Picked up a Demon King to be a Maid – ตอนที่ 218
โบสถ์ริมทะเลสาบ
ชั้นใต้ดิน
“ นายหญิง นายหญิง…ท่านอยู่ไหน? ข้า..ข้ากลัว!”
คนรับใช้ตัวน้อยที่น่ารักกำลังร้องไห้อยู่ในห้องขังในขณะที่เดินไปรอบ ๆ ในความมืดพยายามหาเจ้านายของเธอ
“ เอโลน่า เจ้าพูดเล่นหรือ? ข้าตาบอด! ข้าเป็นคนที่ควรกลัวเพราะข้ามองไม่เห็นทำไมเจ้าถึงกลัวละ ” เสียงเหมือนเด็ก ๆ เยาะเย้ยมาจากอีกด้านหนึ่ง
“ เพราะ…เพราะ…นายหญิง…”
เธอวิ่งเข้าหาเสียงเหมือนว่าเธอพบว่าตัวช่วยชีวิตของเธอและพยายามโอบกอดเธอ แต่แขนทั้งสองของพวกเขาถูกใส่กุญแจมือและไม่สามารถขยับได้ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงหัวถูกับสโนว์ให้รู้สึกถึงความปลอดภัย
เฮลน่ารู้สึกงุนงงที่สโนว์ยังคงสงบนิ่งอยู่
เมื่อคืนนี้หลังจากแอนเดอร์สันโยนพวกเขาเข้าคุกเธอกลัวจนนอนไม่หลับเลย แต่สโนว์กับหลับไปแม้ในขณะที่สวมใส่กุญแจมือเธอก็สามารถนอนหลับได้อย่างสบายกับผนังและพึ่งตื่นขึ้นมา
“ อืม… เอโลน่า เมื่อคืนนี้ล่ะ?”
เมื่อคืนข้าไม่ได้นอนเลย…ข้าเหนื่อยมาก”
“เจ้าโง่! ใครถามเจ้าเกี่ยวกับเรื่องนี้ ข้าถามว่ามีอะไรเกิดขึ้นหรือไม่?”
“อา! ขอโทษค่ะ…แอนเดอร์สันออกไปอย่างรวดเร็วและไม่กลับมาอีก เซลิน่ามาสองครั้งแล้วก็ออกไปอย่างสบายใจหลังจากเห็นว่าท่านหลับแล้ว”
“ ฮิฮิ พวกเขาดูถูกข้าจริง ๆ พวกเขาลดการป้องกันเพราะพวกเขาคิดว่าข้าเป็นเด็กเหรอ?” สโนว์หัวเราะอย่างชั่วร้ายจากนั้นก็เริ่มพูดกับตัวเองว่า“ แปลก แอนเดอร์สันไปทำอะไร? ข้าไม่รู้ว่าเขาค้นพบตัวตนของเอเลน่าหรือไม่ เป้าหมายของเขาคือการโยนความผิดให้ข้า แต่…เขาวางแผนจะทำอะไร”
เอโลน่าเงยหน้าขึ้นอย่างว่างเปล่าเมื่อเธอเห็นสโนว์จมลงในความคิด
ตอนนี้พวกเขาถูกคุมขังที่นี่และกำลังถูกเผาเป็นแพะรับบาป สโนว์ยังคงคิดถึงแผนการของแอนเดอร์สันได้อย่างไร
“ นายหญิง เรากำลังจะตาย ท่านควรคิดถึงวิธีการอยู่รอด!” เอโลน่าหน้ามุ่ยและน่าสังเวช
“ฮะ? เอโลน่าทำไมเจ้าต้องดูถูกข้าด้วย? เจ้าคิดว่าข้าจะตกหลุมพรางของมันหรือเปล่า? ไม่ ข้ายอมถูกจับ” หากมือของสโนว์ไม่ได้ถูกใส่กุญแจมือเธอจะบีบหน้าอกของเอโลน่าเพื่อแสดงให้เธอเห็นว่าใครเป็นเจ้านาย!
“เอ๋? นายหญิง ท่านยอมถูกจับ? ข้าไม่เข้าใจ…”
“ เจ้าโง่จริงๆ! เห้อ แต่มันเป็นเพราะเจ้างี่เง่ามาก … ไม่สิเพราะเจ้าน่ารักมากนั่นเป็นเหตุผลที่ข้าให้เจ้าเป็นสาวใช้ของข้า!” สโนว์หัวเราะและลุกขึ้นยืนขณะเคลื่อนไหวร่างกายของเธอราวกับว่าเธอกำลังเตรียมพร้อมสำหรับสิ่งที่กำลังจะมาถึง
“ โอเค หยุดพักกลับไปทำงาน!”
“งาน?”
“ เอโลน่ามา” สโนว์กวักมือเรียก
“ คคะ นายหญิง”
“ ก้มศีรษะลง”
“อ โอ้ …”
เอโลน่างงงวยแล้วก็ก้มศีรษะลง
“ นายหญิง ท่านกำลังทำอะไร”
“ อย่าขยับให้ข้ารู้สึก…”
มือเล็ก ๆ ของสโนว์เลื่อนลงแก้มของเอโลน่าและไม่หยุดจนเธอจับสร้อยคอที่คอของเธอ
สายคล้องคอสีเงินดูสวยงามและมีคุณภาพสูงสวยงามมากกว่าสำหรับแม่บ้านทั่วไป ไม่มีใครคาดคิดว่านี่คือแก่นแท้ของตราประทับ!
เพียงแค่ถอดมันออก ตราของเอโลน่าจะถูกยกเลิก!
แต่…คุณจะยกเลิกได้อย่างไร
“นายหญิง?”
เอโลน่าลดระดับศีรษะลงดังนั้นเธอจึงไม่เห็นว่าสโนว์กำลังทำอะไรเธอเพิ่งรู้ว่าตัวเองยุ่งกับอะไรบางอย่างบนสายคล้องคอ
หลังจากผ่านไปสักพักก็มีเสียงคลิกฉับพลัน
เอโลน่ารู้สึกว่าคอของเธอเบาลงและตระหนักว่าสโนว์ถอดสายคล้องคอของเธอ!
“เอ๋? ท่านสามารถถอดมันออกได้” เอโลน่าจ้องที่สายคล้องคอในมือของสโนว์ด้วยความประหลาดใจและไม่รู้ว่าจะพูดอะไร
“ แน่นอนข้าสร้างมันขึ้นมาเพื่อที่จะได้แยกออกจากกันโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับเวลาเช่นนี้!” สโนว์หมุนสายคล้องคอที่ปลายนิ้วของเธอราวกับว่าเธอแสดงความคิดล่วงหน้า
“ อือ…ท่านหลอกข้า!” เอโลน่าเกือบจะเริ่มร้องไห้
อะไร! สิ่งนี้สามารถถอดออกได้? ถ้าเธอรู้ว่าเธอจะทำอย่างลับ ๆตั้งนานแล้ว ทำไมเธอต้องมาทนทุกข์ทรมานแบบนี้?
“ ฮี่ฮี่ เอโลน่า เจ้าโกรธมากเหรอ? โอเคงั้นลองโกรธดู! แล้วคำด่าล่ะ?”
“ อือ…” ในตอนแรกเอโลน่าจ้องมองสโนว์อย่างขมขื่นและคิดว่าเธอตั้งใจล้อเล่นเธอ แต่เธอก็รู้ว่าเธอจริงจังและตะโกน
“ นายหญิง คนบ้า!!!”
เสียงของเธอดังก้องในคุกนายหลายวินาทีต่อมา
หลังจากนั้นเสียงฝีเท้าที่ไม่เป็นระเบียบอย่างรวดเร็วก็ดังขึ้นมันเห็นได้ชัดว่าผู้คุมได้ยินและมาตรวจสอบ
เอโลน่าตกใจจากเสียงฝีเท้าเหล่านั้นและต้องการที่จะขอโทษ แต่ทันใดนั้นเธอก็ได้ยินเสียงแตกร้าวเล็กน้อย
เธอก้มศีรษะลงและเห็นรอยแตกขนาดใหญ่ใส่กุญแจมือของเธอจากนั้นใช้แรงบางอย่างทั้งหมดก็แตกออกเป็นสองครึ่งแล้วตกลงบนพื้น
“ ฮิฮิ ไม่เลว ไม่เลว”
สโนว์พยักหน้าหลังจากได้ยินเสียงแตกจากนั้นเธอก็ขยับแขนของเธอและส่งสัญญาณให้เธอทำเช่นเดียวกัน
“มาอีกครั้ง! ดังๆ!”
“ … นะนายหญิง … นายหญิง คนบ้า!!!”
แคร้กก
หลังจากนั้นข้อมือของสโนว์ก็แตกออกเป็นสองส่วน!
“ ฮิฮิ ข้าฉลาดจริงๆ เจ้าต้องการที่จะขังข้า? แอนเดอร์สัน เร็วไปหนึ่งร้อยปี! เจ้าจะไม่เคยคิดในความฝันของเจ้าเลยว่า เอโลน่าเป็นปีศาจระดับสูงดังนั้นพลังของเธอจึงสามารถทำลายพันธนาการของหินวิเศษและทำลายมันได้!”
ถูกต้องแล้ว เอโลน่าคือสิ่งพึ่งพาอาศัยที่ใหญ่ที่สุดและทรัมป์การ์ดของเธอ!
ปีศาจระดับสูงมีพลังร่างกายสูงมากพวกเเมื่อเทียบกับมนุษย์ พวกเขาไม่สามารถใช้เครื่องมือเวทมนตร์ที่มนุษย์ปกติสามารถใช้ได้ ไม่เพียงแค่นั้นแต่พลังของพวกเขาจะทำลายพวกเขาด้วย!
เช่นเดียวกับเอเลน่าเมื่อเธอทำการทดสอบเวทมนตร์เธอบังเอิญทำคริสตัลระเบิด เช่นเดียวกับเอโลน่า เมื่อสโนว์ถอดสายคล้องคอของเธอพลังของเธอก็ไม่ได้ถูกยับยั้ง
กุญแจมือสามารถกักขังสโนว์ได้อย่างง่ายดาย แต่มันเป็นความฝันที่จะขังแมวดำตาสีแดง!
เพราะเธอคาดการณ์ไว้ว่าสโนว์สามารถสร้างความบันเทิงให้แอนเดอร์สันได้อย่างกล้าหาญและตอนนี้ถึงเวลาที่จะตอบโต้!
แตะแตะแตะ … แม้ว่าจะมีเสียงคลื่นฝีเท้าสโนว์ก็ไม่สนใจและยืนนิ่ง ๆ อยู่ที่ประตูเพื่อต้อนรับการมาถึงของพวกเขา
“ นี้ เจ้าตะโกนหาอะไร”
ไม่นานผู้ศรัทธาก้าวร้าวสิบคนสวมเสื้อคลุมสีขาวมาถึง
ภายใต้แสงสว่างของไฟติดผนังจาง ๆ พวกเขาสังเกตเห็นความประหลาดใจว่ากุญแจมือทั้งสองหักและตื่นตัวทันที
“ เจ้าออกจากกุญแจมือได้อย่างไร?” ผู้นำถามอย่างประหม่า
“ ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน พวกเขาแตกเอง บางที … ทำไมเจ้าไม่ลองมาดูล่ะ?” สโนว์ยืนอยู่ในห้องขังและพูดขณะหัวเราะคิกคัก
“ อาร์คบิชอปแอนเดอร์สันบอกเราเพื่อให้แน่ใจว่าเราดูเธอหลังจากที่เขาจากไปแล้วและไม่มีอุบัติเหตุ … เฮ้ เจ้าเข้าไป!”
“ครับ!”
คนสามคนข้างหน้าได้รับคำสั่งของพวกเขาและพยายามเข้าใกล้เพื่อดูว่าเด็กเหลือขอกำลังพยายามทำอะไร ไม่นานพวกเขาสั่นกลัวตามสัญชาตญาณและไม่สามารถเคลื่อนไหวได้!
“ เฮ้ ทำไมเจ้าไม่เข้าไป รออะไรอยู่? … เฮ้ !?”
เมื่อผู้นำเห็นทั้งสามคนไม่ขยับเขยื้อนเขาลุกขึ้นและพยายามผลักพวกเขาไปข้างหน้า แต่ก่อนที่เขาจะทำอย่างนั้นได้เขาก็เห็นเงาแปลก ๆ บางอย่างในห้องขัง
ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เขาเงยหน้าขึ้นเพื่อมองใกล้และทันใดนั้นเขาก็เบิกตา
“ นั่นอะไรน่ะ?”
ในห้องมืดสลัวเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ตัวนั้นยิ้มขณะที่เสื้อคลุมสีขาวบริสุทธิ์ของเธอกำลังยกขึ้น เธอยกแขนขึ้นและกางนิ้วมือของเธอทันทีที่เวทมนต์สีม่วงเข้มอันแปลกประหลาดนับไม่ถ้วนพุ่งออกมาจากแขนของเธอ!
“ ใยแมงมุมสีเข้ม!”
“ อาร์คบิชอปพูดถูก เธอรู้เวทมนตร์ดำ! มา…เร็ว! …เอ่อ…”
ในที่สุดผู้นำก็ตระหนักว่ามันไม่ดีและตะโกนออกมา แต่เขาไม่สามารถออกเสียงใด ๆ และการเคลื่อนไหวของเขานิ่งและเขาไม่สามารถทำขั้นตอนอื่น
ใยนับไม่ถ้วนสมบูรณ์ล้อมรอบพวกเขาตั้งแต่หัวจรดเท้าในทันทีและดูเหมือนจะเป็นสีม่วงบะจ่าง พวกเขาไม่สามารถดิ้นรนก่อนที่จะล้มลงกับพื้นและเสียชีวิต
“อะไร? มนต์ดำ? เทพธิดาเป็นพยาน แม่มด! เธอเป็นแม่มด! แม่มดสโนว์!”
เมื่อเห็นฉากที่น่ากลัวนั้น ผู้ศรัทธาที่เหลือก็ตื่นตระหนกและเริ่มตะโกน พวกเขาเหวี่ยงอาวุธในมือของพวกเขาและพยายามตัดด้ายแปลก ๆ แต่ในไม่ช้าพวกเขาก็รู้ว่าพวกเขาแข็งแกร่งกว่าที่คิดไว้และอาวุธของพวกเขาไร้ประโยชน์อย่างสมบูรณ์
“นี่คืออะไร!? ขาของข้า… อ้ากกกกกก!!!”
ครั้งแรกมันคือขาจากนั้นแขน ขาบนและในที่สุดหัว…ด้ายสีม่วงเข้มที่น่ากลัวโอบล้อมร่างกายของพวกเขาทีละนิดเพื่อที่พวกเขาจะไม่สามารถเคลื่อนไหวหรือหายใจ พวกเขาทำได้แค่ดิ้นรนและตะโกนอย่างไร้จุดหมายได้จนกว่าดวงตาของพวกเขาจะแดงก่ำและมีฟองที่ปากของพวกเขาจนกว่าพวกเขาจะกลายเป็น ‘ซงซี’ ที่น่าสงสารจนกระทั่งหัวใจของพวกเขาหยุด
เอโลน่าอ้าปากค้างเมื่อเธอดูฉากนี้
คอมเม้นต์