The Great Merchant in the Cataclysm

 

ตอนที่44:มุ่งไปข้างหน้า

 

จางมู่นอนหลับสนิทและตื่นขึ้นมาตอนที่รู้สึกถึงพระอาทิตย์ที่แสนอบอุ่นเขาค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ

 

“วันนี้เป็นวันที่สี่แล้วหรือ?” เมื่อเห็นดวงอาทิตย์ขึ้น, จางมู่ก็บ่นจึมงํา

 

“ลุง,คุณตื่นแล้วหรือ?”

 

เสียงของหยวนรุยมาจากข้างหลังเขา.จางม่หันหลังกลับไปและหยิบน้ํากับขนมปังที่เธอหยิบให้เขามันดูเหมือนเธอจะกินอาหารเช้าแล้วเขาคงหลับสนิทราวกับท่อนซุง,

 

จางมู่สัมผัสแขนซ้ายอย่างเบามือ ทุกๆอย่างยังคงไม่น่าเชื่อแต่ดอกบัวเลือดปีศาจก็อยู่ในแขนของเขาและพันธะจิตของเขาที่เชื่อมถึงกันก็แสดงให้เห็นว่าทุกสิ่งทุกอย่างเป็นจริง,

 

“ข้ามีแค่ความสามารถในการวิวัฒนาการอันเดียวใน ตอนนี้หรือ?”จางมู่หัวเราะอยู่คนเดียวอยู่สักพักและหยุดคิดเรื่องนี้ หลังจากทั้งหมด,ความแข็งแรงภายนอกก็ยังมีความแข็งแกร่ง.ตราบเท่าที่มันสามารถใช้ได้โดยจางมู่,มันก็เป็นประโยชน์ไม่สําคัญว่าจะเป็นแมวดําหรือแมวขาว,แมวตัวใดที่สามารถจับหนูได้ถือเป็นแมวที่ดี

 

“เอ๊ะ?ลิตเติ้ลแบล็คอยู่ที่ไหน?หยวนรุยเจ้าเห็นลิตเติ้ลแบล็คไหม?ข้าขอให้มันเฝ้าระวังในเวลากลางคืนมันขี้เกียจอีกแล้วหรือ?”

 

เมื่อไม่เห็นลิตเติ้ลแบล็คอยู่รอบๆหรือบนไหล่ของหยวนรุยจางมู่ก็โกรษเขาคิดว่าถึงเวลาแล้วที่จะลงโทษลิตเติ้ลแบล็คเนื่องจากมันไม่รักษาสิ่งที่เขาพูดในใจ.อะไรจะเกิดขึ้นกับพวกเขาหากสิ่งที่เป็นอันตรายผ่านมา?

 

“ไม่, แต่คุณควรมองหาด้วยตัวเอง ฉันพยายามที่จะละเลยมัน.” หยวนรุยชี้ไปในทางหนึ่งด้วยท่าทางน่ารังเกียจ

 

จางมู่ตามไปทางที่หยวนรุยชี้และพบว่าลิตเติ้ลแบล็คกําลังอัดตัวเองอยู่หลังก้อนหิน

 

จางม่สามารถรู้สึกถึงความสุขได้ แม้จะอยู่ไกล.

 

เมื่อเขาเห็นได้ชัดว่าลิตเติ้ลแบล็คกําลังทําอะไรเขาก็พูดไม่ออก.ตามที่คาดไว้ แม้ว่าปัญญาของมันจะดีขึ้น,แต่งานอดิเรกของมันก็ยังคงเหมือนเดิมเลิตเติ้ลแบล็คจับหัวของสัตว์กลายพันธุ์,ดูดสมองมันอย่างมีความสุข.

“ทําไมเจ้ามาแอบกินตรงนี้”

 

จางมู่กอดอกและถามลิตเติ้ลแบล็คที่กําลังสนุกกับตัวเอง

 

ที่จริง, ลิตเติ้ลแบล็ครู้ว่าจางมู่กําลังจะมา แต่มันไม่ได้ตอบโต้อะไร.สําหรับสิ่งที่ทําได้,การกินเป็นสิ่งที่สําคัญที่สุด อย่างไรก็ตามเมื่อจางมู่ถาม,มันก็ควรตอบ.ในขณะเดียวกัน ก็มีเสียงสะท้อนในใจจางมู่

 

“สัตว์กลายพันธุ์พวกนี้ ถูกดึงดูดโดยกลิ่นเลือดเมื่อคืน ข้าไม่ได้ปลุกเจ้าและฆ่าพวกมันโดยตัวข้าเองเข้ากินไปสองตัวเมื่อคืนในตอนเช้า ข้ารู้สึกหิวเลยกินตัวที่เหลือ.หยวนรุยเห็นและขับไล่ข้าจากเรื่องนี้ ดังนั้น ข้าไม่สามารถทําให้เธอหงุดหงิดได้,ข้าจึงหลีกเลี่ยงเธอและมาที่นี่ เจ้าคิดว่ามันเป็นเรื่องง่ายสําหรับข้าหรือ?”

 

จางม่เข้าใจอย่างรวดเร็ว.ท่าทางของลิตเติ้ลแบล็คนั้นน่า ขยะแขยง และทําให้หยวนรุยปวย ดังนั้น มันจึงมาอยู่ที่นี่ จางมู่ลูบไปที่หลังของลิตเติ้ลแบล็คและพูดว่า,” ขอบคุณสําหรับการทํางานหนักเจ้าทําได้ดีมาก”

 

ลิตเติ้ลแบล็คมองไปที่จางมู่ด้วยความดูถูกและกินต่อ,” อย่าพูดมาก,ใช้การกระทําตอบแทนข้าแทนเจ้าควรจะให้คริสตัลข้ากี่ร้อยอันและให้ข้ากินอาหารอร่อยๆ?ข้ากินเนื้อมากเกินไปและรู้สึกเบื่อหน่ายกับมัน”

 

หลังจากได้ยินอย่างนั้น,จางมู่ตบหัวลิตเติ้ลแบล็คอย่างรวดเร็วและพูดว่า,” คริสตัลร้อยอันหรือ มื้ออร่อยๆหรือ?สิ่งที่ชีวิตสะดวกสบาย! มันดูเหมือนว่าเจ้าได้ดูดพลังจากคิงคองกลายพันธุ์อย่างที่เจ้าเชื่อมั่นไปแล้วนะ”

 

เมื่อพูดถึงคิงคองเมื่อวาน,จางมู่เริ่มมองเข้าไปในร่างของลิตเติ้ลแบล็คและพบว่ามีบางอย่างที่แตกต่างไป. กรงเล็บใหม่ของลิตเติ้ลแบล็คถูกเคลือบด้วยหินแกรนิตและกระดองของมันได้สูญเสียความมันวาว,กลายเป็นหยาบและทนทาน, อย่างไรก็ตามเส้นที่หน้าผากลิตเติ้ลแบล็คยังคงเป็นสีทองอยู่

 

จางม่ปล่อยให้ลิตเติ้ลแบล็คอยู่ลําพังและขอให้หยวนรุยช่วย เขาเก็บข้าวของสัมภาระ

 

จางมู่นั่งลงบนพื้นและเริ่มวางแผนเส้นทางใหม่

 

ตั้งแต่ที่จางม่ได้บรรลุเป้าหมายเขาต้องวางแผนเส้นทางใหม่, เขาคิดอย่างรอบคอบถึงเส้นทางจากถ้ําหลงเหมิน ไปยังเมืองซีอาน,สร้างเส้นทางขึ้นในใจของเขาอย่างรวดเร็ว

อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ novelza.com

เมื่อจางม่ได้รับดอกบัวเลือดปีศาจ,ลิตเติ้ลแบล็คถึงระดับสูงสุดในบรรดาสัตว์ที่กลายพันธุ์ระดับแรกและสิ่งมีชีวิตทั้งหมดได้รับความอ่อนแอ,ความปลอดภัยของพวกเขาได้รับการการันตีโดยไม่คํานึงถึงซอมบี้และสัตว์กลายพันธุ์ที่เขาพบในกรณีนี้จางมู่ตัดสินใจไปเส้นทางตรงเพราะเร็วที่เขาจะถึงการทําธุรกรรมที่เร็วจะเกิดขึ้นและสร้างผลกําไรมากขึ้นที่เขาจะได้รับ.

 

เมื่อความคิดนี้หยั่งรากลงไป จางมู่ก็ตะโกนไปที่ลิตเติ้ลแบล็ค,” หยุดกินได้แล้วไปกันเถอะ”

 

ลิตเติ้ลแบล็คเกือบจะยัดทั้งหมดลงไปในท้อง,ดังนั้นมันจึงโยนหัวกะโหลกที่อยู่ในเล็บโดยไม่ลังเลและบินตรงไปหาหยวนรุย,หมอบอยู่ใกล้ๆเธอด้วยความเชื่อง

 

ลิตเติ้ลแบล็คได้เช็ดปากของมันลงบนพื้นหญ้าดังนั้นหยวน รุยจึงปล่อยให้มันอยู่ใกล้เธอ.แต่หยวนรุยยังคงเตือนด้วยเสียงต่ําว่า,”ถ้าเจ้ากินแบบนั้นอีกครั้ง,ฉันจะไม่เล่นกับเจ้า,แม้กระทั่งเจ้ากลายเป็นตัวเล็ก!”

 

ลิตเติ้ลแบล็คพยักหน้า แต่ไม่มีใครรู้ว่ามันเก็บคําพูดของเธอไว้ในใจหรือไม่

 

ระหว่างทางไปเมืองซีอาน,จางมู่ยังคงพยายามใช้พลังของ ดอกบัวเลือดปีศาจในตอนแรก,หยวนรุยไม่อยากอยู่ใกล้กับลิตเติ้ลแบล็ค แต่เมื่อพวกเขาถูกล้อมรอบไปด้วยซอมบี้หลายร้อยตัว,เธอรีบซ่อนตัวอยู่ข้างหลังมันและกล้าที่จะจับตามองการต่อสู้เท่านั้น

ดอกบัวเลือดปีศาจได้ปกคลุมแขนซ้ายทั้งหมดของจางม่,ขยายตัวขึ้น โดยแยกเถาเพื่อปกป้องเขา.จางม่ทําลายบุกผ่านการล้อมได้อย่างง่ายดายและซอมบี้ทุกตัวได้ถูกดูดแห้ง โดยดอกบัวเลือดปีศาจ.

 

แม้ว่าความคล่องตัวของซอมบี้จะไม่ลดลง แม้จะสูญเสียเลือดของพวกมันไปทั้งหมด,พวกมันทั้งหมดแยกเป็นสองส่วน เมื่อดอกบัวเลือดปีศาจสบัดไปที่มันยิ่งเลวร้ายไปกว่านั้น,ซอมบี้บางตัวได้กระจายเป็นเสี่ยงๆ

 

สิ่งที่สําคัญที่สุด คือดอกบัวเลือดปีศาจดูเหมือนจะไม่เคยเหนื่อย เมื่อมันดูดเลือดมากขึ้น, จิตวิญญาณของมันก็ สูงขึ้นในขณะที่ดอกบัวเลือดสีแดงกลายเป็นรุกมากขึ้น, จางมู่ได้ผ่านฝูงชนได้อย่างง่ายดาย ราวกับว่าเขากําลังเดินอยู่ในสนามหลังบ้านของตัวเอง ซอมบี้กว่าร้อยตัวถูกปัดกวาดในทัน

 

เมื่อผู้รอดชีวิตเห็นอํานาจที่แข็งแกร่งของจางมู่,บางคนก็กลัวที่จะเข้าใกล้เขามากขึ้น ในขณะที่บางคนขอร้องให้พาพวกเขาไปด้วย แต่ไม่ว่าหยวนรุยจะร้องขอต่อจางม่ในนามของพวกเขา,จางมู่ก็ปฏิเสธพวกเขาทั้งหมด เมื่อมีคนข่มขู่พวกเขาดอกบัวเลือดสีแดงถูกเรียกออกมาและคําเหล่านี้ถูกโยนออกไปอย่างเย็นชา”ถ้าเจ้าต้องการที่จะกลายเป็นอาหารของมันเจ้าก็อยู่ที่นี่ได้”

 

หลังจากนั้นจางมู่และหยวนรุยได้จากไป, ทิ้งคนที่กลัวไปข้างหลัง

 

จางมู่ไม่เคยเป็นผู้ช่วยชีวิตและเขาไม่มีเวลาที่จะใช้จ่ายกับคนทั่วไปเหล่านี้ สําหรับเขา เวลาคือเงินและชีวิตและเขาไม่กล้าที่จะเสียมัน.

 

ในวันที่สิบของการเดินทางของพวกเขา,หยวนรุยรู้สึกเหนื่อยที่เธอหลับไปบนหลังลิตเติ้ลแบล็ค ขณะที่จางม่มองไปที่คําว่า”เมืองซีอาน” บนหอคอยประตู เขาหายใจเข้าลีกด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าที่เหนื่อยล้า

 

“สิบวันสุดท้ายข้าก็มาถึงเมืองซีอานแล้ว”