บ้านของหลินเสี่ยว

วันนี้หลินเสี่ยวลา

จริงๆแล้วเขาไม่ได้ป่วยมันเป็นแค่…ไม่ไม่ไม่ไม่เขาป่วยจริง ๆ

เขาป่วยเป็นโรคที่รู้จักกันในชื่อ ‘โรคไข้รัก’

แม้ว่าเขาจะจูบกับเอเลน่าโดยไม่ได้ตั้งใจเมื่อวานนี้และจูบครั้งแรกของเขาถูกขโมยโดยราชาปีศาจ แต่หลินเสี่ยวก็ยังรู้สึกหดหู่ ผู้หญิงที่เขาชอบคือเจ้าหญิง เชนไตหยิน! เขาไม่ชอบเอเลน่าแล้วถ้าเขาจูบราชาปีศาจที่หน้าเย็นชาละ? ไม่มีประโยชน์ใดนอกจากความรู้สึกชั่วขณะบนริมฝีปากของเขา!

นั่นคือจูบแรกของหลินเสี่ยว! มันถูกมอบให้กับปีศาจ?

เขารู้สึกผิด

Nom, Nom … ปัจจุบันเขาและเอเลน่ากำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารและรับประทานอาหารกลางวันอย่างเงียบ ๆ ทั้งสองคนไม่มีพูดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้พวกเขาไม่ได้พูดอะไรเลยและทำราวกับว่าพวกเขาเป็นใบ้

เมื่อวานนี้เอเลน่ารู้สึกร้อนแรงเล็กน้อยเธอคิดว่าหลินเสี่ยวเป็นผู้บงการและต้องการที่จะสังหารเขา แต่หลังจากนั้นเธอก็คิดถึงมันและสรุปว่าไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับหลินเสี่ยว เขาสามารถอนุมานสถานการณ์ตามข้อมูลปัจจุบันได้เธอเข้าใจผิดเพราะเธอรีบเกินไป

ตอนนี้มีเพียงคำถามเดียวเท่านั้นที่ยังเหลืออยู่⸺หากผู้ที่ยัดเอเลน่าใส่พัสดุเป็นสหายของเธอทำไมมันถึงส่งถึงบ้านของหลินเสี่ยว

แน่นอนว่าคำถามจะได้รับคำตอบเมื่อเอโลน่ามาถึง ต้องขอบคุณหลินเสี่ยวตอนนี้เอเลน่าจึงมีภาพที่ชัดเจนเกี่ยวกับสถานการณ์ของเธอ

แต่เธอจะไม่แสดงความกตัญญูต่อหลินเสี่ยวและเธอจะไม่ชื่นชมความคิดของเขา!

⸺เพราะไอ้ลามกนี้ขโมยจูบแรกของเธอ!

เอเลน่ารักษาความบริสุทธิ์ตัวเองมานานหลายปีแต่ความพยายามทั้งหมดของเธอก็ต้องสูญเปล่าไปเมื่อวานนี้เนื่องจากหลินเสี่ยวผู้ดื้อรั้นรายนั้นที่เอาเปรียบเธอ!

เธอยังบูดบึ้ง!

ดังนั้นคู่บูดบึ้งสามารถกินได้ในความเงียบเท่านั้นและบรรยากาศก็น่าอึดอัดใจมาก

ในที่สุดหลินเสี่ยวไม่สามารถถือมันได้อีกต่อไป

“ เอเลน่า ข้าชอบเจ้าหญิง เชนไตหยิน” หลินเสี่ยวพูดอย่างไม่มีเหตุผล

“ … .. ” เอเลน่ายังคงกินและไม่สนใจเขาต่อไป

“ข้าพูดว่า! ข้าชอบเจ้าหญิง เชนไตหยิน ไม่ใช้เจ้า!” หลินเสี่ยวพูดซ้ำ

“ เจ้าบ้าเหรอไง?” เอเลน่าด่าโดยไม่ยกศีรษะ

“ ชิ …เมื่อวานนี้นั่นเป็นจูบแรกของข้า!” หลินเสี่ยวบ่นขณะที่รู้สึกไม่พอใจ

“ เจ้าคิดว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกของข้าเหรอ?” เอเลน่าโต้กลับ

มันเป็นจูบแรกสำหรับพวกเขาทั้งคู่เอเลน่าไม่ได้พูดอะไรเลยแต่เขาเป็นคนแรกที่บ่น

“จริงๆ? งะงั้นเราเจ๊ากัน! อย่าเข้าใจผิด!” หลินเสี่ยวเตือน

“ หืมมมกลับมาที่เจ้าแล้ว” เอเลน่าตอบโต้อีกครั้ง

“ โอ้….” ในที่สุดหลินเสี่ยวก็ไม่มีอะไรจะพูด

ดังนั้นอีกครั้งพวกเขาทั้งสองจึงเข้าสู่ความเงียบลึก

ทำไมมนุษย์และปีศาจต้องต่อสู้กันอยู่เสมอ พวกเขาเข้ากันไม่ได้เหรอ

แน่นอนคำตอบคือไม่

อีกสักครู่หนึ่งหลินเสี่ยวก็ทำลายความเงียบงัน

“ ข้าจะแกล้งทำเป็นไม่รู้อะไรเกี่ยวกับ lesser devilและข้าจะไม่บอกใคร เมื่อเอโลน่ามาถึงขอให้เธอคิดวิธีกำจัดสัญญาทาสแล้วเราก็แยกทางกัน!” หลินเสี่ยวพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นขึ้น

“ ฮืม เจ้าคิดว่าข้าอยากอยู่ที่นี่เหรอ?” เอเลน่าหยิบขาไก่และพูดอย่างเยือกเย็นระหว่างรับประทาน “ หากไม่ใช่สัญญาทาส เจ้าคงเสียชีวิตไปแล้วกว่าล้านครั้ง”

“ เหอะ…” หลินเสี่ยวกำลังจะระเบิดด้วยความโกรธเขาจึงเยาะเย้ยและพูดว่า“ โอ้ราชาปีศาจที่ยิ่งใหญ่ ท่านคิดจริงๆหรือไม่ว่าท่านสามารถหยุดการก่อกบฐได้โดยการกลับไปที่ป่าแห่งจุดจบ?”

“ เจ้าหมายถึงอะไร?”

“ เจ้าเคยคิดบ้างไหมว่าใครเป็นผู้สร้าง ‘ ปีศาจเลซเซอร์ ‘?” หลินเสี่ยวถาม

“ !!!” ดวงตาของเอเลน่าเบิกกว้าง“ เจ้ารู้อะไร? รีบบอกข้ามา!”

“ หืม ข้าจะไม่บอกเจ้าแม้ว่าข้าจะรู้!”

“ เจ้า…เจ้าไม่รู้อไรด้วยซ้ำ! หยุดทำท่า! “เอเลน่าพยายามบอกเขาว่าเธอรู้อะไร

“ถูกต้อง! ข้าไม่รู้ดังนั้นนี่ไม่เกี่ยวอะไรกับข้าเลย! เร็วรีบไปซะ!”

“ เจ้า!!!” เมื่อมีการโต้แย้งเอเลน่าไม่สามารถเอาชนะหลินเสี่ยวและจ้องมองเขาได้เท่านั้น

แม้ว่าหลินเสี่ยวมีมือสูงกว่าแต่เขาก็ไม่รู้สึกผ่อนคลาย เขารู้สึกรำคาญมากขึ้นแทน

“ ฮ่าฮ่าทำไมข้าถึงติดอะไรพวกนี้มา?”

กบฏปีศาจอะไรปีศาจเลซเซอร์อะไรนี้เกี่ยวข้องกับข้า? พวกเขาสามารถไปลงนรกได้! เขาแค่อยากอยู่อย่างสงบสุข!

มันเป็นเพราะผู้หญิงที่น่าเกลียดคนนี้เอเลน่า⸺หลินเสี่ยวคิดด้วยความเกลียด

เจ้าบอกได้ไหมว่าเอเลน่าไม่สวย? ไม่แน่นอนหน้าอกคู่ใหญ่ของเธอเพียงลำพังนั้นก็มีเสน่ห์มากแล้วแต่ทำไมหลินเสี่ยวถึงรู้สึกรำคาญทุกครั้งที่เขามองเธอ!

ราชาปีศาจนี้น่ารำคาญ! เจ้าหญิงเชนไตหยินดีกว่าเธอเป็นร้อยเท่า!

เดี๋ยว…

ทันใดนั้นหลินเสี่ยวก็นึกถึงบางสิ่งที่น่ากลัว⸺ในช่วงสองสามเดือนที่ผ่านมาเขาและเอเลน่าอยู่ด้วยกันทุกวัน ความสนิทสนมของพวกเขาไม่สามารถอธิบายได้ด้วยคำเพียงไม่กี่คำพวกเขาแยกกันไม่ออก!

เนื่องจากสัญญาทาสมีอยู่ทั้งสองจึงแยกกันไม่ได้! นอกเหนือจากการใช้ห้องน้ำพวกเขาอยู่ด้วยกันตลอดทั้งวัน

แต่เขาต้องอยู่กับเอเลน่านานแค่ไหน? เมื่อไหร่ความสัมพันธ์ที่แปลกประหลาดของพวกเขาจะสิ้นสุดลง?

แทนที่จะบอกว่าเขาเป็นคนที่ทำให้เอเลน่าเป็นทาสเขาควรจะพูดถูกกว่าที่ว่ามันเป็นราชาปีศาจที่ผูกมัดเขาไว้! เธอผูกมือและเท้าของเขาเธอมัดชีวิตของเธอเธอเป็นเหมือนระเบิดอันตรายที่เขาไม่สามารถกำจัดได้

หลินเสี่ยวเบื่อชีวิตแบบนี้!

ทันใดนั้นเขาก็อยากจะตีใครบางคน! เขาต้องการที่จะตีใครบางคนเพื่อระบายความโกรธของเขา!

หลังจากจ้องมองที่เอเลน่าซักพักหลินเสี่ยวก็ไม่สามารถทนได้ในที่สุด

“อ๋า!!!!!!!!!!! น่ารำคาญมาก! ข้าจะออกไปเดินเล่น! เอเลน่าอยู่ที่นี่อย่าตามข้า!” หลินเสี่ยวลุกขึ้นและออกจากบ้านโดยไม่กินอาหารให้เสร็จ

“เฮ้! เดี๋ยว…”

โดยไม่ต้องรอให้เอเลน่าพูดจนจบหลินเสี่ยวกระแทกประตูอย่างแรงแล้วก็ออกไป

“ ไอ้บ้าหลินเสี่ยวข้าจะฆ่าเจ้าสักวัน!”

เอเลน่าพูดในขณะที่บดฟันของเธอ

“ บ้า เจ้าคิดว่าข้าต้องการติดตามเจ้าไหม? เป็นเพราะสัญญาทาสนี้ข้าจะตายถ้าข้าอยู่ไกลจากเจ้ามากเกินไป!

เวลาผ่านไปเพียงเล็กน้อย แต่ผลกระทบของสัญญาทาสได้เริ่มเข้ามาแล้ว

“ หัวของข้าเจ็บนั่นคือระยะทางที่ไกลเกินไป…นี้เดี๋ยว!”

เพื่อความอยู่รอดเอเลน่าสามารถทนต่อความเกลียดชังและไล่ตามเขาได้

เมืองวินเทอร์เรส

ในตรอกเล็ก ๆ ซึ่งอยู่ห่างจากย่านใจกลางเมืองชายกล้ามเนื้อสามคนเดินไปด้วยกันเป็นกลุ่ม

แม้ว่าเขตนี้จะไม่ถือว่าเป็นชุมชนแออัดแต่ก็แย่กว่าใจกลางเมืองอย่างแน่นอน มีบ้านเล็ก ๆ อยู่ทุกหนทุกแห่งนอกจากนี้ยังมีย่านที่อยู่อาศัยหนาแน่นคล้ายกับอพาร์ตเมนต์ ทุกคนที่อาศัยอยู่ที่นั่นมีทั้งยากจนและไม่มีที่อยู่อาศัย แน่นอนว่ายังมีกิจกรรมที่น่าพอใจมากมายที่ซ่อนอยู่จากสายตาสาธารณะ

หลังจากผ่านตรอกซอกเขาวงกตหลายคนทั้งสามก็หยุดที่หน้าประตูโลหะขนาดใหญ่

เคาะเคาะเคาะ…หนึ่งในพวกเขาเคาะประตู

แต่ไม่มีใครตอบ

“ พี่ใหญ่เราควรทำยังไงดี?”

“ เจ้างี่เง่า จะมีใครอยู่ในเวลานี้”

“ พวกเจ้าควรหยุดเอะอะลองเคาะอีกครั้ง”

คนที่พูดสุดท้ายเรียกว่าแฮร์ริสัน เขาเป็นพี่คนโตที่สุดในบรรดาสามพี่น้อง อีกสองคนได้รับการตั้งชื่อว่าฮาร์เดนและฮาร์ต

เคาะเคาะเคาะ …

หลังจากที่ในขณะที่มีคนตอบกลับจากภายในร้าน

“ หยุดเคาะ! บาร์เปิดเฉพาะตอนกลางคืนกลับมาอีกครั้งในภายหลัง!”

“ บ้าเอ้ย ช่างเป็นร้านค้าที่น่ารังเกียจพวกเขาจะไม่ยอมรับลูกค้าที่จ่ายเงิน แน่นอนว่าพวกเขาจะล้มละลายในสักวัน!”

ทั้งสามคนเป็นนักเรียนจากแผนกนักรบวิทยาลัยลอรัน พวกเขาวางแผนที่จะดื่มด้วยกันเนื่องจากพวกเขาไม่ได้เรียนในวันนี้แต่ในที่สุดบาร์ก็ปิดในระหว่างวันมันน่าผิดหวังอย่างแท้จริง

พวกเขาทั้งสามเดินไปตามถนนอย่างไร้จุดหมาย

“ เฮ้พวกเจ้าเห็นยังเมื่อวานนี้? หลินเสี่ยวจากแผนกเวทมนต์นั้นช่างหลงตัวเอง!” น้องชายที่มีอารมณ์รุนแรงที่สุดก็เริ่มเล่าเรื่องราวที่น่าสนใจ เขามีแผลเป็นยาวบนหน้าผากที่ดูน่ากลัว เขาอายุน้อยที่สุดในสามพี่น้อง

“เจ้ากำลังพูดถึงการพบกับเจ้าหญิงเหรอ?” ฮาร์ตคือพี่คนกลางเขาสนใจโดยเฉพาะในเรื่องที่เกี่ยวข้องกับผู้หญิง

“ ใช่ เจ้าเห็นด้วย? ข้าไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขามารับเจ้าหญิงในวันแรกของเธอ…เจ้าเด็กนั่นค่อนข้างโชคดี” ฮาร์เดนกล่าว

“ แต่จากสิ่งที่ข้าได้ยินเจ้าหญิงเป็นคู่หมั้นของซีซาร์ไม่รู้ว่านั้นจริงหรือไม่?” แฮร์ริสันพี่ชายคนโตจัดการเรื่องต่าง ๆ อย่างจริงจังและเขาเตือนอีกสองคนอย่างระมัดระวัง

“ซีซาร์? ทำไมเขาถึงอยู่ทุกหนทุกแห่ง” ฮาร์เดนกำกำปั้นและทุบหมัดซ้ายและขวาของเขาเข้าด้วยกันเปล่งเสียงทื่อ ๆ “ เราอาจไม่สามารถเอาชนะซีซาร์ได้แต่เราควรจะสามารถรับมือกับหลินเสี่ยวได้ ข้าได้ยินมาว่าเขาลาในวันนี้ดูเหมือนเขาจะป่วย … บังเอิญเขาอยู่ใกล้ ๆนี้!”

“ นี้ เจ้ากำลังคิดจะทำอะไร” ดูเหมือนว่าแฮร์ริสันจะเข้าใจบางสิ่งบางอย่างและเขาก็หยุดพูด“ อย่าทำอย่างประมาท เจ้านายแซมสั่งให้เราไม่ยุ่งกับหลินเสี่ยวเพราะเขามีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับซีซาร์ พวกเจ้าลืมไปแล้วเหรอ?”

“ ซีซาร์อีกแล้ว? เหอะ …ข้าคิดว่าเจ้านายแซมกลัวซีซาร์จริง!” ฮาร์เดนทะเลาะวิวาทกัน“ ทุกวันมันเป็นซีซาร์นู้นหรือซีซาร์นั่นทุกวันเขาไม่ใช่แค่นักดาบเวทมนตร์? เจ้านายแซมเป็นนักรบระดับห้าเขายังกลัวเขาอยู่เหรอ?”

“ ฮาร์เด็นหยุเจ้าควรทำตามไม่ยุ่งกับหลินเสี่ยวถ้าเจ้าไม่ต้องการเอาชนะเจ้านายแซม” แฮร์ริสันดุด่าอย่างโกรธเคือง

“โอเค ข้าจะฟังท่านตั้งแต่ท่านเป็นพี่ชาย…” ฮาร์เด็นพึมพำ

ในที่สุดเขาก็พบว่ามีอะไรสนุก ๆ แต่พวกเขาก็ทำได้แค่ยอมเพราะคำสั่งของบอสแซม

“ใ? ดูสิว่าใครน่ะ?” ในขณะนี้ฮาร์ตพี่ชายคนที่สองเห็นสาวเดินผ่านตรอกอยู่ข้างหน้าพวกเขา

มันเป็นเพียงแวบเดียว แต่เขามั่นใจว่าเธอใส่ชุดแม่บ้านและผมของเธอเป็นสีเงินสีขาว

เขาวิ่งขึ้นไปสองสามก้าวและสามารถเห็นร่างของเธอได้

“ นั่นไม่ใช่แม่บ้านของหลินเสี่ยวชื่อของเธอคือ…อืม…”

“ มันคือเอเลน่า!” ฮาร์เดนก็เข้ามาใกล้และจ้องอย่างตั้งใจ“ มันเป็นเอเลน่าอย่างแน่นอนดูหน้าอกที่ใหญ่โตเหล่านั้นสิจะเป็นใครได้อีก!”

“ แปลก ทำไมวันนี้เธออยู่คนเดียว?”

แฮร์ริสันจำได้ว่าเอเลน่าไม่เคยออกไปด้านข้างของหลินเสี่ยว แต่วันนี้เธอรีบวิ่งไปตามตรอกซอกซอยด้วยตัวเองราวกับว่ากำลังมองหาอะไรอยู่

เกิดอะไรขึ้น?

ในขณะนี้ฮาร์ตผู้ผอมบางก็เริ่มหัวเราะอย่างลามก

“ พี่ใหญ่ เจ้านายแซมบอกให้เราไม่ยุ่งกับหลินเสี่ยวแต่เขาไม่เคยบอกว่าเราไม่สามารถผูกมิตรกับแม่บ้านของหลินเสี่ยวใช่มั้ย”

หลังจากได้ยินคำพูดของเขาพี่ชายทั้งสามก็มองหน้ากันและเริ่มหัวเราะ

“ ดังนั้นสิ่งที่เจ้ากำลังพูดคือ…ฮ่าฮ่าได้แน่นอน” แฮร์ริสันที่ระมัดระวังมักปล่อยให้เป็นอิสระ“ ถ้ามันเป็นแม่บ้านของหลินเสี่ยวเจ้านายแซมก็ไม่รังเกียจแม้ว่าเขาจะค้นพบแล้วก็ตาม”

“ แน่นอนเราแค่อยากคุยกับเธอ ไม่ใช่ว่าเรากำลังทำอะไรที่ไม่ดีซักหน่อย มีอะไรให้กลัว?”