห้งๆ “ไม่เป็นไรหรอก ผมทำเพื่อคุณได้ คงมีเท่านี้แหละ” 

 

 

“แต่ความจริงมันไม่ได้เป็นแบบนั้น คุณ…ทำไมต้องโกหกเพื่อฉัน ให้ทุกคนด่าคุณ” 

 

 

“แม้ความจริงจะไม่ได้เป็นแบบนี้ แต่ว่าการที่ผมถอนหมั้นมันทำให้คุณลำบาก เดิมมันเป็นความรับผิดชอบของผม ผมคงนั่งดูอยู่เฉยๆ ไม่ได้ เอาล่ะ ให้ผมช่วยคุณเถอะ หลินเช่อ แม้ผมจะเป็นผู้ชายที่ไม่ได้เรื่อง อย่างน้อยเรื่องนี้ผมก็ยังสามารถทำเพื่อเพื่อนที่รักของผมได้บ้าง” 

 

 

หลินเช่อยังจะพูดอะไรได้อีก ทำได้เพียงซาบซึ้งกำโทรศัพท์เอาไว้ บอกขอบคุณเขา 

 

 

เมื่อกลับมาด้านใน หยางหลิงซินเห็นว่าหลินเช่อยังคงมีท่าทางอารมณ์ไม่ดี จึงพูดกับหลินเช่อ “พี่เช่อคะ ตอนนี้ทุกคนเริ่มพูดว่าหลินลี่แล้ว ไม่ว่าพี่แล้ว พี่อย่าไม่สบายใจสิ” 

 

 

หลินเช่อทำเพียงยิ้ม “เปล่าซะหน่อย ฉันไม่ได้ไม่สบายใจเพราะเรื่องพวกนี้หรอก” 

 

 

หยางหลิงซินบอก “อีกอย่าง ตอนนี้ทุกคนยังคิดว่าพี่สวยกว่าหลินลี่จริงๆ สมน้ำหน้าหลินลี่ไปพูดเรื่องนี้ สุดท้ายรูปออกมา ทุกคนล้วนคิดว่าเธอทำตัวเป็นเด็กน้อยต่อหน้าพี่เช่ออยู่เลย” 

 

 

หยางหลิงซินเห็นว่าทั้งสองไม่พูดไม่จา คิดไปถึงฉินชิง เธอขยับเข้าไปกระซิบ “พี่เช่อ เอ่อ เรื่องที่คุณชายรองฉินพูด จริงไหมคะ เขาชอบพี่จริงไหม” 

 

 

อวี๋หมินหมิ่นตีหยางหลิงซินไปครั้งหนึ่ง 

 

 

พูดไปเรื่อย 

 

 

หลินเช่อก็มองหยางหลิงซิน เม้มปากไม่พูดอะไร 

 

 

หยางหลิงซินได้แต่แลบลิ้น อธิบาย “ฉันแค่คิดว่า พี่เช่อเป็นคนดีแบบนี้ พวกเขาชอบพี่เช่อ ก็พอเข้าใจได้” 

 

 

“เอาล่ะ เธอไปจัดเก็บเอกสารให้เรียบร้อย ไปหาอะไรกินกัน จะเลิกงานเลยไหม” อวี๋หมินหมิ่นพูด พลางยกมือขึ้นดู “ฉันต้องไปก่อนแล้ว พวกเธอไปหาอะไรกินเถอะ” 

 

 

“อืม ได้” อวี๋หมินหมิ่นช่วงนี้ค่อนข้างยุ่ง เข้าบริษัทก็เป็นช่วงสั้นๆ หลินเช่อเองก็ชินแล้ว เมื่อออกไปหาอะไรทานมีเพียงหยางหลิงซินที่ไปกับตัวเองเท่านั้น ทั้งสองไปทานข้าวที่ร้านใกล้ๆ แถวนั้น 

 

 

—— 

 

 

บ้านตระกูลกู้ 

 

 

เฉินอวี่เฉิงมองกู้จิ้งเจ๋ออย่างจนปัญญา “ผมบอกแล้ว ไม่ต้องอธิบาย และก็ไม่ได้บอกให้คุณไปบีบบังคับ กระชากลากถูเธอแบบนั้น คุณต้องพูดจาน่าฟัง ง้อเธอกลับมา ไม่ใช่ให้คุณไปปล้นเธอ” 

 

 

กู้จิ้งเจ๋อสูดหายใจเข้าลึก พิงอยู่ตรงนั้นแล้วมองออกไปด้านนอก ไม่พูดอะไร 

 

 

เฉินอวี่เฉิงคิดว่า อีคิวของกู้จิ้งเจ๋อก็มีมากพอแล้ว 

 

 

เพียงแต่กู้จิ้งเจ๋อไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ 

 

 

ไม่งั้นด้วยความสามารถของกู้จิ้งเจ๋อ ผู้หญิงคนไหนจะไม่เชื่อฟังเขา ผู้หญิงคนไหนจะมาไม้นี้กับเขา 

 

 

หลินเช่อคนนี้ช่างร้ายกาจจริงๆ 

 

 

ยังทำให้กู้จิ้งเจ๋อไปหาด้วยตัวเองได้ แถมยังเตะกู้จิ้งเจ๋อต่อหน้าผู้คนมากมาย 

 

 

เมื่อคุยกับกู้จิ้งเจ๋อแล้ว เฉินอวี่เฉิงก็จากไปด้วยความจนปัญญา 

 

 

เฉินโยวหรานเดินตามหลังออกไปด้วยกัน เฉินอวี่เฉิงบอก “ผมเคยช่วยคุณเกลี้ยกล่อมแล้ว แต่ว่าอีคิวเขาต่ำ คงจะไม่ทำหรอก” 

 

 

เฉินโยวหรานเอ่ย “ฉันคิดว่าเขาดีกับหลินเช่อขนาดนั้น คงจะไม่ได้รู้สึกผิดต่อหลินเช่อจริงๆ แต่ว่า อย่างน้อยเขาก็ไปง้อเธอดีๆ ได้ไหม โง่ไปหรือเปล่า ฉันเห็นแล้วยังร้อนใจแทนพวกเขาเลย” 

 

 

“บางทีการทะเลาะกันมันก็เป็นอารมณ์อย่างหนึ่ง ช่างเถอะ ไม่สนใจแล้ว ไปกันเถอะ” 

 

 

เฉินโยวหรานกลับห้องทำงานไปพร้อมกับเฉินอวี่เฉิง เดินไปได้สักพักก็ถูกเรียก บอกว่ามีนักโทษข้อหาฆ่าคนคนหนึ่งที่มีปัญหาทางจิต หวังว่าพวกเขาจะไปช่วยดูให้ได้ 

 

 

เฉินอวี่เฉิงมาถึงห้องทำงาน ก็รีบเปลี่ยนชุดแล้วพาเฉินโยวหรานออกไปพร้อมกัน 

 

 

พนักงานเห็นทั้งสองออกไปด้วยกันก็กระซิบกระซาบ 

 

 

“ช่วงนี้ดอกเตอร์เฉินเอ็นดูเฉินโยวหรานจังเลย ไปไหนก็เอาไปด้วย” 

 

 

“ใช่ แถมยังสอนเธอด้วยตนเองอีก ดอกเตอร์ยุ่งขนาดนั้น แถมยังติดตามใกล้ชิด คงจะไม่ใช่ว่ามีอะไรหรอกใช่ไหม” 

 

 

“นั่นก็น่าเสียดายไปหน่อยนะ ดอกเตอร์เฉินเป็นโสดมาหลายปี หุๆ จะถูกคนพรากไปแบบนี้เหรอ” 

 

 

มีคนอิจฉาเอ่ย “นั่นก็คนธรรมดาไหม ผู้ช่วยเฉินเป็นเพื่อนสนิทของคุณนายกู้ เพราะเธอแนะนำให้มาทำงานกับเรา ดอกเตอร์เฉินเย็นชาขนาดนั้น ไม่สนใจใครหรอก การที่ตั้งใจสอนงานเธอด้วยตัวเองไม่น่าใช่เรื่องบังเอิญ ถ้าเธอรู้สึกอิจฉา เธอก็ไปเป็นเพื่อนกับคุณผู้หญิงซะสิ” 

 

 

—— 

 

 

หลินเช่อนั่งทานข้าวที่ร้านอาหารกับหยางหลิงซิน 

 

 

เพราะอารมณ์ไม่ดี หลินเช่อจึงทานได้ไม่เยอะ 

 

 

หยางหลิงซินบอก “พี่เช่อคะ ทานเยอะๆ หน่อย ถ้าไม่ทานอะไร มันจะดีได้ยังไงคะ” 

 

 

หลินเช่อบอก “ก็ได้ ฉันจะทานสักหน่อย เธอทานของเธอไปเถอะ ฉันแค่ไม่อยากอาหารน่ะ” 

 

 

ตอนนั้นเอง คล้ายกับมีคนเห็นหลินเช่อ 

 

 

“หลินเช่อ ว้าว คุณก็ทานข้าวที่นี่เหมือนกันเหรอ” 

 

 

หลินเช่อมองแฟนคลับ ทำเพียงเงยหน้าไปยิ้มให้เท่านั้น 

 

 

แฟนคลับบอก “ขอถ่ายรูปด้วยได้ไหมคะ”