บ้านตระกูลหยู

หยูซีกำลังปัดหน้าจอโทรศัพท์เล่นอย่างเบื่อหน่าย

ถ้านายท่านเชิ่งไม่ออกไปไหนวันนี้ เขาก็ต้องอยู่บ้านกับนายท่านเชิ่ง

ด้วยความเบื่อหน่าย หยูซีจึงเปิดฟอรัมของโรงเรียนมัธยมเชิ่งหัว

เพราะว่าโพสต์ล่าสุดของโรงเรียนเกี่ยวข้องกับเจี่ยนอีหลิง เขาจึงมักจะเข้าฟอรัมของโรงเรียนเพื่อที่จะตรวจสอบเป็นบางครั้งบางคราว

ทันใดนั้นเอง หยูซีก็เห็นโพสต์ยอดนิยมอีกข่าวหนึ่งที่เกี่ยวข้องกับเจี่ยนอีหลิง

มันเป็นโพสต์เกี่ยวกับการสารภาพรัก

“อะไรกัน ไอ้เลวคนนี้มาจากไหนกัน เจี่ยนอีหลิงอายุเท่าไหร่กันถึงต้องการที่จะทำร้ายเธอแบบนี้” หยูซีมองดูโทรศัพท์และร้องอุทานออกมา

มือที่กำลังพิมพ์แป้นพิมพ์ของจ๋ายหวินเชิ่งที่กำลังนั่งอยู่ที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ข้างหยูซีพลันหยุดชะงักในทันที

“นายกำลังพูดถึงเรื่องอะไร”

“ผมกำลังพูดถึงน้องอีหลิงที่อยู่บ้านถัดไป มีคนทำช่อดอกไม้ ลูกโป่ง ไว้ที่หน้าประตูโรงเรียนแล้วก็จัดตั้งป้ายสารภาพรักเธอ”

หยูซีตอบขณะที่เลื่อนดูหน้าโพสต์

เมื่อเปิดไปจนถึงภาพถ่ายสุดท้ายก็พบกับภาพของชายที่มาสารภาพรัก

ชายคนนี้ดูผอมแห้งเหมือนกับขาดสารอาหาร ผมแข็งตั้งเป็นช่อ ดูเหมือนพวกขยะสังคม

“เชี่ย”

หยูซีพลันกระโดดขึ้นจากโซฟา

“เกิดบ้าอะไรกัน พวกขยะแบบนี้กล้าสารภาพรักกับเซี่ยวอีหลิงเหรอ ทำไมแม่งไม่ไสหัวไปตักน้ำใส่กระโหลกชะโงกดูเงาบ้างวะ” 

หยูซีมองด้วยความรังเกียจ คำหยาบคายทั้งหมดที่เขานึกออกมาได้จ่ออยู่ตรงที่ริมฝีปากของเขา

“ส่งมาซิ” จ๋ายหวินเชิ่งพูดขึ้น หยูซีก็รีบส่งโทรศัพท์มือถือของตนเองไปทันที

จ๋ายหวินเชิ่งเลื่อนดูข้อความในโพสต์

“เหอ” จ๋ายหวินเชิ่งแสยะยิ้มหยัน

###

เฉิงอี้ซึ่งอยู่ในห้องแลปได้รับข้อความจากเจี่ยนอีหลิง

[ยืมรปภ.สองคน]

ในข้อตกลงที่ลงนามไว้ระหว่างเจี่ยนอีหลิงกับสถาบันทางการแพทย์ฮุ่ยหลิงนั้น มีข้อความที่ระบุไว้ว่าทางสถาบันทางการแพทย์ฮุ่ยหลิงนั้นจะรับผิดชอบต่อความปลอดภัยของสมาชิก

หน่วยงานรักษาความปลอดภัยของสถาบันวิจัยนั้นไม่อาจที่จะดูแคลนได้ เพราะว่าคุณค่าของสิ่งที่มีอยู่ภายในสถาบันวิจัยนั้นอาจจะมีค่ามากกว่าสิ่งที่อยู่ธนาคารบางแห่งเสียด้วยซ้ำ

สมาชิกของสถาบันวิจัยเองปกติแล้วก็จะมีความร่ำรวยมหาศาลเช่นเดียวกัน

สถาบันวิจัยมีหน้าที่ที่จะต้องปกป้องความปลอดภัยของนักวิจัย

แม้ว่าเวลาการทำงานวันแรกของเจี่ยนอีหลิงจะเริ่มขึ้นในเดือนหน้า แต่ผลของสัญญานั้นมีผลบังคับใช้นับตั้งแต่เซ็นสัญญากัน

และข้อตกลงของพวกเขานั้นก็ได้เซ็นเมื่อตอนเช้าวันนี้ตอนที่เจี่ยนอีหลิงมาถึงโรงเรียน

เพราะว่าสถาบันวิจัยทางการแพทย์ฮุ่ยหลิงนั้นกลัวคืนยาวนานฝันยุ่งเหยิง ซึ่งหากเวลายืดเยื้อเกินไป เจี่ยนอีหลิงก็อาจจะไปเซ็นสัญญากับสถาบันอื่น

ดังน้นพวกเขาจึงเตรียมสัญญาทั้งคืน พวกเขามาหาเจี่ยนอีหลิงที่โรงเรียนต้้งแต่เช้าตรู่ และเซ็นสัญญากับเจี่ยนอีหลิงก่อนที่โรงเรียนจะเปิด

เฉิงอี้เมื่อได้รับข่าวจากเจี่ยนอีหลิงก็ต้องประหลาดใจ และรีบตอบกลับในทันที

[เกิดเรื่องอะไรขึ้น]

[ฉันมีปัญหาบางอย่าง]

[เธออยู่ที่ไหนตอนนี้]

เฉิงอี้ถามอย่างเร่งรีบ

[โรงเรียน]

[รอเดี๋ยว ฉันจะพาคนไปตอนนี้เลย อย่ากลัวนะ]

เฉิงอี้ไม่รู้ว่าเกิดปัญหาอะไรกับเจี่ยนอีหลิง ถึงต้องการความปกป้องจากรปภ.

แต่ตอนนี้เมื่อเธอได้ส่งข้อความมา นั่นหมายความว่าเธอต้องการความช่วยเหลือ

เฉิงอี้รีบวางงานในมือลง

ปกติแล้วเพียงแค่ส่งตัวรปภ.ไปก็เพียงพอแล้ว แต่ตัวเฉิงอี้เองนั้นค่อนข้างเป็นกังวล

เมื่อคิดถึงท่าทางนุ่มนิ่มน่ารักของเจี่ยนอีหลิง และคิดถึงว่าจะมีคนมารังแกเธอ เฉิงอี้รู้สึกว่าเขาต้องรับผิดชอบในการปกป้องน้องสาวที่แท้จริงเพียงหนึ่งเดียวของสถาบันเป็นการส่วนตัว ทั้งยังเป็นการปกป้องสมาชิกนักวิจัยที่อายุน้อยที่สุดเป็นการส่วนตัวด้วย

เฉิงอี้กำลังจะออกไปแต่ถูกหยุดไว้โดยผู้ร่วมงานของเขา หลัวซิ่วเอิน นักวิจัยหญิงอีกคนในสถาบันวิจัย

หลัวซิ่วเอินเป็นนักวิจัยหญิงเพียงคนเดียวก่อนหน้าเจี่ยนอีหลิงจะได้เซ็นสัญญา ด้วยเพศสรีระของเธอเป็นหญิง ส่วนเพศสภาพนั้น….