ยัยน่ารักนักสะสมของแถม – ตอนที่ 39 ลุงอยากรับแม่หนูไว้พิจารณาไหม

อ่านนิยายจีนเรื่อง ยัยน่ารักนักสะสมของแถม ตอนที่ 39 อ่านนิยายจีน.COM | อ่านนิยายจีนแปลไทย.
ตอนที่ 39 ลุงอยากรับแม่หนูไว้พิจารณาไหม
“ท่านครับ เรื่องนี้ไม่ควรเกี่ยวกับคุณหนูเกา”
พ่อบ้านขมวดคิ้ว
“งั้นเหรอ?” ชายชราขมวดคิ้ว” แน่ใจนะ?”
“คุณหนูเกาอยู่ในห้องของคุณชายตอนนายน้อยตกบันไดครับ” พ่อบ้านกัดกระสุนและอธิบาย” คนใช้เปิดประตูเข้าไปและเห็นทั้งสองอยู่บนเตียง”
พอได้ยิน ใบหน้าของชายชราก็เขียวปั้ด เขาตบโต๊ะไม้ดังฉาดและพูดเสียงเย็น
“จะหน้าไม่อายเกินไปหน่อยแล้ว”
เขาไม่ชอบเกาย่าเหวินมาตลอด
นอกจากนี้ หลังอวี่หนานเฉิงพาเธอกลับมาหกปีก่อน เขาก็ได้ส่งคนไปตรวจสอบภูมิหลังของเกาย่าเหวิน เธอเคยเป็นสาวเสิร์ฟในคลับ คอยแนะนำเครื่องดื่มให้ลูกค้ากระเป๋าหนัก หลังจากนั้นคงไม่ต้องพูดว่าเธอทำยังไงต่อ
ผู้หญิงคนนี้ทะเยอทะยานมาก
“ท่านครับ เราจะสืบเรื่องนี้ต่อไปไหมครับ?”
ชายชราสูดหายใจลึก
“ไม่ ฉันมีบางอย่างให้นายทำ”
เซิ่งอั้นหรานไปรับตัวเซิ่งเสี่ยวซิงกลับบ้านตอนกลางคืน เธอเอาแต่เล่นทวิตเตอร์ตลอดทาง มันทำให้เซิ่งอั้นหรานปวดหัว
“ลุงอวี่ทั้งหล่อ รวยแถมยังใจกว้าง แม่ ครั้งนี้แม่เก็บหีบสมบัติได้แล้วจริง ๆ”
“เงียบ”
เซิ่งอั้นหรานหยิบกุญแจออกมาเปิดประตู มองเจ้าตัวน้อยเล็กน้อย หลังผลักเปิดประตู และอุ้มเธอเข้าไป เธอก็บ่นขณะเปลี่ยนรองเท้า
“เขาหล่อ แต่ไม่ได้หล่อมากจนต้องคลั่ง ลุงจ้าวของลูกไม่หล่องั้นเหรอ?”
พอได้ยิน เซิ่งเสี่ยวซิงก็ขมวดคิ้ว ดวงตาของเธอเบิกกว้าง” ต้องหล่ออยู่แล้ว พี่ชายจ้าวเป็นดาราและหล่อสุดในโลก หนูจะแต่งงานกับเขาในอนาคต”
“ลูกแต่งไม่ได้หรอก” เซิ่งอั้นหรานยิ้มและแก้ไข” จ้าวจื่อเป็นลุงของลูก ไม่ใช่พี่ชายลูก ลูกไม่สามารถแต่งงานกับเขาได้ เขารอลูกไม่ไหวหรอก”
“ไม่ พี่ชายจ้าวจื่อต้องเป็นของหนู”
“ได้ ของลูก ของลูก”
เซิ่งอั้นหรานขี้เกียจจะเถียงกับเธอ แต่เธอก็ยังใช้จ้าวจื่อเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจเด็กสาวคนนี้จากอวี่หนานเฉิง” แล้ว จ้าวจื่อโทรหาแม่สองวันก่อน บอกว่าเขากำลังจะกลับจีนสักพัก ลูกอยากไปหาไหม?”
“ไป!”
เซิ่งเสี่ยวซิงตื่นเต้น” พี่ชายจ้าวจื่อกลับมาแล้วเหรอ!”
“ยัง แต่ในไม่ช้า ถ้าลูกอยากไป ก็ทำตัวดี ๆ กับแม่.”
เซิ่งอั้นหรานโน้มตัวลง ใช้น้ำเสียงข่มขู่ และลูบไหล่เซิ่งเสี่ยวซิง” ถ้าทำตัวไม่ดีกับแม่ แม่จะไม่พาหนูไปคอนเสิร์ต”
“ไม่นะ!” เซิ่งเสี่ยวซิงกรีดร้อง
“ตอนนี้ ไปอาบน้ำและเข้านอนได้แล้ว”
พอโดนชื่อ’ จ้าวจื่อ’ มาข่มขู่ เซิ่งเสี่ยวซิงก็ทำตามคำสั่งอย่างเชื่อฟังเหมือนทหาร ไม่กล้าพูดถึงอวี่หนานเฉิงจนกระทั่งหลับไป
เซิ่งอั้นหรานหลังสนิทหลังเหนื่อยทั้งวัน
สภาพอากาศวันต่อมาดีมาก
เซิ่งอั้นหรานไปตลาดแต่เช้าเพื่อวื้อผัก และกลับไปเตรียมอาหาร พาเซิ่งเสี่ยวซิงไปโรงพยาบาล หลังคิดคิดดู เธอจึงนำแบบร่างของแผนไปโรงพยาบาลด้วย
“วันนี้เป็นซุบไก่กระดูกดำ ซุบปลาไม่ค่อยดี ซุบไก่จะช่วยบำรุงกว่า”
เซิ่งอั้นหรานเปิดกล่องอาหารที่นำมา และกลิ่นหอมของซุบไก่ก็ปกคลุมทั่วห้อง ตอนแรก เธอส่งชามให้เซิ่งเสี่ยวซิงก่อน จากนั้นค่อยหยิบชามอีกใบมาป้อนอวี่จิงซี
อวี่หนานเฉิงนั่งกินข้าง ๆ มองกล่องอาหารที่บรรจุซุบไก่เป็นครั้งคราว
เขาไม่รู้ว่าเซิ่งอั้นหรานลืมเขาหรือไม่คิดทำมาให้เขาแต่แรก เขาจึงไม่ขยับอยู่เป็นเวลานาน
เขาไม่สามารถเทซุบเองได้ แต่กลิ่นของซุบไก่นั้นดีจริง ๆ
สมองของเซิ่งเสี่ยวซิงทำงานอย่างรวดเร็ว และยื่นช้อนของเธไปที่ปากของอวี่หนานเฉิง” ลุงอวี่ ซุบไก่ฝีมือแม่หนูอร่อยมาก ลุงลองสิ”
อวี่หนานเฉิงผงะ ช้อนไปจ่อปากเขาแล้ว และเขาก็ต้องซดมัน
หลังซดมัน ความซับซ้อนก็ปรากฏในดวงตาเขา ซุบไก่อร่อยมาก เกินกว่าที่เขาคิดไว้
ผู้หญิงคนนี้ทำอาหารเก่งจริง ๆ
“อร่อยไหม ลุงอวี่?” เซิ่งเสี่ยวซิงมองอย่างคาดหวัง
อวี่หนานเฉิงพยักหน้าเล็กน้อย
“ดีเลย”
เซิ่งเสี่ยวซิงรีบเรียกเซิ่งอั้นหราน
“แม่ ลุงอวี่บอกว่ามันอร่อย แม่รีบเทให้ลุงอวี่ด้วยเร็ว”
จากนั้นเซิ่งอั้นหรานถึงจำอวี่หนานเฉิงได้
คนใหญ่คนโตแบบเขาคงไม่มีมือละมั้ง? คงต้องมีคนเสิร์ฟซุบให้
อวี่หนานเฉิงดื่มซุบและมองเซิ่งอั้นหราน” เธอทำอาหารเก่งจริง ๆ เธอแอบเรียนจากพ่อครัวโรงแรมเหรอ?”
“มันจะเรียกว่าการแอบเรียนได้ไง” เซิ่งอั้นหรานมองอย่างสงบ” การทำงานในโรงแรมและติดต่อกับพ่อครัวหลายคนย่อมเห็นสูตรลับที่ไม่มีใครเห็น และมันก็เป็นความสามารถฉันที่สามารถเรียนมันได้”
อวี่หนานเฉิงเถียงไม่ออก
“ประธานอวี่ ฉันได้ร่างแบบแผนตามคำแนะนำที่คุณมอบให้ฉันครั้งก่อน คุณสามารถช่วยฉันดูได้ไหมคะ”
เซิ่งอั้นหรานวางชามซุบ หยิบเอกสารจากกระเป๋าและส่งมันให้อวี่หนานเฉิง
การกินอาหารของอวี่หนานเฉิงโดนขัด แม้เขาจะไม่พอใจ แต่เจ้านายก็ไม่สามารถทำลายความกระตือรือร้นของพนักงานได้ เขาจึงต้องเลิกกินและหันไปดูรายละเอียดแผน
ด้านหนึ่งคือกลิ่นหอมของซุบไก่ อีกด้านคืองานแสนน่าเบื่อ แม้กระทั่งอวี่หนานเฉิงก็ไม่สามารถจดจ่อกับมันได้เต็มที่ หลังดูมันสักพัก เขาก็ปิด
“ไม่มีปัญหาใหญ่ เอาตามนี้ไปก่อน รอจนกว่าจะถามความคิดเห็นของคนอื่นตอนเธอไปสำนักงานใหญ่เพื่อเข้าประชุมวันจันทร์”
เซิ่งอั้นหรานเต็มไปด้วยความสุข” จริงเหรอคะ? ไม่มีปัญหาแน่นะ?”
เธอไม่คาดฝันว่าจะได้ยินคำนี้จากอวี่หนานเฉิง
ตอนเธอไปสำนักงานใหญ่เพื่อประชุมครั้งแรก เธอได้เห็นกับตาตัวเองว่าเขาใช้น้ำเสียงยังไงตอนต่อว่าคนที่รับผิดชอบการโฆษณา คนที่รับผิดชอบหน้าซีดจนแทบจะเป็นลมหมดสติซะตรงนั้น
แต่ที่นี่ เขากลับพูดว่า’ ไม่มีปัญหาใหญ่อะไร’
ตอนนี้ เธอมีความสุขมาก และปากของเธอก็หวานขึ้นมาทันใด
“ประธานอวี่ ซดซุบเพิ่มอีกสิคะ ถ้าไม่พอก็เอาส่วนของฉันไปด้วยเลยค่ะ”
อวี่หนานเฉิงกำลังซดซุบ และพอได้ยิน เขาก็คิ้วกระตุก
หลังเซิ่งอั้นหรานกลับไปตอนบ่าย เซิ่งเสี่ยวซิงก็เกาะติดอวี่หนานเฉิงและถาม
“ลุงอวี่ แม่ของหนูเก่งไหม? ทั้งทำอาหารอร่อยและขยันดูแลคนอื่น จิงซียังชอบแม่หนูมาก ไม่มีใครในโลกที่เหมือนแม่หนูอีกแล้ว ลุงว่างั้นไหม?”
อวี่หนานเฉิงยิ้มแห้ง” ใช่ แม่ของเธอเก่ง”
ในสายตาเด็ก มันย่อมไม่มีใครดีไปกว่าแม่ของตัวเอง ซึ่งเป็นที่เข้าใจได้
แต่เซิ่งเสี่ยวซิงไม่ได้หมายความแบบนั้น พอเธอได้ยินเขาพูดชมแม่เธอ ดวงตาของเธอก็เป็นประกาย
“งั้นลุงอวี่ ลงอยากพิจารณาให้แม่หนูเป็นภรรยาลุงไหม?”
สีหน้าของอวี่หนานเฉิงเปลี่ยนไป

คอมเม้นต์

การแสดงความเห็นถูกปิด