ปล้นสวรรค์ – 165 ฉวยโอกาส
SPH: บทที่ 165 ฉวยโอกาส
เฉิงจื่อ จ้องมองอย่างมืดมนไปที่ซิงเหมิง ในขณะที่เขาต่อสู้กับลูกน้องทั้งสี่ของเขา
“บ้าชิบ!” ผู้ชายคนนี้ สามารถหายดีกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว!”
ก่อนหน้านั้นซิงเหมิง เป็นผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ที่เรียกได้ว่าเป็นอัจฉริยะ ซึ่งมาจากตระกูลอื่น
ปู่ของเฉิงจื่อ ได้สอนวิธีการต่อสู้ให้กับซิงเหมิงเป็นจํานวนมาก
นี่คือเหตุผลที่เฉิงจื่อ ไม่เคยมีความประทับใจที่ดีให้กับซิงเหมิงตั้งแต่เขายังเป็นเด็กโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อเขาอาศัยอยู่กับ เฉิงไค ปู่ของเขามาตลอด
ซึ่งปู่ของเขาเป็นผู้อาวุโสของพันธมิตรการต่อสู้
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากความขัดแย้งนี้ซิงเหมิง จึงไม่สนใจเฉิงจื่อเลย เขาทําให้เฉิงจื่อได้รับความอับอายอย่าง ไร้ความปราณีหลายต่อหลายครั้ง
เฉิงจื่อได้เก็บความเกลียดชังไว้ในใจ เขาต้องการแก้แค้น ซิงเหมิงเสมอมา อย่างไรก็ตาม เมื่อซิงเหมิงออกเดินทางจากประเทศครั้งหนึ่ง ในที่สุดเฉิงจื่อก็สบโอกาส
เฉิงจื่อขอให้เฉิงไค ติดต่อกลุ่มแวมไพร์อย่างลับ ๆ จากประเทศอื่น ๆ ให้พวกเขาล้อมและโจมตีซิงเหมิง ทําให้เขาบาดเจ็บอย่างรุนแรง และทําให้รากฐานของเขาเสียหาย เขาจะไม่มีโอกาสฝึกฝนศิลปะการต่อสู้อีกต่อไป
อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ไม่ได้ทิ้งหลักฐานอะไรไว้เลย เฉิงจื่อคิดว่าซิงเหมิง ทําได้เพียงกล้ํากลืนความโกรธของเขาเท่านั้น
ใครจะคิดว่าลุงที่เป็นผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ของซิงเหมิง จะบุกมา และตัดเอ็นของเฉิงไค
หลี่ ยี่เซิ่ง ลุงผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ของซิงเหมิง เป็นนักสู้แห่งเทพเจ้าระดับเจ็ด ดาบของเขาไร้ผู้เปรียบเทียบ!
เฉิงไคถูกตัดเส้นเอ็นมือของเขา และเขาโกรธมาก แต่เขาไม่กล้าที่จะสร้างปัญหากับหลี่ยี่เซิ่ง เขาระบายความโกรธลงที่เฉิงจื่อเท่านั้น
ด้วยเหตุนี้เฉิงจื่อต้องทนทุกข์ทรมานมาก อย่างไรก็ตาม มันก็ทําให้เขาก้าวไปสู่ระดับที่ห้าของการชําระไขกระดูกจากนั้นเฉิงไค ก็ปล่อยเฉิงจื่อไป
ดังนั้นเมื่อเฉิงจื่อ เห็นว่าซิงเหมิงฟื้นตัวแล้ว ความโกรธในใจของเขา ก็ไม่อาจจะจินตนาการได้!
ฉึก!
เฉิงจื่อใช้ประโยชน์จากโอกาสนี้ และเฉือนใบมีดของเขาไปที่หน้าอกของซิงเหมิง
” ท่าไม่ดี”
ซิงเหมิง ผู้ที่กําลังต่อสู้กับฉินหลีก็ตกใจ เขาถอยกลับอย่างเร่งรีบ
ฉึก!
ได้ยินเสียงใบมีดที่กรีดผ่านฝ้าย
ชั้นเหงื่อเย็นปกคลุมด้านหลังของซิงเหมิง ในขณะที่เขามองดูแผลที่ยาว บนหน้าอกของเขา
“น่ารังเกียจ” เฉิงจื่อ ยังไร้ยางอายเหมือนเดิม! ”
ซิงเหมิง จ้องที่แผลที่หน้าอกของเขาอย่างหนักแน่น
“ท่านอาจารย์ ได้รับบาดเจ็บ!” หยางเฟิงวู รีบตามมาช่วย ซิงเหมิง เธอหันกลับมามองที่เฉิงจื่อ และตะโกนด้วยความโกรธ “คุณเป็นนักต่อสู้แบบไหนกัน?!”
เฉิงจื่อ ไม่ขยับและเยาะเย้ย “ซุ่มโจมตี?” คุณเก่งใน การต่อสู้ แต่พลาดไปอย่างนึง!
หยางเฟิงวู จ้องมองอย่างรุนแรงไปที่เฉิงจื่อ และมองดูที่ ซึ่งเหมิง อย่างกังวล “อาจารย์ คุณโอเคไหม?!
ใบหน้าของซิงเหมิงซีดเผือด กําลังสูงสุดของผู้ฝึกการต่อสู้ในระดับที่ห้าขั้น ชําระไขกระดูกไม่ใช่เรื่องเล่นๆ!
แม้ว่าบาดแผลจะไม่มีเลือดไหลออกอีกต่อไป แต่ซิงเหมิงก็ยังคงรู้สึกถึงรัศมีที่เฉียบคมราวกับมีดที่บาดแผล
“ไม่ต้องกังวล ฉันจะสบายดีหลังจากพักฟื้นไม่นาน!”
เพื่อไม่ให้หยางเฟิงวู กังวลใจ ซิงเหมิงกระซิบเบา
“ฮิฮิ!” ซิงเหมิง หยุดพยายามที่จะทําเป็นเข้มแข็ง! ใช้การโจมตีของฉัน และคุณจะต้องพักผ่อนอย่างน้อยหนึ่งปี! ”
เฉิงจื่อไขว้แขนแล้ว เยาะเย้ยที่ซิงเหมิง
“แก …. “ ใบหน้าของซิงเหมิงก็แดง ในขณะที่เขาชี้ไปที่เฉิงจื่อ ” แค่กๆ!” น่ารังเกียจและไร้ยางอาย! ”
เฉิงจื่อ มองผู้บาดเจ็บที่ชื่อซิงเหมิง และพูดอย่างเย้ยหยันว่า “ถ้างั้นคุณก็น่ารังเกียจเช่นกัน ถ้าเขาไร้ยางอาย เมื่อคุณอยู่ต่อหน้าคนอื่นจะไม่มีใครสนใจกลอุบายที่อยู่ เบื้องหลังคุณ! ”
“เส้นทางที่น่ารังเกียจและไร้ยางอาย น่าอับอาย คุณไม่สมควรที่จะเป็นผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้”
ในขณะที่เฉิงจื่อ รู้สึกพอใจกับตัวเอง เสียงเย็น ๆ ดังขึ้น
“ใคร!” ทันใดนั้นเฉิงจื่อ ก็หันมามองผู้มาใหม่ด้วยสีหน้ามืดมน
หยานเฟิงวู มองไปที่ทางเข้าสนามกีฬา ขณะที่ดวงตาของเธอสว่างขึ้นทันที “เย่หยู คุณมาแล้ว!”
เฉิงจื่อจับจ้องที่ เย่หยู อย่างมืดมน และพูดอย่างเย็นชา “พูดมาก! คุณหมายถึงอะไร?
เย่หยู ปล่อยเฉิงจื่อและเดินตรงไปที่ซิงเหมิง “คุณรู้สึกอย่างไรบ้าง อาจารย์ซิง?”
ซิงเหมิงส่ายหัว และเยาะเย้ย ” ด้วยความแข็งแกร่งของเขา แข็งแกร่งพอ ๆ กับคุณ!”
เย่หยู ยืนมือของเขา และปัดเปาบาดแผลของซิงเหมิง ด้วยพลังอันแข็งแกร่งของเขา ดาบพลังปราณสายฟ้าที่อ่อนโยน
ก็พุ่งออกไป ซึ่งทําให้ไม่มีพลังที่ถูกทิ้งไว้โดยเฉิงจื่ออยู่ในร่าง
เย่หยู หันหน้าของเขาไปมองดูที่เฉิงจื่อ เย่หยู พูดอย่างเยือกเย็น “แน่นอน เขายังขาดกําลังวังชาอยู่นิดหน่อย!”
เฉิงจื่อลดแขนของเขาลง และดวงตาของเขาหรี่ลง แสงเย็นชาส่องเข้ามาในดวงตาของเขา เมื่อเขาถามว่า “คุณเป็นใคร”
เย่หยู มองอย่างไร้อารมณ์ไปที่เฉิงจื่อ และพูดเบา ๆ ว่า “เย่หยู”
การแสดงออกของเฉิงจือค่อนข้างเย็นชา “คุณเป็นนักเรียนของซิงเหมิงหรือไม่?”
เมื่อเขาพูดจบ เฉิงจือพยักหน้าและเย้ยหยัน “ซิงเหมิง ไม่เลวเลย เขาสอนนักเรียน ระดับขั้นกลั่นโลหิตได้ถึงสองคน”
“ไม่จําเป็นต้องคุยเรื่องไร้สาระอีกต่อไป เนื่องจากทุกคนอยู่ที่นี่ เรามาเริ่มกันเลย!
หลังจากเฉิงจือพูดจบแล้ว โจวหยางก็ก้าวไปข้างหน้ามองหยางเฟิงวู และเย่หยู แล้วพูดว่า ” หลังจากที่ผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ เข้าสู่ขั้นตอนกลั่นโลหิต
พวกเขาจะต้องลงทะเบียนกับพันธมิตรการต่อสู้ใครก่อน? “
หยางเฟิงวู มองเย่หยูและยกคิ้วขึ้น “ฉันจะไปก่อน!”
หยางเฟิงวู มองดูที่โจวหยาง และถามว่า “ฉันจะลงทะเบียนได้อย่างไร?”
” ก่อนอื่นปะทุพลังและเลือดที่สําคัญของคุณ พิสูจน์ให้เห็นว่าคุณเป็นผู้ฝึกการต่อสู้ ขั้น กลั่นโลหิตระดับ 2 ในฐานะผู้ทดสอบ ฉันจะทดสอบความแข็งแรงของคุณ!”
หลังจากที่โจวหยางพูดจบ แล้วแสงแวววาวก็ส่องผ่านดวงตาของเขา เขาจําได้ชัดเจนว่า เมื่อเฉิงจื่อ มาเขาบอกว่า ให้เขาสร้างความเจ็บปวด เมื่อลงทะเบียน!
เมื่อมองดูหงส์ไฟนางแอ่นร่ายรําที่กล้าหาญและสวยงามต่อหน้าเขา โจวหยางถอนหายใจกับตัวเอง ใครบอกให้อาจารย์ของเธอ มีเรื่องกับเฉิงจื่อ!
มุมปากของโจวหยางนั้น ม้วนงอ ”เมื่อเห็นว่าคุณสวยมาก ดังนั้นฉันจะหักขาข้างหนึ่งของคุณ!”
หยางเฟิงวู ไม่ทราบความคิดที่มุ่งร้ายของโจวหยาง เธอสงบใจและอุทานอย่างเบา ๆ “ฮ้า!”
เลือดของเธอพุ่งสูงขึ้นราวกับแม่น้ํา และหยางเฟิงวูก็ระเบิดพลังทั้งหมดของเธอ!
ฮัวลา…
พลังงานเลือดพล่านพลุ่งพล่าน ออกมาจากร่างของหยางเฟิงวู เหมือนธงที่ถูกพัดกระพือ
ธงของพลังปราณและพลังโลหิต!
โจวหยาง จ้องมองไปที่หยางเฟิงวู ด้วยสายตาเบิกกว้าง เขาไม่เคยคิดเลยว่า เด็กผู้หญิงคนนั้นจะมีพรสวรรค์สูงขนาดนี้
“ชิ้ง…”
ดวงตาของเฉิงจื่อตกใจ และตื่นตะลึงทันที จากนั้นก็เผยโฉมที่น่ากลัว “บ้าน่าเป็นอัจฉริยะอีกคน!” ไม่เลย เธอเป็นนักสู้ที่เก่งกาจกว่าซิงเหมิง! ”
เฉิงจื่อเป็นมีสายเลือดหมาป่า แต่ถึงกระนั้น เขาเองก็มีความสามารถที่หายากตัวจับได้ยากในพันธมิตรการต่อสู้
พลังปราณและเลือดของ หยางเฟิงวู นั้นไม่ใช่สิ่งที่ดี สําหรับเฉิงจื่อ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากเธอเป็นศิษย์ของซิงเหมิง
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เฉิงจื่อ ก็ลงความเห็นที่โจวหยางอย่างละเอียดถี่ถ้วนว่า “จงใช้โอกาสนี้ ทําให้เธอพิการซะ!”
เมื่อมองดูในตาเฉิงจื่อ หัวใจของโจวหยางก็สั่นไหว เขาพยักหน้าอย่างไม่ใส่ใจ “รับทราบ!”
จากนั้นโจวหยางหันไปหาหยางเฟิงวู แสงเย็นที่ส่องผ่านดวงตาของเขา ขณะที่เขาคิดกับตัวเองว่า “ฉันไม่สามารถที่จะทําให้หลานชายของเฉิงไคขุ่นเคือง
ฉันทําให้เธอต้องผิดหวัง!”
“ชื่อของคุณคือ หยางเฟิงวูใช่มั้ย?” ทําไมคุณไม่ก้าวเข้ามา! “ไม่ต้องกังวล ฉันจะควบคุมความแข็งแกร่งของฉัน!”
แม้ว่าโจวหยางจะพูดเช่นนี้ แต่เขาก็ตัดสินใจแล้ว ในตอนท้ายของการแข่งขัน เขาจะทําลายกล้ามเนื้อและกระดูกของหยางเฟิงวู ด้วยการโจมตีครั้งเดียว
ในฐานะผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ขั้นสร้างกระดูก ระดับที่สี่ โจวหยางมีความมั่นใจที่จะทําเช่นนั้น!
“ตกลง!”
หยางเฟิงวู พยักหน้าอย่างเคร่งขรึม ขณะที่เธอเผชิญหน้ากับผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ ขั้นสร้างกระดูก
“ฮะ!”
หยางเฟิงวู ส่งเสียงตะโกนดัง ๆ ขายาวของเธอเหมือนใบมีด และข้อศอกของเธองอ เหมือนหอก เธอเรียนรู้เรื่อง หมัดปาเจี้ย ของซิงเหมิง และระเบิดพลังอย่างเต็มที่ เมื่อเธอเข้าโจมตีโจวหยาง
เย่หยู และซิงเหมิงยืนอยู่ข้าง ๆ ดูการซ้อมของหยางเฟิงวูและโจวหยาง
ครู่ต่อมาซิงเหมิงขมวดคิ้วเล็กน้อย และพูดเบา ๆ กับเย่หยูว่า “เย่หยู เฉิงจื่อ และฉันมีความขัดแย้งกัน
ดังนั้นฉันจึงกลัวว่าพวกเขามีเจตนาร้ายต่อเรา!”
ดวงตาของเย่หยูส่องแสงเย็น ๆ “ฉันรู้ดี โจวหยางที่ต่อสู้กับพี่สาวหยาง ไม่ใช่คนดี เขาต้องได้รับคําสั่งมาจากเฉิงจื่อ
ให้ทําร้ายพี่สาวหยาง!”
การแสดงออกของซิงเหมิง เปลี่ยนไปทันที เมื่อเขาตะโกนว่า “รีบ แล้วหยุดพวกเขาจากการต่อสู้! “เราจะปล่อยให้โจวหยาง ทําร้ายเฟิงวูไม่ได้!”
ริมฝีปากของเย่หยู โค้งเป็นรอยยิ้มเย็นชา ขณะที่เขาพูดเบา ๆ ว่า “อาจารย์ซิง ไม่ต้องกังวลพวกเขาจะไม่สามารถทําร้าย พี่สาวหยาง ต่อหน้าผมได้”
คอมเม้นต์