ตอนที่60 อะไรอ่ะ ใครเป็นอะไร?

 

อีธานลู่กระพริบตาหลายครั้ง เขาไล่สายตาสํารวจลิซ่าจิงผู้มีเสน่ห์ตรงหน้าอย่างรวดเร็ว ในความคิดของเขา เขายอมรับว่าเธอนั้นตรงสเปคของเขาจริงๆแน่นอนว่าเหมือนจะเป็นอย่างนั้น อย่างไรก็ตาม หลังจากที่เขาเห็นผิวกายวับแวมที่เธอตั้งใจเปิดเผยนั่น อีธานก็ไม่ได้สนใจอะไรอีก เขาไม่ได้มีความรู้สึกอยากจะสานสัมพันธ์กับเธอ

 

” อ่า สวัสดีครับ.ยินดีที่ได้รู้จัก “ อีธานลู่ยื่นมือขอจับมือ ซึ่งลิซ่าจึงตอบรับในทันที หลังจากนั้นไม่กี่วินาที อีธานก็ปล่อยมือของเธอราวกับว่าเธอเป็นโรคบางอย่าง ซึ่งทําให้เควินวูหรี่ตามอง

 

แน่นอนว่าการกระทําอย่างกะทันหันของเขานั้น ทําให้มือของลิซ่าจิงห้อยลงมาอย่างรวดเร็ว ทําให้เธอยิ้มอย่างจืดเขื่อนขณะที่เธอเก็บมือของตนด้วยความอึดอัด แน่นอนว่าเธอไม่คิดว่าอีธานจะปฏิเสธเธออย่างชัดเจนขนาดนี้ แต่เธอก็ไม่ได้กล่าวอะไรหรือแสดงความไม่พอใจออกมา เพราะว่าเธอไม่สามารถทําให้นายน้อยตระกูลสู่นี้ขุ่นเคืองใจได้

 

” เอ่อ.ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันคะคุณชายลู่ อืม เควินคะ ฉันขอตัวไปสนุกกับเพื่อนๆ ตรงนั้นก่อนนะคะ แล้วก็ปาร์ตี้นี้สนุกมากเลยคะ” ลิซ่าจึงยิ้มไปไม่ถึงดวงตา ขณะที่เธอพยายามพาตัวเองออกจากสถานณการณ์น่าอึดอัดนี้

 

“โอ้ ฮะๆได้สิ ไว้เจอกันคราวหน้านะ “ เควินวูหัวเราะอย่างเรื่อยๆ ขณะที่เขาพยักหน้าเพื่ออนุญาตให้ลิซ่าจึงหลบหนีอย่างชัดเจน ขณะที่ลิซ่าจึงเดินจากไป เควินก็ตวัดสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยของเขากลับไปที่เพื่อนของเขาที่กําลังทําตัวแปลก ๆ

 

“นี่นาย….ใช่อีธานลู่ที่ฉันรู้จักใช่ไหมเนี่ย? ไม่ใช่ตัวปลอมใช่ไหม?”

 

อีธานลู่ขมวดคิ้วขณะที่เขาจ้องมองกลับไปที่เควินวู ดูจากภายนอกแล้ว อีธานไม่ได้สังเกตุเห็นพฤติกรรมที่ผิดปกติของเขาเลย หากเป็นก่อนหน้านี้ เขาคงลงเอยกับผู้หญิงคนนี้ไปแล้ว ก่อนที่จะหยิบเครื่องดื่มมาดื่มเลยด้วยซ้ํา

 

นั่นคือเหตุผลที่เควินอูและลิซ่าจึงรู้สึกแปลก ๆ ที่อีธานไม่ได้พุ่งเข้าใส่ลิซ่าจิงทันทีที่เขาเห็นเธอ

 

นายหมายความว่าไง? ” อีธานถาม จากนั้นเขาก็หยิบแก้วไวน์จากบริกรที่เดินผ่านเขา ไปด้วยรอยยิ้ม

 

“ ฉันหมายความว่าไง? ” เควินวู่เริ่มแสดงปฏิกิริยาอีกครั้ง ว่าเรื่องอีธานไม่สนใจลิซ่าจิน ก่อนที่เขาจะมองเพื่อนตรงหน้าของเขาอีกครั้งด้วยสีหน้า นั่นคือสิ่งที่ฉันหมายถึงยังไงล่ะ

 

“อ่า ไม่ ไม่ใช่วันนี้ ” อีธานส่ายหัวขณะที่จ้องมองไปที่ฟลอร์เต้นรําที่รื่นเริง

 

“ ไม่ใช่วันนี้? ฉันไม่เคยได้ยินเขาพูดแบบนั้นมาก่อนเลย? ” เควินวู่โพล่งออกมาในหัวของเขา ขณะที่เขามองเพื่อนของเขาด้วยแววตาที่หดหู่ใจ เควินวู่ตัดสินใจที่จะไม่ถามอะไรต่อ ไม่เช่นนั้นเขาอาจจะหัวใจวายจากความแปลกประหลาดของอีธานได้

 

เวลาผ่านไปหนึ่งชั่วโมงครึ่งแล้วที่อีธานมาถึงงานเลี้ยงของเควิน แต่ถึงอย่างนั้น ไม่ว่าเขาจะดื่มไปกี่แก้วหรือพูดคุยคนอื่น ๆมากแค่ไหน เหตุผลเริ่มต้นที่ทําให้เขามานี่ก็ไม่สามารถแก้ไขได้เลย เขาเบื่อสุด ๆ !

 

ภายในเลานจ์ส่วนตัว อีธานกับเควินวู่และเพื่อนอีกสองคนกําลังเล่นบิลเลียดอย่างเงียบสงบ พร้อมเครื่องดื่มจากงานปาร์ตี้ เมื่อเห็นว่าอีธานยังคงทําตัวแปลก ๆ เควินวู่ก็เอ่ยเย้าแหย่

 

“โย่ว อีธาน นายทําตัวแปลก ๆ มาตลอดทั้งคืนแล้วนะ ฉันสงสัยว่าอะไรจะทําให้นายกลายเป็นแบบนี้ได้นะฮะ “

 

“ฮ่า! นี่นายพึ่งจะรู้เหรอ นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ไม่มีผู้หญิงมาอยู่ตรงนี้น่ะ “ เพื่อนที่ไว้ใจได้อีกคนของอีธานชื่อคริสยูร้องเสียงหลง ขณะที่เขาได้นิ้วผ่านผมยาวถึงตรงยาวถึงหูของเขา ดวงตาของเขาเรียวยาวและคมจมูกทรงแคบ เสริมส้นกรามที่คมชัด สรุปแล้วเขาไม่ได้ดูน่าสนใจน้อยไปกว่าพวกเขาทั้งสามคนเลย

 

” อะไรอะ ใครเป็นอะไร? ” ชายอีกคนชื่อ เอลเลียตกง เขามีผมสีบลอนด์และใบหูที่ถูกเจาะไว้หลายจุด แม้ว่าเขาจะสวมชุดที่ดูโดดเด่นคล้ายกับซูเปอร์สตาร์ แต่เขาก็ยังดูมีเสน่ห์ไม่น้อยเลย

 

“โอ้ ฉันคิดว่ากรรมจะตามทันซะแล้ว จะเป็นใครได้ล่ะฮะ? ” เควินวูแสยะยิ้ม ขณะที่ทั้งสามคนหันไปมองอีธานที่อยู่ในตําแหน่งที่จะตีลูกศิวสีขาว

 

เขาไม่ตอบสนองในทันที อีธานลู่จดจ่อสมาธิไปที่การตีลูกคิวด้วยไม้บิลเลียดเรียวยาว ก่อนที่เขาจะเริ่มการตีและประสบความสําเร็จในการได้สามแต้ม

 

“ แค่เพราะว่าฉันเล่นกับผู้หญิงพวกนั้นมากพอแล้ว ไม่ได้หมายความว่ามันแปลกสักหน่อย” อีธานลู่พึมพํา ขณะที่เขาชอล์คปลายแหลมของไม้บิลเลียด อย่างไรก็ตามเพื่อนทั้งสามของเขามองเขาด้วยความดถูกเหยียดหยาม พวกเขาไม่เชื่อคํากล่าวพวกนั้นเลยสักนิด

 

“ มันแปลกตรงที่ตรงที่นายเป็นคนพูดออกมาเนี่ยแหละ ” เควินวูถอนหายใจ ขณะที่เขาคิดว่าหูของเขานั้นมีปัญหาแน่ๆ

 

” อีกอย่าง ฉันไม่อยากให้เธอคิดว่าผู้ชายทุกคนก็เหมือนฉัน “ อีธานจัดท่าตัวเอง เพื่อทําการแทงลูกสนุกอีกครั้ง

 

“ เธอ?!” ทั้งสามคนที่ได้ยินเขาพูดประโยคสุดท้ายของเขาก็ถามอย่างพร้อมเพรียงกันโดยไม่ได้นัดหมาย ความสนใจของพวกเขาเพิ่มขึ้นทันทีเมื่อพวกเขามองตั้งแต่หัวจรดเท้าของอีธาน

 

เควิน วู : ” พูดมา ผู้หญิงคนนี้คือใคร ?

 

เอลเลียต กง : “ อ่าฮะ ฉันต้องรู้จักแน่ๆ! ต้องไม่ใช่คนอื่นคนไกล! ”

 

คริส ยู : “ เธอสวยไหม? ”

 

“ไอ้พวกนี้ – เงียบหน่อยได้ไหม ฉันไม่มีสมาธิ! ไม่ใช่อย่างที่พวกนายคิดทั้งนั้นแหละ เธอเป็นเพื่อนฉัน!” อีธานที่ไม่สามารถโฟกัสเพื่อเล่นเกมต่อได้ยึดหลังของเขาและยืนอย่างมั่นคง ในขณะที่เขาถือไม้บิลเลียดไว้ด้านข้างตัว เมื่อเห็นความสนใจจากใบหน้าที่ตื่นตาตื่นใจของเพื่อน เขาก็ถอนหายใจอย่างหนัก

 

” เพื่อน?! “ อนิจจา “การชี้แจง” ของอีธานเกี่ยวกับตําแหน่งของผู้หญิงในชีวิตของเขานั้น ทําให้พวกเขาสั่นคลอน พวกเขาพูดพร้อมเพรียงกัน “ นายเป็นเพื่อนกับผู้หญิงตั้งแต่เมื่อไหร่! ”

 

คําถามที่เอ่ยพร้อมเพรียงกันของพวกเขา ทําให้หูของอีธานแทบแตก ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาบิดเบี้ยวขึ้นไปอีกระดับ