S.PP: บทที่ 385: อวดดีจริงๆ!

ทันใดนั้นเองเขาก็ได้ทําการหลบหลีกการโจมตีที่พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว

“ฟื้ววว!”

ในตอนนั้นเองไวเปอร์ก็ได้ยิงบาซูก้ามาที่เขาด้วยใบหน้าที่ดุร้าย

“ตาย!”

เมื่อเห็นดังนั้นภายในใจของการ์ริโดก็ได้ปรากฏความกลัวขึ้นมา

เขาไม่สามารถหนีจากการโจมตีที่มีรัศมีกว้างแบบนี้ได้!

แค่หลบการโจมตีสองครั้งเมื่อกี้เขาก็ไม่มีเรี่ยวแรงเหลือแล้วดังนั้นการที่จะหลบหลีกการโจมตีในครั้งนี้จึงเป็นเรื่องที่เขาไม่มีทางทําสําเร็จอย่างแน่นอน!

และที่ยิ่งไปกว่านั้นแม้ว่าเขาจะสามารถหลบการโจมตีของไวเปอร์ได้จริงมันก็ยังมีชายอีกคนที่อยู่ด้านหลังของเขาอีกคนหนึ่งอยู่ดี

ในตอนนี้การ์ริโดนั้นได้มาถึงปากเหวแห่งความตายเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

แต่ทันใดนั้นเองตรงหน้าของการ์ริโดก็ได้ปรากฏเงาร่างของใครบางคนขึ้นมา

“บูม!”

ร่างที่อยู่ตรงหน้าของเขานั้นได้ทําการบดขยี้กระสุนบาซูก้าของไวเปอร์เป็นเสี่ยงๆ

“ชาวทะเลสีฟ้า!”

เมื่อเห็นรูปลักษณ์ของอีกฝ่ายใบหน้าของไวเปอร์ก็ได้เปลี่ยนไปเป็นน่าเกลียด

“มาหลบที่หลังฉัน”

ดาซได้กล่าวออกมาด้วยความเย็นชาพร้อมกับมือที่ถูกเปลี่ยนให้กลายเป็นดาบ

ด้วยรูปร่างและพลังที่สามารถเปลี่ยนร่างกายให้กลายเป็นดาบของดาซมันทําให้ไวเปอร์และพวกรู้สึกตื่นตระหนก

“ขอบคุณ”

การ์ริโดได้กล่าวขอบคุณออกมา

“มันเป็นคําสั่งของกัปตัน,เพราะฉะนั้นนายไม่จําเป็นต้องมาขอบคุณฉันหรอก”

ดาซได้กล่าวออกมาด้วยน้ําเสียงที่เย็นชา

“การ์ริโดนั้นดีกับพวกเรามากดังนั้นฉันจึงหวังว่าพวกนายจะหยุดลงแค่ตรงนี้”

เสียงฝีเท้าและเสียงที่อ่อนโยนได้ดังขึ้นก่อนที่จะปรากฏร่างของโรแกนและพวกลูกเรือกลุ่มโจรสลัดโซล

“โรแกน,นายไม่จําเป็นต้องเอาตัวเองเข้ามาเกี่ยวกับเรื่องนี้หรอก”

เมื่อเห็นโรแกนการ์ริโดก็ได้กล่าวออกมาด้วยความร้อนรน

นี่คือปัญหาภายในระหว่างชาวท้องฟ้าและชาวแชนเดียร์ซึ่งไม่เกี่ยวกับพวกโรแกนเลยแม้แต่ น้อยและมันก็สาเหตุที่ทําให้การ์ริโดเสียเปรียบ เพราะเขานั้นไม่มีความคิดที่จะลากพวกโรแกนเข้า มาเกี่ยวกับเรื่องนี้

ในสายตาของการริโดนั้นพวกโรแกนเป็นเพียงแค่นักท่องเที่ยวเท่านั้นดังนั้นความปลอดภัยของพวกเขาจึงเป็นหน้าที่ที่เขาต้องรับผิดชอบ

ต้องขอบอกเลยว่าการ์ริโดนั้นเป็นคนดีที่ยึดมั่นในวิถีของอัศวินอย่างแท้จริง

“ตั้งแต่ที่ฉันได้เป็นส่วนหนึ่งกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นฉันก็ไม่สามารถปล่อยผ่านมันไปได้แล้ว”

โรแกนได้กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มพร้อมกับก้าวเดินเข้าไปหาไวเปอร์

มังกรคชสารทั้งหกเองก็ได้เดินเข้าไปล้อมรอบตัวของการ์ริโดเพื่อปกป้องเขาในทันที

“ชาวทะเลสีฟ้าพวกนายแน่ใจใช่ไหมที่จะปกป้องเขา?”

ไวเปอร์ได้กล่าวออกมาด้วยใบหน้าที่เย็นชา

ก่อนที่มาที่นี่เขาก็คิดเอาไว้แล้วว่าพวกเขาจะต้องเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างแน่นอน แต่เมื่อมันเกิดขึ้นจริงมันกลับทําให้เขารู้สึกโมโห

“ตลอดเส้นทางที่ผ่านมานั้นการ์ริโดดูแลพวกเราเป็นอย่างดีดังนั้นมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่พวกเราจะช่วยเหลือเขากลับ”

“เพราะงั้นฉันหวังว่านายจะถอยกลับไปด้วยตัวเอง!”

โรแกนได้กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม

ในเวลานี้เหล่าลูกเรือของกลุ่มโจรสลัดโซลนั้นได้ยืนล้อมร่างของการริโดเอาไว้ราวกับกําแพงทําให้พวกไวเปอร์ไม่สามารถบุกเข้ามาจัดการกับการ์ริโดได้แม้ว่าจะต้องการมากแค่ไหนก็ตาม

“ใครก็ตามที่กล้าขัดขวางพวกเราล้วนแล้วแต่เป็นศัตรูของเรา”

ไวเปอร์ได้กล่าวออกมาด้วยความเย็นชา

“ฉันจะให้โอกาสนายได้เลือกอีกครั้งหนึ่ง”

โรแกนได้กล่าวออกมาอย่างช้าๆ

“ไร้สาระ!”

คําพูดของเขานั้นทําให้เหล่าลูกเรือของกลุ่มโจรสลัดโซลไม่พอใจเป็นอย่างมาก

ในตอนนั้นเองเจสันก็ได้ก้าวออกมาข้างหน้าและจ้องมองไปที่พวกไวเปอร์ด้วยความดูถูก

“อะไรทําให้แกกล้าที่จะพูดกับพวกเราแบบนั้น!?”

“กัปตันอุสามอบโอกาสให้แกแล้วแท้ๆแต่แกก็ยังปฏิเสธมัน!”

“ฆ่าพวกนี้ทิ้งเลยได้ไหมกัปตัน?”

ในเวลานี้ท่าทางของเหล่าลูกเรือกลุ่มโจรสลัดโซลได้เปลี่ยนไปอย่างชัดเจน

แรงกดดันของพวกเขาได้กดทับลงไปที่ร่างของพวกไวเปอร์จนพวกเขารู้สึกหายใจไม่ออก

ในเวลานี้กลุ่มคนที่พวกเขาเคยมองว่าเป็นเพียงแค่แมวนั้นได้เปลี่ยนไปเป็นพญาเสือโคร่งเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“อย่าหนักมือมากพวกเราไม่ได้มาที่นี่เพื่อการต่อสู้

โรแกนได้กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มเขานั้นหาได้ใส่ใจต่อท่าทางของไวเปอร์แต่อย่างใด

“หัวหน้าฉันว่ากลุ่มคนพวกนี้ไม่ใช่คนธรรมดาแน่เลย”

คามะคิริได้กล่าวออกมาอย่างแผ่วเบา

เมื่อมองไปที่พวกโรแกนดวงตาของไวเปอร์ก็ถึงกับสั่นไหว

ทุกคนที่อยู่เบื้องหน้าของเขานั้นต่างก็มีแรงกดดันที่น่าเกรงขามและทําให้ผู้คนรู้สึกหายใจไม่ออก

อย่างไรก็ตามมันเป็นเรื่องที่น่าอายเกินไปที่จะมายอมแพ้ตรงนี้ และที่ยิ่งไปกว่านั้นก็คือโอกาสที่จะได้ฆ่าการ์ริโด!

ด้วยสถานะของอีกฝ่ายที่เปรียบเสมือนกับหนึ่งในเสาหลักของเกาะแห่งท้องฟ้านั้นมันคุ้มค่าที่จะเสี่ยง

“ดูเหมือนว่าพวกนายจะตั้งใจที่จะปกป้องเขาจริงๆงั้นสินะ!”

ไวเปอร์ได้กล่าวออกมาด้วยใบหน้าเย็นชาก่อนที่จะยกบาซูก้าของเขาขึ้นมา

“ไวเปอร์!”

เหล่าคนที่อยู่เบื้องหลังได้กล่าวเรียกไวเปอร์ออกมาด้วยความกังวล แต่ไวเปอร์ก็หาได้ใส่ใจพวกเขาแต่อย่างใดเขาได้ตัดสินใจไปแล้วดังนั้นเขาจะไม่ยอมถอยกลับไปง่ายๆอย่างแน่นอน

“จะอวดดีเกินไปแล้ว!”

ในตอนนี้แม้แต่เทรนซุเองก็ยังรู้สึกโมโหหน่อยๆแล้ว ในตอนนั้นเองเขาก็ได้ยื่นมือไปหยิบปืนของเขาออกมาในทันที

คนอื่นเองก็ไม่ต่างกัน

“เลือกที่จะสู้งั้นสินะ!”

ดวงตาของโรแกนนั้นได้เปลี่ยนไปเป็นเย็นชา

เขาไม่คิดที่จะเข้าไปแทรกแซงการต่อสู้ในครั้งนี้อย่างไร้เหตุผล เพราะในท้ายที่สุดแล้วชาวแชนเดียร์เองก็นับว่าเป็นผู้เสียหายเช่นกัน เพราะว่าพวกเขานั้นได้สูญเสียซึ่งดินแดนที่ควรจะเป็นของตนไปดังนั้นพวกเขาก็ควรที่จะได้มันคืนกลับมาแต่ในตลอดเส้นทางที่ผ่านมาการ์ริโดก็ดีกับพวกเขามากจริงๆ

โจรสลัดนั้นไม่ใช่คนดีอยู่แล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะว่าพวกการ์ริโดเฝ้ายามให้กับพวกเขาเมื่อคืนพวกเขาก็คงจะไม่แพ้ง่ายๆแบบนี้

ในเวลานี้บรรยากาศของที่แห่งนี้นั้นถึงเครียดเป็นอย่างมาก

“กัปตัน,ปล่อยให้ฉันจัดการกับกลุ่มคนพวกนี้เอง!”

ดาซได้กล่าวออกมาพร้อมกับร่างกายที่เปลี่ยนไปเป็นดาบ

เหล่ามังกรคชสารทั้งหกนั้นได้จ้องมองไปที่พวกไวเปอร์ด้วยสายตาดูถูก

“ระวังตัวไว้ด้วย,พวกนั้นแข็งแกร่งมาก!”

การ์ริโดได้กล่าวเตือนออกมาด้วยความกังวล

ในเวลาต่อมาการต่อสู้ก็ได้เริ่มขึ้นไวเปอร์ที่เป็นผู้นํานั้นเป็นคนแรกที่เคลื่อนไหว

แต่ทันทีที่เขาเคลื่อนไหวดาซก็ได้พุ่งเข้ามาหาเขาในทันทีพร้อมกับคมดาบอันแหลมคม

“แกคิดว่าแกเป็นใครถึงกล้ามายั่วโมโหพวกเรากลุ่มโจรสลัดโซล!”

“เคร๊ง! เคร๊ง! เคร๊ง!”

เสียงปะทะกันของโลหะได้ดังขึ้นมาพร้อมกับใบหน้าของไวเปอร์ที่เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด