ตอนที่42 เกี๊ยวออกเดินทาง

 

เล็กซี่หายใจเข้าอย่างหนักทางริมฝีปากของเธอและค่อยๆหลับตาลงและเปิดขึ้นอีกครั้ง เธอรู้สึกขอบคุณที่ต้อนนี้พวหเธอยังคงมีชีวิตอยู่ พวกเขาไม่พบอุปสรรคใดๆกับเส้นทางที่ชูรูนำทาง

 

อย่างไรก็ตามตอนนี้พวกเขาอยู่ในเขตปลอดภัยแล้ว เล็กซี่นึกถึงสิ่งที่เกิดก่อนหน้านี้กับชูรูก่อนหน้านี้

 

[ชั่วโมงที่ผ่านมา]

 

“เลี้ยวซ้ายชู! ขวาเลยชู! แล้วเลี้ยวขวาอีกทีหลังจากถัดไปอีกสองทางเลี้ยวชู! คุณหยุดไม่ได้นะชู! แถวนี้มันอันตรายชู! แม้แต่ตำรวจก็อาจจะมีส่วนเกี่ยวข้องชู!” เล็กซี่รู้สึกว่าเธอปวดหัวเมื่อได้คำว่า ‘ชู’ ของชูรู รู้สึกเหมือนจะดังขึ้นทุกครั้งที่เธอพูด

 

เธอละความสนใจจากชูรู แล้วหันไปทางอีธาน เขาไม่ได้พูดอะไรในขณะที่เขากระพริบตาของเขา

 

” ให้ฉันไปส่งคุณที่ไหน ” หลังจากครุ่นคิดสักพัก เล็กซี่ก็สอบถามด้วยความระมัดระวัง เธอไม่อยากให้ฟังดูหยาบคายเพราะภาพลักษณ์ของอีธานในใจเธอเปลี่ยนไปเล็กน้อย

 

“ไม่เป็นไร ผมจะโทรเรียกคนเมื่อคุณกลับถึงบ้านแล้ว ” อีธานยิ้มอย่างอ่อนโยนและมองไปที่ใบหน้าที่ยังประหม่าของเล็กซี่ แม้ว่าเธอจะไม่ได้ดูหวาดกลัวเหมือนก่อนหน้านี้ แต่อีธานก็อยากให้แน่ใจจนกว่าเธอจะถึงบ้าน

 

อย่างไรก็ตามอีธานต้องทนทรมานจากการพยายามที่จะปกป้องเธอจากกลุ่มคนก่อนหน้านี้ เพราะเขารู้สึกได้ว่าเขากระดูกไหล่และซี่โครงของเขาหัก อนิจจาอีธานมีนิสัยเสียในการเก็บทุกอย่างไว้กับตัวเอง ซึ่งเป็นสาเหตุที่เขาเลือกที่จะไม่บอกให้เล็กซี่รู้เรื่องนี้

 

ในทางกลับกันชูรูยิ้มอย่างสดใส เมื่อได้ยินคำพูดของอีธาน เธอเล็งเห็นแล้วว่า อีธานลู่ที่ได้รับบาดเจ็บและไม่อยากทำให้เล็กซี่กลัว

 

ชูรูใช้ประโยชน์จากข้อเท็จจริงที่ว่าเล็กซี่ไม่ได้เป็นคนหัวใสเหมือนอย่างที่เธอเป็น ด้วยความสามารถที่ซ่อนอยู่ของเธอ ซึ่งสามารถใช้ได้เฉพาะในกรณีฉุกเฉินเท่านั้น ชูรูจึงสามารถตรวจสอบอีธานได้ก่อนหน้านี้ เมื่อเธอมาถึงรถตู้ เธอได้รับผลเปอร์เซ็นต์พลังชีวิตของเขาทันทีและพบว่ากระดูกเขาหัก ซึ่งอาจร้ายแรงขึ้นหากปล่อยทิ้งไว้โดยไม่ได้รับการรักษา

 

ยิ่งไปกว่านั้น ชูรูได้ขยายความสามารถของตัวเองและขออนุญาตจากทางระบบเพื่อรู้ข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับเป้าหมายภารกิจแรก ซึ่งก็คืออีธาน ทำให้เธอยิ่งประหลาดใจ เพราะอีธานเกลียดโรงพยาบาล

 

ดังนั้นด้วยความฉลาดของเธอ เพื่อชดเชยสิ่งที่เธอพลาดฉากอาหารสุนัข ชูรูก็เกิดความคิดที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเธอ อีธานได้รับบาดเจ็บภายในทำไมไม่ปล่อยให้เจ้าของระบบหัวดื้อเป็นพยาบาลของเขาแทนล่ะ

แม้ว่าชูรูจะไม่แน่ใจระยะเวลาจำกัดไว้ที่เท่าไหร่ ในความคิดของเธอสุดท้ายมันก็คุ้มค่ากับเธอโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่ออีธานตกลงไปในแผนของเธอ

 

” ก็ได้ ” เล็กซี่ถอนหายใจด้วยความพ่ายแพ้ก่อนที่เธอจะขับตามการชี้นำของชูรู

——

[ปัจจุบัน]

 

เล็กซี่และอีธานจ้องตากันโดยไม่รู้ตัวก่อนจะออกจากรถ สุดท้ายพวกเขาก็ไม่อาจอยู่ด้วยกันในพื้นที่จำกัดเป็เวลานานได้

 

ทั้งคู่ไม่ได้คุยกัน ขณะที่อีธานลู่เดินนำเธอไปที่หน้าบ้านของเธอ เมื่อพวกเขามาถึงหน้าประตูตระกูลหยาง เล็กซี่ยิ้มอย่างอ่อนโยน

 

“เอ่อใช่ – โทรศัพท์” เล็กซี่ได้รับการเตือนว่าอีธานจำเป็นต้องโทรหาผู้ช่วยของเขา เธอจึงล้วงเข้าไปในกระเป๋าถือของเธอและหยิบมันขึ้นมาดู อย่างไรก็ตามโทรศัพท์ของเธอได้แบตหมดไปแล้วอย่างไม่ยุติธรรม

 

‘ พระเจ้า ทำไมฉันถึงลืมชาร์จโทรศัพท์?’ เธอบ่นในใจ เลิกคิ้วแล้วขยับสายตาไปจ้องที่อีธาน แล้วเอ่ยความกังวลของเธอออกไป

 

“อืม ทำไมไม่เข้าไปข้างในก่อนล่ะโทรศัพท์แบตหมด”

 

คิ้วของเธอย่นเข้าหากันโดยมองเห็นใบหน้าซีดเซียวของอีธาน เห็นได้ชัดเจนว่าเขามีอาการเจ็บปวด เธอก้าวไปข้างหน้า แล้วถามว่า ” เป็นอะไรหรือเปล่า? “

 

“เอ่อไม่ -” อนิจจาก่อนที่เขาจะพูดจบประโยคนั้น ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงเกิดขึ้นที่ซี่โครงของเขา จนทำให้เขาต้องโค้งตัวลงไปเล็กน้อย

 

โดยสัญชาตญาณ เล็กซี่รีบก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าวเพื่อจับตัวเขา เธอประหลาดใจ เพราะหลังของอีธานเปียกโชกไปด้วยเหงื่อและไหล่ก็สั่นเล็กน้อย

 

“พระเจ้า ไม่เป็นอะไรนะ ฉันจะพาคุณไปโรงพยาบาล!” เสียงของเธอดังขึ้นเมื่อเธอรู้สึกว่าหัวใจเต้นแรงจากความกังวลใจ เธอไม่เข้าใจว่าทำไม แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง เล็กซี่จึงตื่นตระหนก

 

อย่างไรก็ตามเมื่อได้ยินคำว่าโรงพยาบาล อีธานก็จับเธอแน่นกว่าที่ควร “ ไม่ไม่ไม่…ไม่ไปโรงพยาบาลนะ…ได้โปรด” เขาพึมพำผ่านฟันที่กัดแน่น

 

ในวินาทีถัดมาประตูหน้าคฤหาสน์ก็เปิดออกและเผยให้เห็นสาวใช้ของตระกูลหยาง สาวใช้ผงะเล็กน้อยเมื่อเห็นคุณหนูของตนกำลังช่วยผยุงชายคนหนึ่ง

 

“อย่าเพิ่งยืนอยู่ตรงนั้น มาช่วยฉันที!” เล็กซี่ตะโกนอย่างร้อนรนซึ่งทำให้สาวใช้สาวกลับมาสู่ความเป็นจริง

 

” ค-ค่ะ คุณหนู!”

 

ด้วยเหตุนี้สาวใช้และเล็กซี่จึงช่วยพาอีธานลู่เข้าไปในคฤหาสน์ตระกูลหยาง อีธานจับชายเสื้อของเธอแน่น ราวกับว่าเขากลัวอะไรบางอย่าง เล็กซี่ก็รู้สึกผิดเล็กน้อย

 

“ ไม่เป็นไรนะ…เราจะเรียกหมอแทนดีไหม?” เธอให้ความมั่นใจกับเขาค่อนข้างอ่อนโยนราวกับว่าเธอกำลังปลอบประโลมเด็กเล็ก

 

ชูรูที่อยู่ด้านข้างยิ้มอย่างสดใส การพนันที่เธอทำก่อนหน้านี้ดูเหมือนจะก้าวหน้าไปได้ดีทีเดียว อย่างไรก็ตามก่อนที่เธอจะบินไปหาเล็กซี่ ก็มีพลังงานมหาศาลได้ดูดเธอออกไป และเธอก็ถูกโยนทิ้งไว้ข้างนอกคฤหาสน์ตระกูลหยาง