S.PP: บทที่ 414: ตํานาน!

“นายยังไม่รู้งั้นหรอ? เจสัน,เทรนฯ และเจ้าบ้าคล็อกโคไดล์น่ะที่พวกเขาแข็งแกร่งได้ขนาดนี้ก็เพราะการชี้แนะจากกัปตันทั้งนั้น”

ชาร์โปลอสได้ยื่นหน้าเข้ามาหาเอเนลและกล่าวกระซิบออกมาอย่างแผ่วเบา

เอเนลเองก็ได้พยักหน้ารับด้วยใบหน้าจริงจัง

“จากการคาดการณ์ของฉันความแข็งแกร่งของพวกเขาน่าจะอยู่ในระดับแถวหน้าของโลกเป็นที่เรียบร้อยแล้ว!”

ชาร์โปลอสได้กล่าวกระซิบออกมาอีกครั้ง

เอเนลนั้นเห็นด้วยกับความคิดนี้ของชาร์โปลอส

แม้จะไม่รู้ว่าพวกเขาทั้งสามคนแข็งแกร่งขนาดไหนแต่มันจะต้องสุดยอดมากอย่างแน่นอน

“ชาร์โปลอสไปนินทาเขาแบบนั้นเดี๋ยวนายก็งานเข้าหรอก”

ดาซได้เดินเข้ามาและกล่าวออกมาอย่างเย็นชา
“!”

ชาร์โปลอสนั้นเป็นคําพูดของดาซในทันที

“ด้วยความสามารถของบอสมันง่ายมากที่เขาจะรู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นบนเรือล่านี้”

ดาซได้กล่าวและยกยิ้มขึ้นมา

“ระวังตัวเอาไว้ด้วยล่ะ!”

“ฉันไม่เชื่อว่าไอ้จระเข้ป่วยนั้นจะทําอะไรฉันได้หรอก”

ชาร์โปลอสได้กล่าวออกมาด้วยความดูถูก

แต่ในตอนนั้นเองเมื่อเขาพูดจบบนคอของเขาก็ได้ปรากฏดาบทรายขึ้นมา

เมื่อเห็นดังนั้นรูม่านตาของเอเนลก็ได้หดแคบลงด้วยความสงสัย

หลังจากที่เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นดาซก็ได้หัวเราะออกมาด้วยความสะใจ

ทั้งๆที่เขาเตือนหมอนั้นไปแล้วแท้ๆ

“แม้ว่าแกจะมีเทรนซุคุมกะลาหัวอยู่แต่แกก็ไม่สามารถหลีกหนีไปจากฉันได้หรอกนะเข้าใจ ไหม!”

เสียงของคล็อกโคไดล์ได้ดังลอดออกมาจากภายในห้อง

“และอีกอย่างฉันขอเตือนแกเอาไว้ก่อนเลยว่าอย่าได้มาทําตัวอวดดีต่อหน้าฉันเพราะว่าแกยังไม่แข็งแกร่งพอที่จะทําอะไรแบบนั้นได้

น้ําเสียงที่เย็นชาของคล็อกโคไดล์นั้นทําให้ชาร์โปลอสเกิดความกลัวขึ้นมาในจิตใจ

เมื่อพูดจบดาบทรายก็ได้สลายหายไปในความว่างเปล่า

“เทรนซุ!”

ชาร์โปลอสได้บีบน้ําตาและวิ่งเข้าไปหาเทรนซุ

เมื่อเห็นดังนั้นเทรนซุก็ได้ยักไหล่และกล่าวออกมาว่า

“นายทําตัวเองชาร์โปลอส”

ชาร์โปลอสถึงกับพูดไม่ออกก่อนที่จะหันไปหาเอเนลและกล่าวออกมาว่า

“เอเนลนายจะต้องตั้งใจฝึกให้ดีล่ะ, ฉันเชื่อว่าอีกไม่นานนายจะต้องจัดการกับคล็อกโคไดล์ได้อย่างแน่นอน”

เอเนลได้พยักหน้ารับพร้อมกับนึกถึงคําพูดของโรแกน

คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า

ในเวลานั้นเองรูทดราก้อนก็ได้แล่นออกไปข้างหน้าภายใต้การควบคุมของเจสัน

ห่างออกไปบนเรือของกลุ่มโจรสลัดลองบาตัน

“กัปตัน,พวกทหารเรือโดนจัดการหมดแล้ว!”

เหล่าลูกเรือได้จ้องมองไปข้างหน้าด้วยความตกตะลึง

สําหรับพวกเขาแล้วทหารเรือเหล่านั้นคือกองกําลังที่พวกเขาไม่สามารถต่อกรได้ แต่ด้วยพลังอํานาจของเหล่าโจรสลัดที่ปรากฏตัวขึ้นมาอย่างกะทันหันใช้เวลาไม่ถึงสามนาที่เหล่าทหารเรือที่พวกเขาหวาดกลัวก็ถูกกําจัดจนหมดสิ้น

นี่พวกเขาเป็นใครกันแน่?

กัปตันกลุ่มโจรสลัดลองบาตันได้ลืมตาพร้อมกับถอนมือกลับมา

“ธงนั้น!”

เมื่อกัปตันกลุ่มโจรสลัดลองบาตันเห็นธงของเรือลํานั้นเขาก็ถึงกับหอบหายใจแรง

“พวกเขาคือกลุ่มโจรสลัดโซล!”

กัปตันกลุ่มโจรสลัดลองบาตันได้กล่าวออกมาด้วยความตกตะลึง

“กลุ่มโจรสลัดโซล?”

เหล่าลูกเรือรวมถึงรองกัปตันต่างก็กล่าวออกมาด้วยความสงสัย

“ห้าปีที่แล้วกลุ่มโจรสลัดโซลนั้นเป็นกลุ่มโจรสลัดที่ยิ่งใหญ่ชื่อเสียงของพวกเขานั้นไม่ได้ยิ่งหย่อนไปกว่ากลุ่มโจรสลัดของไคโดและบิ๊กมัมเลยแม้แต่น้อย!”

คําพูดของกัปตันลองบาตันทําให้เหล่าลูกเรือถึงกับช็อค

“ไม่สิ! ที่จริงแล้วชื่อเสียงของพวกเขาในตอนนั้นเหนือกว่าบิ๊กมัมและไคโดมากเพราะว่าในเวลานั้นทั้งไคโดและบิ๊กมัมต่างก็ยังไม่มีใครที่เข้าไปในโลกใหม่!”

ประโยคนี้ทําให้เหล่าทหารเรือรู้สึกขนลุก

ไม่คิดเลยว่าเขาจะได้มาเจอกับกลุ่มโจรสลัดในตํานานที่ห่างหายไปในที่แบบนี้

“ในหมู่โจรสลัดกัปตันของกลุ่มโจรสลัดโซลนั้นถือว่าเป็นคนที่มีชื่อเสียงเป็นอันดับต้นๆของโลก!”

“อันดับต้นๆงั้นหรอ?”

เหล่าลูกเรือได้เกิดความสงสัยขึ้นมาในใจ

“ทําไมพวกเราถึงไม่เห็นจะเคยได้ยินมาก่อนเลย?”

กัปตันลองบาตันได้เหลือบมองไปที่ลูกเรือคนนั้นด้วยสายตาเย็นชา

“นายเคยได้ยินเรื่องของราชสีห์ทองค่าชิกไหม?”

“พวกเราต้องเคยได้ยินอยู่แล้ว เพราะว่าเขานั้นคือตํานานที่เคยปะทะกับราชาโจรสลัดมานับครั้งไม่ถ้วนและยังเรื่องสงครามมารีนฟอร์ดอีก!”

เหล่าลูกเรือได้กล่าวออกมาด้วยความเคารพ

“กัปตันของกลุ่มโจรสลัดโซลนั้นมีชื่อว่า โกลดี. โรแกน ในสงครามครั้งนั้นเขาเองก็เข้าร่วมเช่นกัน!”

กัปตันลองบาตันได้กล่าวออกมาด้วยน้ําเสียงหนักแน่น

ลูกเรือต่างกําลังรู้สึกตกตะลึงนี้คือเรื่องราวที่พวกเขาไม่เคยรู้มาก่อน แต่สําหรับคนที่มีประสบการณ์แล้วนั้นพวกเขาไม่มีทางลืมเรื่องนี้อย่างแน่นอน

“สงครามในครั้งนั้นเขาคือตํานานผู้ฆ่าล้างเหล่ามังกรฟ้า!”

“แต่มีข่าวลือบอกว่ากัปตันของกลุ่มโจรสลัดโซลนั้นถูกคุมขังเอาไว้ในอิมเพลดาวน์เลเวล 6 แล้วทําไมเขาถึงมาปรากฏตัวอยู่ที่นี้ได้?”

“แถมเขายังฟื้นคืนกลุ่มโจรสลัดในตํานานของเขากลับมาได้แล้วด้วย นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่!?”

กัปตันลองบาตันนั้นเต็มไปด้วยความสงสัย

แม้ว่าเขาจะสามารถจําพวกโรแกนได้แต่เขาก็ไม่รู้อยู่ดีว่าพวกโรแกนมาโผล่ตัวอยู่ที่นี้ได้ยังไง

“โจรสลัดระดับพวกเขาน่าจะก่าลังไปที่โลกใหม่เพื่อแข่งขันชิงความเป็นใหญ่แน่ๆ!”

ในเวลานั้นเองเหล่าลูกเรือก็ได้จ้องมองไปที่เรือขนาดกลางที่กําลังแล่นเข้ามาด้วยท่าทีตื่นตระหนก

“กัปตัน!,พวกเขากําลังแล่นเรือมาทางนี้!”

รองกัปตันได้ชี้ไปที่รูทดราก้อนและตะโกนออกมาด้วยความตื่นตระหนก

เมื่อได้ฟังวีรกรรมต่างๆของกลุ่มโจรสลัดโซลมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่พวกเขาจะรู้สึกตื่นตระหนกและหวาดกลัว

“ไม่จําเป็นต้องกังวล,กลุ่มโจรสลัดโซลนั้นไม่ใช่กลุ่มโจรสลัดที่โหดร้าย”

แม้จะพูดแบบนั้นแต่ตัวเขาเองก็รู้สึกตื่นตระหนกไม่แพ้กัน

เขาจําเป็นที่จะต้องสงบเพื่อไม่ทําให้เหล่าลูกเรือของเขาขวัญกระเจิง

รูทดราก้อนแล่นเข้ามาใกล้พวกเขามากขึ้นเรื่อยๆ

ในตอนนั้นเองพวกเขาก็สามารถมองเห็นผู้คนที่อยู่บนเรือลํานั้นได้

“จอมทําลายล้าง,เจสัน!”

“เซอร์ คล็อกโคไดล์!”

“นั่นมันเทรนซุ!”

“พวกเขาคือเหล่าลูกเรือของชายผู้เป็นตํานานและเป็นน้องชายของราชาโจรสลัด โกล ดี. โรแกน!”

ทุกครั้งที่จ้องมองไปที่ใบหน้าของพวกเขาเหล่านั้น เขาก็จะรู้สึกราวกับว่าหัวใจของเขากําลังถูกบีบรัดจนหายใจไม่ออก

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าพวกเขาทุกคนนั้นต่างก็เป็นบุคคลที่แข็งแกร่ง!

“เฮ้,พวกนาย”

ในตอนนั้นเองรูทดราก้อนก็ได้มาหยุดลงตรงหน้าเรือของพวกเขาพร้อมกับคําทักทายที่เรียบง่าย