เล่ม 1 ตอนที่ 60: ความน่ากลัวของบ้านผีสิง

“บัดซบ นี่มันเรื่องอะไรกันวะเนี่ย” สายฟ้าโพกล่าวออกมาพร้อมกับร่างกายที่เหนื่อยหอบ

“เป็นเรื่องปกติ ทุกคนคงจะอัดอั้นมานาน ฆ่ากันอย่างบ้าคลั่งเลยเจ้าพวกนั้น” สายฟ้าซวนตอบอย่างใจเย็น

“ฉันไม่สนใจเรื่องของที่นั่นหรอก แต่ไม่ว่ายังไง พวกเราจะต้องเอาตราสัญลักษณ์มาให้ได้” มู่หรงเสี่ยวเทียนเห็นว่าสายฟ้าปาฉีกําลังเดินเข้ามา เขาอดไม่ได้ที่จะยิ้มและพูดว่า “สายฟ้าซวน พวกนายมากันเป็นทีม ส่วนฉันนั้นมาเพียงแค่คนเดียว มันยากที่จะต่อสู้เพียงลําพัง จะเป็นอะไรไหมถ้าฉันจะขอเข้าร่วมปาร์ตี้ในทีมของพวกนายด้วย”

สายฟ้าซวนโบกมือเพื่อห้ามปรามมู่หรงไม่ให้พูดเช่นนั้น การแสดงออกของเขาจริงจังเป็นอย่างมาก “พี่ชายโจร อย่าพูดแบบนั้นเลย ด้วยความสามารถของพี่ที่ได้แสดงให้พวกเราเห็น พี่สามารถเข้าร่วมทีมกับเราได้เสมอ แม้ว่าสายฟ้าซวนคนนี้จะหยาบคาย แต่ก็ใช่ว่าใจของฉันจะหยาบ ไม่ว่ายังไงเราก็รู้แล้วว่าใครแข็งแกร่ง ใครอ่อนแอ”

“เอาล่ะ เอาล่ะ” สายฟ้าปาฉีตะโกนใส่คนทั้งสองนั้นพร้อมกับถือดาบขนาดยักษ์ของเธอพาดไว้บนหลัง “ทั้งสองคนอย่าเพิ่งพิธีรีตองกันให้มาก แม้ว่าการกระทําของทั้งสองจะดูเหมือนกับว่าเป็นฝาแฝด แต่ถึงแบบนั้นการที่พี่จะมาร่วมทีมกับเรามันเป็นเรื่องที่ดีทีเดียว”

ทีมสายฟ้าคนที่เหลืออดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาเมื่อได้ยินเช่นนั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเสียงหัวเราะของสายฟ้าไป่เหอนั้นมีเสน่ห์เป็นอย่างมาก แต่มันก็ฟังดูแปลก ๆ

“ดูพูดเข้า น้องสาวของฉันมักจะเป็นกรรมการใหญ่เสมอ” สายฟ้าซวนรู้สึกเขินอายเล็กน้อยและยิ้มให้มู่หรงเสี่ยวเทียนที่กําลังเขินอายเช่นกัน

“ฮ่าฮ่า” มู่หรงเสี่ยวเทียนหัวเราะอย่างตรงไปตรงมา “สายฟ้าปาฉีพูดถูก พวกเราเหมือนกันอย่างกับแกะ ฉันคิดว่ามันเหมือนกับ เล่าปี่ กวนอู และเตียวหุยในสามก๊กใช่ไหม ? ” 

หลายคนครุ่นคิดอยู่สักพัก จากนั้นก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา ตอนนี้ทั้งมู่หรงเสี่ยวเทียนและทีมสายฟ้านั้นกําลังสร้างความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งอย่างไม่รู้ตัว

“ไป ๆ ไปสู้กับพวกผีกันดีกว่า” มู่หรงเสี่ยวเทียนบอกให้สายฟ้าซวนในฐานะผู้นําทีมให้เข้าไปในบ้านผีสิงก่อน

ทันใดนั้นดวงตาของมู่หรงเสี่ยวเทียนก็หรี่ลง แสงในบ้านผีสิงนั้นสลัวเป็นอย่างมาก มันมีกองไฟอยู่ในนั้นซึ่งห่างออกไปไม่ไกลในทางทิศตะวันออกของบ้าน จากนั้นก็มีวิญญาณจํานวนหนึ่งพุ่งเข้าไปและหายไปทางทิศตะวันตก ข้างกองไฟนั้นมีผีทาสเลเวล 10 โฉบไปโฉบมาเต็มไปหมด

ทั้งบ้านผีสิงนั้นแบ่งกันออกทั้งหมดเป็น 3 ห้อง ห้องด้านหน้า ห้องกลาง และห้องด้านหลัง ตอนนี้มู่หรงเสี่ยวเทียนกําลังอยู่ห้องด้านหน้าของบ้านผีสิง

ขนาดของห้องด้านหน้านั้นใหญ่พอ ๆ กับสนามบาสเก็ตบอล ตอนนี้มู่หรงเสี่ยวเทียนและคนอื่น ๆ ก็เข้ามาข้างในบ้านแล้ว ด้านในสุดของห้องด้านหน้าเป็นประตูที่จะนําพาไปสู่ห้องกลาง แต่ถ้าผีทาสห้องด้านหน้าไม่ถูกจัดการจนหมด ประตูห้องกลางก็จะไม่สามารถเปิดได้

เมื่อเห็นว่ามีคนเข้ามา ผีทาสหลายร้อยตัวที่อยู่ห้องด้านหน้าก็แห่เข้ามาปิดล้อมประตูด้วยมือและเล็บที่แห้งเหี่ยว

“กรี๊ด !” สายฟ้าปาฉีตะโกนเสียงแหลมจนแสบแก้วหูดังก้องไปทั่วทั้งหลัง จู่ ๆ เสียงของเธอก็ดังขึ้นมาท่ามกลางความเงียบสงัด หัวใจของทุกคนนั้นเกือบจะหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่มด้วยความตกใจ

“พี่สาม นี่พี่ทําอะไร แค่หน้าของพี่ก็เกือบจะทําให้คนอื่นกลัวจนช็อคตายได้แล้วนะ” สายฟ้ากวงจ้านที่กําลังเบิกตากว้างก็ตะโกนใส่สายฟ้าปาฉี จากนั้นสายฟ้าโพที่อยู่ด้านหลังก็กระโดดเข้ามา

“พี่ใหญ่” สายฟ้าปาฉีจ้องมองไปที่สายฟ้าซวนอย่างคับข้องใจ “เจ้ากวงจ้านชอบรังแกคนอื่น พี่ดูสิ เขาหมายความว่าอย่างไงที่บอกว่าฉันนั้นน่ากลัวกว่าผีทาสเหล่านี้ ? ”

“เฮ้อ ! ” สายฟ้าซวนเกาหัวของเขาและแสดงท่าทางเขินอายออกมา “แน่นอน เธอน่ารักกว่าผีทาสเหล่านั้นมาก แต่ก็นะเสียงของเธอก่อนหน้านั้นมันไม่ค่อยจะดีสักเท่าไหร่ ไม่สิ มันดังเกินไปจนทําเอาพวกเราตกใจ” เมื่อเห็นว่าสายฟ้าปาฉีกําลังคับข้องใจ สายฟ้าซวนจึงเปลี่ยนคําพูดใหม่ให้เธอสบายใจ

“กรี๊ด ! ” มีเสียงกรีดร้องอันน่าสะพรึงเกิดขึ้นอีกครั้ง จากนั้นหัวใจของทุกคนที่เพิ่งจะกลับมาดีก็หล่นลงไปอยู่ที่ตาตุ่มแทบจะทันที

เมื่อมองดูสายฟ้าปาฉีที่กําลังยืนอยู่หน้าประตูอีกครั้ง จากนั้นเธอก็รีบวิ่งเข้ามาหาทุกคน แต่ทว่าคราวนี้มันสร้างความไม่พอใจให้กับทุกคนเป็นอย่างมาก

“น้องสาม นี่ยังไม่หยุดอีกหรือ” สายฟ้าซวนพูดตําหนิออกมา

“พี่สาม ฉันแทบจะหัวใจวายไปแล้วเพราะเสียงของเธอ” สายฟ้าไป่เหอตะโกนและตบบนอกของตัวเองเป็นการปลอบใจ

“น้องสาม นี่เธอเป็นอะไรไป ?!” สายฟ้าโพขมวดคิ้ว

“น้องสาม หยุดทําให้พวกเราตกใจจะได้หรือไม่” สายฟ้าซวนส่ายหัว

“น้องสาวปาฉี ถ้าจะตะโกนอีกครั้ง บอกพวกเราล่วงหน้าได้ไหม พวกเราจะได้เตรียมใจฟังเสียงของเธอ” มู่หรงเสี่ยวเทียนยิ้มอย่างขมขื่น

“จะมาโทษฉันไม่ได้นะ ก็มันมีผีมาเกาที่หลังของฉันจริง ๆ ตรงหน้าประตูนั่น” ดวงตาของเธอมีน้ำตาคลอออกมา

“ปาฉี เธอจะมาว่าฉันเป็นผีไม่ได้นะ ทําไมไม่ดูให้ดี ๆ ก่อน” หลังจากเสียงนั้น ร่างของเทียนหยาก็ปรากฏออกมาจากประตู

“ ที่แท้เป็นนายเองหรือ ? เจ้าบ้า ฉันก็ตกใจแทบจะบ้าตาย ! ” สายฟ้าปาฉีเดินไปที่ประตูอีกครั้ง จากนั้นก็จับไปที่ใบหูของเทียนหยาและบิดอย่างรุนแรง “แล้วมาเกาหลังของฉันทําไม ?

“แล้วเป็นเธอจะทํายังไงถ้าไม่ให้ทําแบบนั้น ? ” เทียนหยารู้สึกเจ็บเพราะสายฟ้าปาฉีบิดหูของเขาแรงมาก “ก็เธอขวางอยู่ตรงประตูแบบนั้น ฉันจะเข้าไปยังไงถ้าฉันไม่แตะที่หลังของเธอแบบนั้น !”

หลายคนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา พอเห็นว่าเป็นแบบนี้ตอนนี้พวกเขาเลยรู้สึกโล่งอกเป็นอย่างมาก

“เอาล่ะ ตอนนี้ผีทาสจํานวนมากได้โผล่ขึ้นมาแล้ว พวกเราเตรียมพร้อมเอาไว้นะ” มู่หรงเสี่ยวเทียนพูดเตือนทุกคนด้วยรอยยิ้ม

สายฟ้าซวนได้ชวนเทียนหยาเข้าปาร์ตี้ด้วย จากนั้นเขาก็รีบใช้อาวุธของพวกเขาจัดการกับผีทาสเลเวล 10 ในห้องด้านหน้าของบ้านผีสิงแห่งนี้ และนี่ก็ถือว่าเป็นเพียงการสังหารหมู่เพื่ออุ่นเครื่องสําหรับพวกเขาเท่านั้น

ทันทีที่เสียงมู่หรงเสี่ยวเทียนพูดจบ สายฟ้าปาฉีก็พุ่งออกไปอย่างว่องไว เธอใช้ดาบขนาดใหญ่ที่ถือสองมือฟาดฟันไปไม่ยั้ง เพียงแค่พริบตาเดียวผีทาสจํานวนมากก็ลอยว่อนอยู่ในอากาศทันที

“พี่สาม ทําไมพี่ไม่แบ่งให้คนอื่นบ้าง เจ้าพวกนี้เป็นเพียงมอนสเตอร์ขยะเท่านั้น พี่ถึงกับใช้กําลังทั้งหมดที่มีเลยหรือ ? แล้วแบบนี้พวกเราจะทําอะไรได้บ้าง ?!” สายฟ้ากวงจ้านจ้องเขม็งไปที่สายฟ้าปาฉีอย่างไม่พอใจ

“ฉันรู้สึกขนลุกนิดหน่อยเมื่อเห็นเจ้าพวกนี้” สายฟ้าปาฉีรีบพูดออกมาอย่างเขินอาย จากนั้นเธอก็ถอยไปสองสามก้าว

“ปาฉี เธอนี่กล้าหาญจริง ๆ ” มู่หรงเสี่ยวเทียนยิ้มออกมา จากนั้นเขาก็หันไปบดขยี้ไปยังผีทาสที่อยู่ด้านหน้า

To be continued…