คมกระบี่เลือนเร้นฟันผ่านร่างของปู๋จิงคงจากไหล่ซ้ายลงไปถึงต้นขาขวา เลือดสีแดงสดสาดกระจายออกจากรอยแผลคมกระบี่อย่างน่ากลัว บาดแผลบนร่างของปู๋จิงคงดูอันตรายถึงชีวิต แต่ที่จริงแล้ว จิวโมไป๋ฟันเลี่ยงผ่านอวัยวะสำคัญอย่างแยบยล เพื่อไม่ให้ปู๋จิงคงตาย เพราะเขาจะต้องถูกนำตัวปู๋จิงคงไปสอบสวน เพื่อเปิดเผยเกี่ยวกับองค์กรและสายลับที่แฝงตัวในหน่วยมังกรซ่อน

ปู๋จิงคงทรุดลงกับพื้น ร่างโน้มคว่ำลงไปข้างหน้า เขาเอามือสองข้างยันพื้น ทำให้เหมือนกับว่าเขากำลังคุกเข่าคำนับให้กับจิวโมไป๋ ใบหน้าบิดเบี้ยวของปู๋จิงคงเต็มไปด้วยความเจ็บปวด แต่เขาฝืนบังคับตัวเองไม่กรีดร้องออกมา เขาเงยหน้าขึ้น ดวงตานกอินทรีพล่ามัวเล็กน้อย มองจิวโมไป๋ที่กำลังชี้กระบี่มาที่คอ

ปู๋จิงคงขบกรามแน่น พลังกดดันพลันระเบิดออกมาอย่างรุนแรง สายลมกรรโชกพัดออกไปราวพายุ ฝุ่นควันลอยขึ้นปิดบังสายตา

จิวโมไป๋หรี่ตาลงเล็กน้อย จิตสัมผัสมองผ่านฝุ่นที่บดบังสายตา พลันแทงกระบี่ออกอย่างรวดเร็ว กระบี่บิดพลิวเป็นเส้นแสงราวเส้นเชือก ฟันไปยังมือทั้งสองข้างของปู๋จิงคง หวังจะทำให้เขาหมดสภาพไม่สามารถสู้ได้อีก

แต่ในชั่วอึดใจนั้นเอง ปู๋จิงคงใช้กฎแห่งธาตุลมสีเขียวอ่อนที่สองมือผลักพื้นดิน ยกร่างของตัวเองลอยขึ้นหลบคมกระบี่ เพราะฝืนใช้แรง เลือดจึงไหลทะลักออกจากบาดแผล ใบหน้าของเขาซีดเผือด แต่ดวงตากับฉายแววดุดัน มือสองข้างขยับบิดไปมาอย่างแปลกประหลาด มีดสั้นขนาด 5 นิ้ว 8 เล่มไหลออกจากแขนเสื้อปรากฏขึ้นบนมือสองข้าง กฎแห่งธาตุลมสีเขียวอ่อนไหลไปห่อหุ่มมีดสั้นทั้ง 8 ก่อนจะปาออกไป

คมมีดพุ่งทะยานด้วยความเร็ว แหวกฝุ่นควันเป็นรูแปดแห่ง พุ่งเข้าโจมตีจิวโมไป๋ด้วยความเร็วสูง

จิวโมไป๋ขยับร่างกายเล็กน้อย ทิ้งร่างเงาไว้ที่เดิม มีดสั้นทั้ง 8 ทะลวงผ่านร่างเงา ก่อนที่ร่างจริงจะปรากฎตัวขึ้นด้านหน้าของปู๋จิงคง จิวโมไป๋ยกเท้าขึ้นและเตะใส่ร่างของปู๋จิงคงอย่างไม่ใยดี

เปรี้ยง! ร่างของปู๋จิงคงกระเด็นออกไปชนกับต้นไม้ด้านหลังอย่างแรง ต้นไม้สูงใหญ่หักครึ่ง ก่อนจะร่วงลงมาทับร่างของปู๋จิงคงอย่างแรง บาดแผลปริแตกอย่างน่ากลัว ปู๋จิงคงนอนนิ่งไม่ขยับเขยื้อน แต่เขายังรักษาสติของตัวเองเอาไว้ไม่ให้สลบ

จิวโมไป๋โบกมือกฎแห่งธาตุไม้ แผ่กระจายไปที่ต้นไม้ที่ล้มทับร่างของปู๋จิงคง ต้นไม้สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ก่อนจะแตกออกกลายเป็นเชือกต้นไม้ ที่แข็งเหนียวรัดร่างของปู๋จิงคง จนไม่สามารถขยับเขยื้อนได้

จิวโมไป๋พ้นลมหายใจออกมา ก่อนจะเอากระบี่เลื่อนเร้นทับที่เอว เป็นเข็มขัด ใช้จิตสัมผัสค้นหาฟงอี้เฟย ไม่นานเขาก็พบว่าฟงอี้เฟยในสภาพบาดเจ็บ กำลังซุ่มอยู่ห่างออกไป 30 เมตร เพื่อรอที่จะช่วยเหลือในยามคับขัน

เห็นดังนั้นเขาก็รู้สึกเบาใจลงเล็กน้อย อย่างน้อยฟงอี้เฟยก็ไม่ทำอะไรหุนหันพลันแล่น ถ้าฟงอี้เฟยมาช่วยเขาทั้งๆที่ตัวเองบาดเจ็บ การต่อสู้อาจจะเปลี่ยนไปทันที ด้วยความฉลาดของปู๋จิงคง เขาจะต้องใช้ฟงอี้เฟยมาเป็นเกราะกำบัง ทำให้การต่อสู้ยากขึ้นแน่

ในขณะที่จิวโมไป๋กำลังคิดอยู่ สัมผัสมรณะก็ร้องเตือน ร่างของเขาสั่นเทิ้มอย่างรุนแรง เพราะสัมผัสมรณะร้องเตือนอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน!

จิตสัมผัสพลันระเบิดออกโดยรอบ พริบตาเดียวก็ขยายไปกว่า 5 กิโลเมตรด้วยความเร็วสูง เร็วกว่าตอนที่ตรวจสอบที่อยู่ของปู๋จิงคงเสียอีก!

แต่เขาไม่พออะไรเลย

ในเวลาเดียวกัน บนท้องฟ้าที่สายฝนกำลังตกหนักลงมา อยู่ๆฝนบริเวณนั้นก็เหมือนกับมีบางอย่างแหวกผ่านตรงมาอย่างผิดปกติ สายฝนเหมือนกำลังหลีกเลี่ยงอะไรบางอย่าง แต่ไม่นานภาพตรงนั้นก็กลับมาเป็นปกติ ฝนตกลงมาเหมือนเดิม

จิตสัมผัสของจิวโมไป๋ ที่กำลังแผ่ขยายออกไป ก็สัมผัสกับมันที่กำลังพุ่งตรงเข้ามาด้วยความเร็วสูง

ใบหน้าของจิวโมไป๋พลันเปลี่ยนไปทันที ดวงตาของเขาเบิกกว้างอย่างไม่อยากเชื่อ เขาไม่แม้แต่เสียเวลาคิด ระเบิดความเร็วใช้ท่าร่างเต็มกำลังไปยังร่างของปู๋จิงคง

บนท้องฟ้าท่ามกลางสายฝน อยู่ๆก็มีบางสิ่งบางอย่างปรากฎขึ้นอย่างลึกลับ

เครื่องบินล่องหน!

ด้านล่างของเครื่องบินล่องหน มีลำกล้องปืนขนาดใหญ่สองกระบอก ชี้ไปยังทิศทางที่จิวโมไป๋กำลังพุ่งไปหา

ปากกระบอกปืนชี้ไปยังร่างของปู๋จิงคง!

ปุ! ปุ! ปุ! ปุ! เฟี้ยว! เฟี้ยว! เฟี้ยว! เฟี้ยว! กระสุนขนาดใหญ่พิเศษนับสี่นัด พุ่งออกจากปากกระบอกปืนทั้งสองกระบอก แหวกสายลมด้วยความเร็วอันน่ากลัว เร็วยิงกว่าปืนสไนเปอร์ถึง 3 เท่า!

ระยะทาง 8 กิโลเมตร เพียง 3 วินาที!

จิวโมไป๋ไปถึงร่างของปู๋จิงคงพอดี ใบหน้าของเขาแย่มาก

บัดซบ! กระสุนระเบิด! จิวโมไป๋กรนด่าสาปแช่งในใจ อย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน

กระสุนระเบิดเป็นอาวุธสงคราม ที่มีอาณุภาพทำลายล้างอย่างรุนแรง มีไว้ใช้ต่อสู้ที่ชายแดนกับฝ่ายตรงข้ามเท่านั้น

กระสุนระเบิดมีพลังทำลายที่รุนแรง เมื่อเทียบกับกระสุนที่ปู๋จิงคงเคยใช้มาก่อน มันเทียบกันไม่ติดเลย

กระสุนระเบิดพัฒนามาเพื่อใช้กับผู้บ่มเพาะพลังชั้นสูงหรือสงคราม แม้จะไม่มีพลังทำลายเท่ากับระเบิดนิวเคลียร์ ที่เป็นอาวุธร้อนที่มีพลังทำลายล้างที่สุดในโลก