S.P.P: บทที่ 428: เฒ่าทารก

“อะไร? ดาซนายกลัวอะไรของนาย? ”

ชาร์โปลอสได้กล่าวล้อออกมาแต่ในวินาทีต่อมาเขาก็สังเกตเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของคนอื่นๆ

“พวกนี้เป็นอะไรกันไปหมด?”

สําหรับเขาแล้วเมืองนี้ ก็เป็นเพียงแค่เมืองเล็กๆที่ปกติธรรมดาทั่วไป

“กัปตะ..”

ในขณะที่เขากําลังจะกล่าวถามออกมานั้นโรแกนก็ได้ชี้นิ้วไปยังทิศทางหนึ่ง

เมื่อมองตามนิ้วของโรแกนไปเขาก็ได้พบกับกระดานข่าวที่อยู่ตรงปากทางเข้าเมือง

ในตอนนั้นเองชาร์โปลอสก็ได้สังเกตเห็นข้อความที่อยู่บนกระดานข่าว แต่หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็เริ่มหอบหายใจถี่และเปลี่ยนไปเป็นหวาดกลัว

“ไม่! มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้!”

บนกระดานข่าวนั้นมีแผ่นกระดาษที่ถูกเขียนด้วยหมึกสีแดงโดยมีข้อความว่า

“ปฏิทินทะลปี 1495 ขอต้อนรับโจรสลัดโรเจอร์สู่ทิมทาวน์”

ข้างล่างของตัวอักษรสีแดงนั้นมีภาพถ่ายของคนที่พวกเขาคุ้นเคยอยู่ คนที่อยู่ในภาพนั้นมีผมสีดําและใบหน้าที่เปื้อนยิ้มกับแววตาที่สดใส แต่ในตอนที่พวกเขาเห็นภาพนี้พวกเขากลับรู้สึกหนาวสั่นไปทั้งตัว

“ปฏิทินทะเลปี 1495!”

ชาร์โปลอสได้จ้องมองไปที่กระดานข่าวด้วยร่างกายที่สั่นสะท้าน

“ปีนี้ปีอะไร?”

เห็นได้ชัดว่าตัวอักษรสีแดงนั้นสดใหม่มากและพึ่งจะถูกเขียนขึ้นมาไม่นาน ในทางกลับกันข่าวต่างๆที่อยู่บนกระดานนั้น กลับมีสีเหลืองเล็กน้อยราวกับผ่านเวลามานาน

แต่ไม่ว่าปีนี้จะเป็นปีอะไรมันก็ไม่มีทางเป็นปี 1495 อย่างแน่นอน!

โรเจอร์ที่อยู่ในภาพถ่ายนั้นก่าลังอยู่ในช่วงวัยกลางคนและยังมีสุขภาพร่างกายที่แข็งแรงดีพร้อมทั้งยังแสดงให้เห็นถึงจิตวิญญาณและเจตจํานงอันแรงกล้าของเขา

อย่างไรก็ตามโรเจอร์ตัวจริงนั้นได้ตายไปแล้ว!

โรแกนได้กําหมัดแน่นด้วยดวงตาที่สั่นไหวและจิตใจที่แปรปรวน

เมื่อเห็นข้อความและภาพถ่ายบนกระดานข่าวเขาก็ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ ในเวลานั้น ภาพความทรงจําต่างๆมากมายก็ได้หลั่งไหลเข้ามา

“กัปตัน

“ฉันไม่เป็นไร

โรแกนได้สูดหายใจเข้าและสงบสติอารมณ์ลง

ชาร์โปลอสได้เดินไปที่กระดานข่าวและกวาดตามองภาพและข้อความบนกระดานข่าวที่ละภาพ

“ชานนา ดี, โรโจเลีย,ปฏิทินทะเลปี 1443!”

“กัปตันกลุ่มโจรสลัดสับปะรด,โบรา คาส,ปฏิทินทะเลปี 1352!”

“กลุ่มโจรสลัดปืนใหญ่,ปฏิทินทะเลปี 1332!”

เมื่อเห็นมากขึ้นเรื่อยๆเขาก็เริ่มที่จะสงบลง

ในตอนนั้นเองเสียงของโรบินก็ได้ดังขึ้นมา

“ช่วงเวลาของพวกเขาเหล่านี้นั้นแตกต่างกันมาก แต่กระดาษที่ติดอยู่บนกระดานข่าวพวกนั้นอายุไม่น่าจะห่างกันเกิน 50 ปี แต่เวลาที่บันทึกนั้นกลับต่างกันเกิน 100 ปีไปแล้ว”

“เธอกําลังจะบอกว่ากระดาษพวกนี้นั้นอายุไม่ตรงกับเวลาที่บันทึกงั้นสินะ?”

โรแกนได้กล่าวถามออกมาอย่างช้าๆ

“ใช่”

โรบินได้พยักหน้ายืนยัน

ในเวลานี้ภายในหัวของพวกเขาทุกคนมีคําตอบเกี่ยวกับกระดานข่าวนี้ขึ้นมา ซึ่งมันก็คือการโกหก!

แต่ทําไมพวกเขาถึงต้องโกหกด้วย? โดยเฉพาะข้อความสีแดงและภาพถ่ายตรงหน้าของพวกเขาในตอนนี้

“ข้อความนี้ถูกทิ้งไว้ที่นี่มานานแค่ไหนแล้ว?”

เจสันได้ชี้ไปที่ข้อความสีแดงและกล่าวถามออกมา

“ดูจากสภาพแล้วมันไม่น่าจะเกิน 1 อาทิตย์

หลังจากไตร่ตรองโรบินก็ได้กล่าวตอบออกมา

“มีใครบางคนก่าลังแกล้งโรเจอร์งั้นหรอ? นี้มันเรื่องตลกอะไรกัน!?”

พวกเขาคิดค่าตอบอื่นไม่ออกแล้วนอกจากค่าตอบนี้

“แล้วอันนี้ล่ะ”

ดาซได้ชี้นิ้วไปที่กระดานข่าวและกล่าวออกมา

“ปฏิทินทะเลปี 1500 โจรสลัดกล้วยมาถึงแล้ว!”

ข้อความอันนี้นั้นมีสีเหลืองเล็กน้อยและภาพถ่ายด้านล่างนั้นก็เป็นภาพของกลุ่มคนที่แต่งตัว แปลกๆ

“ห้าปีที่แล้ว”

โรบินได้กล่าวออกมา

“ฉันหวังว่าข้อความพวกนี้จะเป็นเพียงแค่เรื่องโกหกและไม่ใช่เรื่องจริง”

เมื่อได้ยินคําพูดของคล็อกโคไดล์สีหน้าของคนอื่นๆก็ได้เปลี่ยนไปในทันที

หากข้อความทั้งหมดบนกระดานข่าวนี้เป็นเรื่องจริงเกาะและเมืองเล็กๆแห่งนี้ก็เป็นสถานที่ที่ผิดปกติจริงๆ!

เมื่อพวกเขาเข้าไปในเมืองพวกเขาก็พบว่าเมืองนี้นั้นมีประชากรไม่มากนัก

“ไอ้หนทั้งหลายพวกนายนี้โชคร้ายจังเลยนะที่มาเจอที่นี่เข้า”

เมื่อเข้ามาในเมืองพวกเขาก็ถูกเด็กที่อายุแปดเก้าขวบพูดจาปากเสียใส่ในทันที

คําพูดของเขานั้นทําให้พวกโรแกนรู้สึกสงสัยมาก

“ไอ้เด็กหยาบคายนี้เป็นใครกัน?”

ชาร์โปลอสได้เดินไปข้างหน้าและก้มลงไปจับหน้าของเด็กคนนั้น และกล่าวออกมาด้วยความไม่พอใจ

“ปล่อยฉันนะ!, แกรู้ไหมว่าอายุของฉันในตอนนี้มากพอที่จะเป็นปู่ของแกได้แล้วเพราะฉะนั้นปล่อยฉันซะ”
เด็กคนนี้นั้นไม่พอใจต่อการกระทําของชาร์โปลอสมาก

ในตอนนั้นเองโรแกนก็ได้จ้องมองไปที่เด็กคนนั้นและกล่าวถามออกมาว่า

“นายบอกว่าอายุของนายในตอนนี้มากพอที่จะเป็นปู่ของชาร์โปลอสได้เลยงั้นสินะ,ถ้างั้นฉันขอถามหน่อยได้ไหมว่าปีนี้นายอายุเท่าไหร่?”

“ปีนี้ฉันอายุแปดสิบ,นายคิดว่าพอที่จะเป็นปู่ของนายไหม?”

เด็กคนนั้นได้กล่าวออกมาด้วยท่าทางเหนือกว่า

“นี่มันเรื่องตลกอะไรกัน? นายเนี่ยนะอายุแปดสิบ?”

ไม่มีใครเชื่อที่เขาพูดสักคน

“ไม่เชื่องั้นหรอ? ฉันขอบอกก่อนว่าตระกูลทิมของเรานั้นเป็นตระกูลที่มีอายุยืนยาว สิบปี สําหรับโลกภายนอกนั้นมันก็แค่หนึ่งปีของพวกเราเท่านั้น ดังนั้นฉันที่อายุแปดสิบจึงมีหน้าตาและรูปร่างเหมือนเด็กแปดขวบ”

เด็กคนนั้นได้กล่าวออกมาเสียงดัง

คําพูดของเขานั้นทําให้ทุกคนช็อค

หากสิ่งที่เด็กนี้พูดเป็นความจริงแสดงว่าเขาแก่กว่าพวกเขามาก

สิบปีของเราเทียบเท่ากับหนึ่งปีของพวกเขางั้นหรอ? ตระกูลนี้จะผิดปกติเกินไปแล้ว!

“พวกนายยังคงไม่เชื่องั้นสินะ? พวกเรานั้นเป็นตระกูลที่อยู่นอกเหนือกาลเวลา!”

เด็กคนนั้นได้กล่าวออกมาด้วยความภูมิใจ

“แล้วที่นี่มันคืออะไรกันแน่?”

หลังจากใช้เวลาคิดอยู่สักพักในที่สุดโรแกนก็ได้กล่าวถามออกมา

เด็กคนนี้แปลกมากจริงๆแม้ว่ารูปร่างของเขาจะเหมือนเด็กแปดขวบ แต่น้ําเสียงของเขานั้นมันแตกต่างจากเด็กโดยสิ้นเชิง

ถ้าเด็กคนนี้โกหกมันก็มีความเป็นไปได้ที่เขาจะเป็นคนที่กลับมาเกิดใหม่เหมือนกับเขา

“ที่นี่คือดินแดนนอกมิติเวลาที่เชื่อมต่อกับมิติเวลาอีกมากมาย

เด็กคนนั้นได้กล่าวตอบออกมา

“มิติเวลาที่เชื่อมต่อกับมิติเวลาอื่น?”

พวกเขานั้นไม่ข้าใจว่ามันคืออะไร

“มันหมายความว่าไม่ว่าจะเป็นในช่วงเวลาไหนมันก็เชื่อมต่อกับที่นี่ทั้งหมด”

ในตอนนั้นเองเด็กน้อยก็ได้ชี้ไปที่กระดานข่าว

“พวกนายเห็นพวกนี้ไหม นี่คือรายชื่อของคนที่มาถึงที่นี่ตลอด 50 ปีที่ผ่านมา”

“อย่าคิดว่าฉันโกหกพวกนายล่ะ!”

“เพราะถ้าพวกนายไม่เชื่อ..”

ในตอนนั้นเองเด็กน้อยก็ได้เผยรอยยิ้มแปลกๆออกมา

“พวกนายก็จะตาย!”

ค่าพูดของเขาได้ดังก้องอยู่ในใจองพวกเขาทุกคน

“แน่นอนว่าต่อให้พวกนายเชื่อ..”

“พวกนายก็ตายอยู่ดี!”