Chapter 420: เวทย์บทใหม่: ความสิ้นหวัง ตอนที่1

 

ที่หอคอยเวทมนตร์ของลิงค์

 

กิ้ง! มีเสียงดังขึ้นเบาๆ แล้วก้อนคริสตัลสีน้ําเงินก็ปรากฏขึ้นที่มือของลิงค์ มันคือคริสตัลเสริมพลังระดับตํานานเลเวล 10 ซึ่งเป็นของรางวัลที่ลิงค์ได้มาหลังจากที่ทํา ภารกิจปกป้องป้อมโอริด้าสําเร็จ

 

นอกจาสิ่งนี้แล้ว ตอนนี้เขายังมีค่าโอมนิถึง 800 แต้ม แต่เขายังไม่ต้องการมัน ดังนั้นเขาจึงเก็บเอาไว้ก่อน

 

ลิงค์วางแผนเอาไว้ว่าจะใช้คริสตัลเสริมพลังนี้ในการเติมพลังให้กับดาบราชามังกรพิโรธ แต่ตอนนี้เขาพบว่าพลังของคริสตัลนั้นมีน้อยกว่าที่เขาคาดเอาไว้ มันไม่สามารถเติมพลังให้กับดาบราชามังกรพิโรธได้มากนัก ดังนั้น ลิงค์จึงตัดสินใจที่จะมอบมันให้กับอัลโลว่าสตรีแห่งความจริง

 

ในช่วงหลังนี้ อัลโลว่ามักจะอยู่ที่หอคอยเวทมนตร์ของลิงค์เสมอ เธอนั้นมีความรู้ทางด้านเวทมนตร์มากมาย แต่ว่าเธอไม่มีพลังอะไรเลยในหอคอยเวทมนตร์ เธอจึงเป็นเพียงแค่บรรณารักษ์ธรรมดาๆ

 

เห็นได้ชัดว่าเธอรู้สึกไม่พอใจ ไม่นานหลังจากที่ลิงค์กลับมา อัลโลว่าก็เข้าไปหาเขา นอกจากจะให้กระดาษจดเกี่ยวกับสูตรการคํานวณที่เธอคิดได้เมื่อเร็วๆนี้ เธอยังได้ให้แบบร่างของอุปกรณ์เวทมนตร์กับเขาด้วย อุปกรณ์เวทมนตร์ที่ถูกเขียนขึ้นมานี้มีชื่อว่า“รัดเกล้าร่ายเวทย์”

 

เธอได้อธิบาย “ของสิ่งนี้สามารถช่วยให้ข้าร่ายเวทมนตร์ได้ ถึงแม้ว่าข้าจะไม่สามารถต่อสู้ได้ แต่ว่ามันก็สามารถช่วยให้ข้าทําการเสริมพลังและเล่นแร่แปรธาตุได้”

ลิงค์ยินดีที่จะให้ความช่วยเหลือเธอ

 

อันที่จริง เขากําลังวางแผนที่จะทดแทนบุญคุณของแวนซ์และสร้างหุ่นเชิดเวทมนตร์ที่มีเลือดเนื้อให้กับเขาด้วย ซึ่งสิ่งนี้มันเป็นปัญหามากๆ มันเป็นงานซ้ําซากที่ไม่มีอะ ไรใหม่ๆ ลิงค์จึงไม่อยากที่จะทํามัน แต่ตอนนี้ เขามีผู้ช่วยที่เก่งกาจซึ่งเธอเป็นคนอาสาจะมาช่วยด้วยตัวเอง เขาจึงจะใช้เธอทํางานนี้อย่างแน่นอน

 

รัดเกล้าร่ายเวทย์นั้นสร้างง่ายมาก ลิงค์ทํามันเสร็จภายในเวลาครึ่งวัน

 

หลังจากสร้างเสร็จ ลิงค์ก็ใส่คริสตัลเสริมพลังลงไปในรัดเกล้า รัดเกลาสีม่วงอ่อนที่ทําขึ้นมาจากโคเรี่ยมและทอเรี่ยมได้ส่องแสงขึ้นมา มีรูนส่องสว่างขึ้นมาพร้อมกับแสงสีน้ําเงิน

 

อัลโลว่าได้สวมมันเอาไว้ที่ศรีษะแล้วตัวเธอก็สัน เธอหลับตาลงเพื่อสัมผัสถึงมันอย่างระมัดระวัง หลังจากผ่านไปไม่กี่วินาที อยู่ๆเธอก็ขยับมือของเธอ จากนั้นก็มีสนามพลังดัดแปลงถึงโปร่งแสงปรากฏขึ้นที่มือของเธอ

 

ลิงค์เห็นว่ามันคือสนามพลังแยกส่วนเลเวล 4 ในด้านศาสตร์การเสริมพลัง มันถือว่าอยู่ในระดับที่ค่อนข้างยาก ยังไงก็ตาม อัลโลว่าใช้เวลาถึง 6 วินาทีในการร่ายเวทย์นี้ เธอช้าเกินไป

 

หลังจากที่ร่ายเวทย์ อัลโลว่าก็ลืมตาขึ้นมาแล้วยิ้มเล็กน้อย “มานาที่ส่งออกมานั้นค่อนข้างเสถียร และมันก็มีพลังมากพอที่จะใช้สนามพลังแยกส่วนได้ 235 ครั้ง หลังจากที่ข้าฝึกมากกว่านี้ การควบคุมของข้าคงจะดีขึ้นมาก”

 

ลิงค์ค่อนข้างพอใจ แต่ว่าเขาก็ยังประหลาดใจที่คริสตัลเสริมพลังนั้นสามารถร่ายสนามพลังแยกส่วนได้แค่ 235 ครั้งเท่านั้น มันน้อยเกินไปและไม่น่าจะเพียงพอ

 

ลิงค์หยิบคริสตัลเสริมพลังโปร่งแสงออกมา มันดูเหมือนกับอันที่อยู่ในรัดเกล้าร่ายเวทย์เลย แต่ว่ามันไม่มีความสามารถในการเสริมพลัง และคุณภาพของวัตถุดิบก็แย่กว่าด้วย มันเป็นเพียงคริสตัลระดับอีพิคธรรมดาๆ

 

ลิงค์ใส่พลังมังกรเข้าไป 10 วินาทีต่อมา คริสตัลก็เปลี่ยนเป็นสีแดง มันดูเหมือนกับหินโมราสีแดงเลย

 

“ลองใช้อันนี้ดู” ลิงค์พูด คริสตัลเสริมพลังที่ได้มาจากระบบเกมนั้นพลังหมดลงเพราะเหตุผลบางอย่าง จึงต้องมีการใช้ของทดแทน สําหรับตอนนี้ พลังมังกรระดับตํานานของลิงค์คือตัวเลือกที่ดีที่สุด

 

อัลโลว่าพยักหน้า เธอถอดรัดเกล้าออกและถอดเอาคริสตัลสีน้ําเงินออกอย่างง่ายดาย จากนั้นเธอก็ใส่คริสตัลสีแดงอันใหม่เข้าไป และสวมรัดเกล้า เธอลองร่ายเวทย์อีกครั้ง บางที่ตอนนี้เธอน่าจะชินกับมันแล้ว ในครั้งนี้ เธอใช้เวลา 4 วินาทีในการร่ายสนามพลังแยกส่วน

 

เธอคํานวณความแตกต่างของมันอย่างระมัดระวัง “คริสตัลอันนี้พลังเสถียรและควบคุมง่ายกว่าคริสตัลสีน้ําเงิน นี่น่าจะพอสําหรับการร่ายเวทย์สนามพลังแยกส่วนได้ 257ครั้งนะ”

 

“หือ? มันเพิ่มขึ้นงั้นเหรอ?”ลิงค์สับสน

 

“คริสตัลสีน้ําเงินนั้นทรงพลังมาก พลังของมันรุนแรงมากจนข้าไม่สามารถควบคุมมันได้และสูญเสียพลังงานไปประมาณ 90% ในตอนที่ร่ายเวทย์ ส่วนพลังของเจ้านั้นดูสงบและอ่อนโยนกว่า ข้าเสียพลังงานไปไม่ถึง 10% ด้วยซ้ํา”

 

“ฉันเข้าใจแล้ว ถ้าอย่างนั้น ฉันจะขับพลังงานที่อยู่ในคริสตัลสีน้ําเงินออกและเติมพลังของฉันเข้าไปแทน”

 

การขับพลังออกนั้นง่ายมากๆ เขาแค่ใช้มันในการเติมพลังให้กับดาบราชามังกรพิโรธ ลิงค์แตะคริสตัลเข้าไปที่ด้ามจับของดาบ

 

ในตอนที่มันสัมผัสกัน คริสตัลก็เริ่มส่องแสง จากนั้นตัวดาบก็ส่งเสียงออกมา และแสงสีน้ําเงินก็ได้ไหลเข้าไปในดาบ ทําให้เกิดรูนไหลออกมาเป็นจํานวนมาก

 

ถึง! กิ่ง กิ่ง กิ่ง!

 

มีเสียงแหลมดังขึ้นจากตัวดาบ เกล็ดมังกรอันหนาแน่นเปิดออกและได้ปิดลงจากส่วนปลายดาบไปจนถึงด้ามจับของมัน ในตอนสุดท้ายก็มีเสียงดังกิ้งขึ้นมาอีกครั้ง และมีควันสีแดงอ่อนออกมาจากดวงตาของมังกรทั้งสองข้างที่อยู่ตรงด้ามจับ

 

ลิงค์ตรวจดูสถานะของดาบ มีบางอย่างเปลี่ยนแปลงไป

 

ดาบราชามังกรพิโรธ เปลวเพลิงสยบโลกา

 

ระดับตํานานเลเวล12

 

สถานะ:ถึงผนึก

 

ความคืบหน้าในการปลดผนึก: 139%

 

ผลที่ 1: ใช้พลังมังกร 1,200 แต้มเพื่อเปิดใช้สถานะราชามังกรพิโรธ ด้วยสถานะนี้ พลังของผู้ร่ายจะเพิ่มขึ้น 12 เท่า และความเร็วเพิ่มขึ้น 6 เท่าภายในเวลา 2 วินาที

 

ผลที่ 2: พลังโจมตีเวทมนตร์เพิ่มขึ้น 750%

 

ผลที่ 3: คมกริบไร้เทียมทาน ดาบนี้คมมากพอที่จะตัดของแข็งได้ทุกชนิด รวมถึงเวทมนตร์ด้วย

 

ผลที่ 4: การโจมตีทั้งหมดจะกลายเป็นการโจมตีหมู่ รัศมีการโจมตีอยู่ที่ 885 ฟุต ความเสียหายเท่ากับ 10% ของพลังโจมตีผู้เล่น

 

(หมายเหตุ มีแค่ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดเท่านั้นที่มีสิทธิ์ถือครองข้า1)

 

คุณสมบัติของมันนั้นแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิมประมาณ 10% ซึ่งถือว่าเป็นเรื่องที่ดี

 

หลังจากที่เติมพลังให้ดาบ คริสตัลสี น้ําเงินนั้นก็กลายเป็นไร้สี มันเป็นหินเสริมพลังที่หายากมากๆและมีคุณภาพสูง ลิงค์เริ่มใส่พลังมังกรลงไปในทันที

 

ในครั้งนี้ เขารู้สึกราวกับว่าคริสตัลนั้นเป็นหลุมที่ไร้กัน เขาใส่พลังมังกรลงไปจนหมดแต่ว่าคริสตัลนั้นก็ยังไม่เต็ม

 

เขาพักไปแปปนึงก่อนที่จะทําต่อ หลังจากใส่พลังมังกรลงไป 13,000 แต้ม ในที่สุดคริสตัลก็กลายเป็นสีแดง

 

อัลโลว่ารับมันไปและลองใช้ดู จากนั้นเธอก็พูดออกมา “พลังที่อยู่ภายในคริสตัลนี้สามารถร่ายสนามพลังแยกส่วน เลเวล 4 ได้มากกว่า 1,600 ครั้ง ข้าสามารถใช้มันได้โดยไม่ต้องกังวลอะไรเลย”

 

“เยี่ยมเลย” ลิงค์หัวเราะ “ฉันช่วยเธอไปแล้ว คราวนี้ก็ถึงตาที่เธอต้องช่วยฉันบ้างแล้วหล่ะ” เขาหยิบคัมภีร์เล่มหนาปึ้กออกมา “ดูนะ นี่คือหุ่นเชิดแบบมีเลือดเนื้อ ที่ฉันเป็นคนออกแบบขึ้นมา วัตถุดิบของมันอยู่ที่นี่ เตรียมพร้อมเอาไว้หมดแล้ว ส่วนเรื่องการลงมือ ก็ฝากเธอด้วยหล่ะ ในระหว่างนี้ ฉันจะอ่านสมุดโน้ตของเธอ”

 

อัลโลว่าตบหน้าผากของเธอ และพูดอะไรไม่ออก “ข้าก็สงสัยอยู่ว่าทําไมเจ้าถึงดูกระตือรือร้นอยากจะช่วยจนถึงขั้นยอมทิ้งเรื่องอื่นเพื่อมาทํารัดเกล้าให้กับข้า เจ้าเล็งเอาไว้แบบนี้เองสินะ ก็ได้ ข้าจะทําให้”

 

เธอมองดูแบบ ไม่กี่นาทีต่อมา เธอก็พยักหน้า “นี่เป็นหุ่นเชิดที่น่าสนใจมากและมีทฤษฎีที่ข้าไม่รู้จักอยู่มากมาย หลังจากที่ทํามันเสร็จแล้ว ข้าคงจะกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญในการควบคุมรัดเกล้าร่ายเวทย์อย่างแน่นอน”

 

อัลโลว่านั้นเป็นคนตรงมากๆ เมื่อเธอตัดสินใจที่จะทํามัน เธอก็จะไม่ยอมเสียเวลาและจะทํามันในทันที

 

พอเขาจัดการเรื่องนี้สําเร็จ ลิงค์ก็โล่งใจ

 

เขาเองก็ไม่ยอมเสียเวลาเหมือนกัน เขาเอาสมุดโน้ตที่ได้ มาจากอัลโลว่าก่อนหน้านี้ออกมา และเขาก็เดินไปอ่านมันที่หน้าต่างอย่างระมัดระวัง

 

พื้นฐานการคํานวณของอัลโลว่านั้นคล้ายๆกับของลิงค์ ส่วนหนึ่งก็คือข้อมูลของการรวมร่างเข้ากับอุปกรณ์ระดับพระเจ้า และอีกส่วนก็คือทฤษฎีของลิงค์ ยังไงก็ตาม พวกเขานั้นเป็นคนละคนกันจึงมีวิธีการคิดที่แตกต่างกัน และการคํานวนของพวกเขาเองก็ไม่เหมือนกันด้วย

 

ลิงค์เปรียบเทียบมันกับสูตรของเขาเอง เขารู้สึกว่าสิ่งที่อยู่เบื้องหน้าเขานั้นคือภูเขาทองคํา ทั้งหมดที่เขาต้องทําก็คือหยิบจอบขึ้นมาขุดมัน

 

คงไม่ต้องพูดอะไรมากถูกไหม?

 

เขาหมกมุ่นอยู่กับมันในทันที แนวความคิดที่แตกต่างกัน ได้สร้างแรงบัลดาลใจให้กับลิงค์ ด้วยความช่วยเหลือจากพลังมังกร เขาสามารถรักษาสถานะสมาธิสูงสุดได้นานขึ้น มือของเขาร่ายผ่านคัมภีร์อย่างรวดเร็วในตอนที่เขาคํานวณ

 

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว และทฤษฎีมิติของลิงค์ก็พัฒนาไปอย่างรวดเร็ว ในตอนที่เขาคํานวนร่วมกับราชินีมังกร เขาแทบจะไปถึงขีดจํากัดแล้ว แต่ว่าตอนนี้ เขาพัฒนาไปไกลยิ่งกว่านั้น

 

ยังไงก็ตาม เขาไม่ได้ลืมเรื่องการกินและการนอนในครั้งนี้ 7 ชั่วโมงต่อมา เขาวางคัมภีร์ลงถอนหายใจออกมายาวๆ แล้วเขาก็หยุดอ่านโดยสมัครใจ

 

เขาหันไปหาอัลโลว่า ด้วยความที่เธอนั้นเป็นอมตะ เธอจึงไม่มีความรู้สึกเหนื่อยเลยและยังคงมีสมาธิอยู่กับหุ่นเชิดเวทมนตร์ ลิงค์ไม่ได้รบกวนเธอและออกจากห้องเสริมพลังไป

 

มันเป็นเวลา 4 โมงเย็น เมืองมอดไหม้นั้นยังคงคึกคัก ลิงค์เดินไปที่หน้าต่างและมองไปที่สนามซ้อมยิงปืนที่อยู่ไกลออกไป แลนนี่กับเซลีนอยู่ด้วยกัน ดูเหมือนว่าเธอกําลังคุยเรื่องเทคนิคการยิงปืนกับเซลีนอย่างกระตือรือร้น

 

ลิงค์ยิ้มในตอนที่เห็นภาพนี้ หลังจากนั้นซักพัก เขาก็กลับเข้าไปที่ห้องเสริมพลังและเริ่มทําการสร้างอุปกรณ์ตกแต่งปืนให้กับปืนไฟของเซลีน

 

ในตอนกลางคืน ในที่สุดเขาก็กลับมาที่ห้องและมีช่วงเวลาอันเร่าร้อนกับเซลืนก่อนที่จะนอนหลับไปด้วยกัน วันต่อมา พวกเขาก็ต่างยุ่งกับหน้าที่ของตัวเอง

 

ด้วยความที่เขาได้เลื่อนขั้นเป็นระดับตํานานแล้ว เขาจึงสร้างความแตกตื่นอย่างใหญ่หลวงไปทั่วทั้งทวีป โดยเฉพาะกับพวกนักเวทย์ นักเวทย์ที่มีอุดมการณ์มากมายต่างก็รีบมาที่ดินแดนเฟิร์ด

 

พวกเขาทุกคนต่างก็หวังที่จะขอคําแนะนําจากนักเวทย์ระดับตํานาน แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้เป็นลูกศิษย์ แต่การที่ได้รับคําแนะนําบางอย่างนั้นก็ถือว่าคุ้มแล้ว แต่ก็แน่นอนว่าการเดินทางนั้นใช้เวลา และพวกเขาก็ยังมาไม่ถึง ลิงค์จึงยังไม่ได้รับผลกระทบจากมัน ตอนนี้มันคือช่วงเวลาที่สงบสุข

 

มันเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดตั้งแต่ที่เขามาที่เฟิร์ด

 

10 วันต่อมา หุ่นเชิดเวทมนตร์ของอัลโลว่าก็ใกล้จะเสร็จแล้ว เธอกําลังอยู่ในช่วงขั้นตอนสุดท้าย ทฤษฎีมิติของลิงค์เองก็เปลี่ยนไปจากเดิมโดยสิ้นเชิง

 

ในช่วงระหว่างนี้ อัลโลว่ามักจะมาหาเขาเป็นครั้งคราว เธอชอบจ้องมาที่ลิงค์ด้วยสีหน้าแปลกๆราวกับว่าเขาเป็นสิ่ง มีชีวิตประหลาด

.

ตอนนี้เธอก็มาหาอีกแล้ว เธอยืนเงียบๆอยู่ที่ด้านหลังของลิงค์ ตอนนี้เขากําลังคํานวณส่วนที่สําคัญมากๆ หลังจากผ่านไปซักพัก เขาก็เขียนสมการมานาอันไร้ที่ติออกมา หลังจากถอนหายใจออกมายาวๆ เขากวางปากกาลง

 

และในที่สุดความพยายามก็บรรลุผล เขาได้สร้างเวทย์มิติบทใหม่ขึ้นมา มันคือสัตว์ประหลาดอย่างแท้จริง

 

เสียงของอัลโลว่าดังขึ้นมาด้านหลังเขา “ลิงค์ ข้ายิ่งรู้สึกเสียใจมากขึ้นเรื่อยๆแล้วสิกับการที่ข้ายอมเสียสละพลังไปเพื่อความเป็นอมตะ ข้าได้สูญเสียโอกาสที่จะลองสัมผัสความรู้นี้ด้วยตัวเอง!”

 

ลิงค์หัวเราะ “อะไรๆก็เกิดขึ้นได้หน่า แม้กระทั่งความเป็นอมตะก็ยังถอนออกได้เลย เธอมีส่วนร่วมอย่างมากในการช่วยให้ฉันสร้างเวทย์นี้สําเร็จ แรงบัลดาลใจส่วนใหญ่นั้น มาจากทฤษฎีของเธอดังนั้นฉันจะให้เกียรติเธอเป็นคนตั้งชื่อให้เวทย์นี้เป็นไง?”

 

“จริงหรอ?” อัลโลว่าถามอย่างมีความสุข

 

“จริงสิ”

 

“งั้นเรียกมันว่า ความสิ้นหวังก็แล้วกัน”