The Soul Purchasing Pirate – บทที่ 436: โอบราโด

อ่านนิยายจีนเรื่อง The Soul Purchasing Pirate ระบบวิญญาณครอบครอง ตอนที่ บทที่ 436: โอบราโด อ่านนิยายจีน.COM | อ่านนิยายจีนแปลไทย.

S.P.P: บทที่ 436: โอบราโด

ดาซนั้นไม่ได้อ่อนแอแต่คู่ต่อสู้ของเขานั้นแข็งแกร่งเกินไป

โดยเฉพาะคนที่เคยพบกับมิออร์คมาแล้วนั้นจะสามารถรู้ได้ในทันทีเลยว่าวิถีดาบของไรอันนั้นสุดยอดยิ่งกว่ามิฮอร์คซะอีก

แต่ถึงอย่างงั้นมันก็ไม่ได้หมายความว่าไรอันนั้นจะสามารถเอาชนะมิฮอร์คได้แต่ อย่างใด

ไม่ว่าจะเป็นวิถีดาบ,ดาบดาโยรุ, หรือประสบการณ์ต่อสู้อันโชกโชนของมิฮอร์คนั้นทุ กสิ่งล้วนแล้วแต่เป็นปัจจัยที่น่าหวาดกลัว และแม้ว่าวิถีดาบของไรอันจะเหนือกว่ามิฮ อร์คแต่เขานั้นก็ไม่เคยออกไปจากทิมทาวน์เลยสักครั้ง เขานั้นก็เหมือนกับเด็กที่มี ความแข็งแกร่งแต่ไม่มีสมอง

แต่แน่นอนว่าถ้าคนระดับเขาออกไปที่โลกภายนอกได้โลกภายนอกได้สั่นสะเทือน อย่างแน่นอน

เวลานั้นได้ผ่านมาถึงเจ็ดวันแล้วนับตั้งแต่ที่ทั้งสองนั้นสู้กัน

ในวันนี้โรเจอร์นั้นได้วิ่งเข้ามาหาโรแกนด้วยความตื่นเต้น

“โรแกน! ฉันเจอความลับของเกาะนี้แล้ว!”

โรเจอร์นั้นได้กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น

“ความลับอะไร?”

โรแกนได้จ้องมองไปที่โรเจอร์

“ดูเหมือนว่าเกาะนี้จะมีชีวิตจริงๆด้วย!”

โรเจอร์ได้กล่าวออกมาอย่างช้าๆ

ประโยคนี้ทําให้โรแกนเกิดความอยากรู้อยากเห็นขึ้นมาในทันที

“ในตอนนี้เสียงที่ฉันได้ยินดังเพิ่มขึ้นมาเป็นหกค่าแล้ว”

“โอบราโด,ปล่อย,ออกไป

โรเจอร์นั้นได้กล่าวว่าเหล่านี้ออกมาด้วยความสงสัย

“แม้ว่าคําพูดเหล่านี้จะยังไม่สมบูรณ์ แต่ดูเหมือนว่ามันกําลังเตือนให้พวกเราออก ไปจากเกาะแห่งนี้อยู่ แต่ฉันก็ไม่รู้ว่าจริงๆว่าทําไมนายถึงไม่ได้ยินมัน!?”

ในเวลานี้มีสิ่งหนึ่งที่โรแกนรู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก

“เกาะนี้มีชีวิตจริงๆงั้นหรอเนี่ย?!”

ไม่น่าเชื่อว่าตระกูลทิมจะอยู่อาศัยอยู่บนเกาะที่มีชีวิตแบบนี้

แต่ในตอนนั้นเองโรแกนก็ได้นึกถึงเกาะโซที่อยู่ในโลกใหม่ ทั้งสองนั้นมีความแตกต่างกันเพียงเล็กน้อยเท่านั้นเกาะโซนั้นเคลื่อนไหวด้วยการเดินเหนือท้องทะเลแต่เกาะแห่งนี้นั้นล่องไปตามสายน้ําของทะเล

“โลกนี้มันน่าอัศจรรย์จริงๆ!”

ในตอนนั้นเองโรแกนก็ได้กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม

ถ้าเกาะโซเป็นชงสุนิชาแล้วเกาะแห่งนี้จะเป็นอะไรนะ?

แม้ว่าจะสงสัยแต่ก็ไม่มีใครที่สามารถให้คําตอบกับเขาได้อยู่ดี

หลังจากนั้นเขาก็ได้เบนความสนใจกลับมาที่ค่าทั้งหกที่เกาะแห่งนี้มอบให้ต่อ

“บางทีท่าว่าโอบราโดอาจจะเป็นเบาะแสที่เกาะแห่งนี้ทิ้งไว้ให้เราก็ได้นะ?”

“ฉันคิดว่ามันต้องใช่แน่ๆ,และดูเหมือนว่าพวกเราต้องปล่อยอะไรสักอย่างออกมา ก่อนแต่พวกเราก็ยังไม่ควรที่จะด่วนตัดสินใจกับสองคำหลังเกินไป”

โรเจอร์ได้กล่าวเสริมออกมา

“ไปหาไรอันกัน, ฉันคิดว่าเขาจะต้องรู้อะไรเกี่ยวกับค่าๆนี้อย่างแน่นอน”

โรแกนได้กล่าวออกมาอย่างรวดเร็ว

ทั้งสองไม่มีความลังเลแต่อย่างใดแม้ว่าการใช้ชีวิตในที่แห่งนี้จะสุขสบายมากก็จริง แต่เวทีของพวกเขานั้นอยู่ที่โลกภายนอก

ในเวลานี้ไรอันนั้นกําลังนั่งคุยกับดาซเกี่ยวกับเรื่องผลปีศาจของเขาอยู่ที่บาร์ของ บราด

เมื่อเห็นฉากนี้โรแกนก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมาดูเหมือนว่าชายหนุ่มตระกูลทิมคนนี้จะว่างมากจริงๆ

“นี่มันสุดยอดสุดๆไปเลยไม่ใช่หรือไง ฉันชักอยากจะลองกินมันบ้างซะแล้วสิ!”

ไรอันได้กล่าวออกมาด้วยความตื่นเต้น

ดาซนั้นอยากจะแลกพลังผลปีศาจของเขากับความสามารถของอีกฝ่ายเหลือเกิน

“ไรอันนายรู้จักโอบราโดไหม?”

โรแกนได้กล่าวถามออกมาตรงๆ

เมื่อเห็นร่างของโรแกนแววตาของไรอันก็ได้ปรากฏความสนใจขึ้นมาในทันที

“ดาซเล่าให้ฟังว่านายเองก็กินผลปีศาจเหมือนกันใช่ไหม? นายบอกได้ไหมว่ามันมี ความสามารถอะไร?”

เมื่อได้ยินค่าพูดของไรอันโรเจอร์ก็ดูจะตกใจมาก

“นายกินผลปีศาจด้วยงั้นหรอ?”

“พลังของมันคือการทํานาย,ที่นี้บอกฉันมาได้แล้วว่าโอบราโดอยู่ที่ไหน?”

“นายช่วยแสดงมันให้ฉันดูหน่อยได้ไหม? แล้วฉันจะบอกนาย”

ในตอนนั้นเองโรแกนก็ได้ตัดสินใจใช้พลังผลปีศาจของเขา

“ฉันบอกให้นายบอกทุกอย่างที่นายรู้เกี่ยวกับโอบราโดมาซะ”

ในตอนนั้นเองแม้แต่โรเจอร์ก็ยังถูกความสามารถของผลปีศาจของเขาเข้าไปด้วย

“ฉันไม่รู้”

โรเจอร์ได้กล่าวตอบออกมาด้วยความเฉื่อยชา

“ฉันเคยได้ยินสิ่งที่เรียกว่าโอบราโดมาจากตาแก่บราด”

ไรอันเองก็ได้กล่าวตอบออกมาด้วยความเฉื่อยช้

เมื่อประโยคนี้จบลงพลังอานาจที่มองไม่เห็นที่ปกคลุมร่างกายของพวกเขาอยู่ก็ได้ จางหายไป ในตอนนั้นเองพวกเขาทั้งสองก็ได้จ้องมองมาที่โรแกนด้วยความประหลา ดใจ

“นี่คือพลังผลปีศาจของนายงั้นหรอ? นี่มันเหมาะกับการปั่นหัวคนอื่นสุดๆไปเลยไม่ ใช่หรือไง!?”

“นี่มันจะน่าสนใจเกินไปแล้ว!”

โรแกนทําเพียงแค่ยกยิ้มขึ้นมา

“น่าสนใจจริงๆ”

ไรอันได้พยักหน้าไปมาอยู่คนเดียว

“มาเข้าร่วมกลุ่มโจรสลัดของฉันส์แล้วฉันจะมอบผลปีศาจให้นาย!”

โรแกนได้กล่าวออกมาด้วยรอยยิ้ม

“เอาสิ!”

ไรอันได้กล่าวตอบออกมาอย่างไม่ลังเล

“นายสัญญากับฉันแล้วนะ,ผลปีศาจของฉัน!”

เมื่อได้ยินค่าพูดของอีกฝ่ายโรแกนก็ถึงกับส่ายหัวไปมา

“เมื่อไหร่ที่พวกเราออกไปได้ฉันจะมอบมันให้นายอย่างแน่นอน”

ในตอนนั้นเองไรอันก็ถึงกับเงียบไปในทันที

ตรงกันข้ามดาซนั้นกําลังดื่มเหล้ารัมด้วยแววตาที่สิ้นหวังกับชีวิต

ในเวลาต่อมาโรแกนและโรเจอร์ก็ได้เดินมาหาบราดที่กาลังก้มหน้าก้มตาเช็ดแก้วอยู่

“ปู่บราด,คุณรู้จักโอบราโดไหม?”

โรแกนได้กล่าวถามออกมาตรงๆและไม่มีการอ้อมค้อมแต่อย่างใด

ในตอนนั้นเองปู่บราดก็ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาอย่างช้าๆ

คอมเม้นต์

การแสดงความเห็นถูกปิด