เมื่อเผชิญกับบทลงโทษที่ไม่คาดคิด ลูเซียนค่อนข้างไม่สบอารมณ์และหงุดหงิด เขารู้ตัวว่าตัวเองยังอยู่ในระดับต่ำ ดังนั้นเขาจึงพยายามหลีกเลี่ยงความขัดแย้งที่อาจเกิดขึ้นกับอาจารย์คนอื่นๆ ที่ไม่ชอบเขา ถึงกระนั้นก็ยังมีปัญหา

แต่อย่างไรก็ตาม ลูเซียนไม่เคยยอมแพ้อะไรง่ายๆ “ท่าน แต่ข้าได้รับการตอบรับที่ดีจากลูกศิษย์ห้องธอร์นทรีและวิหกโลหิตของข้า และนั่นก็พิสูจน์ให้เห็นว่าวิธีการสอนของข้ามีประสิทธิภาพ อย่างที่ท่านเห็นคะแนนของลูกศิษย์ก็เพิ่มขึ้นเหมือนกัน”

“ข้ารู้” โดนัลด์ตอบ และคำตอบของเขาก็ทำให้ลูเซียนประหลาดใจ

“แต่เจ้าก็ยังทำผิดกฎ” โดนัลด์พูดด้วยน้ำเสียงที่เปลี่ยนไป “ในดักกลาส อาจารย์ควรเป็นบุคคลที่ได้รับการเคารพเสมอ แต่การบอกลูกศิษย์ว่าพวกเขาไม่จำเป็นต้องเชื่อฟังก็เหมือนกับได้ละเมิดขนบธรรมเนียมของเราอย่างร้ายแรง ไม่ว่าวิธีการสอนของเจ้าจะมีประสิทธิภาพเพียงใด แต่ขนบธรรมเนียมของสำนักก็ไม่ควรถูกล่วงละเมิด ข้าหวังว่าเจ้าจะเข้าใจถึงความผิดของเจ้า”

ลูเซียนพูดไม่ออก เขารู้ว่าการพัฒนาผลการเรียนของลูกศิษย์ไม่สามารถช่วยเขาได้เนื่องจากอาจารย์ใหญ่ให้ความสำคัญกับกฎของสำนักมากกว่าสิ่งอื่นใดในโลกนี้ ที่ซึ่งกฎระเบียบและชั้นเรียนควรเป็นที่เคารพนับถืออย่างสูงสุด

เมื่อเห็นว่าลูเซียนไม่ตอบสนองโดนัลด์ยิ้มเพื่อปลอบใจเขา “ลูเซียน ข้ารู้ว่าคนหนุ่มสาวมักเต็มไปด้วยความคิดอยู่เสมอ และในบรรดาความคิดเหล่านั้นบางอย่างก็ดีและไม่ดี แต่ก็พูดได้ว่าข้าชอบที่เจ้าเพิ่มปริมาณการออกกำลังกายและการบ้านที่ลูกศิษย์ควรทำ และตอนนี้เราก็กำลังส่งเสริมสิ่งเหล่านี้ทั่วทั้งวิทยาเขต”

ลูเซียนยกมือขึ้นลูบหัวของเขาเล็กน้อย แต่ก็ยังไม่ได้พูดอะไรออกมาเขารู้สึกว่าต่อจากนี้ลูกศิษย์ในสำนักนี้จะต้องเกลียดเขาอย่างแน่นอน

…

“เฮ้” ร็อคตบไหล่ของลูเซียนเพื่อปลอบใจเขา “เกิดอะไรขึ้น”

“โดนระงับการสอนเป็นเวลาหนึ่งเดือน เงินเดือนลดลงครึ่งหนึ่ง แต่ยังคงสามารถใช้ห้องปฏิบัติการห้องสมุด และซื้อวัสดุลดราคาเพื่อการทดลองได้ ถ้าครั้งต่อไปข้าละเมิดกฎอีกครั้งข้าจะถูกไล่ออก” ลูเซียนกล่าวอย่างไร้อารมณ์

ร็อคสบถด้วยเสียงเบาๆ “ ต้องเป็นไอ้พวกสำนักแม่เหล็กไฟฟ้าแน่นอน… เจ้ารู้จักคนที่ชื่อบีตย์ไหม… เขาต้องเป็นคนทำเรื่องนี้แน่ๆ! อีกทั้งพวกเขายังสอนห้องธอร์นทรีและวิหกโลหิตอีกด้วย แต่ลูกศิษย์ชอบเจ้ามากกว่า!”

“ข้าเข้าใจเหตุผลแล้ว” ในที่สุดลูเซียนก็เข้าใจว่าเรื่องเหล่านี้มาจากไหนในความคิดของลูเซียน บีตย์ดูเหมือนคนเงียบๆ และไม่เคยคิดเลยว่าเรื่องแบบนี้เขาจะเป็นคนทำ

บีตย์เป็นชายที่ดูค่อนข้างธรรมดา เขามีผมสีดำ และดวงตาสีดำเขาเป็นคนเก่งในสนำแม่เหล็กไฟฟ้า และในตอนนี้เขายังเป็นจอมเวทระดับหนึ่ง และเป็นนักเวทระดับสอง

ขณะเดินลงไปชั้นล่าง ร็อคก็พูดกับลูเซียนกึ่งล้อเล่นกึ่งจริงจัง “ลูเซียนแม้ว่าเจ้าจะให้การบ้านกับลูกศิษย์เยอะแค่ไหน แต่เจ้าก็เป็นอาจารย์ที่ยอดเยี่ยม และเป็นที่นิยมที่สุดในความคิดพวกเขา แต่ถึงอย่างนั้นข้าก็ต้องเตือนเจ้าว่ามีบางอย่างในสำนักนี้ที่ไม่สามารถละเมิดได้ เจ้าสามารถมีความคิดเป็นของตัวเองและสามารถทำสิ่งที่ต้องการได้ แต่เจ้าไม่ควรพูดมันออกมา”

“ตอนนี้ข้าเข้าใจแล้ว” ลูเซียนพยักหน้า “ขอบคุณร็อค”

ร็อคยิ้มกว้าง “ที่จริงแล้วคำสั่งและขนบธรรมเนียมล้วนถูกสร้างขึ้นโดยคนใหญ่คนโตเหล่านั้น ถ้าหากเจ้าเป็นมหาจอมเวท ข้าพนันได้เลยว่าจะไม่มีใครกล่าวหาว่าเจ้าทำผิดกฎ แต่ขอชมเชยสำหรับความคิดสร้างสรรค์และกล้าหาญของเจ้า และเราทุกคนควรทำตามวิธีของเจ้า”

“ร็อค ข้าคิดว่าเจ้าพูดถูก” ลูเซียนยิ้ม

…

ในช่วงเวลากลางวันเพื่อที่จะปลอบใจลูเซียน ทั้งเจอโรม เค วิลเนีย และอาจารย์คนอื่นๆ ก็มาที่บ้านของลูเซียนและทานอาหารกลางวันร่วมกันกับเขา

หลังจากรับประทานอาหารกลางวันพร้อมทั้งได้ยินข่าวร้าย แอนนิค เลย์เรีย และไฮดี้ ก็มาเยี่ยมลูเซียนด้วยน่าแปลกที่สปรินต์ แคทรีนา แกรนท์ และหญิงสาวผมสีเขียวอีกคนที่ลูเซียนไม่รู้จักก็อยู่ที่นั่นเช่นกัน หญิงสาวคนนี้มีผมสีเขียวเข้มแปลกอายุของนางอยู่ราวๆ อายุสิบเจ็ดหรือสิบแปดปี

หลังจากนั้นไม่นานแอนนิค ไฮดี้ และเลย์เรีย ก็พูดขึ้นมาพร้อมกันว่า “พวกเราอยู่เคียงท่านอีวานส์!”

สปรินต์ยังไม่ได้พูดอะไร แต่เขาพยักหน้าเล็กน้อยเพื่อแสดงความสนับสนุนของเขา แคทรีนาและแกรนท์ ก็โบกมือของพวกเขาและกล่าวว่า “ท่านอีวานส์ เป็นอาจารย์ที่ยอดเยี่ยมของที่สุด”

จากนั้นแกรนท์ก็พึมพำเล็กน้อย “น่าจะดีกว่านี้ถ้าไม่มีการบ้าน”

“ขอบคุณทุกคนมาก ข้าจะกลับไปเร็วๆ นี้แน่นอน” ลูเซียนไม่สนับสนุนให้ลูกศิษย์ต่อสู้กับสำนักเพื่อเขาเพราะเขาไม่ต้องการให้ลูกศิษย์เดือดร้อน

หลังจากคุยกันเล็กน้อยไฮดี้พูดกับลูเซียนว่า “ท่านอีวานส์ เราเป็นลูกศิษย์ที่มาจากอีกด้านหนึ่งของช่องแคบ เรารู้สึกท้าทายอย่างมากกับเวทมนตร์และอาร์คานาศาสตร์ขั้นพื้นฐาน ดังนั้นเราจึงอยากจะขอให้ท่านสอนพวกเราในช่วงเดือนนี้ได้ไหม”

“พวกเรามีเงินจ่าย” เลย์เรียรีบพูดเสริมขึ้นมา “เรามีเงินจากการขายผลิตภัณฑ์ทดลองบางส่วนให้ทางสำนัก!”

“สอนอาร์คานาศาสตร์?” ลูเซียนรู้สึกประหลาดใจและรู้สึกแปลกๆ เล็กน้อย

อย่างไรก็ตามนักเวทฝึกหัดเหล่านี้ค่อนข้างจริงจัง

เคตัดสินใจที่จะช่วยลูกศิษย์ “พวกเขาทำงานอย่างหนัก และเป็นคนหนุ่มสาวที่กล้าหาญ บางทีหากเจ้ามีเวลาเจ้าก็น่าจะช่วยสอนพวกเขาได้ และถ้าข้ามีเวลาข้าก็จะมาช่วยด้วย”

“ข้าเห็นด้วย… เป็นทุกบ่ายวันเสาร์แล้วกัน” หลังจากได้รับความช่วยเหลือจากเคแล้ว ลูเซียนก็ต้องการที่จะช่วยเหลือผู้อื่นด้วย “และข้าจะไม่เก็บค่าเรียนหรือกนะ งั้น… ใครจะเรียนบ้าง”

“ข้า ข้าเอง!” ไฮดี้รีบยกมือขึ้นตามด้วย เลย์เรีย และแอนนิค

แคทรีนาค่อนข้างเขินอาย แต่เธอก็ตอบอย่างเด็ดขาด “ข้าด้วย”

ใบหน้าของสปรินต์ขึ้นสีแดงลามไปถึงใบหู “ข้า… ด้วย…”

ในฐานะหนึ่งในลูกศิษย์ชั้นนำของห้องแกรนท์ยิ้มแล้วพูดอย่างอายๆ ว่า “ท่านอีวานส์ ข้าคิดว่ามันดีมาก”

เด็กสาวแปลกหน้ากำลังมองไปที่ไฮดี้ และส่งสัญญาณให้เขา

ไฮดี้รีบพยักหน้าและพูดกับลูเซียนว่า “ท่านอีวานส์ นี่คือเชลีย์เพื่อนร่วมห้องพักของเรา นางมาจากห้อง ‘นกนางนวล’ นางตามบทเรียนส่วนใหญ่ไม่ทัน แต่นางก็ต้องการเข้าร่วมกับพวกเราเช่นกัน”

“เชลีย์… ?” ชื่อนี้ฟังดูคุ้นหูลูเซียนมาก และสีผมของนางก็มีความโดดเด่นเช่นกัน ถ้าผู้หญิงคนนี้เป็นคนเดียวกับที่ลูเซียนพบบนเรือ มีความสัมพันธ์ระหว่างไวท์เคานต์ไรท์กับสภามันจะซับซ้อนมากขึ้น

ดูเหมือนว่าเชลีย์จะเข้าใจว่าทำไมลูเซียนถึงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย นางจึงพยักหน้านิดหน่อย “ใช่” เชลีย์เป็นผู้หญิงเงียบๆ ดังนั้นนางจึงไม่พูดอะไรมาก

เป็นอีกครั้งหนึ่งที่อัศวินที่ตกหลุมรักกับนักเวท และถึงแม้ว่ามันจะเป็นเรื่องยากมากแต่ลูเซียนก็หวังอย่างจริงใจว่าพวกเขาจะไม่เหมือนนาตาชาและซิลเวีย

เมื่อลูเซียนอนุญาติให้เชลีย์เข้าร่วมกับพวกเขาได้ ร็อคก็กลับมาและพูดกับเขาอย่างตื่นเต้นว่า “ลูเซียน! ท่านบราสตาร์ได้อ้างอิงถึงบทความของเจ้าเป็นบนความแรก! เฟอร์นันโด บราสตาร์! มหาจอมเวทคนนั้น!!”

แม้แต่ลูเซียนก็ยังประหลาดใจมากเพราะบนความของเขาเพิ่งถูกตีพิมพ์เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา

“อันนี้!” ร็อคส่งวารสารให้ลูเซียน “ลองดูด้วยตนเอง!”

สิ่งแรกที่เห็นในสายตาของลูเซียนคือชื่อบทความการอภิปรายเกี่ยวกับการประยุกต์ใช้คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าตามด้วยชื่อของผู้เขียนและอันดับของเขา เฟอร์นันโด บราสตาร์ มหาจอมเวท ระดับตำนานขั้นสาม เจ้าแห่งวายุ

“ทอมป์สัน ลูกศิษย์ของข้าเป็นสมาชิกของคณะกรรมการกิจการ และเขาพบบทความที่น่าสนใจระหว่างการทบทวนงานของเขามันเป็นบทความที่ทำการทดลองแบบง่ายๆ เพื่อศึกษาว่าค้างคาวใช้คลื่นเสียงความถี่สูงเพื่อสัมผัสสิ่งต่างๆ ในความมืดได้อย่างไร เมื่อข้าได้อ่านบทความนั้นมันทำให้ข้าได้รับแรงบันดาลใจอย่างมาก ดังนั้นข้าจึงทดลองพัฒนาบทความนี้ เพื่อตรวจสอบการประยุกต์ใช้คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าจากมุมมองที่กว้างขึ้น และความแตกต่างในการประยุกต์ใช้ระหว่างคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าความถี่สูงและความถี่ต่ำ ยิ่งไปกว่านั้นถ้าคลื่นเสียงสามารถส่งข้อมูลได้ แล้วคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าเป็นอย่างไร?”

ลูเซียนรู้สึกประทับใจมากกับจินตนาการอันยิ่งใหญ่ของมหาจอมเวท เขาคนนี้ได้นำหน้าลูเซียนในการตรวจสอบเรื่องการใช้งาน และลูเซียนกำลังจะใช้สิ่งนี้เพื่อรับคะแนนเพิ่มในภายหลัง

ตอนนี้ลูเซียนได้เห็นถึงอนาคตที่รุ่งเรืองของการประยุกต์ใช้คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าแล้ว

หลังจากรู้สึกประทับใจแล้ว ลูเซียนก็รู้สึกไม่ปลอดภัยเช่นกัน เมื่อเขาถูกอ้างอิงโดยตรงจากมหาจอมเวทในบทความของเขา ไม่ต้องสงสัยเลยว่าหลังจากนี้ความสนใจใคร่รู้ของคนอื่นจะพุ่งเป้ามายังเขา

……………………………