นิยาย Supreme Uprising บทที่ 102: การฝึกฝนพิมพ์เขียวมังกรวานรอีกครั้ง

อีกหนึ่งชั่วโมงต่อมา หลิวหยุนหยางได้ทําความคุ้นเคยกับการเปลี่ยนแปลงของพลังจิตใจ และค่อยๆจดจํามีดขว้างปาการไล่ล่าตะวันและจันทราที่มาด้วยกัน

มีดขว้างสองชิ้นนี้สร้างผลกระทบอย่างใหญ่หลวงในสุสานของซูหลง หากเขาพบกับท่านม่ชิงเฮอตอนนี้ เขามั่นใจอย่างยิ่งว่าเขาจะฆ่าม่ชิงเฮอด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว

หลังจากคืนค่าคุณสมบัติของเขากลับสู่สภาวะดั้งเดิมแล้ว หลิวหยุนหยางก็น่าฟังมังกรวานรปะทะสวรรค์ออกมานอกเหนือจากการเคลื่อนไหวทั้งเก้าของพิมพ์เขียวมังกรวานรแล้ว ยังมีเทคนิคระดับสูงกว่าหนึ่งชุดในแผนภูมิ

อย่างไรก็ตามในตอนนี้หลิวหยุนหยางยังไม่พร้อมที่จะฝึกฝนเทคนิคเหล่านี้

เขาต้องการดูดซับการฝึกฝนพิมพ์เขียวมังกรวานรของฉีเฮ้งในร่างของเขาเองก่อนและตรวจสอบให้แน่ใจว่ารากฐานของเขามั่นคงมากพอ

หลังจากศึกษาเก้าแผนภาพครั้งแรกของผังมังกรวานรปะทะสวรรค์ที่ต่อสู้ได้แล้วหลิวหยุนหยางก็เริ่มฝึกฝนพิมพ์เขียวมังกรวานรอีกครั้งตามประสบการณ์ของเฮ้งรวมถึงความเข้าใจใหม่ของเขาของพิมพ์เขียว

แม้ว่า การเคลื่อนไหวการแยกโลกของปีศาจวานรเป็นท่าที่เขาฝึกฝนมานับครั้งไม่ถ้วน เมื่อเขาปลดปล่อยมันอีกครั้งเขาก็มีประสบการณ์ที่แตกต่างกันมาก

แม้ว่าหลิวหยุนหยางได้ฝึกการใช้กล้ามเนื้อทั้งหมดของเขาในอดีตแล้ว แต่เมื่อเขาปลดปล่อยการเคลื่อนไหวนี้เขารู้สึกว่ากล้ามเนื้อทุกส่วนในร่างกายของเขามีชีวิต

เขายังรู้สึกถึงเส้นใยกล้ามเนื้อที่ไม่ได้เปลี่ยนแปลงมากนักในระยะเวลานานเริ่มที่จะเคลื่อนไหวอย่างจริงจังอีกครั้ง

เขาใช้การเคลื่อนไหวการแยกโลกของปีศาจวานร , พายุมังกรแกว่งหาง และเทคนิควานรหอนมังกรคําราม…

หลิวหยุนหยางฝึกฝนการเคลื่อนไหวอย่างช้าๆและจริงจัง

เมื่อเขาทําการฝึกฝนครบชุดหนึ่งครั้ง ร่างกายของเขาทั้งหมดรู้สึกผ่อนคลายและ สะดวกสบายอย่างไม่มีใครเทียบ

หากเขารู้สึกเหมือนชิ้นส่วนของเหล็กหลังจากการฝึกฝนครั้งก่อน จากนั้นเขาต้องเริ่มฝึกฝนรอบใหม่ เขารู้สึกเหมือนชิ้นส่วนของเหล็กที่ปลอมแปลง 10 หรือ 100 ครั้ง

หลิวหยุนหยางไม่ได้ฝึกฝนปีศาจวานรกลืนจันทร์ และมังกรทองกลืนตะวัน ทันทีที่เขาได้รับประสบการณ์การฝึกฝนของจีเฮง เขาได้ตระหนักว่าการฝึกฝนเทคนิคทั้งสองนี้เป็นเพียงความบังเอิญ

จากการบันทึกของฉีเฮง เพื่อที่จะฝึกฝนเทคนิคทั้งสองนี้ จําเป็นต้องมีการฝึกฝนขั้นสุดยอดของการเคลื่อนไหวก่อนหน้ารวมทั้งมีความเข้าใจที่ยอดเยี่ยมของพวกเขา

หลิวหยุนหยางยังไม่ถึงจุดสุดยอดแบบที่ฉีเฮ้งเรียก เหตุผลที่ทําให้เขาสามารถปลูกฝังแผนภาพสองอันสุดท้ายของพิมพ์เขียวมังกรวานรนั้น เป็นสาเหตุของการกําหนดคุณสมบัติของเขา

อย่างไรก็ตามเมื่อฉีเฮงได้ฝึกฝนปีศาจวานรกลืนจันทร์, ต้นออสมันตัสที่มีกลิ่นหอมได้ปรากฏบนภาพของดวงจันทร์

ความบริสุทธิ์ของแก่นแท้ของดวงจันทร์ที่ถูกดูดกลืนนั้น ขึ้นอยู่กับว่าการมองเห็นดวงจันทร์เป็นอย่างไร บรรพบุรุษของฉีเฮงเคยมีพระราชวังดวงจันทร์ปรากฏในภาพขอ งดวงจันทร์ในหัวใจของเขา

หลิวหยุนหยางสูดหายใจลึก ๆ ก่อนที่เขาจะเริ่มฝึกท่าปีศาจวานรกลืนจันทร์โดยอิงจากประสบการณ์ของฉีเฮง ในขณะที่เขาปลดปล่อยท่าปีศาจวานรกลืนจันทร์ ดวงจันทร์ก็ปรากฏขึ้นในความคิดของเขา

ดวงจันทร์ที่หลิวหยุนหยางมองเห็นนั้นไม่แตกต่างไปจากที่เขามี เมื่อเขาเริ่มฝึกฝนปีศาจวานรกลืนจันทร์ อย่างไรก็ตามในครั้งนี้มีต้นไม้ออสมันติสหอมบนดวงจันทร์ในความคิดของหลิวหยุนหยาง

หลิวหยุนหยางสามารถมองเห็นหลังคาที่มองเห็นได้อย่างเลือนลางใต้ต้นไม้อันศักดิ์สิทธิ์

หลังคาไม่ใหญ่มาก แต่มันก็แตกต่างกว่าต้นไม้ออสมันตัสหอมอย่างมากในความทรงจําของฉีเชิงหลิวหยุนหยางรู้สึกว่ามีความจําเป็นเร่งด่วนที่จะเห็นสิ่งที่อยู่ภายใต้หลังคาน

เมื่อเขากระตุ้นให้จิตใจของเขามองไปที่ดวงจันทร์ที่สดใส หลังคาเล็ก ๆ ก็ค่อยๆ เริ่มเปลี่ยนรูปร่าง และวังดวงจันทร์ก็ค่อยๆปรากฏให้เห็นเป็นทรงกลมอันสดใส

อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าจะมีบางสิ่งอยู่ภายใต้ประตูของพระราชวังอันศักดิ์ สิทธิ์นั่น หลิวหยุนหยางต้องการมองใกล้ ๆ แต่ถึงแม้ว่าเขาจะพยายามใช้ความสามาร ถทางจิตใจของเขา แต่เขาก็ยังพบว่ามันยากที่จะมองเห็นสิ่งที่อยู่ใต้วัง

คุณสมบัติจิตใจของข้าไม่มากพอเพิ่ม!

หลิวหยุนหยางใช้การควบคุมคุณสมบัติอย่างรวดเร็ว เพื่อยกระดับคุณสมบัติจิตใจของเขาเป็น 200 คะแนน

รูปทรงกลมใสที่ชัดเจนอยู่แล้วกลายเป็นสามมิติ ตอนนี้หลิวหยุนหยางรู้สึกราวกับว่าเขาอยู่บนดวงจันทร์จริง ๆ

ข้างใต้นั้นพระจันทร์ดวงมหึมานั้น เป็นกระต่ายอวบอ้วนกระโดดไปมาด้วยความเร็วสูง เมื่อหลิวหยุนหยางจ้องมองไปที่กระต่าย เขายังรู้สึกได้ถึงการที่กระต่ายมองเขา

หลิวหยุนหยางรู้สึกว่าร่างกายของเขากลัวจนขยับไม่ได้,

แม้ว่าสิ่งนี้จะคงอยู่เพียงชั่วครู่ แต่ก็รู้สึกเหมือนนิรันดร์ของหลิวหยุนหยางผู้ไม่รู้วิธีที่จะอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นได้อย่างไร

เมื่อเขาเรียกความรู้สึกตัวเองกลับคืนมา เขารู้สึกถึงการไหลของสิ่งที่ละเอียดอ่อน เช่น หยกขาวลงมาจากท้องฟ้าทันใดนั้นความหนาวเยือกเย็นนี้ก็เข้ามาในร่างกาย ของหลิวหยุนหยาง เขารู้สึกราวกับว่าเขาได้นําของเหลวหยกของสวรรค์ชั้นเก้า ทุกรูขุมขนบนร่างกายของเขารู้สึกสบายอย่างมาก

เมื่อเขาไตร่ตรองเรื่องนี้อย่างเงียบ ๆ เขาใช้วิสัยทัศน์ภายในของเขา เพื่อสังเกตแก่นแท้ของแหล่งกําเนิดพลังงานภายในร่างกายของเขา เขาตระหนักว่าแหล่งกําเนิดพลังงานสีเงิน ซึ่งเป็นตัวแทนของพลังงานของดวงจันทร์นั้นจะไม่ใหญ่ไปกว่านี้ แต่มันกลับมีขนาดเล็กลงและเข้มข้นขึ้นกว่าเดิม

หลิวหยุนหยางหายใจออกและใช้การเคลื่อนไหวปีศาจวานรกลืนจันทร์อีกครั้งเวล นี้เขาไม่ได้เพิ่มคุณสมบัติจิตใจของเขา อย่างไรก็ตามหลังจากการพัฒนาครั้งก่อน ของเขากระต่ายหยกก็ปรากฏในการสร้างภาพของเขาอีกครั้ง

พลังงานบริสุทธิ์ไหลเข้าสู่แหล่งกําเนิดพลังงานของเขาทําให้มันยิ่งรุ่งโรจน์

หลิวหยุนหยางยังไม่สามารถหยุดได้ เขาเริ่มฝึกฝนมังกรทองกลืนตะวันด้วยดวงตาที่เปล่งประกายทันที ประสบการณ์การฝึกฝนของฉีเฮงทําให้เขาเป็นครูที่ดีที่สุดที่หลิวหยุนหยางเคยมีมา

สามชั่วโมงต่อมา หลิวหยุนหยางยินดีที่จะใช้วิสัยทัศน์ภายในของเขา แหล่งกำเนิดพลังงานในร่างกายของเขาซึ่งเป็นเหมือนเปลวไฟสีทองกําลังเต้นเป็นจังหวะ อย่างต่อเนื่อง

หลิวหยุนหยางเปิดตัวควบคุมคุณสมบัติของเขา เพียงเพื่อค้นพบว่าตัวเลขมีการเปลี่ยนแปลงอีกครั้ง

พลัง: 87 (ไฟ: 15, น้ําแข็ง: 14, ไม้: 5)

ความเร็ว: 11

จิตใจ: 63

ร่างกาย: 78 (ร่างกายสีทอง: 18)

โดยทั่วไปแล้วหลิวหยุนหยางจะไม่แปลกใจกับการที่พลังของเขาเพิ่มขึ้นถึง 10 จุด แต่เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกดีใจเมื่อเห็นว่าคุณสมบัติไฟ และ น้ําแข็ง ของเขาได้รับ 5 คะแนน

ในขณะที่เขาเตรียมพร้อมที่จะเริ่มฝึกฝนเทคนิคการดูดซึมของมังกรทองกลืนตะวันตามประสบการณ์ของฉีเฮง ท้องของเขาก็เกิดสั่นขึ้นมา

เขาหิว หลิวหยุนหยางยื่นมือออกมาและทําท่าทางโลดโผนในทิศทางที่แท่ง พลังงานของเขาถูกเก็บไว้ แท่งพลังงานระดับแปดวิ่งเข้ามาในมือของเขาทันที หลิวหยุนหยางกลืนกินแท่งพลังงานอย่างหิวกระหาย

ในอดีตเขาจะต้องไปที่บ้านแห่งอาหารเลิศรสเพื่อกินอาหารของเขา แต่หลังจากได้รับการกระตุ้น ตอนนี้เขาจําเป็นต้องฝึกฝนเทคนิคเหล่านี้ให้รุนแรงขึ้นกว่าเดิม แท่งพลังงานจะต้องทําตอนนี้