มังกรซ่อนเล็บ เนี่ยฟง

บทที่ 77

หมัดขวาต่อยเข้าไปที่หน้าท้องอย่างรวดเร็ว ตามติดมาด้วยหมัดซ้าย เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เสียงดังลั่น ปราณสายฟ้าเผาหน้าท้องจนมีกลิ่นไหม้ หานทั้งเด็กร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด แต่ทว่าหมัดทั้งสองก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะหยุดแต่อย่างใดยังคงกระหน่ําต่อยอย่างไม่ลดละ ทันใดนั้นหานทั้งเด็กก็คุกเข่าลงด้วยความเจ็บปวด ไม่รีรอหมัดขวาต่อยเข้าที่ปลายคางอย่างถนัดถนี่ เปรี้ยง ไร้ซึ่งเสียงกล่าวหานทั้งเด็กลงไปนอนแน่นิ่งอยู่บนพื้นลานประลอง เสียงตะโกนโห่ร้องดังสนั่น ศิษย์สานักสองคนรีบขึ้นมาแบกร่างหานนั้งเล็กออกไปรักษา เนี่ยฟงหันไปมองหาหลี่จาง ที่ตอนนี้กําลังกําหมัดในมือแน่นจ้องมองดูตนอย่างไม่วางตา แน่นอนว่าตนทําได้เพียงผายมือทั้งสองข้างออกยกไหล่ขึ้นเล็กน้อยพร้อมกับยกยิ้มให้

ไม่นานก็มีชายหนุ่มผู้หนึ่งรูปร่างสูงโปร่งในมือถือกระบี่เดินขึ้นมาบนลานประลอง เสียงเฮยังคงดังอย่างต่อเนื่อง ชายผู้อยู่ในอันดับสองของทําเนียบการต่อสู้ ผู้ที่ศิษย์สํานักเรียกขานว่ากระบี่ไวม่อยู่เฉิน เนี่ยฟงกันไปมองหล่นเซ่อที่หมอบอยู่ด้านข้าง

“ หลันเซ่อ เจ้าลงไปอยู่กับหยางเวยเถอะ การต่อสู้ที่จะเกิดขึ้นเจ้าอาจได้รับบาดเจ็บได้ ”

หลันเซ่อเหมือนจะเข้าใจผู้เป็นนาย มันลุกขึ้นมองหาหยางเวย หลังจากนั้นก็พุ่งทะยานลงไป มีดสันถูกเรียกมาอยู่ในมืออีกครั้ง ไม่นานก็กลายเป็นดาบ ทั้งสองจ้องมองกันอยู่นานบนลานประลอง ทั่วทั้งลานประลองเงียบเสียงลง แต่ละคนลุ้นกันว่าผู้ใดจะเสียท่าในการปะทะกันครั้งแรก ชั่วน้ําเดือดทั้งสองก็เริ่มขยับ กระบี่ถูกชักออกอย่างรวดเร็ว ปราณกระบี่สีเขียวพุ่งเข้าหา ดาบถูกฟาดฟันออกไปเช่นกัน ปราณดาบสีฟ้ามีประกายสายฟ้าล้อมรอบพุ่งออกไป เปรี้ยง ปราณกระบี่ถูก ทําลายแต่ปราณดาบสีฟ้ายังคงพุ่งออกไปอยู่

ม่อยู่เฉินถึงกับตื่นตกใจ ฟันกระบออกไปอีกสองครั้ง ปราณกระบี่สีเขียวพุ่งออกไปปะทะถึงสองเล่ม เปรี้ยง เปรี้ยง ทันทีที่ฝุ่นควันจางหายก็ต้องยกกระบีขึ้นมาสกัดกั้น ดาบถูกฟันลงมาอย่างรวดเร็ว เคร้ง เสียงตะโกนโห่ร้องยังคงดังอย่างต่อเนื่อง ฉากการต่อสู้บนลานประลองเป็นการปะทะกันด้วยความเร็ว เคร้ง เคร้ง เคร้ง เคร้ง เคร้ง นับตั้งแต่เริ่มการปะทะมา ม่อภู่เฉินเป็นฝ่ายถูกกดดันอย่างต่อเนี่ยง ดาบที่ฟาดฟันออกมาทั้งเร็วและรุนแรง อีกทั้งยังมีประกายสายฟ้าที่คอยพุ่งออกมา มือขวาที่ถือกระบี่ด้านชาไปหมด

ม่อยู่เฉินตัดสินใจถีบเท้ากระโดดหลบออกมาซัดกระบี่ออกไป เคร้ง ดาบในมือขวาถูกตวัดขึ้นมาต้านรับ แต่ทันใดนั้นก็ต้องขมวดคิ้วทั้งสองข้างขึ้น กระบี่ที่ตวัดออกไปกลับพุ่งเข้ามาวงแทงเช่นเดิม เคร้ง เคร้ง เคร้ง เคร้ง ม่อภู่เฉินร่ายรําไปมาด้านหลัง กระบี่ก็ตวัดจ้วงแทงและฟาดฟันออกมาตามที่ม่อยู่เฉินร่ายรํา ดาบในมือขวาถูกสับเปลี่ยนมาอยู่ในมือซ้ายคอยต้านรับกระบี่ ส่วนมือขวากําถั่วเหลืองไว้ในมือ คอยหาจังหวะดีด เม็ดถั่วโจมตีม่อยู่เฉินฟื้ว ถั่วเหลืองถูกดีดออกไป ถูกข้อมี อด้านขวาในจังหวะที่ฟันดาบในมือซ้ายออกไป เคร้ง กระบี่หลุดกระเด็นออกไป ม่อยู่เฉินจ้องมองเด็กหนุ่มด้านหน้าด้วยความเคียดแค้น

“ ข้าว่าท่านเลิกเล่นวิชาปาที่แบบนั้นได้แล้ว ”

ม่อยู่เฉินได้ยินเช่นนั้นก็ตัวสั่นสะท้านไปด้วยความโกรธอีกครั้ง โบกสะบัดมือขวา กระบี่จํานวนสี่เล่มก็ปรากฏออกไป กระบีทั้งสี่เล่มถูกซัดออกไปอย่างรวดเร็ว เนี่ยฟงเองก็พุ่งเข้าหากระบีทั้งสี่ด้วยเช่นกัน หลบหลีกไปทางซ้ายและขวา ทันทีที่กระบี่ทั้งสี่ผ่านตัวไป ดาบในมือก็ยกขึ้นมาฟันไปด้านข้าง ฉับ เสียงเหมือนสิ่งใดขาดออกจากกัน กระบี่ทั้งสี่เล่มพุ่งออกไปจากลาน ประลองศิษย์สํานักหลายคนใช้อาวุธในมือเข้าสกัดกั้น เคร้ง เคร้ง เคร้ง เคร้ง ม่อยู่เฉินถึงกับตื่นตกใจทําสิ่งใดไม่ถูก

“ ท่านไปหลอกลวงศิษย์สํานักผู้อื่นเถอะ สําหรับข้ามันเป็นเพียงการแสดงปาที่เท่านั้น”

เมื่อกล่าวเสร็จสิ้นเนี่ยฟงก็พุ่งทะยานเข้าออกไปทันทีที่เข้า ประชิดตัวม่อยู่เฉินได้ ดาบในมือขวาถูกเก็บ หมัดขวาถูกต่อยออกไปที่หน้าท้องของม่อภู่เฉิน เปรี้ยง กระเด็นออกไปนอนดิ้นไปมาบนพื้นลานประลองด้วยความเจ็บปวดเนี่ยฟงเดินไปมาบนลานประลองหลังจากนั้นก็ก้มหยิบบางอย่างขั้นมา เดินไปที่กระบี่เล่มแรกที่กระเด็นออกมาก่อน ทําอะไรบ้างอย่างที่ด้ามกระบี่หลังจากนั้นก็หันไปมอง ม่อยู่เฉิงที่ตอนนี้ลุกขึ้นจ้องมองตนด้วยสายตาอํามหิต

“ ข้าจะแสดงวิชาปาที่ของท่านให้ชมก็แล้วกัน”

เมื่อกล่าวสิ้นเสียงกระบี่ในมือก็ถูกซัดออกไปม่อยู่เฉิงแสยะยิ้มเอ่ยบางอย่างออกมา

“ เจ้าคิดว่าเจ้าสามารถทําได้ ข้าต้องใช้เวลาหลายปีกว่า จะฝึกสําเร็จ เจ้าเป็นใครกันคิดว่าจะทําได้ ”

กระบี่ที่ถูกซัดออกไปถูกสกัดกั้นด้วยกระบี่อีกเล่มในมือ เคร้ง แต่แทนที่กระบี่เล่มนั้นจะกระเด็นลงพื้นกับพุ่งเข้าหาม่อยู่เฉินอีกครั้ง เคร้ง เคร้ง เคร้ง เคร้ง เหงื่อเย็นไหลผ่านหลัง มือขวาที่ถือกระบี่คอยตวัดไปมาเพื่อป้องกันกระบี่ที่ฟาดฟันเข้าหา หันไปมองเนี่ยฟงด้วยความหวาดกลัว กระบี่ที่ฟันเข้ามามีความรุนแรงกว่าที่ตนใช้กระบวนท่ามากนัก ระดับพลังที่แฝงออกไปอยู่ที่สีน้ําตาลขั้นสูง ชั่วน้ําเดือดกระบี่ก็ฟาดฟันถูกหัวไหล่ด้านซ้าย เลือดสีแดงไหลอาบแขนซ้ายหยดลงพื้น ม่อยู่เฉินถีบเท้าทะยานหลบหนี กระบี่อีกเล่มก็พุ่งติดตามอย่างไม่ลดละในระหว่างหลบหนีม่อยู่เฉินทําได้เพียงกล่าวสบถในใจเพียงแค่นั้น

เนี่ยฟงโบกสบัดมืออีกครั้งกระบี่เล่มงามก็พุ่งกลับมาอยู่ ในมืออย่างรวดเร็ว เสียงลมหายใจหอบเหนื่อยดังมาจากชาย หนุ่มด้านหน้า กระบี่ถูกซัดออกไปอีกครั้ง ครั้งนี้แฝงด้วยลมปราณ ปราณกระบี่สีฟ้าพุ่งออกไปติดตามด้วยกระบี่เล่มจริงม่อยู่เฉินกัดฟันฟาดฟันกระบี่ในมือออกต้านรับ ปราณกระบี่สีเขียวพุ่งเข้าปะทะ เปรี้ยง กระบี่จริงยังคงพุ่งต่อไป เฉือนไปที่แก้มด้านขวา เลือดสีแดงสดไหลออกมาจากบาดแผล ม่อยู่เฉินคุกเข่าลงกับพื้นด้วยอาการหวาดกลัว เอ่ยวาจากล่าวยอมแพ้ด้วยเสียงที่สั่นเครืออีกผู้หนึ่ง เสียงเฮยังคงดังสนั่นอย่างต่อเนื่อง เนี่ยฟงเดินกลับมายืนที่กลางลานประลองเช่นเดิมหันมามองหลี่จางที่ตอนนี้ใบหน้าแดงก่ําไปด้วยความโกรธเนี่ยฟงยังคงผายมือทั้งสองข้างออกไปแสยะยิ้มให้แก่หลี่จาง

” เหตุใดท่านจึงไม่ขึ้นมาร่วมสนุกกันที่ด้านบนละ เป็นพวกท่านเองที่กล่าววาจาท้าทายข้าก่อน ทั้งที่วันนี้ข้าไม่คิดที่จะท้าใครประลองอยู่แล้ว แต่เมื่อพวกท่านหาเรื่องเองเช่นนั้นก็จงขึ้นมาเถอะ ข้าของท้าประลองท่านศิษย์พี่หลี่จาง”

สิ้นเสียงกล่าวของเนี่ยฟง เสียงเฮ เสียงโห่ร้องก็ดังขึ้นมาเสียงดังสนั่น ศิษย์อันดับหนึ่งในทําเนียบการต่อสู้ถูกศิษย์ใหม่กล่าวท้าประลอง ศิษย์จํานวนไม่น้อยที่ยืนอยู่ใกล้กับหลี่จางต่างถอยหลังแหวกเป็นทาง