S.P.P: บทที่ 376: เชื่อ?

บนท้องทะเลใกล้กับเกาะจายา

ในเวลานี้คริกเกตนั้นกําลังจ้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้า พร้อมกับน็อคอัพสตรีมที่กําลังพังทลายลงมาอย่างช้าๆ

“ซู่! ซู่! ซู่!”

หยดน้ําจํานวนมากได้ตกลงมาจากท้องฟ้ากินพื้นที่นับสิบกิโลเมตร

ในขณะที่หยดน้ํากําลังโหมกระหน่ําลงมาที่ร่างของเขา คริกเกตก็ได้กําหมัดแน่นพร้อมกับหยดน้ําตาที่หลั่งไหลออกมาอย่างหนัก

เขาไม่เห็นใครในกลุ่มของโรแกนตกลงมาจากท้องฟ้า และไม่เห็นซากเรือหรืออะไรที่คล้ายๆกัน,สิ่งนี้มันหมายความว่ายังไง?

“พวกเขาทําสําเร็จ!”

“พวกเขาไปที่เกาะแห่งท้องฟ้าได้จริงๆ ไปยังสถานที่ที่ผู้คนไม่เคยรู้จักมาก่อน!”

หยดน้ําที่โหมกระหน่ําลงมานั้นรุนแรงจนเรือของเขาแกว่งไปมาและมีโอกาสที่จะพลิกคว่าอยู่เสมอ

ในตอนนั้นเองคริกเกตก็ได้ทําการแล่นเรือไปยังน่านน้ําใกล้เคียง
เขาต้องการทําให้แน่ใจว่าพวกโรแกนนั้นทําสําเร็จแล้วจริงๆ แม้ว่าในบริเวณนี้จะไม่มีร่องรอยของพวกเขามันก็สามารถระบุได้เพียงแค่ 60% หรือ 40% เท่านั้น เพราะว่าพวกเขาอาจจะถูกเหวี่ยงออกไปที่ท้องทะเลในบริเวณใกล้เคียงก็เป็นได้

อย่างไรก็ตามแม้ว่าคริกเกตจะแล่นเรือถึงสามวัน เพื่อค้นหาร่องรอยของพวกโรแกนแต่พวกเขาก็ยังคงหาอะไรไม่พบ

“ดูเหมือนว่าพวกเขาจะทํามันได้จริงๆ!”

คริกเกตได้พึมพําออกมาด้วยความตื่นเต้น

“เกาะแห่งท้องฟ้าหน่ะมีอยู่จริง!”

เขาได้ร้องไห้อยู่สักพักเพื่อระบายอารมณ์ก่อนที่จะตะโกนขึ้นไปบนท้องฟ้า

เมื่อเรือที่อยู่ในบริเวณนั้นได้ยินเสียงตะโกนของเขาพวกเขาก็ได้หันมาซุบซิบกันในทันที

“ดูเหมือนว่าหมอนั้นจะบ้าอีกแล้ว เขาบอกว่าความฝันของเขาคือเกาะแห่งท้องฟ้า แต่เกาะแห่งท้องฟ้าหน่ะมันไม่มีอยู่จริง”

“คริกเกตนายไม่ได้นอนมาสา
มวันแล้วนะ,ก่อนนายจะได้ทําตามความฝันที่ไร้สาระของนาย นายจะตายก่อนนะ!”

“ทําไมหมอนี้มันถึงได้โง่นักนะ!”

“ฉันรู้นะ,ดูเหมือนว่าหมอนั้นจะมีโนแลนจอมโกหกเป็นบรรพบุรุษ”

แน่นอนว่าคริกเกตจะต้องได้ยินคําพูดของพวกเขา

บางทีถ้าเป็นก่อนหน้านี้เขาคงจะทําได้เพียงแค่กําหมัดและแล่นเรือจากไปอย่างเงียบๆ

แต่ในตอนนี้เขามั่นใจแล้วว่าพวกโรแกนนั้นได้ไปถึงยังดินแดนลึกลับที่ไม่มีใครรู้จักอย่างเกาะแห่งท้องฟ้าเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“ไม่! โนแลนไม่ใช่จอมโกหกเกาะแห่งท้องฟ้าหน่ะมีอยู่จริง,พวกแกต่างหากที่โง่เง่า!”

คริกเกตได้สบถออกด้วยความโกรธเกรี้ยว

“แกพูดว่าไงนะ? แกกล้าด่าฉันงั้นหรอ?”

“แกบอกว่าเกาะแห่งท้องฟ้ามีจริงงั้นสินะ? แล้วไหนล่ะหลักฐานของแก? แกมีหลักฐานหรือไง?”

ชายคนหนึ่งได้กล่าวถามออกมาด้วยความโกรธเกรี้ยว

ในตอนนั้นเองคริกเกตก็นึกขึ้นมาได้ว่าเขานั้นไม่มีหลักฐานที่สามารถพิสูจน์ได้ว่าพวกโรแกนได้ขึ้นไปบนเกาะแห่งท้องฟ้าแล้ว

“ในเมื่อแกไม่มีหลักฐานงั้นพวกฉันก็ต้องขอหยาบคายกับแกสักหน่อย!”

พวกเขานั้นไม่ใช่คนดี,ในเมื่ออีกฝ่ายกล้าที่จะดูหมิ่นพวกเขา มีหรือที่พวกเขาจะปล่อยอีกฝ่ายไป

ในตอนนี้หัวใจของคริกเกตนั้นกําลังเต้นแรงด้วยความกังวล การไปมีปัญหากับอีกฝ่ายนั้นไม่ใช่เรื่องดีเลยแม้แต่น้อย และด้วยความแข็งแกร่งของพวกเขาตัวเขานั้นอาจจะตายได้เลยทีเดียว

ในวินาทีต่อมาเรือโจรสลัดลํานั้นก็ได้มุ่งหน้าเข้ามาหาเขา

ดูเหมือนว่าพวกเขาตั้งใจที่จะจัดการกับเขาจริงๆ

แต่ในขณะที่คริกเกตกําลังรู้สึกสิ้นหวัง จู่ๆเรือล่านั้นก็ได้หักเรือกลับไปอีกด้านหนึ่งอย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นดังนั้นคริกเกตก็ได้กวาดตามองไปรอบๆด้วยความสงสัย

ในตอนนั้นเองสายตาของเขาก็ได้เหลือบไปเห็นเรือเล็กๆลําหนึ่งที่มาพร้อมกับเทียนที่มีเปลวไฟสีเขียวกําลังแล่นเข้ามาทางนี้ มันเป็นเรื่องที่แปลกประหลาดเป็นอย่างมากทั้งๆที่เรือล่านี้มีขนาดที่เล็ก แต่มันกลับมีความเร็วที่ไม่ธรรมดา เพียงพริบตาเดียวมันก็แล่นมาถึงในบริเวณที่เขาอยู่

“ตาเหยี่ยว มbฮอร์ค!”

ในตอนนี้เขารู้แล้วทําไมโจรสลัดพวกนั้นถึงได้หักเรือหนีไปแบบนั้น

“ทําไมพวกเราต้องมาเจอหมอนี้ด้วย!”

“ฝากไว้ก่อนนะโว้ย!”

“กัปตัน ถ้าพวกเราไม่แล่นเรือไปตามล็อคโพสต์ มันจะกลายเป็นเรื่องที่ยากลําบากสําหรับพวกเรานะครับ!”

“แกบ้าไปแล้วหรือไง! ฉันยังอยากมีชีวิตอยู่โว้ย!”

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าการปรากฏตัวของมิฮอร์คนั้นทําให้กลุ่มโจรสลัดกลุ่มนี้ประสบกับความยากลำบาก

ในตอนนั้นเองเรือของมิฮอร์คก็ได้แล่นเข้ามาหาเรื่อของคริกเกตอย่างช้าๆ

“พวกโรแกนไม่ได้อยู่กับนายงั้นหรอ?”

เมื่อถูกจ้องมองด้วยดวงตาที่ราวกับเหยี่ยวของมิฮอร์ค คริกเกตก็รู้สึกกดดันเป็นอย่างมาก

“พวกเขาไปที่เกาะแห่งท้องฟ้า!”

คริกเกตได้รวบรวมความกล้าและกล่าวตอบออกมาด้วยความมั่นใจ

เขาไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะเชื่อในคําพูดของเขาไหม แต่ถ้าเกิดว่าอีกฝ่ายไม่เชื่อละก็เขาก็ไม่รู้ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นกับเขาบ้าง

“เกาะแห่งท้องฟ้า?”

ดูเหมือนว่ามีฮอร์คนั้นจะตกใจไม่น้อย และหลังจากนั้นเขาก็ได้ทําการหมุนหัวเรือและจากไป โดยที่ไม่ได้กล่าวอะไรออกมาเพิ่มเติม

ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะเชื่อในคําพูดของเขา

แต่มันเป็นไปได้ยังไงกัน? ทุกคนที่เขาเคยพบต่างก็ไม่มีเลยสักคนที่เชื่อว่าเกาะแห่งท้องฟ้านั้นมีอยู่จริง

“นายเชื่อว่าพวกเขาไปที่เกาะแห่งท้องฟ้าจริงๆงั้นหรอ?”

“แม้ว่าฉันจะไม่เคยไปที่นั่นแต่เกาะแห่งท้องฟ้าหน่ะมีอยู่จริง!”

มิฮอร์คได้กล่าวตอบออกมาอย่างช้าๆ

“เมื่อกี้เขาพูดว่าเกาะแห่งท้องฟ้ามีอยู่จริง!”

“ถ้านายได้ไปที่โลกใหม่นายจะไม่มีข้อสงสัยใดๆเกี่ยวกับเรื่องนี้”

ในขณะที่เขากําลงสับสนเสียงของมิฮอร์คก็ได้ดังขึ้นมาอีกครั้ง

ในตอนนั้นเองดวงตาของคริกเกตก็ได้เปล่งประกายขึ้นมา

ปรากฏว่าคําตอบที่เขาพยายามไล่ตามมาตลอด กลับมีผู้คนที่รับรู้มันอยู่แล้ว

“โลกใหม่?”

คริกเกตได้สูดหายใจพร้อมกับกําหมัดแน่น

ในตอนนี้คริกเกตได้ปรากฏความอยากรู้อยากเห็นใหม่ขึ้นมา,โลกใหม่มันเป็นสถานที่แบบไหนกันนะ?

“แต่ว่ามันยังไม่ถึงเวลา!”

ในตอนนั้นเองเขาก็ได้นึกถึงพวกโรแกน

“ฉันต้องการพรรคพวกที่เชื่อใจได้เพื่อไปที่โลกใหม่!”

กลับมาที่ทะเลขาว

หลังจากหยุดพักมาประมาณครึ่งชั่วโมง ในที่สุดกลุ่มของโรแกนก็สามารถปรับตัวเข้ากับแรงดันและสภาพแวดล้อมของที่แห่งนี้ได้

ในเวลานี้ชาร์โปลอสนั้นมีหน้าที่ในการบังคับรูทดราก้อน

ในขณะที่กําลังชมทิวทัศน์ที่แปลกใหม่ ก็ได้มีปลาที่แปลกประหลาดกระโดดขึ้นมาจาก

ทะเลขาว

ในตอนนั้นเองเทรนซุและคล็อกโคไดล์ที่กําลังสูบซิการ์อยู่ก็ได้จ้องมองไปที่มันด้วยความสนใจ

ส่วนโรแกนนั้นทําเพียงแค่ยิ้ม

“บูม!”

เสียงตกกระทบได้ดังขึ้นมา พร้อมกับร่างของมันที่หายไปในทะเลสีขาวราวกับภูตผี