เป็นมหาเศรษฐีระดับพระเจ้าด้วยระบบลงชื่อตอนที่ 142 : เจียงเฉินเป็นขาใหญ่ของขาใหญ่งั้นหรอ?!

 

คนทั้งคู่ต่างตกตะลึงพวกเขารีบวิ่งเข้าไปล้อมฉินถั่วต่งทัน

 

“ทําไมคุณถึงได้มาที่นี่กันล่ะครับ?”

 

พวกเขาถามออกมา

 

“โอ้ แค่ผ่านมาพอดีน่ะ”

 

ฉินถั่วต่งเองก็รู้จักพวกเขาเขาพยักหน้าตอบกลับไป “ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อเข้าร่วมงานเลี้ยงหรอกนะเสี่ยวจาง”

 

ฉินกั่วทุ่งมักจะเรียกทั้งคู่ว่าเสี่ยวจางและเสี่ยวหลิวตลอดเพราะเขาถือว่าทั้งสองนั้นเป็นรุ่นน้องของเขา

 

“ไหนๆก็มาแล้วช่วยให้เกียรติพวกเราโดยการอยู่ร่วมงานหน่อยไม่ได้หรอครับ?”

 

หลิวหยุนเถากระตือรือร้นอย่างมากเขาพยายามที่จะรั้งอีกฝ่ายอยู่ที่งานให้ได้ “ถ้าเกิดอยู่ร่วมงานเลี้ยงของจีหยสนกรุ๊ปเราได้คงจะยอดเยี่ยมามากเลยนะครับ!” 

 

เหตุผลที่เขากระตือรือร้นขนาดนี้ก็เพราะก่อนหน้านี้เขาได้พบฉินถั่วต่งในงานประชุมระดับประเทศและสถานนะของเขานั้นอยู่สูงมากเรียกได้ว่าติดหนึ่งในสามของงานป ระชุมนั้น!

 

เรียกได้ว่าเขานั้นเป็นคนที่อยู่แนวหน้าเลยทีเดียว!

 

:

และในครั้งนั้นหลิวหยุนเทาเองก็ได้เข้าไปกับปูของเขา

 

ต่อหน้าของฉันถั่วต่งปของเขายังเป็นเพียงแค่รุ่นน้องที่ยังต้องเคารพนบนอบ!

 

ไม่ต้องพูดถึงตัวของหลิวหยุนเทาเลย ปูของเขายังเป็นแค่รุ่นน้องแล้วเขาล่ะจะต้องไปอยู่รุ่นไหน!

 

แต่ในครั้งนั้นเขาเองก็ได้รับรู้ถึงพลังอํานาจระดับปีศาจของฉินกัวต๋ง!

 

ในเมื่อเขามีโอกาศได้พบแล้วจะไม่เข้าไปประจบซักหน่อยได้ยังไงล่ะ?

 

“ท่านประธานฉิน! ปูฉิน!”

 

หลิวหยุนเทามองดูเขาด้วยความประจบประแจง “ถึงจะไม่ไว้หน้าปูของผมแต่ขอแค่ดื่มเหล้าสักแก้วแล้วค่อยไปก็ได้ครับถือว่าผมขอนะครับอย่าปฏิเสธเลย!ผมไม่รบกวนเว ลานานหรอกครับ”

 

หลิวหยุนเทารู้สถานะของฉันกั่วทุ่งดี ตราบใดที่อีกฝ่ายยอมดื่มเหล้าในงานเลี้ยงของจีหยวนกรุ๊ปเข้าไปโดยมีเขาอยู่ข้างๆสถานะของเขาในบริษัทก็จะทะยานขึ้นไปทันที!

 

แม้เขาจะเป็นเพียงแค่รองประธานแต่สิทธิ์ในการพูดของขาในอนาคตก้จะเทียบเท่ากับประธานจางได้อย่างไม่ยากเลยแม้แต่น้อย!”

 

เพียงแค่นี้ก็เห็นได้แล้วว่าสถานะของฉันถั่วต่งนั้นสูงแค่ไหน

 

แต่โชคไม่ดี

 

แม้ว่าเขาจะยกชื่อของปูตัวเองมา แต่ฉันกั่วต่งไม่ได้สนใจเลยแม้แต่น้อย

 

ฉินถั่วต่งพูดอย่างเย็นชา “วันนี้ฉันรีบจริงๆ วันนี้ฉันมาประชุมเรื่องความมั่นคงระหว่างประเทศนะและดูเหมือนฉันจะต้องไปแล้วด้วย”

 

ใบหน้าของเขาเย็นชา ทันทีที่พูดจบเขาก็หันกลับไปทันที 

 

หลิวหยุนเทาที่เห็นแบบนั้นก็ทําได้เพียงทําใจยอมแพ้เขาโค้งคํานับให้อีกฝ่ายเงียบๆ

 

ทันใดนั้นฉันกั่วต่งก็เห็นเจียงเฉิน

 

ตาของเขาหดแคบ

 

เจียงเฉินพยักหน้าแล้วยิ้มออกมา “ตาแกฉัน”

 

หลิวหยุนเทาที่ได้ยินก็กลัวจนแทบจะตาย!

 

แมงเอย!

 

เจียงเฉินนายอยากตายนักหรอ? นายกล้าเรียกฉินกั่วทุ่งว่าตาแก่ฉินเนี่ยนะ?

 

ปูของฉันยังไม่กล้าเรียกเขาแบบนั้นเลยแล้วนานกล้าดียังไง?

 

นายรู้จักฉันถั่วต่งรึยังไง? ถึงได้กล้าเรียกเขาแบบนั้น?!

 

ฉินถั่วต่งไม่ได้แสดงท่าที่โมโหออกมาใบหน้าของเขาก็มีแต่ความโล่งใจเขาเดินเข้าไปหาเจียงเฉิน

 

แล้วทําการเอื้อมมือออกไป!

 

ดวงตาของหลิวหยุนเทาแทบจะหลุดออกมาจากเบ้า! 

 

จางห้าวที่อยู่ข้างๆก็ตกตะลึงไม่แพ้กัน!

 

หลิวโบเหวินกับโจวไห่ฉางมองอีกฝ่ายด้วยสีหร้าที่หวดกลัว…

 

ขนาดผู้จัดงานเขายังไม่แม้แต่จะสนใจแต่ฉันกั่วทุ่งกลับเดินไปหาเจียงเฉินแล้วยื่นมือออกไปขอจับมือด้วยตัว เองเนี่ยนะ!

 

มันหมายความว่ายังไง?

 

มันหมายความว่า

 

ในใจของฉันถั่วต่งนั้นเห็นเจียงเฉินมีคุณสมบัติมากพอที่จะคุยกับเขา!

 

พระเจ้า!

 

เจียงเฉินแท้จริงแล้วเป็นตัวตนแบบไหนกัน?

 

ฉินถั่วต่งจับมือกับเจียงเฉิน!

 

ทั้งสองต่างจับมือกันแน่น!

 

คนในงานพากันเงียบ!

 

ถ้าหากมีเข็มตกก็คงจะได้ยินอย่างง่ายดาย!

 

สิ่งนี้มันน่าตกตะลึงจริงๆ!

 

“เจียงเฉิน”

 

ฉินถั่วต่งเรียกชื่อของเขาออกมาตรงๆ แต่ในใจของหลิวหยุนเทากลับสั่นสะท้าน!

 

ต้องรู้ก่อนว่ายักษ์ใหญ่อย่างฉินกั่วทุ่งจะเรียกใครด้วยอตรงๆแบบนี้นั้นอีกฝ่ายเองก็จะต้องยืนอยู่จุดเดียวกับเขาไม่งั้นเขาจะเรียกอย่างมากก็แต่เสี่ยวหลิวแบบตัวเขา

 

หลิวหยุนเทาอนากจะร้องไห้

 

“เจียงเฉิน ทําไมนายถึงมาอยู่ที่แบบนี้ได้?”

 

ฉันถั่วต่งถามออกมาด้วยน้ําเสียงแปลกใจ

 

เขานั้นตั้งใจจะโทรคุยกับเจียงเฉินมานานแล้วแต่เจียงเฉินเองก็ตอบปฏิเสธมาโดยตลอด ดังนั้นเขาจึงถามออกมาด้วยความแปลกใจ

 

ในใจของเขาเขาคิดว่าคนที่มีสถานะแบบเจียงเฉินนั้นไม่น่าที่จะไว้หน้าบริษัทจีหยวนกรุ๊ปขนาดนี้เพราะการที่เขามาที่นี่ก็นับว่าเป็นการเชิกหน้าชูตาให้กับจีหยวนกรุ๊ปมากจริงๆ!

 

นี่มันแปลกมาก

 

ขอแค่ได้อยู่กับคนแบบนี้แค่ 1 นาทีก็นับว่าได้หน้า มากแล้ว!

 

จางห้าวก็ตอบออกมาแทนเจียงเฉินทันทีเขายิ้มออกมาก่อนจะพูด “ผมขอตอบเองครับท่านประทานฉินคุณเจียงเขาเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่อันดับสามของเราจีหยวนกรุ๊ป วัน นี้เขามาที่นี่เพื่อร่วมงานเลี้ยงฉลอง 40 ปีของบริษัทเราครับ”

 

เจียงเฉินยิ้มแล้วพยักหน้าออกมา

 

ฉินถั่วต่งตบบ่าของเจียงเฉินใบหน้าที่เคร่งขรึมของเขาเผยรอยยิ้มบางๆที่ดูอ่อนโยนออกมา “เจียงเฉิน อย่าเสียเวลากับที่แบบนี้เลยเรากลับไปแล้วหาเวลาไปดื่มแล้วคุยกันหน่อยไหม? ฉันมีเรื่องที่ต้องคุยกับนายอย่างเรื่องทิศทางการพัฒนาบริษัทรักษาความปลอดภัยเทียนเฉินในต่างประเทศ”

 

เมื่อทุกคนในงานได้ยินพวกเขาก็ต้องตกตะลึง

 

บริษัทจีหยวนกรุ๊ปที่มีมูลค่านับพันล้านก็ยังเป็นสถานที่ที่ไม่คุ้มค่าที่จะเสียเวลาด้วย!

 

ซีด–

 

ต้องเป็นยักษ์ใหญ่เท่านั้นถึงจะมีสิทธิ์พูดคํานี้ออกมา

 

ไม่งั้นคงจะมีคนไม่น้อยออกมาหัวเราะเยาะแน่!

 

สําหรับฉันถั่วต่งแล้วงานเลี้ยงฉลองของจีหยวนกรุ๊ปมันคือเรื่องไร้สาระ

 

แล้วการที่เจียงเฉินมาเข้าร่วมก็นับว่าไว้หน้ามากแล้ว! 

 

บรรดาผู้จัดการ ผู้บริหารรวมถึงผู้บริหารระดับสูงของจีหยวนกรุ๊ปต่างเผยรอยยิ้มที่ดูสุภาะแต่แฝงไว้ด้วยความ อึดอัดออกมา

 

ยิ่งพวกเขาจ้องมองเจียงเฉินเท่าไหร่พวกเขาเองก็ยิ่งตกตะลึงเท่านั้น!

 

เจียงเฉินยิ้มแล้วพูดออกมา “ตาแก่ฉันงั้นเราก็หาเวลาไปดื่มแล้วคุยกันหน่อยก็แล้วกัน”

 

“โอเค ตกลง!”

 

ฉินถั่วต่งหัวเราะออกมาอย่างร่าเริงก่อนจะพูดคุยกับเจียงเฉินต่อไปอีก 10 นาที!

 

จนท้ายที่เลขาของฉินกั่วต่งต้องมาเตือนเขาว่าถึงเวลาแล้วแม้ฉินถั่วต่งไม่อยากจะไปแต่สุดท้ายเขาก็ต้องไปอย่างไม่เต็มใจ

 

ระหว่างนี้เองเจียงเฉินนั้นก็ไม่ได้พูดอะไรนอกจากเรื่องตลกสองสามเรื่อง

 

ไม่มีใครรู้เลยว่าเขานั้นเป็นผู้ถือหุ้นอันดับหนึ่งของบริษัทรักษาความปลอดภัยเทียนเฉิน!

 

ถ้าหากเรื่องนี้ถูกเผยออกไป คงจะทําให้เพื่อนร่วมงานไม่น้อยเลยต้องหวาดกลัวตัวเขา!

 

ในสายตาของทุกคนนั้นพวกเขาเห็นเพียงเจียงเฉินและฉินกั่วทุ่งที่พูดคุยไปหัวเราะไปเท่านั้น!

 

แต่มันก็ทําให้สถานะของเจียงเฉินในสายตาของพวกเขาพุ่งขึ้นไปสูงมาก!

 

“ทําไมกัน?”

 

เหงื่อของจางห้าวไหลออกมาอย่างบ้าคลั่ง

 

ตอนนี้เขาไม่สามารถคํานวณความน่ากลัวของเจียงเฉินได้แล้ว!

 

ผู้ถือหุ้นใหญ่อันดับสามของบริษัทเป็นตัวตนแบบไหนกัน? 

 

เห็นได้ชัดเลยว่าขาใหญ่อย่างเจียงเฉินนั้นกําลังออกมาหาประสบการณ์ชีวิตและวิธีของเขาก็คือการขับตีตี้แล้วก็ส่ง พัสดุ!

 

จางห้าวรีบเชิญเจียงเฉินไปยังโต๊ะของเขาทันที “ท่านเจียงเฉิน! ก่อนหน้านี้ผมไม่รู้จักภูเขาไท่ซาน ผมละเลยท่านได้โปรดอภัยให้ผมด้วย”

 

เจียงเฉินโบกมือเบาๆ “ไม่ต้องไปสนใจหรอก”

 

ในตอนนี้หลิวหยุนเทาก็ตระหนักได้แล้วว่าเจียงเฉินนั้นเป็นขาใหญ่ของขาใหญ่ของขาใหญ่อีกที่หนึ่ง!

 

แม้แต่ฉินถั่วต่งที่ปของเขายังต้องเคารพก็ยังต้องเป็นฝ่านเข้ามาคุยกับเจียงเฉินด้วยตัวเอง!

 

พระเจ้า!

 

ทําไมฉันถึงได้ตาบอดขนาดนี้

 

ลูกพี่ลูกน้องห่างๆของตัวเองก็ทําให้พี่ใหญ่เจียงเฉินต้องโกรธเคืองอีก!

 

ไม่ ฉันต้องจัดการพวกเขาให้เด็ดขาด!

 

หลิวหยุนเทายืนอยู่กับที่แล้วเรียกโจวไห่ฉางกับหลิวโบเหวินที่อยู่ข้างๆมา พวกเขาคุกเข่าลงกับพื้นแล้วร้องไห้ออกมา!

 

หลิวหยุนเทาเองก็ทําการโทรแจ้งตํารวจว่าทั้งสองนั้นทําการยักยอกเงินไป

 

เมื่อจางห้าวได้ยินแบบนี้เขาก็แสดงออกถึงความจงรักภักดีต่อเจียงเฉินทันที “ท่านเจียงเฉิน ท่านน่าจะบอกกับผมโดยตรงผมจะได้ทําการกําจัดพวกหนอนแมลงที่น่ารังเกียจพวก เนื้ออกไป!”

 

เหล่าผู้ถือหุ้นคนอื่นๆก็พูดออกมาด้วยความขุ่นเคือง!

 

“พวกมันไร้ยางอายเกินไปแล้ว!”

 

“กล้าทําให้ท่านเจียงขุ่นเคือง อย่าให้พวกมันตายดี!”

 

“ใครต้องการให้ปล่อยพวกมันไป ฉันผู้ถือหุ้นอันดับที่ 6 คนนี้คนแรกที่จะขอปฏิเสธ!”

 

เมื่อได้ยินแบบนี้เจียงเฉินก็ยิ้มออกมา

 

10 นาทีต่อมาตํารวจอาชญากรรมก็มาถึง

 

หลินซีหลานเดินเข้ามาราวกับวีรสตรีผู้แสนดุร้ายเธอมาด้วยใบหน้าที่ดูน่ารักแต่ก็ดูดุร้ายในเวลาเดียวกันและก็ยังมี ตํารวจอีก 10 นายที่เดินตามหลังเข้ามา!

 

พวกเขาเข้ามาทําหน้าที่ทันที

 

เจียงเฉินเองก็เดินเข้าไปหาพวกเขา

 

ดวงตาของตํารวจทั้งสิบเป็นประกายและตกตะลึงในเวลาเดียวกัน

 

พวกเขาทําความเคารพแล้วตะโกนออกมา

 

“เจ้าหน้าที่เจียง!”

 

“เจ้าหน้าที่เจียง!”

 

หลินซีหลานก็เดินมาหาเจียงเฉิน ใบหน้าน่ารักของเธอแดงเธอกระซิบออกมา “สามี ทําไมนายถึงมาที่นี่ได้กัน?”

 

เจียงเฉินลูบหัวของเธออย่างใจเย็น “ผมมาร่วมงานเลี้ยง

 

ทุกคนในงานเลี้ยงตกตะลึง!

 

บรรยกาศเต็มไปด้วยความเงียบ

 

พลังอํานาจของเจียงเฉินในตอนนี้เกินกว่าที่พวกเขาจะจินตนาการถึงไปไกลแล้ว!

 

หลิวหยุนเทาตกตะลึง

 

จางห้าวเองก็ไม่ต่างกัน

 

หลิวโบเหวินและโจวไห่ฉางเองก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นไปอีก

 

ผลลัพธ์นี้ทําให้ทุกคนตกตะลึง!

 

ปรากฏว่า…เจียงเฉินเองก็เป็นตํารวจอาชญากรรมด้วยและดูเหมือนว่าหัวหน้าหน่วยตํารวจอาชญากรรมสาวคนนี้ก็จะเป็นผู้หญิงของเขาเช่นกัน!

 

ปรากฏว่าตั้งแต่เริ่มขอเพียงแค่เจียงเฉินคนเดียวก็จัดการเรื่องทั้งหมดได้แล้ว!

 

แต่เขาไม่ทํา เจียงเฉินเพียงแค่เล่นพวกเขาอยู่บนมือทั้งสองข้างเท่านั้น!

 

เจียงเฉินออกไปพร้อมกับหลินซีหลานและตํารวจทั้งสิบนาย

 

หลังจากผ่านไปซักพักแขกทุกคนก้เริ่มฟื้นขึ้นมาจากความตกตะลึง

 

หลิวหยุนเทา จางห้าวและผู้ถือหุ้นทุกคนก็พากันวิ่งออกไปพยายามหยิบยื่นความช่วยเหลือให้เขา

 

แต่น่าเสียดายที่เจียงเฉินขึ้นรถตํารวจแล้วออกไปแล้ว! ณ

 

อํานาจของเจียงเฉินนั้นกระจายไปทั่วบริษัทจีหยวนกรุ๊ปทันที

หลังจากจัดการเรื่องต่างๆเสร็จ

 

เจียงเฉินก็กลับไปบ้านของซีหลานเพื่อพักผ่อน

 

หลังจากผ่านการต่อสู้อันเร่าร้อน หลินซีหลานก็นอนอยู่ตัวของเจียงเฉินอย่างเชื่อฟังราวกับลูกแมวตัวน้อย

 

เธอนั้นไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเจียงเฉินแม้แต่น้อยเธอเหนื่อยมากแต่มันก็ทําให้เธอนั้นสะบายตัวมากจริงๆ

 

ประสบการณ์ชีวิตที่สวยงาม

 

เจียงเฉินเปิดระบบขึ้นมาดู

 

ค่าประสบการณ์ชีวิต [LV 2 : 10500 แต้ม]

 

เขาขับตี้ตี้มา 1 วันรับลูกค้าทั้งหมด 9 คนและได้แต้มมาถึง 10000 แต้ม!

 

ผลตอบแทนดีจริงๆ!

 

เพื่อที่จะได้ใช้ชีวิตอยู่กับบรรดาภรรยาของเขามีเพียงหนทางเดียวคือการพัฒนาระบบอย่างต่อเนื่องเท่านั้น!

 

ด้วยเหตุนี้เจียงเฉินจึงต้องทํางานหนักอยู่เพียงลําพัง!

 

แต่นั่นก็เพื่อเป้าหมายของเขา!