ผู้ชมมองไปที่สนามประลองด้วยความสงสัย เพราะพวกเขาไม่รู้ว่าทำไม จิวโมไป๋และเซี่ยลี่เยว์ถึงหยุดต่อสู้กันอย่างฉับพลัน มีเพียงผู้บ่มเพาะพลังที่แข็งแกร่ง ที่พอจะสัมผัสได้ถึงพลังในร่างของเซี่ยลี่เยว์ ที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

บนสนามประลอง

เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ จิวโมไป๋แทงกระบี่ไม้ลงพื้น เขาหลับตาใช้จิตสัมผัสขยายไปโดยรอบ เขาพบว่าคนของหน่วยลักลอบเข้าใกล้นักฆ่าทั้งหมดได้สำเร็จ โดยที่ไม่แสดงอะไรผิดสังเกตจนนักฆ่ารู้ตัว แต่คนของหน่วยลับยังไม่ลงมือ เหมือนกำลังรออะไรบางอย่าง

จิวโมไป๋รอดูท่าทีของคนของหน่วยลับ เขาไม่รู้ว่าคนของหน่วยลับจะลงมืออย่างไร แต่จากที่เขาเห็นการลอบเข้าใกล้นักฆ่าทั้งหมดพร้อม เขาคาดว่าคนของหน่วยลับจะต้องชิงลงมือโจมตีเหล่านักฆ่าก่อน

ถ้าเกิดการต่อสู้ขึ้นอย่างฉับพลัน จิวโมไป๋มั่นใจว่าตัวเองสามารถหลบหนีได้ แต่คนธรรมดา ผู้บริสุทธิ์อาจถูกผลกระทบจากการต่อสู้ จนได้รับลูกหลงบาดเจ็บล้มตายได้

เขาไม่มั่นใจว่าคนของหน่วยลับที่ลงมือ พวกเขาจะสนใจผมกระทบของคนธรรมดา หรือคะแนนผลงานที่สามารถกำจัดนักฆ่ามากกว่ากัน

จิวโมไป๋นิ่งคิดเล็กน้อย ก่อนจะจึงตัดสินใจใช้พลังวิญญาณ ลอบวาดวงแหวนข่ายอาคม ไปที่พื้นที่นักฆ่าทั้ง 34 คนยืนอยู่อย่างเงียบเชียบ โดยที่ไม่มีใครรู้สึกถึงการปรากฏตัวของข่ายอาคม

ข่ายอาคมกักขัง ที่เขาลอบวาดบนพื้นที่นักฆ่ายืน ไม่ได้ทรงพลังพอที่จะยับยั้งผู้บ่มเพาะพลังขั้นที่ 7 ไขกระดูก ขึ้นไปได้ แต่อยากน้อยมันก็สามารถถ่วงเวลาสัก 3-5 วินาที ให้คนธรรมได้หลบหนี และคนของหน่วยลับลงมือจัดการกับนักฆ่าได้

เขาช่วยได้แค่นี้ ที่เหลือเขาได้แต่ปล่อยให้คนของหน่วยลับจัดการ

จิวโมไป๋ส่งพลังวิญญาณไปอย่างช้าๆ ข่ายอาคมค่อยๆเชื่อมต่อกันอย่างช้าๆ ล้อมรอบนักฆ่าทั้ง 34 คน จนข่ายอาคมกักขังถูกสร้างขึ้นเสร็จ โดยที่ไม่มีใครจับสังเกตได้

จิวโมไป๋ลืมตาขึ้น มองไปยังเซี่ยลี่เยว์ที่ยังคงหลับตาอยู่ โดยไม่มีท่าทางผิดปกติไปจากเดิม

5 นาทีต่อมา

เซี่ยลี่เยว์ลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ นัยน์ตาสีน้ำตาลของเธอเป็นประกายวูบหนึ่งก่อนจะหายไป แต่จิวโมไป๋รู้สึกถึงพลังอันรุนแรงจากมันได้ เหมือนกระบี่อันแหลมคมกำลังจะแทงออกมา

“ขอโทษที่ ฉันทำให้เสียเวลา”เซี่ยลี่เยว์กล่าวกับจิวโมไป๋ด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่แฝงไปด้วยความขอบคุณ

“ไม่เป็นไร ยังเหลือเวลาประลองอีก 5 นาที เรามาต่อสู้กันต่อดีกว่า ร่างกายของเธอยังไม่ปรับตัว ถ้าได้ต่อสู้อย่างจริงจัง มันจะส่งผลดีกับตัวเธอและฉันอย่างมาก”จิวโมไป๋กล่าว กระบี่ไม้ยกขึ้นอย่างช้าๆ

“ได้”เซี่ยลี่เยว์พยักหน้า ก่อนจะชี้กระบี่ไปทางจิวโมไป๋ คลื่นพลังบางอย่างห่อหุ่มกระบี่

จิวโมไป๋สัมผัสได้ถึงพลังอันแหลมคมจากมัน เขาใช้พลังธาตุไม้ทันที พลังงานสีเขียวห่อหุ้มกระบี่ไม้ในมือของเขา ก่อนพลังงานสีเขียวจะแนบติดตัวกระบี่ไม้ จนเหมือนกลายเป็นเนื้อเดียวกัน โดยที่พลังไม่กระจัดกระจายออกไปอย่างเสียเปล่า

ห้องพิเศษ

“การควบคุมพลังธาตุที่ยอดเยี่ยม”ดยุกเซราสกล่าวเสียงแผวเบาแววตาเป็นประกาย เขามองจิวโมไป๋สลับกับเซี่ยลี่เยว์ ด้วยท่าทางครุ่นคิด

สนามประลอง

เซี่ยลี่เยว์มองกระบี่ของจิวโมไป๋ ก่อนจะเงยหน้าสบตาจิวโมไป๋

“ระวังด้วย”เซี่ยลี่เยว์ไม่พูดมาก เป็นฝ่ายบุกเข้าไปหาจิวโมไป๋ก่อน ร่างของเซี่ยลี่เยว์ทะยานร่างเข้าหาจิวโมไป๋ กระบี่ในมือแทงออกไป เกิดพลังงานแหลมคมฉีกอากาศจนเกิดเสียงน่าหวาดกลัว

จิวโมไป๋สัมผัสได้ถึงพลังอันน่ากลัว เขายกกระบี่ขึ้นมาปัดกระบี่ของเซี่ยลี่เยว์

เปรี้ยง! รัศมีพลังกระบี่ของเซี่ยลี่เยว์ถูกปัดออกไป เกิดรอยลึกทิ้งไว้บนสนามประลอง

จิวโมไป๋มองกระบี่ไม้ของตัวเองที่มีรอยบิ่น เขาถอนหายใจก่อนจะกล่าวชื่นชมออกมา

“เจตจำนงกระบี่ที่ร้ายกาจ!”

จิวโมไป๋ใช้ท่าร่าง ถอนออกไปห้าก้าว ยกกระบี่ไม้เตรียมพร้อมรับการโจมตี

กฎแห่งธาตุไม้ ไม่ได้มีความสามารถในการป้องกันมากนัก การที่เขาใช้พลังธาตุไม้มารับการโจมตีของเจตจำนงกระบี่ เหมือนเอาแผ่นไม้เหนียวๆ มารับกระบี่เหล็กที่แหลมคม

จิวโมไป๋มีประสบการณ์ในการสามารถควบคุมกฎแห่งธาตุ สามารถดัดแปลงใช้กฎแห่งธาตุไม้มารับการโจมตีอันแหลมคมของเจตจำนงกระบี่ได้ แต่การเอากฎแห่งธาตุไม้ที่โดดเด่นเรื่องการฟื้นฟู มารับการโจมตีอันรุนแรง มันเป็นการสิ้นเปลืองพลังงานมากกว่าปกติหลายเท่า

“รับมือ”เซี่ยลี่เยว์ร้องตะโกนบอก ก่อนจะพุ่งตัวเข้ามา รัสมีพลังเจตจำนงกระบี่แผ่ขยายออกมาเหมือนเป็นวงกลมไร้สภาพล้อมรอบร่างของเซี่ยลี่เยว์

จิวโมไป๋เห็นดังนั้น เขาก็ฟันกระบี่ไม้ในมือด้านรับการโจมตีของเซี่ยลี่เยว์

เปรี้ยง! กระบี่ไม้ทั้งสองปะทะกันอย่างรุนแรง จิวโมไป๋บิดข้อมือ คมกระบี่เหมือนงูแทงไปที่ไหล่ของเซี่ยลี่เยว์

กระบี่ของจิวโมไป๋ยังไม่ทันได้ ได้แทงออกไปได้ครึ่งทาง เซี่ยลี่เยว์ก็ใช้กระบี่ปัดการโจมตีของจิวงโมไป๋ออก

จิวโมไป๋ยังคงใจเย็นเร่งความเร็วแทงกระบี่ตามไปติดๆ

เซี่ยลี่เยว์เพิ่มความเร็วใช่ท่าร่างหลบโจมตีทั้งหมดได้ และฟันกระบี่ออกไปตอบโต้การโจมตีของจิวโมไป๋

ตอนนี้ทั้งสองเหมือนแข่งกันว่าใครมีพลังหลือมากกว่ากัน จิวโมไป๋รู้ดีว่าในสภาวะเจตจำนง จะใช้พลังมหาศาล เหมือนกับเขาที่ใช้พลังกฎแห่งธาตุไม้ มาป้องกันการโจมตี ที่กินพลังมหาศาลพอกัน

จิวโมไป๋เริ่มเป็นฝ่ายได้เปรียบ เขาใช้ประสบการณ์ที่มีมากกว่า สะกดข่มเซี่ยลี่เยว์ทุกทาง เพราะเขารู้ดีว่า ถ้าปล่อยให้เซี่ยลี่เยว์เป็นฝ่ายโจมตีเขาจะเสียเปรียบ

แต่เขาก็ไม่สามารถโจมตี ฝ่าเจตจำนงกระบี่ของเซี่ยลี่เยว์เข้าไปได้ เธอสามารถป้องกันการโจมตีของเขาได้ทั้งหมด

ยิ่งต่อสู้จิวโมไป๋ก็เริ่มสัมผัสอะไรบางอย่างได้ เหมือนกับว่าเขาจะ…

ฉัวะ! ทันทีที่จิวโมไป๋ประมาทไปเพียงเสียววินาที กระบี่ของเซี่ยลี่เยว์ก็ฟันไปที่แขนซ้ายของเขา พลังชีวิตลดลงไปทันที 200 เลือดสีแดงไหลทะลักออกมา

จิวโมไป๋ชะงักได้วยความเจ็บปวด แต่ไม่นานก็ตั้งสติ เขายกระบี่ป้องกันการโจมตี

กรรมการเห็นบาดแผลของจิวโมไป๋ กำลังจะหยุดการประลองชั่วคราว แต่เขาก็ยังไม่หยุดการการประลอง เพราะเห็นการกระทำของจิวโมไป๋ เขาหันไปส่งสัญญาณไปให้แพทย์สนามเตรียมพร้อม

จิวโมไป๋ใช้พลังธาตุไม้ไปที่แขนซ้ายที่บาดเจ็บไม่นาน เลือกก็หลุดไหล ก่อนที่บาดแผลจะค่อยๆสนามอย่างรวดเร็ว

เซี่ยลี่เยว์ที่ลดพลังโจมตีลง เพราะเห็นว่าจิวโมไป๋บาดเจ็บ เธอก็โล่งใจเปลี่ยนมาเป็นตั้งรับ

จิวโมไป๋เห็นดังนั้น ก็เข้าใจเจตนาของเซี่ยลี่เยว์ เขาเป็นฝ่ายเข้าโจมตีเซี่ยลี่เยว์

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว จนเหลือ 1 นาที สุดท้ายก่อนหมดเวลา พลังชีวิตของเซี่ยลี่เยว์ยังเต็ม 1000

กระบี่ไม้ในมือของจิวโมไป๋อยู่ในสภาพยับเยิน แต่เขาก็ยังสู้ต่อโดยที่ใช้เพียงวิชากระบี่พื้นฐานและท่าร่างพื้นฐาน แม้ว่าเขาจะใกล้แพ้การประลองเขาก็ไม่ใช้พลังอย่างอื่นมาช่วย

สมาธิทั้งหมดของเขาอยู่ที่การต่อสู้กับเซี่ยลี่เยว์ แม้เวลาจะเหลือน้อย เขาก็ยังไม่ถอดใจเสียสมาธิ สายตามองหาช่องว่าง เพื่อที่จะโจมตีสุดพลัง

แต่เซี่ยลี่เยว์ไม่ปล่อยให้เขาได้เห็นโอกาสนั้น แม้ใบหน้าของเธอจะซีดขาวเต็มไปด้วยเหงื่อ รัศมีเจตจำนงกระบี่ของเธอ  ปกคลุมรอบร่างของเธอไม่ให้จิวโมไป๋มีโอกาสเข้าใกล้

เวลาถอยลงไปอย่างช้าๆ

เหลืออีก 10 วินาที

กระบี่ของทั้งสองปะทะกันดังสนั่น พื้นสนามประลองเต็มไปด้วยรอยกระบี่

จิวโมไป๋แทงกระบี่ออกไปสุดแรง แต่เซี่ยลี่เยว์ก็ปัดป้องการโจมตีไปได้ จิวโมไป๋ถอยออกมา เขาสูดลมหายใจช้าๆ กระบี่ในมือสั่นไหวเบาๆ แววตาของเขากลายเป็นเฉียบคม

เซี่ยลี่เยว์ที่จับตามองจิวโมไป๋อยู่ สัมผัสได้ถึงพลังอันน่ากลัวที่แผ่พุ่งออกจากร่างของจิวโมไป๋ เธอกระชับกระบี่แน่น

ร่างของจิวโมไป๋หายวับไปจากจุดเดิม ก่อนจะปรากฏตัวขึ้นด้านหน้าของเซี่ยลี่เยว์พร้อมกับยกกระบี่ขึ้นช้าๆ

เซี่ยลี่เยว์ไหวตัวอย่างรวดเร็ว รัศมีเจตจำนงกระบี่ ขยายไปข้างหน้าเข้าหาร่างของจิวโมไป๋ แต่ในขณะที่เธอกำลังจะแทงกระบี่ออกไป

กระบี่ในมือของจิวโมไป๋ก็แทงออกมาอย่างช้าๆ เงากระบี่เหมือนปลาที่แหวกว่าย กระบี่แทงเข้าใส่ร่างของเธอ แปดกระบี่แทงตรงจุดสำคัญทั่วร่าง

เซี่ยลี่เยว์ถูกพลังบางอย่างกระกดข่มจนขยับร่างกายไม่ได้ แต่เธอก็ฝืนยกกระบี่ป้องกันการโจมตีการโจมตี แต่ป้องกันได้เพียงสามกระบี่เท่านั้น

พลังชีวิตลดลงไป 250

ร่างของจิวโมไป๋เคลื่อนตัวผ่าน ร่างของเซี่ยลี่เยว์ไปด้านหลัง

เสียงจบการแข็งขันก็ดังขึ้น

เวลาหมดลงพอดี พลังชีวิตของเซี่ยลี่เยว์ลดลงจนเหลือ 750 พลังชีวิตของจิวโมไป๋เหลือ 800

จิวโมไป๋สามารถเอาชนะไปได้อย่างฉิวเฉียด

“จบการประลอง ผู้ชนะจิวโมไป๋ ปี 1” เสียงประกาศดังขึ้น

จิวโมไป๋หันไปมองเซี่ยลี่เยว์ ทั้งสองสบตากัน เซี่ยลี่เยว์มองจิวโมไป๋ไม่มีความรู้สึกโกรธที่แพ้การประลอง เธอพยักหน้าก่อนจะหันหลังทำท่าจะเดินจากไป

“หยุดก่อน”กรรมการชายวัยกลางคนพูดขึ้น

เซี่ยลี่เยว์หยุดเท้าหันมามอง

กรรมการวัยกลางคนมองเซี่ยลี่เยว์และหันมามองจิวโมไป๋

“เวลาพักก่อนประลองรอบชิงชนะเลิศ นักศึกษาทั้งหมดที่เข้าประลอง จะต้องทำการตรวจสอบร่างกาย เพื่อไม่ให้มีผลกระทบจากการต่อสู้”กรรมการพูด

เซี่ยลี่เยว์ที่ได้ยินก็ขมวดคิ้ว เพราะปีก่อนๆไม่มีธรรมการปฏิบัติแบบนี้

มีเพียงจิวโมไป๋ที่เข้าใจอะไรบางอย่าง

เพราะหน่วยลับรู้เป้าหมายของนักฆ่า พวกเขาจึงจะให้เป้าหมายไปซ่อนก่อน แล้วค่อยจัดการนักฆ่า

กรรมการประกาศเรียกผู้ประลองทุกคน

ไม่นานทั้งหมดก็มาที่สนามประลอง ยกเว้นเฉินหูที่อยู่ในห้องพักฟื้น

กรรมการมองทุกคนก่อนที่จะพาพวกเขาไปด้านหลังสนามประลอง

หวังเสี่ยวเปาและอูเหวินที่ถูกเรียกตัว พวกเขาเดินมายืนข้างๆจิวโมไป๋ ไม่ไกลนักเซียวหนานจิ้นที่ปกติจะมีใบหน้าอ่อนโยนอบอุ่น ตอนนี้คิ้วของเขาขมวดแน่นด้านข้างของเขามีหลานซูเมิงยืนอยู่ใกล้ๆ

จิวโมไป๋เดินตามกรรการไป เขาก็ใช้จิตสัมผัสตรวจพบลิฟต์พิเศษ พาลงไปห้องหลบภัยด้านล่าง เขาก็มั่นใจในการคาดเดาของตัวเอง

จิวโมไป๋รู้สึกไม่ดีขึ้นมาทันที เพราะเฉินหูไม่ได้ถูกพามาด้วย

ในตอนนั้นเองนักฆ่า เหมือนค้นพบอะไรบางอย่าง กำไลข้อมือของพวกเขาสั่นไหวเบาๆ

ดวงตาของจิวโมไป๋กลายเป็นสีม่วงอ่อน ก่อนที่พื้นที่นักฆ่ายืนอยู่จะกลายเป็นโซ่สีม่วงอ่อนขึ้นมาพัวพันร่างของนักฆ่าทั้งหมด

เสียงสัญญาณเตือนภัยดังขึ้น

ใบหน้าของกรรมการวัยกลางคนเปลี่ยนไป เขาหันมาเร่งพวกเขา

“เร็วเข้า พวกเธอรีบเข้าไป”

จิวโมไป๋ ค่อยๆรอบถอยออกมา ไปโดยที่ไม่มีใครมองเห็น ก่อนที่จะวิ่งไปยังห้องที่เฉินหูอยู่

—