S.P.P: บทที่ 419: ความรู้สึกบางอย่าง?

ทั้งสามนั้นรู้ดีถึงความคืบหน้าของเอเนล ดังนั้นพวกเขาจึงรู้สึกประหลาดใจมาก

เพียงคืนเดียวบรรยากาศรอบตัวของเอเนลก็เปลี่ยนไปอย่างชัดเจน

ในเวลาต่อมาเหล่าลูกเรือก็เริ่มทยอยตื่นขึ้นมา เมื่อเห็นดังนั้น ดาซก็ได้หาวออกมาพร้อมกับขอตัวไปนอน

ในตอนนั้นเองคล็อกโคไดล์ก็ได้เดินออกมาจากห้องด้วยใบหน้าที่เย็นชา

เมื่อเขามาถึงตรงหน้าของโรแกนใบหน้าที่เย็นชาก็ผ่อนคลายลง

“ถูกยังสามวันเป็นไงบ้าง?”

เทรนซุได้กล่าวถามออกมา

“เหมือนสามปี”

คล็อกโคไดล์ได้กล่าวและถอนหายใจออกมา

“ฮ่าๆๆๆ”

เมื่อได้ยินคําตอบของคล็อกโคไดล์ โรแกนและเจสันก็ถึงกับหัวเราะออกมา

ในตอนเที่ยงรูทดราก้อนก็ได้มาถึงที่ท่าเรือนาโนะฮานะ

ผู้คนที่เดินซื้อของอยู่ในบริเวณนั้นต่างก็จ้องมองมาที่รูทดราก้อนด้วยความอยากรู้อยากเห็น

ในเวลานี้คนที่ไม่เคยมาที่อลาบัสต้านั้นมีเพียงแค่ เอเนล,เนลีน,และโรบินเท่านั้น พวกเขาต่างก็จ้องมองไปที่อาณาจักรแห่งทะเลทรายแห่งนี้ด้วยความอยากรู้อยากเห็น

“ฉันได้จัดการทุกอย่างเอาไว้ให้แล้ว”

ดาซได้หันมากล่าวกับพวกเขา

“คล็อกโคไดล์องค์กรของนายอยู่ที่นึ่งั้นสินะ?”

เทรนซุได้กล่าวถามออกมาด้วยรอยยิ้ม

“ข้อมูลข่าวสารของนายไม่เลวเลยนี้”

คล็อกโคไดล์ได้กล่าวออกมาด้วยน้ําเสียงที่แผ่วเบา

“ฮ่าๆๆ,เทรนซุหนะเป็นถึงผู้บัญชาการหน่วยข่าวกรองและสงครามในโลกใหม่เลยนะ แค่ข้อมูลเกี่ยวกับองค์กรของนายมันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย กองทัพไนท์ของเรารู้ถึงการมีอยู่ของมันมาตั้งนานแล้ว!”

ชาร์โปลอสได้หัวเราะออกมาเสียงดัง

“กองทัพไนท์?”

ดวงตาของคล็อกโคไดล์ได้เปล่งประกายขึ้นมา

เขารู้ดีว่านอกจากโจรสลัดที่น่าเกรงขามแล้วในช่วงหลายปีมานี้ก็ยังมีพวกกองกําลังปฏิวัติ ปรากฏขึ้นมาเป็นจํานวนมากและเริ่มที่จะมีชื่อเสียง ยกตัวอย่างเช่น คณะปฏิวัติของดราก้อน แต่กองกําลังที่มีอิทธิพลมากที่สุดในตอนนี้ก็คงไม่พ้นไนท์!

“เทรนซุตลอดหลายปีที่ผ่านมานายอยู่กับไนท์มาตลอดเลยงั้นหรอ?”

คล็อกโคไดล์อดใจไม่ไหวที่จะกล่าวถามออกมา

“ใช่”

เทรนซุกล่าวตอบออกมาเพียงเท่านี้และไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก

สิ่งที่เรียกว่ากองกําลังปฏิวัตินั้นเป็นอะไรที่อ่อนไหวเกินไป มันไม่เหมาะที่จะเอามาพูดในสถานที่แบบนี้

หลังจากนั้นไม่นานคนของดาซก็ได้มาถึง

“MR.1 พวกเราได้จัดเตรียมทุกอย่างเอาไว้ให้แล้ว!”

คนของดาซคนนี้นั้นเป็นผู้หญิงที่แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าของคนท้องถิ่นที่มาพร้อมกับรอยยิ้มที่มีเสน่ห์

“หวววว!”

ชาร์โปลอสได้ผิวปากพร้อมกับเดินไปจับไหล่หญิงสาวคนนั้น

“ถ้างั้นก็นําทางพวกเราไปเลย”

คล็อกโคไดล์ทําเพียงแค่เหลือบมองและไม่ได้กล่าวอะไรออกมาอีก

หลังจากที่ได้ใช้เวลาอยู่ร่วมกันทําให้เขาเข้าใจชาร์โปลอสมากขึ้น แต่ชาร์โปลอสก็ยังคงเป็นคนที่เขาเกลียดที่สุดอยู่ดี

“ฉันรู้สึกเป็นเกียรติจริงๆที่ได้พบพวกคุณ!”

เมื่อกล่าวจบหญิงสาวก็ได้นํามือของชาร์โปลอสออกและเดินจากไป

แม้ว่าจะถูกปฏิเสธแต่ชาร์โปลอสก็ไม่ได้ยอมแพ้แต่อย่างใด เขาได้เดินตามหญิงสาวคนนั้นไปอย่างรวดเร็ว

ทุกคนต่างก็หัวเราะให้กับเหตุการณ์ตรงหน้าก่อนที่จะเดินตามไป

ในเวลานี้องค์กรบาร็อคเวิร์คนั้นยังไม่ได้มีอํานาจเท่ากับในเนื้อเรื่องต้นฉบับที่สามารถควบคุมได้ทั้งอาณาจักรอลาบัสต้า

“องค์กรบาร็อคเวิร์คนั้นตั้งอยู่ในเมืองหลวงของอาณาจักรอลาบัสต้า อัลบานา!”

“นอกจากนี้แล้วเรายังสามารถใช้อํานาจขององค์กรในการสืบหาข้อมูลต่างๆได้อีกด้วย”

หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครดาซก็ได้กล่าวออกมา

ในเวลานี้เอเนลดูจะสนใจดินแดนทะลเทรายแห่งนี้มาก ก็นะสําหรับชาวท้องฟ้าแล้วสิ่งเหล่านี้ถือว่าเป็นสิ่งที่มีค่ามากที่สุดสําหรับพวกเขา

ทุกสิ่งในที่แห่งนี้ต่างก็เป็นสิ่งที่แปลกใหม่สําหรับเขา ไม่ว่าจะเป็นอาหาร,ผลไม้,หรือข้าวของเครื่องใช้

ในเวลานี้เขานั้นกําลังเดินอยู่กับโรบินเพราะว่าชาร์โปลอสนั้นกําลังไล่ตามหญิงอยู่

“พี่ชายเอเนลคุณดูจะสนใจที่นี้มากเลยนะ”

เมื่อสังเกตเห็นท่าทางของเอเนลโรบินก็ได้กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม

“อิม”

เอเนลได้พยักหน้ารับ

“ถ้างั้นตามฉันมา!”

ในตอนนั้นเองโรบินก็ได้คว้าจับไปที่มือของเอเนลพร้อมกับดึงเขาไปข้างหน้า

เมื่อถูกผู้หญิงจับมือใบหน้าของเอเนลก็ได้เปลี่ยนไปเป็นสีแดงในทันที อย่าลืมละว่าเขานั้นยังคงเป็นผู้ชายคนหนึ่ง

“เจ้าของร้าน,แอปเปิ้ลสองลูก!”

โรบินได้มาหยุดอยู่ที่หน้าร้านผลไม้และตะโกนออกมา

“รอเดี๋ยวนะสาวน้อย”
เจ้าของร้านได้จ้องมองไปที่โรบินด้วยรอยยิ้ม

หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ได้ยื่นแอปเปิ้ลสองลูกให้กับโรบิน เมื่อได้รับแอปเปิ้ลมาโรบินได้ยื่นมันให้กับเอเนลหนึ่งลูก

“พี่เอเนลกินสิ!”

เมื่อเห็นท่าทางไร้เดียงสาของโรบิน หัวใจของเขาก็เริ่มเต้นแรงพร้อมกับความรู้สึกบางอย่างที่ปรากฏขึ้นมาในใจ

ในบรรดาผู้คนในกลุ่มโจรสลัดโซลคนที่ดีที่สุดสําหรับเขานั้นต้องเป็นโรแกนอย่างไม่ต้องสงสัยและตามมาด้วยชาร์โปลอส ในตอนนั้นเองเอเนลก็ได้จ้องมองไปที่โรบิน

ผู้หญิงคนนี้ได้ทิ้งความประทับใจเอาไว้ภายในใจของเขา

“ขอบคุณโรบิน”

เอเนลได้ขอบคุณออกมาจากใจจริง

หลังจากที่ได้มาอยู่กับโรแกนถ้าไม่นับพลังอำนาจที่เขามี เขาก็เป็นเพียงแค่ชายหนุ่มธรรมดาคนหนึ่ง

“ยินดีค่ะ”

โรบินนั้นไม่ได้รับรู้ถึงสายตาของเอเนลเลยแม้แต่น้อย

ทั้งสองได้กัดลงไปที่แอปเปิ้ลด้วยรอยยิ้ม

“ฮ่า ๆ ๆ ๆ”

เสียงหัวเราะของเด็กสาวทําให้โรแกน และคนอื่นๆที่อยู่ห่างออกไปถึงกับยกยิ้มขึ้นมา

“เอเนลนี่เป็นคนที่ใช้ได้เลยนะ!”

“คนหนุ่มสาวนี้ดีจริงๆ!”

“เห็นได้ชัดว่าเขาดีกว่าไอ้บ้าชาร์โปลอสเยอะ!”

ทุกคนต่างก็พูดคุยกันด้วยความสนุกสนาน

แม้จะอยู่ไกลแต่เอเนลก็ยังได้ยินสิ่งที่พวกเขาพูดคุยกันอย่างชัดเจน มันเลยทําให้ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง

“เป็นอะไรหรือเปล่า? พี่เอเนล”

โรบินได้กล่าวถามออกมาด้วยความสงสัยพร้อมกับโบกมือไปมาตรงหน้าของเอเนล

“ไม่มีอะไรหรอก”

ในตอนนั้นเองทั้งสองก็ได้เดินจับมือกันออกไปไกล

เพียงพริบตาเดียวร่างของทั้งสองก็ได้หายไปจากสายตาของพวกเขาอย่างรวดเร็ว

ต่อมาภายใต้การนําของดาซพวกเขาก็ได้มาถึงยังโรงแรมที่เป็นขององค์กรบาร็อคเวิร์ค

ในอีกด้านหนึ่งเอเนลกับโรบินนั้นก็ได้เดินเล่นไปรอบเมือง

แต่ด้วยความโจ่งแจ้งของพวกเขาทั้งสอง ทําให้มีคนสังเกตเห็นถึงตัวตนของพวกเขา

“แน่ใจนะว่าไม่ผิดตัว”

“ไม่ผิดแน่มันจะต้องเป็นเธออย่างแน่นอน!”

“พวกเราจะต้องจับตัวเธอให้ได้”